Squidward

Redactrice
Squidward

Squidward

Redactrice
Review: Ken Follett’s: The Pillars of the Earth
  • 2
  • 0
Il est venue le temps des cathédraaaaaales … Is het nummer u bekend? Het komt uit de musical Notre-Dame de Paris, een fenomenaal stukje drama en muziek. De basis van het verhaal is dat van de bultenaar Quasimodo, een verhaal dat iedereen wel ergens kent. De tijd der kathedralen, toen alles nog in opbouw was, moet indrukwekkend geweest zijn. Nooit eerder was er in Europa zo een bouwwoede met zo een imposant resultaat geweest. Een blijvend memoriam of een blijvend brandmerk van de tijd dat de kerk absolute heerser van het dagelijks leven was.
Review: Loretta
  • 0
  • 3
‘Vroeger duurden huwelijken langer!’ ‘Men werkte nog aan relaties!’ Hoe vaak hoor je het - ondanks dat we al in de 21ste eeuw zitten - nog weerklinken? Natuurlijk klopt het voor geen meter. Het huwelijk van de bomma duurde, omdat de bomma nergens anders heen kon. Geen bankrekening, geen eigendom, verloren ‘respectabiliteit’, … Bomma zat goed vast. Gelukkig kon de soep van opa nog wel eens misvallen en was het weduweschap een oplossing. Iets dat - toegegeven - in 2023 óók nog kan, ons zijn geen kansen ontnomen. Met Loretta gaan we terug in de tijd naar 1947, dat ‘vroeger’ waar alles allesbehalve ‘beter’ was.
Review: Pronty
  • 0
  • 2
Dat het met onze planeet niet fantastisch gesteld is, valt niet te ontkennen. Elk jaar overvallen ons wel een aantal natuurlijke fenomenen die dood en vernieling zaaien, plus dat het droger en warmer wordt, ijskappen smelten … Om dan nog maar te zwijgen van wat wij onder elkaar allemaal uitspoken. Er wordt dus, niet zonder reden, zachtjes aan gekeken over waar wij - mensen, dus - misschien ooit een nieuw leven zouden kunnen opbouwen. Voor games is dit een dankbare insteek. Er zijn veel nieuwe werelden die we zo kunnen bezoeken. Soms het gevolg van menselijke triomfen, soms het gevolg van het noodlot.
Filmreview: Boston Strangler
  • 0
  • 4
Moord. Al jaren speelt het onderwerp estafette met Liefde om het meest gebruikte onderwerp in … tja, in het leven eigenlijk te zijn. Over het algemeen hebben beide onderwerpen een afgebakend speelveld. Alles blijft veelal beperkt tot een paar personen. Jongen ontmoet meisje: Liefde. Jongen en meisje huwen: Liefde. Jongen plots van de aardbodem verdwenen: Moord. Eenvoudig. Kleinschalig. Tot er eentje voorbijkomt die de wijdere wereld bij de kraag vat, grootser, imposanter, angstaanjagender.
Seriereview: Formula 1: Drive to Survive (Seizoen 5)
  • 0
  • 5
24 februari 2023 is de tweede testdag voor de piloten van het nieuwe Formule 1 seizoen. Het is ook de dag dat het langverwachte seizoen vijf van Formula 1: Drive to Survive op Netflix zijn polepositie weer inneemt. Een - bijna - ongeremde (hehe) kijk achter de schermen van seizoen 2022. Het verhaal van ‘21 was er eentje dat men zelfs met scenarioschrijvers maar moeilijk had kunnen bedenken. Als je dan terugdenkt op vorig jaar, dat leek dan toch een stuk braver. Maar dat het een wereld van eten of gegeten worden blíj́ft, daarvoor kunnen we weer aan op het heerlijke Drive to Survive.
Review: PowerWash Simulator Midgar Special Pack
  • 1
  • 2
PowerWash Simulator was mijn Game of the Year voor 2022. Het concept is even eenvoudig als geniaal: met een hogedrukreiniger en accessoires - die je kan gaan upgraden naar gelang geld binnenkomt - ga je aan de slag om de vuilste vuiligheid terug blinkend schoon te maken. PWS kan in het rijtje mandala kleuren, pannenlappen haken of even de tuin induiken. De speler gaat helemaal op in een (relatief) eenvoudige taak, de tijd spoelt weg met het zeepwater en het is ontspannend. In de basisgame zaten al een aantal leuk bedachte jobs (Mars Rover!) maar de mensen achter PowerWash Simulator (FuturLab en Square Enix Europe) zijn nog niet klaar!
Review: Dungeon Alchemist
  • 1
  • 2
Als kind heb je soms vreemde droomjobs. Die van mij - of eentje van die van mij - was ‘achtergronden tekenen’. Ik kon met grote bewondering naar tekenfilms zitten kijken, met al mijn aandacht op wat áchter de personages gebeurde. Al die fijn uitgetekende omgevingen, met honderden raampjes waar allerlei levens konden worden geleefd … Ik vond het fantastisch. Dromen over hoe het zou zijn om er rond te lopen, alles wat mogelijk was met wat fantasie. Ja, ik zou het graag gedaan hebben. Want het decor, de wereld, is toch wat je project leven geeft. Je kan Belle wel laten rondwaren in een kasteel, maar die bibliotheek spreekt dertig jaar later nóg tot de algemene verbeelding. Alles is nu eenmaal mooier als de setting goed zit.
De onvoorstelbare puzzel van hoe Tetris tot bij ons kwam
  • 0
  • 1
Een Nederlandse man met Indische roots die midden de jaren tachtig voor Amerika en Japan naar het communistische Rusland trok, met gevaar voor eigen leven. Klinkt als een thriller en dat was/wordt het ook. Waarom deed deze man, Henk Rogers, dat? Voor Tetris! Nee, geen top secret, for your eyes only spionagedossier. Het spelletje Tetris. Dat spel werd in 1984 door Aleksej Pazjitnov ontwikkeld, toen hij op de Technische Universiteit van Moskou werkte. Genaamd naar tetronimo’s (blokjes bestaande uit vier vierkantjes) ging Tetris al snel de universiteit rond en raakte het uiteindelijk zelfs in Hongarije.

