Review

Ze zeggen dat mannen nooit volwassen worden. Of toch dat ze altijd een beetje kind blijven. Ik ben alvast niet de persoon om dit tegen te spreken. Ik speelde in mijn kindertijd al met LEGO, heb nu ook enkele sets voor volwassenen staan en ga ook graag virtueel aan de slag met de bouwsteentjes. Ik heb op vlak van LEGO echter één mankement: ik heb amper fantasie dus heb ik veel gevallen bouwinstructies nodig. In LEGO Bricktales moet je wel je plan trekken ... Oei!

Ik hoor het jullie zeggen: ‘amai, Squidward, hier heb je lang over gedaan!’ En inderdaad, wat een mens lijden kan wanneer een internetkabel doorgesneden wordt. Maar op zich is het ook wel eens handig, ik heb bijna een maand op LEGO Brawls kunnen rumineren. Dat is meestal weggelegd voor grootse game-ervaringen, nu heeft Brawls eenzelfde gunst verkregen.

Al in februari 2020 verliet GeForce NOW, dat is Nvidia’s cloudgebaseerde streamingservice voor gaming, de bètafase. Sindsdien is de toepassing beschikbaar voor allerhande toestellen met besturingssystemen Windows, macOS, Android, iOS en WebOS, voor Chromebooks, én natuurlijk voor Nvidia’s eigen Shield TV. Momenteel is Nvidia zelfs aan het onderzoeken wat er vereist is om de toepassing optimaal te laten werken op Valve’s Steam Deck. In ieder geval, nu GeForce NOW al meer dan twee jaar rustig verder kon rijpen, lijkt voor ons het ideale moment aangebroken om de volledige service eens aan een review te onderwerpen. Welke mogelijkheden biedt de dienst voor gamers, wat zijn de verschillende formules en welke zijn zowel de voor- als nadelen ervan? Je verneemt het allemaal hier, in deze technische review.

Het is al lang, lang geleden dat ik nog op een trein gezeten heb. Ik ben helemaal niet goed met dingen die je kan ‘missen’ zoals bus of trein, altijd belachelijk te vroeg, alsof het plots twintig minuten zou duren om van hal naar perron te wandelen. Wanneer ik weet dat ik een trein te halen heb, tikt dat vertrekuur luid in mijn hoofd. (‘Ah, er zit iets in uw hoofd, Squidward?’ Shurrup). En dan nog is een trein, eens je er op zit, eigenlijk nooit echt leuk. Behalve (!) voor ‘trein-mensen’. Ik ken er zelf twee en die hebben geen bloedsomloop, die hebben treinsporen. Het is een way of life, er is voor een trein-mens niks beter of leuker dan een tsjoektsjoek. Dus toen de kans kwam om Train Life uit te proberen, dacht ik ‘waarom ook niet?’.

Ietwat verrassend werden de beide delen van de Judgment-reeks, na eerder succes op de PlayStation en de Xbox, vorige maand ook uitgebracht voor de pc. Vorig jaar kwam namelijk nog het nieuws naar buiten dat de releases van de franchise voor dit platform definitief geannuleerd waren. Of hoe het toch ook eens goed kan uitdraaien voor ons, arme gamers, in deze tijden! Aangezien ik zelf een trotse bezitter ben van de volledige Yakuza-serie - met uitzondering van het turn-based Like A Dragon dan - zag ik het wel zitten om het tweede deel van deze spin-off, getiteld Lost Judgment, eens uit te proberen.

Bravely Default, Triangle Strategy, Octopath Traveler en als kers op de taart Various Daylife. Soms stel ik me toch vragen bij de namen van bepaalde Square Enix-titels. Gelukkig weten ze meestal een kwaliteitsvol spel af te leveren dat ondanks de quirky naam zijn publiek weet te bereiken. Met Various Daylife, een spel dat op consoles en pc verscheen op dezelfde dag als dat het werd aangekondigd, lijken ze de bal voor één keer toch misgeslagen te hebben.

Ik werd eind vorige maand terug naar het jaar 2015 gekatapulteerd. Toen schreef ik als reviewer over Life is Strange, waarvan de eerste episode in januari verscheen en de vijfde en tevens laatste episode in oktober van dat jaar. Een jaar of twee later volgde Life is Strange: Before the Storm, waarin de gebeurtenissen die plaatsvonden in de eerste game voorafgaan. Eerder dit jaar bracht Square Enix een combinatie van beide games uit in een geremasterde vorm voor diverse platformen en na lang wachten kun je er nu ook mee aan de slag op Nintendo Switch.

