Squidward

Redactrice
Squidward

Squidward

Redactrice
Roundtable: OXENFREE II: Lost Signals
  • 0
  • 1
Netflix is al ver gekomen sinds de dagen van dvd's in de brievenbus. Het bedrijf mag zelfs een voorbeeld heten van hoe mee te evolueren met de tijd. Ondertussen is de naam een onlosmakelijk deel van de hedendaagse popcultuur. Netflix staat voor een ononderbroken stroom aan nieuwe series, heeft een eigen filmstudio die ondertussen ook al in de prijzen begint te vallen en stortte zich in 2021 ook op de gamingmarkt. Wij mochten een roundtable bijwonen met Night School Studio, die ons meer kwamen vertellen over hun coming attraction OXENFREE II: Lost Signals.
Review: The Lara Croft Collection
  • 0
  • 4
2023 is een bijzonder jaar voor Squidward. Dit jaar is namelijk het 25-jarige jubileum van mijn achttiende verjaardag! Natuurlijk ben ik sinds dan wat - veel - ouder en wat - schrikwekkend weinig - wijzer, maar sommige dingen zijn precies hetzelfde. Interesse in alles wat computer en games is, is daar eentje van. Achttien jaar was voor moeder en vader Squid het moment om de eerste personal computer in huis te halen, een bakbeest van HP, en voor mijn eigenste zelf de eerste kennismaking met wat zo een toestel allemaal kon. Toen kwam een aankoop nog met een flinke stapel cd-roms (Encarta, waar is de tijd) en ik ben weken zoet geweest met alles te bekijken. Een grotere openbaring kwam er echter pas twee jaar later, toen ik mijzelf een nieuwe set-up cadeau deed en daar voor het eerst 'echte' games bij kwamen. Daarbij zat Tomb Raider III: Adventures of Lara Croft, voor mij de eerste echte klik met een game. Nu zijn we zoveel jaren later en Lara blijft fris als een hoentje. Squidward...
Seriereview: The Kominsky Method
  • 1
  • 2
Hollywood is voor velen een droom, de glamour, de adoratie van de fans, het grote geld … En we hebben al vaak de film gezien of het verhaal gehoord van het jonkie dat van de bus vanuit Idaho stapte en uiteindelijk de ster van menig red carpet zou worden. Chris Pratt woonde lang in zijn auto om het ‘te maken’. Tiffany Haddish sliep op de sofa’s van vrienden. Het labeur is hard, maar nog zo zoet smaakt het succes. Alleen, dat percentage is heel erg klein. Alles wat je op een scherm ziet, zit bomvol mensen en toch zijn er maar een paar wiens naam in lichtjes zal staan. Veel meer dan sterren, loopt Hollywood vol met jobbing actors. Mensen die er (hopelijk) wel rekeningen mee kunnen betalen, maar die even zo goed secretaresse of boekhouder zouden kunnen zijn voor al de herkenbaarheid die de job hen brengt.
Review: Have a Nice Death
  • 1
  • 1
De meesten onder ons hebben onze job en vinden die best oké (hopelijk), maar wie droomt niet af en toe eens van iets anders. In de wereld van de videogame, kan je tegenwoordig van alles en nog wat gaan uitproberen in simulatoren. Wil je proeven van het leven als boer, als tuinman, als vrachtwagenchauffeur of als chirurg? Consoles en pc hebben de oplossing voor je. Zo kan je makkelijk een aantal uren spenderen aan het uitleven van een geheel nieuwe carrière. Maar wat als je de job van je leven al hebt? Hoera en gefeliciteerd natuurlijk. Dat maakt sowieso het dagelijkse leven al een heel stuk aangenamer! Al is een droombaan ook niet altijd een vrijgeleide naar een zorgeloos bestaan. Kijk maar naar De Dood. Jep. Hij. Magere Hein. The Grim Reaper. Zo ‘grim’ is hij eigenlijk niet, maar onder de markt heeft hij het ook niet.