Omdat de Sovjet-Unie op een welbepaalde manier werkte, bleven alle inkomsten maar ook de rechten van Tetris eigendom van de staat. Toen Henk Rogers de game onder ogen kreeg bij een bezoek aan Moskou, zag hij een enorm potentieel … en stapte hij het gevecht van zijn leven in. Tetris belooft een cold war thriller te zijn met een heel uniek verhaal. We zien onder andere...
Review: Trenches
  • 0
  • 2
Zowel de Eerste als de Tweede Wereldoorlog komen in de gamewereld vaak aan bod. Er zijn enorm veel imposante veldslagen en campagnes die je op je geliefde platform kan gaan spelen en dat op vaak meeslepende wijze. Er is iets in de combinatie waargebeurd en de relatieve - en in het geval van de Groote Oorlog ook effectieve - lowtech waar je mee aan de slag moet, die het een fascinerend gegeven maken om spellen op te baseren. Ik heb zelf al met veel plezier - maar weinig succes - een aantal keer het strijdgeweld opgezocht. Wat voor mij een nieuw concept was: een horror game die zich afspeelt tíj́dens een grote oorlog. En ik geef toe, mijn eerste nieuwsgierigheid lag dicht bij mijn ick factor, want was dit niet een beetje … fout? Duik met mij de loopgraven in en we ontdekken het samen.
Seriereview: Interview with the Vampire
  • 0
  • 0
Gisteren vond ik op internet zo een meme waarvan je zegt ‘He, nooit op gelet.’: Sinds de jaren zeventig had elk decennium zijn ‘little yellow dude. In de jaren zeventig was er Woodstock uit de Peanuts comics, daarna Pac-Man, Bart Simpson, SpongeBob en als laatste de Minions. Wat men allemaal niet bedenkt. De stijl van jeans, lengte van rokken, snit van een snor … Van muziekstijl tot ondergoed, tijdsperiodes hebben allemaal eigen karakters, eigen invullingen. Dat kan ook gezegd worden over de vampier, dit creatuur onderging ook al verschillende incarnaties.
Review: Fire Emblem Engage
  • 0
  • 3
Fire Emblem bestaat ondertussen drieëndertig jaar. Drieëndertig! Dat zijn zeventien spellen in de saga en vijf spin-offs. Al zijn de games pas na 2001 naar Europa en Amerika gekomen - na gebruik van de personages in Super Smash Bros. Melee - en al duurde het even voor FE zijn publiek hier echt vond, sinds Awakening (2012) kan elke nieuwe telg rekenen op een enthousiast onthaal. Slaagt Fire Emblem Engage erin om de speler te engageren (ha!)? Ik ging met het spel aan de slag en ik kan nu al zeggen, het was moeilijk om mijn Switch neer te leggen.
Seriereview: The Thing About Pam
  • 0
  • 3
‘Djeezes, Pam …’ was eigenlijk gewoon mijn plaatshoudertje terwijl ik de reeks bekeek, maar nu ik door de zes afleveringen ben, is het eigenlijk wel een toepasselijke uitdrukking. Djeezes, Pam … Het zijn vaak de gewoonste mensen die je met open mond achterlaten. Ik heb in dit kort stukje jaar al een aantal series bekeken - wat moet je anders met dit weer - met verschillende insteken, groots of fantastisch of somptueus. Het verhaal van Pamela Marie Hupp steekt ze allemaal voorbij qua niveau W The Actual F.
I scream, we all Scream en dat al voor de zesde keer!
  • 0
  • 2
Mooie jonge mensen achtervolgen en afslachten met een groot mes, het blijft een populair tijdverdrijf. In mijn tienerjaren was Scream dé heropleving van de slasherfilm en ondertussen zijn we aan film nummer zes. Dat maakt dan netjes twee trilogieën, maar - getuige Saw - dat wil niks zeggen over hoe lang er nog kan doorgegaan worden. Dit voorjaar is Ghostface terug in de bioscoop, dit keer weliswaar zonder heldin van het eerste uur Sidney Prescott, want Neve Campells loonvoorstel was niet wat zij aanvaardbaar vond. Heel erg jammer, maar ergens wel te begrijpen want Sidney = Scream en omgekeerd. Gelukkig is er Jenna Ortega, op wie we absoluut kunnen vertrouwen voor een sterke prestatie.

