Review

Techreview: Nothing Ear (stick)
  • 0
  • 0
Mijn eerste ervaring met draadloze oortjes vond pas vorig jaar plaats en sindsdien heb ik al enkele exemplaren getest. Onlangs stuurde Nothing me de Nothing Ear (stick) op ter review en uiteraard zeg ik daar geen nee tegen. Hoewel het item, in tegenstelling tot de EPOS GTW 270 Hybrid Gaming Earbuds, niet per se voor gaming is bedoeld, gaf ik het toch een kans. Wat ik van de Nothing Ear (stick) vind, lees je hieronder.
Review: JoJo's Bizarre Adventure: All-Star Battle R
  • 0
  • 1
Wanneer een manga- of animereeks voldoende populariteit vergaart, dan stijgen uiteraard de kansen voor een gelicenseerde videogame, zelfs al stellen de relevante partijen zoiets enkel verkrijgbaar in de oosterse winkelrekken. In het verleden zagen we natuurlijk veel van zulke titels zoals onder meer Naruto, Dragon Ball, Bleach en One Piece, maar met de komst van streaming services (plus digitale marktplaatsen) ontstonden er logischerwijze meer opportuniteiten voor dergelijke producten. Neem JoJo’s Bizarre Adventure bijvoorbeeld: auteur Hirohiko Araki riep deze serie reeds in 1987 in het leven en sinds de komst (circa 2012) van de meest recente anime, ervaarde zijn geesteskind een heuse revival, ten minste op globaal niveau. Nu dat de Stone Ocean-saga op geanimeerde wijze van start ging in 2022 (en ondertussen officieel eindigde), wou uitgever Bandai Namco van deze gelegenheid gebruik maken met behulp van een ‘nieuw’ vechtspel. Tijd voor een oordeel!
Filmreview: Tori et Lokita
  • 0
  • 2
De Belgische broers Jean-Pierre en Luc Dardenne brengen met hun nieuwe film Tori et Lokita een oprecht en droevig drama. De tiener Lokita en de jongere Tori zijn alleen van Afrika naar België gereisd. Ze proberen hier een leven op te bouwen, maar zonder een verblijfsvergunning komen ze in een erbarmelijke situatie terecht. Tori et Lokita is een film met een hedendaags thema, toch ligt de focus niet op het migratievraagstuk, maar op de kracht van hechte vriendschap.
Seriereview: Downton Abbey
  • 0
  • 4
Downton Abbey is het soort serie die zich steevast wat in mijn periferie ophield. Ik had vaagweg de notie dat het over een welgestelde familie en het reilen en zeilen op hun landgoed in het Engeland aan het begin van de twintigste eeuw draaide. Dat klonk me, in een periode waarin ik me vooral met boevenbendes uit Birmingham en het voortbestaan van Westeros bezighield, niet bepaald als muziek in de oren. Downton Abbey is dan ook een kostuumdrama en dat brengt al snel het clichébeeld mee van affaires met kamermeisjes, familievetes en intriges achter kamerdeuren. Het klinkt niet bepaald als mijn kopje thee. Ik sta echter altijd open voor herkansingen en nieuwe probeersels, zeker als de lady van mijn persoonlijke manor besloten heeft een reeks als dit samen met me te bekijken. Hoog tijd dus om eindelijk eens richting Downton Abbey te trekken met deze review van de complete collectie en uit te dokteren of de Engelse aristocratie tegenwoordig beter bij me past, of dat ik beter terug in...
Bordspelreview: IT: Chapter Two
  • 0
  • 0
Halloween ligt ondertussen achter ons, maar dat wilt niet zeggen dat we niet meer kunnen griezelen. Ondanks dat sommige mensen de kriebels krijgen van gezette mannen met witte baarden die cadeautjes brengen, zullen we het voorlopig elders moeten zoeken. Wat dacht je van één van de engste clowns ooit, namelijk Pennywise? Kanshebber, toch? Wie mijn eerdere review van Friday The 13th las, weet dat we momenteel een aantal spellen reviewen uit het Shuffle-kaartspellenaanbod van Cartamundi. In dezelfde reeks is het nu de beurt aan IT: Chapter Two. Benieuwd of deze versie beter beviel dan eerstgenoemde? Ontdek het in onderstaande review!
Filmreview: Tár
  • 1
  • 5
Lydia Tár heeft het gemaakt als de meest vooraanstaande dirigente en componiste van de moderne tijd. Elke muzikale prijs die je je kan bedenken, verzamelt stof boven haar haard en aan haar muren heeft ze een doctoraat en talloze lovende artikels die over haar geschreven zijn, verzameld. Het respect van iedereen die ook maar een greintje van muziek kent, heeft ze, maar is dat ook genoeg? Wat gebeurt er met een mens wanneer ze behandeld - en bekeken - wordt als een godin? En wat gebeurt er als dat voetstuk begint te verdwijnen?
