Wie is er niet opgegroeid met een zaterdagochtend-cartoon wanneer je ouders langer wensten uit te slapen? Ook wanneer het op zondag pijpenstelen regende, werd de stilaan tot op de draad versleten VHS-cassette bovengehaald bij ondergetekende. Al deze televisie-avonturen legden een enorm vruchtbare bodem voor wat tot op vandaag kan omschreven worden als nostalgie. Wie stilaan de leeftijd van 30 nadert, weet dan ook wat nostalgie met een mens kan doen: je weer even kind laten voelen om een kleine knabbel van die zorgeloze tijd te laten heropleven. Filmproducent Warner Bros. Home Entertainment heeft die boodschap de laatste jaren goed begrepen en is dan ook gestart met tal van filmreboots van bekende IP's onder de Warner Bros.-stal. Zo brachten ze recent de volgende dvd-box uit, met de speelfilms Detective Pikachu, Scooby!, Space Jam: A New Legacy en Tom & Jerry. Onze nostalgische voelspriet is alvast weer van de partij en onderzoekt mee of de reboots van de voorbije jaren de franchises een positieve richting hebben gegeven.
De eer om als eerste telg in deze verzamelbox te fungeren, is weggelegd voor Detective Pikachu van regisseur Rob Letterman. Tenzij je de voorbije twee decennia onder een steen hebt geleefd, is het redelijk logisch in welke wereld deze prent zich afspeelt. Ja, de wereld van het nog steeds hyperpopulaire succes Pokémon. Doorheen de jaren zijn in totaal 24 (!) anime-films van Pokémon verschenen. Maar het was echter tot 2019 wachten eer we een eerste live action-variant in onze bioscoopzalen mochten verwelkomen.
Zodra je Detective Pikachu oplegt, word je zoals het hoort gebombardeerd met 3D-geanimeerde Pokémon die zich mee in de wereld van de menselijke personages begeven. Als iemand die is opgegroeid met de franchise, hoeft het dan ook niet te verbazen dat mijn hart telkens een sprongetje maakte wanneer ik Pokémon als Mewtwo, Cubone, Squirtle, Blastoise, Charizard en uiteraard Pikachu zag voorbijkomen. De Pokémon zijn dan wel geanimeerd, echter hebben ze nog nooit zo echt geleken als in Detective Pikachu. De vacht van een Pikachu, het reliëf op het schild van Blastoise, de tristesse in de ogen van een Cubone, ... De technische kwaliteit van de CGI is zo knap dat je als kijker echt gelooft dat de Pokémon die Tim allemaal tegenkomt, echt met hem in de ruimte staan. Omdat er door de makers van deze film echter zo veel focus wordt gelegd op de Pokémon goed in beeld te brengen, lijkt er helaas (ergens wel begrijpelijk) niet zo veel moeite gestoken in de levendigheid van Ryme City, waar het verhaal zich grotendeels afspeelt. Deze stad voelt namelijk wat te klinisch aan, waardoor het als kijker moeilijker is om je deze metropool voor te stellen. Echter is dit alleen op deze locatie het geval, de andere locaties voelen wél echt aan.
Van het plot moet je overigens niet al te veel verrassingen verwachten. Deze is er voornamelijk om je doorheen de wereld van Pokémon te leiden en je ongedwongen een leuke tijd te laten beleven. Buiten de hierboven aangehaalde humoristisch geschreven dialogen is de verhaallijn redelijk cliché te noemen. Nergens stoort dit echt, tenzij bij de uitwerking van de jonge reporter Lucy Stevens (Kathryn Newton), die de schrijvers echt als een hulpeloos en licht irritant personage hebben neergezet. Desalniettemin is Detective Pikachu ondanks de kleine minpunten een bovengemiddelde blockbuster die zijn bronmateriaal alle eer aandoet. Voor iedereen die ook maar iets heeft met Pokémon, raad ik dan ook volmondig deze film aan.
Het tweede DVD-schijfje uit deze Warner Bros. Home Entertainment-box is er om je opnieuw een dosis nostalgie te bezorgen met Scooby! Na de twee live action-films begin jaren 00 was dit in 2020 de derde film uit de reeks die op het grote scherm de doldwaze avonturen van Scooby-Doo en zijn kompaan Shaggy toonde. Ditmaal gaat het om een volledig geanimeerde film van regisseur en animatieveteraan Tony Cervone, die onder meer mee aan de animatie van Space Jam uit 1996 werkte.