Zoals we al konden zien in de teaser eind vorig jaar, is Woodsboro achtergelaten en gaat het verhaal verder in New York City. Sam en Tara proberen een nieuwe start te maken in de grote stad. We merken dat Sam het nog zwaar heeft met wat ze meegemaakt heeft. Ze vreest dat ze een duisternis in zich...
Filmreview: She Said
  • 0
  • 3
De geschreven pers is al lang niet meer wat het ooit was (en zal noei nie meer wurre wa het was). Te veel freelancers, weinig consistentie en niet vaak nog geneigd om oprecht kritisch te zijn, nee, het proberen bijbenen met de online 24/7 nieuwscultuur blijkt voor veel kranten moeilijk. Alles hapklaar, weinig tijd of interesse voor diepgaand werk. Nochtans bewijzen sommige journalisten nog elk jaar dat wie zich vastbijt, met heel sappige botten kan bovenkomen.
Sebastian Stan staat scherp in Sharper
  • 0
  • 0
Let me give you a piece of advice: if you’re going to steal, steal a lot. Een opmerkelijke openingszin voor de trailer van Sharper, een Apple Original film die op 17 februari uitkomt. Sebastian Stan is als Bucky Barnes de publieke harten binnengevlogen, maar werkt ondertussen ook hard om het MCU te overstijgen. Zijn grootste wapenfeit tot nog toe buiten Marvel, is Pam & Tommy, waar hij hair metal wild dude Tommy Lee neerzet. Nu zet hij zijn tanden in de neo noir thriller Sharper. Samen met Julianne Moore en John Lithgow staat hij in een thriller waarin niks of niemand zal zijn wat ze lijken.

Max (Stan) is de zoon van Madeline (Moore) Moeder heeft een nieuwe vriend, een heuse miljardair (Lithgow). Max verdient echter de kost als oplichter en confidence man en ziet in zijn nieuwe stiefvader een doelwit dat te goed is om te laten passeren. Helaas (voor Max) lijkt Madeline voluit de kant van haar partner te kiezen en een eerste poging eindigt met zoonlief in...
DCI John Luther is terug in The Fallen Sun
  • 0
  • 3
In 2010 maakte de wereld kennis met DCI John Luther (en Alice Morgan!) in de BBC reeks ‘Luther’. De kijker leert het personage kennen als een vastberaden flik, lid van de Serious Crimes Unit (later de Serious & Serial Unit). John Luther is op het obsessieve af bijna geconsumeerd door zijn job. Dat merken we aan zijn privé leven (in feite geen) en hoe hij er niet in slaagt om een ‘af’ knop te vinden. De duisternis waar de job hem in brengt, past hem bijna zo goed als zijn iconische mantel. Door vijf seizoenen volgden fans de DCI door talloze spannende en gruwelijke momenten, zich afvragend hoeveel één man gevraagd om te geven kan worden. Een extra dimensie kwam door de ingewikkelde relatie die Luther ontwikkeld met de briljante maar psychopate (beetje maar) Alice.

