Review

Filmreview: White Noise
  • 0
  • 2
In 2012 realiseerde David Cronenberg wat zoveel film- en literatuurafficionado’s onmogelijk achtten: een verfilming van een boek van de Amerikaanse auteur Don DeLillo. DeLillo’s schrijfstijl bestaat voor een groot deel uit filosofische uiteenzettingen over de mens, kunst en geschiedenis, en zijn oeuvre zou je kunnen omschrijven als een catalogus van het postmodernisme. Het leek onbegonnen werk om visueel gedaante aan te geven aan zijn proza. Maar dat zou Cronenberg niet tegenhouden toen hij Cosmopolis begon om te zetten naar een script. Het resultaat op het grote scherm was zoals verwacht, een geestelijk uitdagende en akelig actuele thriller, maar ondanks zijn vele troeven een nogal droge affaire die enkele fundamentele elementen van een entertainende film achterwege liet. Nu, tien jaar later, gaat Noah Baumbach dezelfde uitdaging aan.
Review: Harvestella
  • 0
  • 2
Toe te voegen aan de lijst van Square Enix-games met bizarre namen: Harvestella, een nieuwe kruising tussen een klassieke JRPG en farming life simulator. Dit genre is niet nieuw natuurlijk, kijk maar naar spellen zoals Rune Factory 5, Kitaria Fables of Sakuna: Of Rice and Ruin. Maar met deze nieuwe titel is het wel de eerste keer dat Square Enix zich op het genre van de farming life simulators gooit. Al hebben ze in het verleden ook al bewezen dat ze niet vies zijn van dit soort experimenten met Dragon Quest Builders en diens vervolg.
Filmreview: The Stranger
  • 0
  • 2
The Stranger is een psychologisch misdaaddrama dat dit jaar in première ging op het filmfestival van Cannes. De film is gebaseerd op een ware gebeurtenis. In 2003 werd de dertienjarige Daniel Morcombe ontvoerd en pas acht jaar later werd de zaak, tijdens een omstreden en moeilijke undercoveroperatie, opgelost. Journalist Kate Kyriacou onthulde details van deze operatie in haar boek “The Sting: The Undercover Operation That Caught Daniel Morcombe's Killer”. Regisseur Thomas M. Wright schreef ook het scenario van de film en baseerde zich op de gebeurtenissen in het boek. De echte naam van het slachtoffer wordt in de film niet vermeld.
Review: Railbound
  • 0
  • 0
Op Nintendo Switch worden er wel regelmatig schattige puzzelgames uitgebracht. Toch sprak deze mij extra aan door de leuke stijl en de animaties. Veel van deze games stellen wat teleur wat moeilijkheidsgraad betreft dus was ik benieuwd of er voldoende uitdaging was.

Railbound was al eerder uitgebracht op Steam, waar het al zeer positieve reacties kreeg. Toegegeven, het is een beperkt aantal, maar als iedereen het bijna unaniem eens is dan is er hopelijk iets van aan. Uiteindelijk zijn dit soort puzzelgames ideaal om 's avonds nog even te spelen, waarvoor de Nintendo Switch ideaal is.
Review: Crisis Core: Final Fantasy VII - Reunion
  • 0
  • 5
Vorige week de preview, deze week de review en volgende week de release. Fans van Final Fantasy hebben alvast reden genoeg om in hun nopjes te zijn, want net voor het doek over 2022 valt mogen zij nog eens hun favoriete universum induiken. In dit geval meer bepaald de wereld van Midgard, het strijdtoneel van een van de meest legendarische JRPG-verhalen ooit, dat in 1997 het levenslicht zag met de release van Final Fantasy VII.
Techreview: ThinkVision M15 Mobile Monitor Flat Panel LED Backlight
  • 0
  • 2
Veel onderweg en is enkel je laptopscherm niet voldoende? Nood aan extra schermruimte om je werk efficiënt en aangenaam uit te kunnen voeren? Graag ook zo compact en licht mogelijk? Misschien is de ThinkVision M15 Mobile Monitor voor jou de ideale oplossing.