Ditmaal gaan we bij Scooby! terug in de tijd en komen we in deze film te weten hoe beste maatjes Shaggy (Will Forte) en Scooby-Doo (Frank Welker) elkaar hebben ontmoet en ontdekken we de origines van hun spokenjagersclub Mystery Inc. Na enkele jaren mysteries oplossen en deze al stuntelend tot een goed einde te brengen, loert nu opnieuw een groot gevaar. Aan Shaggy en zijn mysteriemaatjes om de mensheid opnieuw van het gespuis te ontdoen en ernaast ook nog even de wereld te redden.
Echter, negen minuten ver in Scooby! en de volgende frustratie steekt alreeds de kop op. De slapstick humor en het aantal dad jokes dat inmiddels al gepasseerd zijn, zijn al niet op twee handen te tellen. Dat hoeft op zich geen probleem te zijn, ik kan wel wat slapstick of dad jokes verdragen. Maar deze zijn echter van zodanig slechte en zelfs cringy kwaliteit dat dit geen leuke zit beloofd te worden. Zeker wanneer later in het verhaal ook nog Simon Cowell met een totaal misplaatste cameo zijn opwachting maakt en er twee nieuwe personages worden geïntroduceerd die de aandacht wegleiden van Scooby-Doo en zijn Mystery Inc.-bende, zodat je je afvraagt of dit nog wel een Scooby-film is. Dat de iconische theme song dan ook nog is artificieel om zeep wordt geholpen, helpt hier ook niet bij.
Gelukkig weet de film halverwege de humor wat meer te balanceren en zorgt de impending doom ervoor dat je wel geïnvesteerd geraakt in hoe dit avontuur zal aflopen. Zo is de tweede helft van deze prent nog best genietbaar te noemen zolang je vrede neemt met de plotgaten en dat hier niet veel diepgaands te zoeken is. Zowaar werd ik zelfs lichtjes emotioneel op het einde wanneer de band tussen een baasje en zijn hond naar voren kwam en dat is zeker ook een kwaliteit.
Qua nostalgie kan er weinig tippen aan Space Jam, de live action-animatiefilm en sportkomedie uit 1996 met Michael Jordan en de bekende Looney Tunes-personages. Doe er nog het sausje bij van de iconische song 'Get Ready for This' van eurodance-legendes 2 Unlimited en mijn hart zwelt op tot licht ongezonde proporties. Reikhalzend keek ik dan ook uit naar de reboot/sequel (requel?) Space Jam: A New Legacy, die in 2021 in de cinemazalen verscheen. Deze keer moest niet Michael Jordan, maar de inmiddels even legendarische basketballer Lebron James het volk naar de film van regisseur Malcolm D. Lee weten te trekken.
Wanneer Lebron en zijn zoon Dom (Cedric Joe) door de kwaadaardige artificiële intelligentie Al G. Rhythm (Don Cheadle) gevangen worden genomen in een digitale wereld, is het aan de held van de dienst om zijn vrijheid opnieuw te bemachtigen door te strijden in een basketbalwedstrijd. Tegelijkertijd moet Lebron Dom terug voor zich weten te winnen en wordt hij hier bijgestaan door de Tunes.
Bij een reboot van bestaande franchises trachten de makers telkens om van het bronmateriaal een nieuwe versie te maken die hedendaags en fris aanvoelt. De makers van Space Jam: A New Legacy proberen dat zeker ook. Spijtig genoeg falen ze daar faliekant in. Op een gegeven moment toveren ze de Tunes om tot een 3D-versie van hun iconische zelve, wat er redelijk mislukt uitziet. Wanneer Bugs Bunny door deze transformatie continu scheel lijkt te kijken, hoop je al snel dat je vlug zijn 2D-versie weer te zien krijgt. Helaas is dat niet het geval. Ook de theme song van 2 Unlimited wordt hier volledig gemassacreerd. Het is stilaan irritant om te zien hoe men krampachtig probeert om de magie van het origineel te herproduceren, zonder je nieuwe product ene eigen identiteit en charme mee te geven. Space Jam: A New Legacy leunt dan ook volledig op externe factoren als andere Warner Bros.-franchises en gevestigde waarden als de Looney Tunes.