De roep om meer Luther is nooit gestild en de gebeden zijn nu verhoord: vanaf 10 maart komt op Netflix de film Luther: The Fallen Sun. Na seizoen vijf was er absoluut nog mogelijkheid om het verhaal verder...
De honderdste Liam Neeson is Marlowe
  • 0
  • 3
And in walked this dame, she was hot stuff and she was trouble. Lees dat zinnetje in een Humphrey Bogart stem en je zit meteen in een rokerig kantoor van een geharde privé detective, anno 1942 ergens. De klassieke American Noir. De beste films zitten er tussen: The Maltese Falcon, Double Indemnity, The Big Sleep, … Enkele van deze films, ook Lady in the Lake bijvoorbeeld, hebben als hoofdpersonage Philip Marlowe. Het personage debuteerde in de boeken van Raymond Chandler, maar maakte heel snel de overstap naar het zilveren scherm.

Dit jaar komt Philip Marlowe (geheel terecht) terug onder de publieke aandacht en wel in de honderdste (100!) film van Liam Neeson. De film blijft trouw aan de glamoureuze setting van de jaren dertig, waarin Neeson’s Marlowe op zoek moet naar de ex-minnaar van een rijke jonge vrouw (die ook nog eens de dochter van een bekende filmster is). Moeder en dochter worden vertolkt door Diane Kruger (Inglorious Basterds, National Treasure) en de...
Seriereview: The Serpent Queen
  • 0
  • 2
Geschiedenis is een kwestie van overlevering en net als bij het bekende fluisterspel, is na een tijdje de oorspronkelijke waarheid nog moeilijk uit te puren. Wat na vele jaren nog overblijft van een mens zijn leven, zijn de anecdotes, de verhalen die blijven plakken. Dan kan je gerust heel je leven een brave kerkganger geweest zijn, als je een keer uit je slof geschoten was toen een kleinkind een bal door de ruit shotte, ben je tien generaties later over-over-overgrootoom Karel met een huis vol breekbare kostbaarheden en een kort lontje. Gaf je een keer een snoepje aan het buurmeisje, ben je na honderdvijftig jaar de heks met het peperkoeken huisje. Wij zijn geen meester van ons karakterieel erfgoed. The Serpent Queen laat ons persoonlijk kennismaken met iemand wiens rekening door overlevering gemaakt werd: Catharina de Medici.
De jacht gaat verder in Hunters seizoen twee
  • 1
  • 1
Ik dacht niet dat het er nog van ging komen, twee jaar is tenslotte een lange tijd in televisieland, maar deze week komt er dan toch een tweede seizoen van Hunters, op Prime. Sowieso kijk je altijd wel -op zijn minst even- als je ‘Al Pacino’ ziet staan (al maakt ook Al wel eens een foutje) en Hunters stelde twee jaar geleden absoluut niet teleur. Het is dan ook een heel interessante invalshoek en eentje die niet zo heel gek bij de haren getrokken is. De hunters jagen op Nazis. Iets wat tot vandaag nog gedaan wordt. Wie heeft niet nog de verhalen gevolgd van de zoektocht naar de Mengeles, de Barbies en de Eichmanns. Er zijn ook heel knappe verfilmingen en documentaires van deze speurtochten te zien.

Hunters neemt de kijker mee naar 1977. Een Joods echtpaar komt gewelddadig om het leven en hun kleinzoon - Jonah - zint op wraak. Hij maakt tijdens de traditionele rouwperiode (Shiva) kennis met Meyer Offerman, een intrigerende figuur die hem een ‘geleide’ voor zijn wraakzucht biedt...
12 Angry Men: nog steeds kwaad, maar nu in 4K
  • 0
  • 0
Films die iedereen moet gezien hebben en go … Een onderwerp waar je uren kan over gaan discussiëren en een heel aantal tips zal uit meenemen. Sommige films zijn echter zonder enige twijfel vaste klant op de lijst, je kan er cinematografisch gewoon niet rond. 12 Angry Men van Sidney Lumet, uit 1957, is één van die films. De premisse van het verhaal lijkt eenvoudig: een tiener staat terecht voor moord. Twaalf mannen vormen de jury. Twaalf stemmen die één gelijke noot moeten vinden. Alles doorheen een broeierige zomerdag. Simpel, toch? Maar wat een meesterwerk maakt Lumet ervan, met behulp van een cast om U tegen te zeggen: Henry Fonda, Martin Balsam, Jack Klugman, Lee J. Cobb, … Drie Oscarnominaties sleepte de prent in de wacht (Beste Film dat jaar was Bridge Over The River Kwai).

Vanaf 28 maart van dit jaar komt Kino Lorber met de 4K Ultra HD-uitgave van 12 Angry Men. Kino Lorber bestaat ondertussen bijna vijftig jaar en brengt film zowel in de zalen als de huiskamers. Ze...
Bovenaan