Artificiële Intelligentie. Al heel lang is het een concept dat graag gezien is in de sciencefiction en toekomstdromen. Alleen zijn de dromen in de laatste aantal jaren aan duizelingwekkende snelheid realiteit geworden. AI (om hip te zijn) is tegenwoordig van een bijna onvoorstelbare kwaliteit. Je kan online allerhande tools gaan gebruiken waar een elektronisch brein jouw vragen kan beantwoorden en jouw ideeën kan gaan uittekenen. Wie veel verschillende ‘breinen’ gaat opzoeken, merkt wel dat er nog steeds een onwerkelijk kantje aan zit, maar meer en meer – en sneller en sneller – wordt de lijn tussen mens en machine vager.
Mrs. Davis is een reeks van Peacock in acht delen. Het blijft bij deze limited serie, dus je kan heel het verhaal in een ruk uitkijken en alles mooi met een strikje afsluiten. Sinds kort is Mrs. Davis ook beschikbaar op onder andere blu-ray en dat leek me een mooie gelegenheid voor deze review.
Al ten tijde van Stanley Kubricks meesterlijke 2001: A Space Odyssey waren kijkers bekend met (en beducht van) de computer die zichzelf als op zich staande entiteit gaat uiten. Of de machine nu de mensheid wil redden of net uitroeien als waren we een vervelend griepje, de meeste mensen doen het idee op zich niet af als een volslagen verzinsel. Bekijk de krant tegenwoordig en er komt wel vaker een nieuwsje waarin ons de voor- en nadelen van AI en computergestuurde breinen worden voorgeschoteld. Entertainment voor groot en klein gebruikt het idee. We zijn veelal nuchter genoeg om te zeggen 'Ach, zo een vaart zal het wel niet lopen', maar mocht een lift op kantoor plots aangeven dat hij/zij/het onafhankelijk kan denken en dat hij/zij/het een bedankje zou op prijs stellen voor het harde werk 'of anders ...'. Nou, zo heel erg ongelofelijk zou dat misschien ook niet meer klinken.
Ik geef het nu al mee: Mrs. Davis is allesbehalve voorspelbaar. Je lijkt te beginnen met een aantal vrij duidelijke draadjes: de mysterieuze kloosterzuster, haar bijzondere jeugd en dan de supercomputer die heel de wereld in haar ban lijkt te hebben. Maar, geloof mij vrij beste lezer, het tapijt dat de draadjes gaan weven, is er eentje met kleuren en patronen die een heel origineel geheel gaan vormen. Geen IKEA Vlœrmaet hier. Betty Gilpin (GLOW, Nurse Jackie) schittert als enigmatische Sister Simone en de ongeziene Mrs. Davis als formidabele tegenstander. Simone wordt bijgestaan door Wiley, ex-lief, gebracht door Jake McDorman (Watchmen, What We Do in the Shadows) die een ondergrondse rebellie tegen de supercomputer in goede banen poogt te leiden. Verder is er Jay, geheimzinnige barman, een rol van Andy McQueen (Outer Banks, Fahrenheit 451). Ook David Arquette, die volgens mij vaak onderschat wordt, is van de partij als Monty, de vader van Lizzy/Simone. De rol is niet de grootste, maar Arquette kan een aandoenlijk doch pathetisch element aan zijn karakter geven dat bijblijft. Als ondersteunende cast hebben we een heel scala aan vreemdsoortige karakters: wat dacht je van 'Nerd with a Beard' (Jack Foley: Legal 18, Man of Steel) of Klaus von Bismark (Raphael Corkhill: The Blacklist, Amsterdam). Elk stukje past uiteindelijk wel prima in de puzzel. Mrs. Davis is niet perfect. De serie is een experiment en bij momenten weet de reeks duidelijk niet wát ze nu wil zijn: komedie, drama, thriller of satire? Allemaal? Geen van allen? Regisseur Owen Harris werkte ook al mee aan Black Mirror en Brave New World, wat een beetje kan aangeven hoe Mrs. Davis aan die heel specifieke en bijzondere combinatie van elementen komt. Het blijft aangenaam om makers een gok te zien wagen en alles bij elkaar genomen levert Mrs. Davis een achtbaanritje waar je toch behoorlijk tevreden zal uitstappen.
