Seriereview: The Serpent Queen

Geschiedenis is een kwestie van overlevering en net als bij het bekende fluisterspel, is na een tijdje de oorspronkelijke waarheid nog moeilijk uit te puren. Wat na vele jaren nog overblijft van een mens zijn leven, zijn de anecdotes, de verhalen die blijven plakken. Dan kan je gerust heel je leven een brave kerkganger geweest zijn, als je een keer uit je slof geschoten was toen een kleinkind een bal door de ruit shotte, ben je tien generaties later over-over-overgrootoom Karel met een huis vol breekbare kostbaarheden en een kort lontje. Gaf je een keer een snoepje aan het buurmeisje, ben je na honderdvijftig jaar de heks met het peperkoeken huisje. Wij zijn geen meester van ons karakterieel erfgoed. The Serpent Queen laat ons persoonlijk kennismaken met iemand wiens rekening door overlevering gemaakt werd: Catharina de Medici.

Er zijn acht afleveringen in dit eerste seizoen van The Serpent Queen. Je kan ze nu allemaal zien op Lionsgate+, een kanaal dat je via Apple TV+ nu zeven dagen gratis en zonder verplichting kan proberen. Daarna is er een maandelijkse kost van € 4,99, gezien het aanbod een erg scherpe prijs.

serpentqueen07-scaled.jpg


You should know that France is a shithole

Misschien een beetje oneerlijk voor het huidige Frankrijk, maar in de tijd waar we met The Serpent Queen naar terugkeren was het niet zo - heel erg - overdreven. Het leven was hard. Wie moest werken, deed dat zes dagen op zeven (dag zeven was voor God). Europa tolde voortdurend tussen religieuze onrust en wat getolereerd werd in januari, kon een halsmisdaad zijn tegen maart. Omstandigheden voor arbeiders waren al te vaak zwaar en vuil. Gezondheidszorg was voorhanden maar hygiëne speelde nog dikwijls een smerige (ha!) rol, verdoven was quasi onbestaande, bref, de dobbelstenen rolden niet gemakkelijk in je voordeel. Belastingen leken met de willekeur van koningen omhoog te gaan (some things never change) om oorlogen te gaan voeren en allianties te verzekeren.

Neen, dan moet het leven in één van de prachtige kastelen van die tijd toch een pak aangenamer geweest zijn. Toegang tot uitbundige maaltijden, een bad wanneer ook maar gewenst, personeel voor elke vraag en dokters die tijd - en loon - hadden om te pogen een betere ratio overlevenden over te houden. Vandaag nog bezoeken miljoenen mensen elk jaar deze enorm indrukwekkende bouwsels, op zoek naar een overgebleven zweem van wie er ooit rondwaarde. We lezen en zien nog veel over deze heersers. Het schaakspel van Middeleeuws en Renaissance Europa is een meesterlijke (doch bloederige) match om volgen. Wat The Serpent Queen ons laat zien, is het spel binnen de kasteelmuren. Het leven in de entourage van een koning(in) dat een voortdurende evenwichtsoefening blijkt te zijn met voor de meeste spelers maar één doel: overleven. Catharina de Medici speelde het spel harder, overleven voldeed niet. De vrijheid van de macht, dat werd haar doel.

1659945803-78c421f0bd92bef4781193742206588746c577a2.jpg


One must learn to exploit an opponent’s weaknesses

The Serpent Queen is een reeks die ‘somptueus’ genoemd mag worden. Ten tijde van Catharina bracht de Franse hofhouding zijn tijd door in verschillende chateaus. Parijs was nog niet het centrum van cultuur en kunst dat het nu is, het hof had een voorkeur voor de omgeving en de kastelen van de Loire. Zo zien we het magnifieke Chateau de Chambord - voor mij het mooiste van allemaal - en het tot de verbeelding sprekende Chenonceau (liggend over het water). De luxe van het kasteelleven spat er werkelijk van af: de brocade stoffen, de wandtapijten, de jurken van de dames van het hof waar je mond van kan openvallen. Het hof was Katholiek en al deze details geven een opvallend contrast met de Protestantse inwoners van hof en land. Het is ook om deze dure levensstijl in stand te houden, dat de veertienjarige Catharina naar Frankrijk gebracht werd. Na een minder dan fantastische start in haar jonge leven, wordt ze door haar oom de Paus opgevist als bruid voor de tweede zoon van de Franse koning. De koning zit in geldnood - zijn hof, oorlogen met de keizer van het Heilige Roomse Rijk - en ziet de aangeboden bruidsschat zitten. De Paus aast op bescherming van zijn eigen goeden en familie.