Techreview: JBL Pulse 5
  • 0
  • 0
Als je kinderen jarig zijn, bestel je al eens iets online. Als je Squidward bent, durft dat al eens veel zijn. En als je Meneer Squidward bent, dan stapel je - met zachte verzuchting - gewoon alles op in de 'verstopplaats'. Als er dan een onverwachte doos van JBL komt, stelt een Meneer Squid zich daar ook geen vragen over. Waardoor deze reviewer dus compleet uit de lucht viel (en haar frank viel nog veel later). Maar goed, eens boven water kon het feestgedruis beginnen. Voor een gezin dat graag buiten eens een muziekje draait, zonder daar noodzakelijk een nieuw Torhout-Werchter van te maken, is een draagbare speaker een vrij logische aankoop. Is deze JBL Pulse 5 een goed idee? Ik zocht het uit.
Seriereview: The Spectacular
  • 0
  • 1
Spectaculair. ‘Mooi op een dramatische, opvallende manier’. ‘Groots en niet te negeren’. Het woord komt uit de zeventiende eeuw, van het woordje ‘spektakel’. Dat komt dan weer van 'specere', het Latijnse woord voor ‘kijken. Om maar te zeggen dat men van iets spectaculair de ogen niet kan afwenden. Er wordt over gepraat, het blijft hangen in het algemeen bewustzijn. Iedereen is wel in voor een spektakelstuk, iedereen wil graag eens ‘oh wauw’ kunnen zeggen. Films, events, televisie, … The Spectacular geeft de term echter een hardere, grimmiger definitie. Eentje waar wij niet zoveel bij stilstaan (of stil bij ‘moeten’ staan, gelukkig maar).
Seriereview: BEEF
  • 1
  • 6
Het menselijk bestaan is absurd. Hoe meer je dat aanneemt, hoe makkelijker het te slikken valt. Ik ben zelf wel fan van een bepaalde ‘soort’ absurd, het type ‘Je moet wel lachen of je zou huilen.’ dan vooral. Of waar de human condition wordt uitvergroot tot halve waanzin. Want human condition is toch echt wel een feit: mens zijn is een ziekte en ze is terminaal. Nu hoor ik jullie zeggen ‘Amai, Squidward, beetje morbide vandaag?’. Maar het ligt niet aan mij, beste lezer! Soms bekijk je iets en dat duwt op bepaalde knopjes waardoor je even blijft hangen. Een soort fugue door fictie, als ik even wat hoogdravend mag zijn. BEEF was een verrassende ervaring.
Review: Ken Follett’s: The Pillars of the Earth
  • 2
  • 1
Il est venue le temps des cathédraaaaaales … Is het nummer u bekend? Het komt uit de musical Notre-Dame de Paris, een fenomenaal stukje drama en muziek. De basis van het verhaal is dat van de bultenaar Quasimodo, een verhaal dat iedereen wel ergens kent. De tijd der kathedralen, toen alles nog in opbouw was, moet indrukwekkend geweest zijn. Nooit eerder was er in Europa zo een bouwwoede met zo een imposant resultaat geweest. Een blijvend memoriam of een blijvend brandmerk van de tijd dat de kerk absolute heerser van het dagelijks leven was.
Review: Loretta
  • 0
  • 3
‘Vroeger duurden huwelijken langer!’ ‘Men werkte nog aan relaties!’ Hoe vaak hoor je het - ondanks dat we al in de 21ste eeuw zitten - nog weerklinken? Natuurlijk klopt het voor geen meter. Het huwelijk van de bomma duurde, omdat de bomma nergens anders heen kon. Geen bankrekening, geen eigendom, verloren ‘respectabiliteit’, … Bomma zat goed vast. Gelukkig kon de soep van opa nog wel eens misvallen en was het weduweschap een oplossing. Iets dat - toegegeven - in 2023 óók nog kan, ons zijn geen kansen ontnomen. Met Loretta gaan we terug in de tijd naar 1947, dat ‘vroeger’ waar alles allesbehalve ‘beter’ was.
Review: Pronty
  • 0
  • 2
Dat het met onze planeet niet fantastisch gesteld is, valt niet te ontkennen. Elk jaar overvallen ons wel een aantal natuurlijke fenomenen die dood en vernieling zaaien, plus dat het droger en warmer wordt, ijskappen smelten … Om dan nog maar te zwijgen van wat wij onder elkaar allemaal uitspoken. Er wordt dus, niet zonder reden, zachtjes aan gekeken over waar wij - mensen, dus - misschien ooit een nieuw leven zouden kunnen opbouwen. Voor games is dit een dankbare insteek. Er zijn veel nieuwe werelden die we zo kunnen bezoeken. Soms het gevolg van menselijke triomfen, soms het gevolg van het noodlot.