Daardoor voelt deze reboot aan als een saaie en vooral luie 110 minuten. Dat deze Hollywoodproductie 150 miljoen dollar heeft moeten kosten om zulke amateuristisch ogende decors te creëren (zeker tijdens de basketbalmatch), is moeilijk te vergeven. De verhaallijn lijkt wel zelf door AI geschreven te zijn, net als de dialogen, en de acteerprestatie van de beste man Lebron James doet er ook geen deugd aan. De ongegeneerde reclame voor de andere Warner Bros.-franchises daarbovenop maakt Space Jam: A New Legacy één lange reclame-advertentie die je het best kan skippen.
De volgende in het rijtje die animatie en live action combineert is Tom & Jerry uit 2021, geregisseerd door Tim Story (Fantastic Four, Ride Along, Shaft). De animatiefiguren die al sinds 1940 meegaan en elkaar sindsdien het leven zuur maken, worden in deze film bijgestaan door onder andere Chloë Grace Moretz (Kayla) en Michael Peña (Terence).
Ditmaal laait de rivaliteit tussen kat Tom en muis Jerry weer op wanneer Jerry zijn intrek neemt in het beste en meest luxurieuze hotel van New York, zijnde de Royal Gate. Dit aan de vooravond van het huwelijk van Preeta Mehta (Pallavi Sharda) en haar verloofde Ben (Colin Jost) dat de tabloids druk bezighoudt en de talk of the town is in de Big Apple. Ongedierte is in deze tijden het laatste dat hotelmanager Mr. Dubros (Rob Delaney) wilt zien, dus is het hotel aan zich verplicht om de muis Jerry te bestrijden met een volwaardige 'hotelkat'. Hier komt Tom aan de orde, die met alle moeite van de wereld Jerry het hotel tracht uit te krijgen zodat de twee celebrities hun huwelijksfeest perfect zien verlopen. De hoofdverantwoordelijkheid ligt hiervoor bij evenementenorganisator Kayla, die de hele reutemeteut tot een goed einde moet weten te brengen.
Maar hiermee kan je niet een hele film vullen die zich in New York afspeelt. Zo fungeert de trouw van de twee celebs als een rode draad doorheen de film die het plot voortdrijft maar verder weinig toevoegt. Hierdoor gaat de film gezapig verder, zonder je tegen de borst te stoten. Iedereen van de cast doet wat van hen verwacht wordt, maar ook niet meer. Tenzij je Michael Peña buiten beschouwing laat. Hoewel deze rasacteur niet veel heeft om mee te werken, zet hij zijn nerveuze en drukke personage Terence uitstekend neer. Dit resulteert vaak in erg komische situaties waarin zijn geweldige timing de tijd en ruimte krijgt om te schitteren.
Daardoor is Tom & Jerry wel een film met meerder gezichten te noemen. Het is niet altijd even duidelijk waar de scenarioschrijvers nu hun focus op willen leggen, dus krijg je een bont allegaartje van de strijd tussen de Tom en Jerry, de trouw en de fratsen van Terence. Tussen deze drie elementen zit weinig overlap, waardoor de film niet als één geheel aanvoelt. Toch stoort dat niet erg, want buiten de verhaallijn van de trouw zijn al deze zaken goed uitgevoerd. Tom & Jerry is daarom perfect geschikt als een film die je opzet wanneer het op een zondag buiten te koud is of het hard aan het regenen is, en je even zonder al te veel moeten nadenken wil genieten van een snel behapbare film.
De eer om als eerste telg in deze verzamelbox te fungeren, is weggelegd voor Detective Pikachu van regisseur Rob Letterman. Tenzij je de voorbije twee decennia onder een steen hebt geleefd, is het redelijk logisch in welke wereld deze prent zich afspeelt. Ja, de wereld van het nog steeds hyperpopulaire succes Pokémon. Doorheen de jaren zijn in totaal 24 (!) anime-films van Pokémon verschenen. Maar het was echter tot 2019 wachten eer we een eerste live action-variant in onze bioscoopzalen mochten verwelkomen.