Review: Forspoken
  • 4
  • 6
Herinner jij je nog de teasertrailer voor Project Athia? Het was een van de eerste spellen die werd aangekondigd tijdens het onthullingsevent van de PlayStation 5, intussen meer dan twee jaar geleden. Van alle games die toen werden getoond, is dit een van de enige titels die nog niet is verschenen. Enkel Pragmata en Goodbye Volcano High laten langer op zich wachten, want vanaf deze week kan je eindelijk aan de slag gaan met Project Athia, dat gelukkig werd omgedoopt naar de meer klinkende naam Forspoken.
Review: Vengeful Guardian: Moonrider
  • 1
  • 2
Als je even het recente assortiment van retro-achtige videogames bestudeert, dan kun je dit geheel min of meer opsplitsen in twee distinctieve categorieën. Enerzijds bestaan er opgepoetste versies van titels die al dan niet een eeuwigheid geleden uitkwamen (zoals Powerslave Exhumed), terwijl je anderzijds ook keuze hebt uit gloednieuwe ervaringen die de gameplaynormen van destijds enigszins willen respecteren (zoals SIGNALIS). Hetgeen wat de ontwikkelaars bij JoyMasher realiseren, behoort uitdrukkelijk tot die tweede groep, meestal met aardige resultaten van dien! Voor mij reden genoeg om deze Brazilianen dus een beetje op de voet te volgen, hoewel hun vorige spel – beter bekend als Blazing Chrome – uit juli 2019 dateert. Wou je net als mij hun volgend project dolgraag uitproberen, dan moest je helaas tweeëneenhalf jaar lang je...
Bordspelreview: Shark Attack: The Game
  • 0
  • 0
Mijn kinderen zijn grote fan van Exploding Kittens. Toen ik online Shark Attack: The Game tegenkwam, was mijn interesse dan ook gewekt. Op het eerste zicht is dit kaartspel wat geïnspireerd op het spel dat miljoenen keren over de toonbank ging, dus contacteerde ik de makers van Shark Attack. Zij waren zo vriendelijk om mij een exemplaar op te sturen ter review. En deze review lees je uiteraard hier.
Bordspelreview: RESIST!
  • 0
  • 5
Spanje, 1936. Door de gebieden van Spanje rukken de troepen van Franco op wat een directe aanleiding gaf tot een lange periode van regressie en een burgeroorlog. Een groep loyalisten aan de Republiek vormde een verzetsgroep en zette een gewapende strijd op. Die verzetsgroep werd de 'Maquis' genoemd. Deze mannen en vrouwen riskeerden hun leven om de idealen van democratie en vrijheid te verdedigen. De Spaanse uitgever, Salt and Pepper Games, haalt dit thema aan met hun nieuwe telg. Het solitair spel RESIST!. RESIST! gaat over het leiden van een groep verzetsstrijders die missies onderneemt om de dictatuur te ondermijnen.
Bordspelreview: Ticket to Ride
  • 1
  • 5
Voor mensen die geïntroduceerd worden in de wereld der bordspellen, kan het twee kanten opgaan. Ofwel maken ze kennis met spellen als Monopoly en Risk waardoor ze er een degout van krijgen, ofwel hebben ze echte vrienden die hen laten proeven van instappers die hen warm maken voor de hobby. Tegenwoordig heb je er bijzonder veel, zoals Wingspan of Splendor, maar eigenlijk begon het vele jaren geleden met spellen als Carcassonne, Catan en natuurlijk ook Ticket to Ride.
Bordspelreview: Sleeping Gods
  • 2
  • 6
Wie zin heeft in grootse avonturen, kan op wereldreis vertrekken. Je kunt je echter ook virtueel verdiepen in de bordspelwereld waarbij je in een verhalende game ondergedompeld wordt in mysterie, avontuur en magische momenten. Een van de laatste aanwinsten op dit vlak is Sleeping Gods. De game werd enkele jaren geleden succesvol via een Kickstarter-campagne gelanceerd en de kleine Nederlandse uitgever Keep Exploring Games waagde zich aan een Nederlandse vertaling. Een gewaagde zet, aangezien het verhalenboek enkele tienduizenden woorden bevat. Is er wel vraag naar een spel als dit in het Nederlands? Blijkbaar wel, want Keep Exploring Games kondigde zelfs al een tweede druk aan. Ik neem je in deze review graag mee op mijn urenlange avonturen.
Filmreview: Operation Fortune: Ruse de Guerre
  • 0
  • 4
Operation Fortune: Ruse de Guerre is een vreselijke titel die me eerst deed denken aan een online casinospel. De film moest oorspronkelijk vorig jaar het daglicht al zien maar omdat de baddies van dienst Oekraïners zijn, werd deze uitgesteld gezien de huidige situatie. Wat mij betreft, mocht het uitstel permanent zijn, waarom lees je hieronder.