Filmreview: Boston Strangler
  • 0
  • 4
Moord. Al jaren speelt het onderwerp estafette met Liefde om het meest gebruikte onderwerp in … tja, in het leven eigenlijk te zijn. Over het algemeen hebben beide onderwerpen een afgebakend speelveld. Alles blijft veelal beperkt tot een paar personen. Jongen ontmoet meisje: Liefde. Jongen en meisje huwen: Liefde. Jongen plots van de aardbodem verdwenen: Moord. Eenvoudig. Kleinschalig. Tot er eentje voorbijkomt die de wijdere wereld bij de kraag vat, grootser, imposanter, angstaanjagender.
Seriereview: Formula 1: Drive to Survive (Seizoen 5)
  • 0
  • 5
24 februari 2023 is de tweede testdag voor de piloten van het nieuwe Formule 1 seizoen. Het is ook de dag dat het langverwachte seizoen vijf van Formula 1: Drive to Survive op Netflix zijn polepositie weer inneemt. Een - bijna - ongeremde (hehe) kijk achter de schermen van seizoen 2022. Het verhaal van ‘21 was er eentje dat men zelfs met scenarioschrijvers maar moeilijk had kunnen bedenken. Als je dan terugdenkt op vorig jaar, dat leek dan toch een stuk braver. Maar dat het een wereld van eten of gegeten worden blíj́ft, daarvoor kunnen we weer aan op het heerlijke Drive to Survive.
Review: PowerWash Simulator Midgar Special Pack
  • 1
  • 2
PowerWash Simulator was mijn Game of the Year voor 2022. Het concept is even eenvoudig als geniaal: met een hogedrukreiniger en accessoires - die je kan gaan upgraden naar gelang geld binnenkomt - ga je aan de slag om de vuilste vuiligheid terug blinkend schoon te maken. PWS kan in het rijtje mandala kleuren, pannenlappen haken of even de tuin induiken. De speler gaat helemaal op in een (relatief) eenvoudige taak, de tijd spoelt weg met het zeepwater en het is ontspannend. In de basisgame zaten al een aantal leuk bedachte jobs (Mars Rover!) maar de mensen achter PowerWash Simulator (FuturLab en Square Enix Europe) zijn nog niet klaar!
Review: Dungeon Alchemist
  • 1
  • 2
Als kind heb je soms vreemde droomjobs. Die van mij - of eentje van die van mij - was ‘achtergronden tekenen’. Ik kon met grote bewondering naar tekenfilms zitten kijken, met al mijn aandacht op wat áchter de personages gebeurde. Al die fijn uitgetekende omgevingen, met honderden raampjes waar allerlei levens konden worden geleefd … Ik vond het fantastisch. Dromen over hoe het zou zijn om er rond te lopen, alles wat mogelijk was met wat fantasie. Ja, ik zou het graag gedaan hebben. Want het decor, de wereld, is toch wat je project leven geeft. Je kan Belle wel laten rondwaren in een kasteel, maar die bibliotheek spreekt dertig jaar later nóg tot de algemene verbeelding. Alles is nu eenmaal mooier als de setting goed zit.
De onvoorstelbare puzzel van hoe Tetris tot bij ons kwam
  • 0
  • 1
Een Nederlandse man met Indische roots die midden de jaren tachtig voor Amerika en Japan naar het communistische Rusland trok, met gevaar voor eigen leven. Klinkt als een thriller en dat was/wordt het ook. Waarom deed deze man, Henk Rogers, dat? Voor Tetris! Nee, geen top secret, for your eyes only spionagedossier. Het spelletje Tetris. Dat spel werd in 1984 door Aleksej Pazjitnov ontwikkeld, toen hij op de Technische Universiteit van Moskou werkte. Genaamd naar tetronimo’s (blokjes bestaande uit vier vierkantjes) ging Tetris al snel de universiteit rond en raakte het uiteindelijk zelfs in Hongarije.

Omdat de Sovjet-Unie op een welbepaalde manier werkte, bleven alle inkomsten maar ook de rechten van Tetris eigendom van de staat. Toen Henk Rogers de game onder ogen kreeg bij een bezoek aan Moskou, zag hij een enorm potentieel … en stapte hij het gevecht van zijn leven in. Tetris belooft een cold war thriller te zijn met een heel uniek verhaal. We zien onder andere...