Mysterieuze wirwar
Detective Pikachu is gebaseerd op het gelijknamige videospel, dat in 2016 op de Nintendo 3DS verscheen, en vertelt het verhaal van Tim Goodman (Justice Smith). Deze jonge knaap had ooit de grote droom om Pokémon-trainer te worden, maar na de dood van zijn moeder en de vlucht van zijn vader Harry naar Ryme City voor zijn politiewerk, moest Tim zijn droom al snel opbergen. Wanneer Tim te horen krijgt dat zijn vader vermoord is bij een vreemd auto-ongeluk, beslist hij om op onderzoek te gaan in Ryme City, waar mensen en Pokémon in harmonie samenleven en gevechten tussen Pokémon illegaal zijn. Eens in Ryme City aangekomen, ontmoet Tim plots de collega van zijn vader, een Pikachu (Ryan Reynolds) die met geheugenverlies kampt. Samen proberen ze de waarheid rond de dood van Harry Goodman te achterhalen en de wirwar van dit mysterie te ontrafelen.Als iemand die is opgegroeid met de franchise, hoeft het dan ook niet te verbazen dat mijn hart telkens een sprongetje maakte wanneer ik Pokémon zag voorbijkomen.
Zodra je Detective Pikachu oplegt, word je zoals het hoort gebombardeerd met 3D-geanimeerde Pokémon die zich mee in de wereld van de menselijke personages begeven. Als iemand die is opgegroeid met de franchise, hoeft het dan ook niet te verbazen dat mijn hart telkens een sprongetje maakte wanneer ik Pokémon als Mewtwo, Cubone, Squirtle, Blastoise, Charizard en uiteraard Pikachu zag voorbijkomen. De Pokémon zijn dan wel geanimeerd, echter hebben ze nog nooit zo echt geleken als in Detective Pikachu. De vacht van een Pikachu, het reliëf op het schild van Blastoise, de tristesse in de ogen van een Cubone, ... De technische kwaliteit van de CGI is zo knap dat je als kijker echt gelooft dat de Pokémon die Tim allemaal tegenkomt, echt met hem in de ruimte staan. Omdat er door de makers van deze film echter zo veel focus wordt gelegd op de Pokémon goed in beeld te brengen, lijkt er helaas (ergens wel begrijpelijk) niet zo veel moeite gestoken in de levendigheid van Ryme City, waar het verhaal zich grotendeels afspeelt. Deze stad voelt namelijk wat te klinisch aan, waardoor het als kijker moeilijker is om je deze metropool voor te stellen. Echter is dit alleen op deze locatie het geval, de andere locaties voelen wél echt aan.
Pikachu, please!
Buiten de Pokémon die hier de show stelen, doet Ryan Reynolds zeker ook zijn duit in het zakje om van Detective Pikachu een entertainende rit te maken. De soms grove en vuilgebekte humor die uit de mond van de pluizige Pikachu komt, wordt uitstekend door Reynolds overgebracht. Ik had eerlijk gezegd nooit durven verwachten dat een van 's werelds schattigste popcultuuriconen ooit de quote "Mensen steken een vinger in mij" zou oreren. Maar hey, de scenarioschrijvers hebben het wel aangedurfd om in deze popcornprent voor alle leeftijden humoristische dialogen en situaties te voorzien. En zulke risico's kan ik alleen maar toejuichen.Van het plot moet je overigens niet al te veel verrassingen verwachten. Deze is er voornamelijk om je doorheen de wereld van Pokémon te leiden en je ongedwongen een leuke tijd te laten beleven. Buiten de hierboven aangehaalde humoristisch geschreven dialogen is de verhaallijn redelijk cliché te noemen. Nergens stoort dit echt, tenzij bij de uitwerking van de jonge reporter Lucy Stevens (Kathryn Newton), die de schrijvers echt als een hulpeloos en licht irritant personage hebben neergezet. Desalniettemin is Detective Pikachu ondanks de kleine minpunten een bovengemiddelde blockbuster die zijn bronmateriaal alle eer aandoet. Voor iedereen die ook maar iets heeft met Pokémon, raad ik dan ook volmondig deze film aan.
Het tweede DVD-schijfje uit deze Warner Bros. Home Entertainment-box is er om je opnieuw een dosis nostalgie te bezorgen met Scooby! Na de twee live action-films begin jaren 00 was dit in 2020 de derde film uit de reeks die op het grote scherm de doldwaze avonturen van Scooby-Doo en zijn kompaan Shaggy toonde. Ditmaal gaat het om een volledig geanimeerde film van regisseur en animatieveteraan Tony Cervone, die onder meer mee aan de animatie van Space Jam uit 1996 werkte.