Filmreview: She Said
  • 0
  • 3
De geschreven pers is al lang niet meer wat het ooit was (en zal noei nie meer wurre wa het was). Te veel freelancers, weinig consistentie en niet vaak nog geneigd om oprecht kritisch te zijn, nee, het proberen bijbenen met de online 24/7 nieuwscultuur blijkt voor veel kranten moeilijk. Alles hapklaar, weinig tijd of interesse voor diepgaand werk. Nochtans bewijzen sommige journalisten nog elk jaar dat wie zich vastbijt, met heel sappige botten kan bovenkomen.
Bordspelreview: Paddie's Zandkastelen
  • 0
  • 0
Tijdens een vakantie is het altijd een zware opdracht om de kinderen te entertainen, zeker wanneer het weer iets minder is en je de activiteiten binnenshuis moet zien te plannen. Een van die leuke activiteiten zijn gezelschapspelletjes. Zeker met de oudste in huis (6) heb je al redelijk wat mogelijkheden, maar het probleem is vaak dat de jongste (3) ook wil meedoen. De meeste spellen zijn te makkelijk voor de oudste, waardoor deze er geen interesse in heeft, ofwel zijn ze te moeilijk voor de jongste. Enter Paddie's Zandkastelen, een spel dat beiden wist te entertainen. Dankzij Megableu kon ik hen blij maken.
Review: Front Mission 1st Remake
  • 0
  • 3
De al wat oudere gamers onder ons hebben waarschijnlijk heel wat mooie herinneringen aan de allereerste PlayStation-console. Deze heeft immers heel wat onvergetelijke klassiekers voorgebracht zoals Metal Gear Solid, Final Fantasy VII, Resident Evil 2 en Gran Turismo 2. Een spel dat voor mij ook steeds in mijn persoonlijke top vijf zal staan is Front Mission 3. Hoewel dit spel voor mij de kennismaking was met deze reeks, was het wel al de derde titel hierin, al had het gelukkig wel een opzichzelfstaand verhaal. De voorgaande delen spelen zat er toen immers niet in, want de twee eerste delen waren hier niet uitgebracht.
Filmreview: Vortex
  • 1
  • 2
De Frans-Argentijnse regisseur Gaspar Noé maakte naam met enkele provocerende films, waarin thema’s zoals verkrachting, reïncarnatie en seks niet geweerd worden. De wereld van Noé uit zich vooral in excentrieke films waarin neonkleuren, psychedelische dromen en los camerawerk ondersteund worden door heftige elektronische soundtracks. Hij probeert hiermee afschuwelijke onderwerpen visueel mooier te maken. In zijn laatste film Vortex gooit hij het over een heel andere boeg en zet hij een ingetogen en ontroerende film over dementie neer.
Filmreview: Babylon
  • 0
  • 3
The Wolf of Wall Street meets La La Land. Dat was het eerste waar ik aan dacht toen ik na drie uur de cinema verliet. Deze voorstelling werd trouwens vertoond in de Grand Eldorado-filmzaal van UGC De Brouckère, en ik kon me eerlijk gezegd geen betere zaal voorstellen. Hieronder mijn mening van Babylon. Spoiler alert, het werd een extravagant feestje!
Bordspelreview: Carcassonne De Mist
  • 0
  • 4
Mensen met een gezonde interesse in bordspellen hebben zeker en vast al van het tegellegspel Carcassonne gehoord. Het spel zag voor het eerst het levenslicht in het jaar 2000 en sindsdien zijn er ontelbare uitbreidingen en standalone varianten verschenen, telkens met dezelfde insteek. Vorig jaar brachten ze met hun Anniversery Edition een eerbetoon aan het oorspronkelijke spel, wat een mooie afsluiter zou zijn van de serie. Maar niks is minder waar, want dit jaar verscheen Carcassonne: De Mist. Een zoveelste uitbreiding of standalone versie dacht ik in eerste instantie, maar wat blijkt: De Mist is de eerste coöperatieve versie van het spel. 999 Games was zo vriendelijk om ons een exemplaar op te sturen en ik nam de taak met veel plezier op om na te gaan of de coöperatieve versie een definitieve plaats krijgt in mijn spellenkast of niet.
Bordspelreview: Discordia
  • 0
  • 3
Soms kom je van die bordspellen tegen waarvan de ontwerper noch de uitgever je ook maar iets zeggen, maar waarbij je ontegensprekelijk wordt aangetrokken door de artwork op de doos. Dit was voor mij het geval bij Discordia, niet te verwarren met Concordia, een spel met een gelijkaardige titel en thema. Beide spellen nemen je immers mee naar de periode van het Romeinse Rijk, waar je helpt om de glorie van Rome te bewerkstellingen.
Terug
Bovenaan