Iedereen aan het hof bekijkt haar als minderwaardig


Wanneer de jonge bruid in Frankrijk aankomt, zien we al af en toe dat zij duidelijk een astuut brein heeft. Haar schoonvader voelt enige genegenheid en dat houdt Catharina veilig ondanks een tien jaar durende calvarietocht om zwanger te worden. Echtgenoot Henri brengt zijn tijd liever door met Diane de Poitiers, een vrouw die tweemaal zo oud was als hij en een enorme invloed op hem had. De uitblijvende kinderen, de invloed van Madame de Poitiers en haar afkomst (de Medici zijn handelaars, niet van nobel bloed) maken het leven van de jonge prinses allesbehalve eenvoudig. Iedereen aan het hof bekijkt haar als minderwaardig. Catharine geeft vaker en vaker toe aan wat haar de bijnaam Serpent Queen zal opleveren. Ze heeft een talent voor manipulatie en ontwikkelt een dorst naar wraak op wie haar slecht behandelde. Toch ziet zij het in de eerste plaats als een plicht om het Franse Rijk vredevol en verenigd te houden.

49f3367_1662719548956-tsq1-101-072221-0047-a-f.jpg


Tell me what you would have done differently

Misschien begin ik best met wat aan TSQ wat vreemd kan overkomen (of is het modern en ben ik oud? Nee, nee, het is vreemd, ik ben nog een piepkuiken). Vroeger was er de, misschien onhebbelijke, gewoonte van Engelstalige producties om ofwel een accent aan te meten (good moaning) of toch iedereen op eenzelfde manier te laten spreken. Niet langer. In Serpent Queen hebben we een Britse, Franse, Amerikaanse - en nog een paar - hofhouding. Iemand Chenonceau zien uitgebonjonourd worden die Amerikaans klinkt, het kán wel maar móét het ook? De invloedrijke De Guise’s hadden geen Indische roots. Op zich zal dat het plezier niet drukken, het doet niets af aan acteerprestaties en voor sommigen zal het allicht vlotter overkomen. Het is pas wanneer het verhaal ook te snel een sprong of twee neemt, dat de combinatie van beide het net iets te ‘slordig’ maakt, een beetje teveel soap. Dat is mijn squabble met The Serpent Queen. Maar, máár, dat maakt het ook wel heerlijke televisie. Het is dubbel. De heren zijn door rijkelijke inteelt vaak ziekelijk of inept, de dames door hun moeilijke positie giftig en achterbaks. Dit is létterlijk Dynasty.

Catharina beweegt zich effectief als een serpent in het hoge gras.


Liv Hill (The Great, Elizabeth is Missing) heeft haar eerste grote rol beet als jonge Catharina. Wel degelijk verliefd op Henri (Alex Heath, War of the Worlds, Suspicion) is haar begin aan het Franse hof een aaneenschakeling van vernederingen en pogingen om haar plaats veilig te stellen. Henri, als tweede zoon minder geacht door zijn vader, is volledig onder invloed van Diane de Poitiers (Ludivine Sagnier, Lupin, The New Pope), ook al maakt dit hem belachelijk in de ogen van velen aan het hof. de Poitiers laat geen kans onbenut om Catharina met de neus op haar positie te drukken. Iets wat bijdraagt aan het zwarter en zwarter worden van haar hart. Als oudere Catharina krijgen we Samantha Morton (She Said, Minority Report), altijd garant voor een uitstekende vertolking. Zij vertelt ons haar verhaal door in gesprek te gaan met het jonge dienstmeisje Rahima (Sennia Nanua, Casualty, The Girl With All the Gifts).