Ditmaal gaan we bij Scooby! terug in de tijd en komen we in deze film te weten hoe beste maatjes Shaggy (Will Forte) en Scooby-Doo (Frank Welker) elkaar hebben ontmoet en ontdekken we de origines van hun spokenjagersclub Mystery Inc. Na enkele jaren mysteries oplossen en deze al stuntelend tot een goed einde te brengen, loert nu opnieuw een groot gevaar. Aan Shaggy en zijn mysteriemaatjes om de mensheid opnieuw van het gespuis te ontdoen en ernaast ook nog even de wereld te redden.
Veteranen aan het roer
Wanneer bij het opstarten van Scooby! de eerste tonen van 2Pac's 'California Love' hoor galmen, ben ik al helemaal mee. Terwijl ik al knikkend de eerste minuten van de film bekijk, denk ik dan al snel dat dit een leuke rit zal worden. Hoe kan het ook anders met een veteraan als Tony Cervone aan het roer en Frank Welker (die in de originele animatieserie het stemmenwerk van Fred voor zijn rekening nam) die de stem van Scooby-Doo verzorgt? Helaas wordt die bubbel al snel doorprikt door de animatiestijl. Neen, dit is geen fijn afgewerkte animatie die het vuur aan de schenen van Pixar, Dreamworks en Sony zal leggen. Om een of andere reden lijkt de animatie zelfs een beetje wazig te zijn om de imperfecties weg te werken. Dan had ik misschien nog liever de handgetekende stijl van in de beginjaren verkozen. Maar goed, geen tijd om daar lang bij stil te staan want er staat ons nog een verhaal te wachten.Na een tijdje vraag je je af of dit nog wel een Scooby-film is.
Echter, negen minuten ver in Scooby! en de volgende frustratie steekt alreeds de kop op. De slapstick humor en het aantal dad jokes dat inmiddels al gepasseerd zijn, zijn al niet op twee handen te tellen. Dat hoeft op zich geen probleem te zijn, ik kan wel wat slapstick of dad jokes verdragen. Maar deze zijn echter van zodanig slechte en zelfs cringy kwaliteit dat dit geen leuke zit beloofd te worden. Zeker wanneer later in het verhaal ook nog Simon Cowell met een totaal misplaatste cameo zijn opwachting maakt en er twee nieuwe personages worden geïntroduceerd die de aandacht wegleiden van Scooby-Doo en zijn Mystery Inc.-bende, zodat je je afvraagt of dit nog wel een Scooby-film is. Dat de iconische theme song dan ook nog is artificieel om zeep wordt geholpen, helpt hier ook niet bij.
Gelukkig weet de film halverwege de humor wat meer te balanceren en zorgt de impending doom ervoor dat je wel geïnvesteerd geraakt in hoe dit avontuur zal aflopen. Zo is de tweede helft van deze prent nog best genietbaar te noemen zolang je vrede neemt met de plotgaten en dat hier niet veel diepgaands te zoeken is. Zowaar werd ik zelfs lichtjes emotioneel op het einde wanneer de band tussen een baasje en zijn hond naar voren kwam en dat is zeker ook een kwaliteit.
Qua nostalgie kan er weinig tippen aan Space Jam, de live action-animatiefilm en sportkomedie uit 1996 met Michael Jordan en de bekende Looney Tunes-personages. Doe er nog het sausje bij van de iconische song 'Get Ready for This' van eurodance-legendes 2 Unlimited en mijn hart zwelt op tot licht ongezonde proporties. Reikhalzend keek ik dan ook uit naar de reboot/sequel (requel?) Space Jam: A New Legacy, die in 2021 in de cinemazalen verscheen. Deze keer moest niet Michael Jordan, maar de inmiddels even legendarische basketballer Lebron James het volk naar de film van regisseur Malcolm D. Lee weten te trekken.
Wanneer Lebron en zijn zoon Dom (Cedric Joe) door de kwaadaardige artificiële intelligentie Al G. Rhythm (Don Cheadle) gevangen worden genomen in een digitale wereld, is het aan de held van de dienst om zijn vrijheid opnieuw te bemachtigen door te strijden in een basketbalwedstrijd. Tegelijkertijd moet Lebron Dom terug voor zich weten te winnen en wordt hij hier bijgestaan door de Tunes.