Review: Trenches
  • 0
  • 2
Zowel de Eerste als de Tweede Wereldoorlog komen in de gamewereld vaak aan bod. Er zijn enorm veel imposante veldslagen en campagnes die je op je geliefde platform kan gaan spelen en dat op vaak meeslepende wijze. Er is iets in de combinatie waargebeurd en de relatieve - en in het geval van de Groote Oorlog ook effectieve - lowtech waar je mee aan de slag moet, die het een fascinerend gegeven maken om spellen op te baseren. Ik heb zelf al met veel plezier - maar weinig succes - een aantal keer het strijdgeweld opgezocht. Wat voor mij een nieuw concept was: een horror game die zich afspeelt tíj́dens een grote oorlog. En ik geef toe, mijn eerste nieuwsgierigheid lag dicht bij mijn ick factor, want was dit niet een beetje … fout? Duik met mij de loopgraven in en we ontdekken het samen.
Seriereview: Interview with the Vampire
  • 0
  • 0
Gisteren vond ik op internet zo een meme waarvan je zegt ‘He, nooit op gelet.’: Sinds de jaren zeventig had elk decennium zijn ‘little yellow dude. In de jaren zeventig was er Woodstock uit de Peanuts comics, daarna Pac-Man, Bart Simpson, SpongeBob en als laatste de Minions. Wat men allemaal niet bedenkt. De stijl van jeans, lengte van rokken, snit van een snor … Van muziekstijl tot ondergoed, tijdsperiodes hebben allemaal eigen karakters, eigen invullingen. Dat kan ook gezegd worden over de vampier, dit creatuur onderging ook al verschillende incarnaties.
Review: Fire Emblem Engage
  • 0
  • 3
Fire Emblem bestaat ondertussen drieëndertig jaar. Drieëndertig! Dat zijn zeventien spellen in de saga en vijf spin-offs. Al zijn de games pas na 2001 naar Europa en Amerika gekomen - na gebruik van de personages in Super Smash Bros. Melee - en al duurde het even voor FE zijn publiek hier echt vond, sinds Awakening (2012) kan elke nieuwe telg rekenen op een enthousiast onthaal. Slaagt Fire Emblem Engage erin om de speler te engageren (ha!)? Ik ging met het spel aan de slag en ik kan nu al zeggen, het was moeilijk om mijn Switch neer te leggen.
Seriereview: The Thing About Pam
  • 0
  • 3
‘Djeezes, Pam …’ was eigenlijk gewoon mijn plaatshoudertje terwijl ik de reeks bekeek, maar nu ik door de zes afleveringen ben, is het eigenlijk wel een toepasselijke uitdrukking. Djeezes, Pam … Het zijn vaak de gewoonste mensen die je met open mond achterlaten. Ik heb in dit kort stukje jaar al een aantal series bekeken - wat moet je anders met dit weer - met verschillende insteken, groots of fantastisch of somptueus. Het verhaal van Pamela Marie Hupp steekt ze allemaal voorbij qua niveau W The Actual F.
I scream, we all Scream en dat al voor de zesde keer!
  • 0
  • 2
Mooie jonge mensen achtervolgen en afslachten met een groot mes, het blijft een populair tijdverdrijf. In mijn tienerjaren was Scream dé heropleving van de slasherfilm en ondertussen zijn we aan film nummer zes. Dat maakt dan netjes twee trilogieën, maar - getuige Saw - dat wil niks zeggen over hoe lang er nog kan doorgegaan worden. Dit voorjaar is Ghostface terug in de bioscoop, dit keer weliswaar zonder heldin van het eerste uur Sidney Prescott, want Neve Campells loonvoorstel was niet wat zij aanvaardbaar vond. Heel erg jammer, maar ergens wel te begrijpen want Sidney = Scream en omgekeerd. Gelukkig is er Jenna Ortega, op wie we absoluut kunnen vertrouwen voor een sterke prestatie.

Zoals we al konden zien in de teaser eind vorig jaar, is Woodsboro achtergelaten en gaat het verhaal verder in New York City. Sam en Tara proberen een nieuwe start te maken in de grote stad. We merken dat Sam het nog zwaar heeft met wat ze meegemaakt heeft. Ze vreest dat ze een duisternis in zich...
Terug
Bovenaan