Met de jaren leert de nieuwbakken prinses opereren binnen het wespennest van het Franse hof en de kijker krijgt een gelijkaardige ontwikkeling te zien voor Rahima, een goed gevonden spiegel. Met een brein dat ver boven de rest uitsteekt maar een koele, koude, houding tegenover iedereen (behalve Henri, voor wie ze een hoop op wederkerige liefde blijft koesteren) beleeft Catharina haar jaren aan het hof. Zelfs wie al sinds het begin in haar dienst is, kan nooit zeker zijn van zijn veiligheid. Maar kan je het de koningin kwalijk nemen, wanneer hun trouw ook zo dunnetjes blijkt? Eten of gegeten worden. Catharina manipuleert, is niet vies van het gebruik van duistere krachten en beweegt inderdaad als een serpent in het hoge gras. Te allen tijde zich voorhoudende dat dit slechts ‘voor Frankrijk’ is. De rivaliteit tussen Morton en Sagnier is zinderend. Er is veel aandacht gestopt in de ondersteunende personages, wat het leven aan het hof een diepte geeft die helpt om ons in de schoenen van bepaalde personen te plaatsen. De koningin heeft haar eigen ‘vertrouwelingen’ (wankele positie om te hebben) waaronder een experte in allerlei kruiden (Ruby Bentall, Industry, Operation Mincemeat) en een magiër (Enzo Cilenti, Domina, Breeders). Dat lijkt ons naar Koning Arthur-territorium te leiden, doch het vloeit volkomen natuurlijk samen met de persoon die we de Medici zien worden. Rondom haar volgen we families als De Guise en Bourbon, allen op een zucht van de absolute macht en gewrongen tussen die macht grijpen en hun hoofd op hun schouders te houden. Constant komt er nieuw bloed in de race, of dat nu een ziekelijke troonopvolger is of diens van Christus getikte jonge bruid (Antonia Clarke als Mary, Queen of Scots met een koortsig religieus fanatisme in de ogen, prachtige rol) en haar familie. Zelfs met de hoogste macht van het land kan er geen rust zijn. Het verhaal van The Serpent Queen is nog maar net begonnen.

Conclusie

De basisvraag van het verhaal blijft ‘wat zou jij anders gedaan hebben’ en - al kan men bezwaarlijk opwarmen naar Catharina toe - tot op heden blijft het antwoord ‘eh, tja, niks eigenlijk’. Wat dit fijne tv maakt, is dat je bijleert en zin hebt om te blijven bijleren zonder enige droogte of belerende toon. Alle personages zijn mooi driedimensionaal, elk met argumenten waarvan je wel een zaak kan maken. Al zat de kijker zelf achter een kijkgaatje in de vertrekken van het chateau. Het leven binnen een hofhouding als die van de Valois was voor veel leden een aaneenschakeling van intrige en gevaar en dat bracht vaak het slechtste in iemand naar boven. Kan je het hen kwalijk nemen? Moet je het hen kwalijk nemen? Je kijkt in Serpent Queen niet naar de statige portretten uit je geschiedenisboek, maar naar echte mensen warts and all. Mooi geproportioneerd met acht afleveringen, als men een klein beetje aan de plotse hikken in het verhaal werkt voor seizoen twee dan wordt het een hoogtepunt voor 2023.

Pro

  • Samantha Morton
  • Andere kijk op een uniek personage
  • Prachtige decors

Con

  • Een of twee keer een te grote hik in de tijdslijn
  • Dit soort geschiedenis mag altijd langer dan acht afleveringen
7.5

Over deze serie

Beschikbaar vanaf

12 december 2022

Genre

  1. Biografie
  2. Drama
  3. Historisch

Speelduur

51 minuten

Regie

Stacie Passon, Justin Haythe, Ingrid Jungermann

Cast

Samantha Morton, Liv Hill, Ludivine Sagnier, Sennia Nanua, …

Uitgever

Lionsgate
 
Terug
Bovenaan