2D Tunes = slam dunk
Die Tunes zijn hier duidelijk de ster van de show. Het is dan ook wachten tot ze tevoorschijn komen. Gelukkig hoef je daar als kijker niet te veel tijd voor nemen, want al snel krijg je Bugs Bunny's ultieme catchphrase "Eeeeyyy ... What's up, doc?" te horen en schitteren de Tunes in hun glorieuze 2D-animatiestijl die hier perfect uit de jaren 90 van het origineel lijkt te lopen. Naast Bugs Bunny passeren ook ouwe getrouwen Daffy Duck, Marvin The Martian, Porky Pig, Lola Bunny en nog vele anderen. De film zit naast de Tunes ook nog tjokvol verwijzingen naar andere Warner Bros.-franchises. Schrik niet wanneer je plots Rick & Morty of zelfs Mad Max voorbij ziet komen. Een leuke twist die je meer honger bezorgt doorheen de film naar wie er nog allemaal zal verschijnen.Schrik niet wanneer je plots Rick & Morty of zelfs Mad Max voorbij ziet komen.
Bij een reboot van bestaande franchises trachten de makers telkens om van het bronmateriaal een nieuwe versie te maken die hedendaags en fris aanvoelt. De makers van Space Jam: A New Legacy proberen dat zeker ook. Spijtig genoeg falen ze daar faliekant in. Op een gegeven moment toveren ze de Tunes om tot een 3D-versie van hun iconische zelve, wat er redelijk mislukt uitziet. Wanneer Bugs Bunny door deze transformatie continu scheel lijkt te kijken, hoop je al snel dat je vlug zijn 2D-versie weer te zien krijgt. Helaas is dat niet het geval. Ook de theme song van 2 Unlimited wordt hier volledig gemassacreerd. Het is stilaan irritant om te zien hoe men krampachtig probeert om de magie van het origineel te herproduceren, zonder je nieuwe product ene eigen identiteit en charme mee te geven. Space Jam: A New Legacy leunt dan ook volledig op externe factoren als andere Warner Bros.-franchises en gevestigde waarden als de Looney Tunes.
Daardoor voelt deze reboot aan als een saaie en vooral luie 110 minuten. Dat deze Hollywoodproductie 150 miljoen dollar heeft moeten kosten om zulke amateuristisch ogende decors te creëren (zeker tijdens de basketbalmatch), is moeilijk te vergeven. De verhaallijn lijkt wel zelf door AI geschreven te zijn, net als de dialogen, en de acteerprestatie van de beste man Lebron James doet er ook geen deugd aan. De ongegeneerde reclame voor de andere Warner Bros.-franchises daarbovenop maakt Space Jam: A New Legacy één lange reclame-advertentie die je het best kan skippen.
De volgende in het rijtje die animatie en live action combineert is Tom & Jerry uit 2021, geregisseerd door Tim Story (Fantastic Four, Ride Along, Shaft). De animatiefiguren die al sinds 1940 meegaan en elkaar sindsdien het leven zuur maken, worden in deze film bijgestaan door onder andere Chloë Grace Moretz (Kayla) en Michael Peña (Terence).
Ditmaal laait de rivaliteit tussen kat Tom en muis Jerry weer op wanneer Jerry zijn intrek neemt in het beste en meest luxurieuze hotel van New York, zijnde de Royal Gate. Dit aan de vooravond van het huwelijk van Preeta Mehta (Pallavi Sharda) en haar verloofde Ben (Colin Jost) dat de tabloids druk bezighoudt en de talk of the town is in de Big Apple. Ongedierte is in deze tijden het laatste dat hotelmanager Mr. Dubros (Rob Delaney) wilt zien, dus is het hotel aan zich verplicht om de muis Jerry te bestrijden met een volwaardige 'hotelkat'. Hier komt Tom aan de orde, die met alle moeite van de wereld Jerry het hotel tracht uit te krijgen zodat de twee celebrities hun huwelijksfeest perfect zien verlopen. De hoofdverantwoordelijkheid ligt hiervoor bij evenementenorganisator Kayla, die de hele reutemeteut tot een goed einde moet weten te brengen.