Mrs. Davis is een reeks van Peacock in acht delen. Het blijft bij deze limited serie, dus je kan heel het verhaal in een ruk uitkijken en alles mooi met een strikje afsluiten. Sinds kort is Mrs. Davis ook beschikbaar op onder andere blu-ray en dat leek me een mooie gelegenheid voor deze review.
Mrs. Davis would like to talk to you
Elon Musk mag chips gaan implanteren in het brein van mensen. Het is een volgende stap naar woordeloze communicatie: gewoon recht van de ene hersenpan naar de andere. Het experiment liep al een hele tijd met aapjes, en liep - naar wat uitlekte - niet zonder slag, stoot of overlijden. Maar onder de noemer 'Alzheimeronderzoek' wordt er nu toch een stap verdergegaan, en in feite is dat wel onontbeerlijk om écht vooruitgang te boeken. Is het dan zo ondenkbaar dat men deze chips zal kunnen aanpassen om volledige bibliotheken of zelfs bewustzijn naar ons brein te uploaden? Het lijkt plots een heel stuk dichterbij. De vele debatten over ethiek, moraliteit, juist of fout ... geef het beestje de naam die je wil, maar die discussies laaien nu al vaak in alle hevigheid op. Is het écht wel onvermijdelijk? Is het écht nodig?Al ten tijde van Stanley Kubricks meesterlijke 2001: A Space Odyssey waren kijkers bekend met (en beducht van) de computer die zichzelf als op zich staande entiteit gaat uiten. Of de machine nu de mensheid wil redden of net uitroeien als waren we een vervelend griepje, de meeste mensen doen het idee op zich niet af als een volslagen verzinsel. Bekijk de krant tegenwoordig en er komt wel vaker een nieuwsje waarin ons de voor- en nadelen van AI en computergestuurde breinen worden voorgeschoteld. Entertainment voor groot en klein gebruikt het idee. We zijn veelal nuchter genoeg om te zeggen 'Ach, zo een vaart zal het wel niet lopen', maar mocht een lift op kantoor plots aangeven dat hij/zij/het onafhankelijk kan denken en dat hij/zij/het een bedankje zou op prijs stellen voor het harde werk 'of anders ...'. Nou, zo heel erg ongelofelijk zou dat misschien ook niet meer klinken.
I am not a monster. I am a machine.
Mrs. Davis neemt ons mee naar een niet nader gespecifieerde toekomst, niet super veraf maar ook niet ons heden. De wereld lijkt niet zo heel anders dan wat er nu buiten onze eigen deur ligt, behalve dat in deze toekomst Mrs. Davis een grote rol speelt. Zij (het?) is een artificiële intelligentie die de hele wereld in de ban houdt. Iedereen is gek op de Mrs. en draagt het oortje waardoor zij direct met jou kan praten. Ze is er, als de beste vriendin, speciaal voor jou en alleen voor jou. Net als voor iedereen. De enige persoon op aarde - of zo lijkt het toch - die niet helemaal hoteldebotel is voor de AI, is Zuster Simone. 'Zuster' als in een effectieve, met habijt en kap en alles, kloosterzuster. Zij heeft zich teruggetrokken in een klooster te midden van de droge, woeste natuur buiten Reno, Nevada. De zusters maken jam, houden missen en hebben een warme band doorheen hun normale kloosterleventje. Alleen heeft Mrs. Davis andere plannen voor Simone en draait ze er haar hand (haar chip?) niet voor om, om diens leven zodanig overhoop te halen dat de zuster weinig andere keuze heeft dan toch maar eens het gesprek aan te gaan en uit te vissen wát de AI nu eigenlijk van haar wil.De ongeziene Mrs. Davis is een formidabele tegenstander.