Moet je noodgedwongen een naam opnoemen van een videogame die van kop tot teen “punk” uitstraalt, dan kun je niet verkeerd gaan met de No More Heroes-reeks van regisseur Suda51. De Japanse ontwikkelaar, samen met de rest van z’n team creatievelingen bij Grasshopper Manufacture, garandeert meestal een excentrieke ervaring, om nog maar te zwijgen over zijn voorkeur om regelmatig het genre van z’n projecten enigszins te veranderen. Met de oorspronkelijke No More Heroes voor de Nintendo Wii scoorde hij echter een regelrechte hit, iets wat drie jaar later werd opgevolgd met een traditionele sequel, maar daarna bleef het stil. Nadat fans meer dan tien jaar op hun honger moesten blijven zitten, kwam Suda51 alsnog met een derde deel op de proppen, maar kunnen we hier spreken over een aanvulling waar de charme van de serie intact bleef? Lees onze recensie om dit te ontdekken!

Een naam als Soulstice brengt een zekere verwachting met zich mee. De verwachting om al in de eerste vijf minuten genadeloos afgerost te worden door een weerwolf bijvoorbeeld, of de verwachting om door een game heen te moeten ploeteren. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, is Soulstice echter geen Soulslike, maar eerder een throwback naar de Japanse action-games uit het tijdperk van de PlayStation 2, met wat invloeden van PlatinumGames als kers op de taart. Denk aan een mengelmoesje van Devil May Cry en Bayonetta, maar dan op een bescheidener budget. Dat de game gemaakt is door een piepklein Italiaans team, maakt het des te intrigerend. Is Soulstice een fijne hommage die op eigen benen kan staan, of vooral een slechte cover van betere games? We ontdekken het in de review.

Nostalgie. Hét codewoord voor de laatste telg in de Monkey Island-reeks: Return To Monkey Island. Ondertussen zijn we goed dertig jaar na de eerste uitgave, The Secret of Monkey Island. Wie deze games toen gespeeld heeft zal zich vooral de speciale humor herinneren. Deze iconische reeks, gestart in de jaren negentig, maakt dat er grote verwachtingen zijn voor deze uitgave. Tijd om te ontdekken wat Guybrush Threepwood deze keer, al dan niet ongelukkig, zal uitspoken.

De Nintendo Switch aankopen was zonder twijfel 'speelgoedgewijs' een van onze beste beslissingen als ouders. Het feit dat er in óns huis, ook wel gekend als de negende cirkel van de hel voor iPads, nog zelfs geen vlekje aan is, is een levend bewijs van zijn geliefdheid. Er is ook wel de Xbox, en die zien wij ook allemaal graag, maar iets aan het kleurrijk enthousiasme van Nintendo blijft toch altijd net iets leuker. En laat kleurrijk enthousiasme nou zijn wat nodig is in Splatoon 3!

De 24 uur van Le Mans, de Isle of Man TT, de Indy 500 en de Bathurst 1000. Dit zijn slechts enkele van de meest iconische races ter wereld en eentje die hier zeker ook bij hoort is de Dakar Rally. Deze legendarische woestijnrace, die oorspronkelijk door het leven ging als de Parijs-Dakar Rally, is even beroemd als berucht. Wie als eerste wilt eindigen in deze rally, moet namelijk in eerste instantie de finish zien te bereiken. De Dakar Rally is een ware uitputtingsslag voor mens en machine en veel deelnemers geraken nooit tot aan de eindstreep. Sinds zijn ontstaan in 1978 kostte de rally het leven aan maar liefst 28 deelnemers.

Iemand in een gepantserd harnas die nadien een nooit eindigde kwantiteit van monsters aan flarden schiet? Een cliché die quasi synoniem staat met first-person shooters, maar desalniettemin is dit meestal alles wat ontwikkelaars nodig hebben om de conceptuele bal te doen rollen. Het werkte voor DOOM, Halo en Metroid toen diens respectievelijke bedenkers succes met iets nieuws wouden oogsten, en sindsdien wouden vele andere teams hun voet tussen de figuurlijke deur krijgen via gelijkaardige belevenissen. Die drang leidde enerzijds tot schaamteloze klonen en anderzijds tot kwalitatieve pareltjes, hoewel het verschil tussen die twee groepen als ongeïnformeerde toeschouwer soms een dunne lijn kan zijn. Waardoor Bounding Box Software zich liet inspireren bij het maken van Prodeus, daar deed men nooit geheimzinnig over, maar als criticus heb ik natuurlijk één belangrijke vraag. Is dit spel het spelen waard?