Tijdloze humor
Ook hier weerklinkt net als bij Scooby! tijdens de eerste minuten een hiphopklassieker, ditmaal in de vorm van 'Can I Kick It' van A Tribe Called Quest. Opnieuw geen slechte zet, moet ik eerlijk toegeven, om de kijker in de wereld en het verhaal te introduceren. In Tom & Jerry worden de dieren, net als Tom en Jerry zelf, geanimeerd in een 3D cartoon-stijl die genoeg herkenning biedt voor wie is opgegroeid met de twee kemphanen. Ook de typische slapstick humor van het origineel is hier aanwezig, wat nostalgici zeker zal bekoren. Deze humor verveelt overigens nooit. Net zoals je als kind de VHS van je grootouders kapotspeelde, is de magie van Tom en Jerry nog lang niet vervlogen.Iedereen van de cast doet wat van hen verwacht wordt, maar ook niet meer. Tenzij je Michael Peña buiten beschouwing laat.
Maar hiermee kan je niet een hele film vullen die zich in New York afspeelt. Zo fungeert de trouw van de twee celebs als een rode draad doorheen de film die het plot voortdrijft maar verder weinig toevoegt. Hierdoor gaat de film gezapig verder, zonder je tegen de borst te stoten. Iedereen van de cast doet wat van hen verwacht wordt, maar ook niet meer. Tenzij je Michael Peña buiten beschouwing laat. Hoewel deze rasacteur niet veel heeft om mee te werken, zet hij zijn nerveuze en drukke personage Terence uitstekend neer. Dit resulteert vaak in erg komische situaties waarin zijn geweldige timing de tijd en ruimte krijgt om te schitteren.
Daardoor is Tom & Jerry wel een film met meerder gezichten te noemen. Het is niet altijd even duidelijk waar de scenarioschrijvers nu hun focus op willen leggen, dus krijg je een bont allegaartje van de strijd tussen de Tom en Jerry, de trouw en de fratsen van Terence. Tussen deze drie elementen zit weinig overlap, waardoor de film niet als één geheel aanvoelt. Toch stoort dat niet erg, want buiten de verhaallijn van de trouw zijn al deze zaken goed uitgevoerd. Tom & Jerry is daarom perfect geschikt als een film die je opzet wanneer het op een zondag buiten te koud is of het hard aan het regenen is, en je even zonder al te veel moeten nadenken wil genieten van een snel behapbare film.
Waas en filmkorrels
Tot slot moet er me ook nog niets van het hart in verband met het formaat waarop deze films zijn uitgebracht. Het tijdperk van de dvd lijkt ons al lang gepasseerd, dus is het vreemd te noemen dat voor deze verzameling niet is gekozen voor op zijn minst een blu-ray-variant. Het formaat buiten beschouwing gelaten, is de beeldkwaliteit ondermaats en heb ik meer waas en filmkorrels gezien dan me lief is. Ook de extra's die op de individuele dvd's zijn toegevoegd, zijn beneden alle peil en zijn zonde van je tijd.Conclusie
Deze verzamelbox met vier films die je drang naar nostalgie voeden, is een mixed bag. De inclusie van Space Jam: A New Legacy haalt de waarde van deze verzameling naar beneden, terwijl Detective Pikachu met recht en rede fier mag uitgespeeld worden. Scooby! en Tom & Jerry zijn dan weer hersenloze Hollywoodfilms die zich perfect lenen voor een regenachtige zondagmiddag, zonder echte aanraders te zijn. De dvd-kwaliteit laat overigens serieus te wensen over en de extra's bij de films had Warner Bros. evengoed achterwege kunnen laten. Dit maakt dat je beter je geld kan investeren in een blu-ray versie van Detective Pikachu (waar dan nog eens meer extra's op staan) dan deze box aan te schaffen.
Pro
- Detective Pikachu is een feest van herkenning voor de fans
- De slapstick van Tom en Jerry
- Michael Peña
Con
- Space Jam: A New Legacy toont zich compleet overbodig
- Slechte beeldkwaliteit
- Extra's op dvd's zijn enorm schaars
5
Over deze film
Genre
- Actie
- Animatie
- Avontuur
- Familie
- Komedie
- Mysterie
- Scifi
- Sport
Speelduur
401 minuten
Regie
Rob Letterman, Tony Cervone, Malcolm D. Lee, Tim Story
Cast
Ryan Reynolds, Justice Smith, Will Forte, Mark Wahlberg, LeBron James, Don Cheadle, Chloë Grace Moretz, Michael Peña,...