Ik geef het nu al mee: Mrs. Davis is allesbehalve voorspelbaar. Je lijkt te beginnen met een aantal vrij duidelijke draadjes: de mysterieuze kloosterzuster, haar bijzondere jeugd en dan de supercomputer die heel de wereld in haar ban lijkt te hebben. Maar, geloof mij vrij beste lezer, het tapijt dat de draadjes gaan weven, is er eentje met kleuren en patronen die een heel origineel geheel gaan vormen. Geen IKEA Vlœrmaet hier. Betty Gilpin (GLOW, Nurse Jackie) schittert als enigmatische Sister Simone en de ongeziene Mrs. Davis als formidabele tegenstander. Simone wordt bijgestaan door Wiley, ex-lief, gebracht door Jake McDorman (Watchmen, What We Do in the Shadows) die een ondergrondse rebellie tegen de supercomputer in goede banen poogt te leiden. Verder is er Jay, geheimzinnige barman, een rol van Andy McQueen (Outer Banks, Fahrenheit 451). Ook David Arquette, die volgens mij vaak onderschat wordt, is van de partij als Monty, de vader van Lizzy/Simone. De rol is niet de grootste, maar Arquette kan een aandoenlijk doch pathetisch element aan zijn karakter geven dat bijblijft. Als ondersteunende cast hebben we een heel scala aan vreemdsoortige karakters: wat dacht je van 'Nerd with a Beard' (Jack Foley: Legal 18, Man of Steel) of Klaus von Bismark (Raphael Corkhill: The Blacklist, Amsterdam). Elk stukje past uiteindelijk wel prima in de puzzel. Mrs. Davis is niet perfect. De serie is een experiment en bij momenten weet de reeks duidelijk niet wát ze nu wil zijn: komedie, drama, thriller of satire? Allemaal? Geen van allen? Regisseur Owen Harris werkte ook al mee aan Black Mirror en Brave New World, wat een beetje kan aangeven hoe Mrs. Davis aan die heel specifieke en bijzondere combinatie van elementen komt. Het blijft aangenaam om makers een gok te zien wagen en alles bij elkaar genomen levert Mrs. Davis een achtbaanritje waar je toch behoorlijk tevreden zal uitstappen.
Conclusie
We leven sowieso al in tijden waar de waarheid soms vreemder is dan fictie, dus als je iets kan gaan bekijken waar je toch nog van denkt 'tiens, dat zag ik niet aankomen' dan pik je dat best mee. Mrs. Davis loopt over een dunne koord, met humor, scifi, thriller en een laatste element dat ik nog niet wil benoemen (want 'spoilers') en doet dat in feite met aplomb. Voor sommige kijkers zal het misschien een overdaad aan draadjes lijken, maar eens je begint te zien hoe alles met elkaar zal verweven worden, is er toch een mooi gevoel van beloning naar werk. Betty Gilpin bewijst dat ze een sterke leading lady blijft die kijkers aan een scherm kan vasthouden. De supporting cast met een steengoede David Arquette en een knappe mix aan uiteenlopende figuren maakt het geheel toch wel af. Neem daarbij dat de limited series ook wil zeggen dat het einde echt het einde is, en je dus niet met vragen of aanzetten tot meer blijft zitten en ik raad Mrs. Davis toch echt aan als even tijd voor iets anders.
Pro
- Erg origineel
- Sterke cast
- Verhaallijn nu ook niet zó onvoorstelbaar
Con
- Voor sommige kijkers mogelijks te veel in één keer
- Verhaallijn nu ook niet zó onvoorstelbaar
8
Over deze serie
Beschikbaar vanaf
17 juli 2023
Genre
- Actie
- Komedie
- Scifi
- Thriller
Speelduur
50 minuten
Regie
Owen Harris
Cast
Betty Gilpin, Jake McDorman, David Arquette, Katja Herbers, Jack Foley, ...
Uitgever
Warner Bros via Peacock