Filmreview: Lamborghini: The Man Behind the Legend
  • 1
  • 1
Net als vele kinderen van de jaren negentig, was mijn bed lang bekleed met een Ferarri dekbedovertrek. De klassieker, een Testa Rossa zoals in Miami Vice. Ik was dan wel niet op de hoogte van alle cijfers en statistieken, maar ik wist wel wat mooi was, en man, wat was die auto mooi. Tegenwoordig ben ik nog altijd geen expert in wat zich onder de motorkap bevindt - ik zou beter eens schrijven over wat ik wel weet, ik weet precies weinig - maar mooie wagens zijn mooie wagens. Ferarri is al lang niet meer de enige die in mijn car spank bank zit en tussen verschillende glimmende chassis zit naturalmente ook Lamborghini.
Review: Do Not Open
  • 0
  • 0
Escape rooms zijn in de jaren 2010 best populair geworden; tegenwoordig vind je er wel een paar in elke grote stad. Voor mensen met minder ervaring daarmee, betekent het ongeveer waarnaar het klinkt: je wordt opgesloten in een kamer en moet een puzzel oplossen om naar de volgende kamer te geraken en uiteindelijk op tijd te ontsnappen. Ook in de wereld van gaming hebben escape rooms hun plaats: vaak bevatten survival-horrorgames en action-adventuregames wel een ontsnappingspuzzel of twee, en je hebt ook de briljante visual novelreeks Zero Escape die een creatief verhaal rond deze ontsnappingssegmenten bouwt. Do Not Open, daarentegen, ambieert een immersieve horrorervaring te zijn dat uit niets anders dan virtuele escape rooms met een horrortintje bestaat, en dat voor de intersectie tussen escape roomliefhebbers en horrorfanaten. Kan Do Not Open die hunkering behagen? Kom er in deze review achter!
Bordspelreview: Suspects en Suspects 2
  • 0
  • 1
Wie moordzaken wil oplossen kan bij de recherche gaan werken. Heb je echter niet die ambitie omdat de staat toch niet investeert in het politionele gebeuren, dan heb je nog een andere mogelijkheid: je koopt Suspects en/of Suspects 2 en je krijgt hiervoor drie moordzaken in één doos. Gelukkig gaat het om fictieve moorden, maar je mag ze dus wel oplossen. Dat doe je in Agatha Christie-stijl en deze stijl kennen we natuurlijk uit videospellen zoals Hercule Poirot. Laat de moordmysteries maar komen.
Bordspelreview: Queensland
  • 0
  • 2
Laten we net geen honderd jaar terug gaan in de tijd. In de jaren '30 werd Australië namelijk geteisterd door een keversoort die alle planten opvreet. Vanuit het exotische Hawaï werd de giftige Cane Toad geïntroduceerd om de suikerrietplantages te beschermen. Op dat kleine eilandje Australië hebben de padden echter geen natuurlijke vijanden, waardoor ze een ware plaag worden. Tot op vandaag zijn de padden nog een pain in the a$$ en is er geen oplossing voor de keversoort. Er is namelijk voldoende ander eten voor de pad. Krijgen we de plaag nog onder controle of smijten we die padden toch niet beter "on tha barbie mate"?
Bordspelreview: Silhouetters
  • 0
  • 2
Mensen die onze boardgamereviews in de gaten houden, zagen al een aantal reviews passeren van spellen uit de Cartamundi Shuffle-reeks. In deze reeks vinden we zowel losstaande spellen terug als spellen gebaseerd op filmfranchises. Na mijn eerdere review van Friday the 13th, was het nu de beurt aan Silhouetters, een woordspel dat op het eerste zicht doet denken aan Dobble, maar waar toch een andere insteek achter schuilgaat. Daar waar eerstgenoemde vooral snelle reflexen en goede observatieskills vergt, is voor Silhoutters eerder creativiteit een basisvereiste. Benieuwd naar mijn spelervaring? Lees dan zeker onderstaande review!
Bordspelreview: Great Plains
  • 0
  • 1
Ik moet eerlijk toegeven dat, toen ik Great Plains van 999 Games opgestuurd kreeg om te reviewen, ik er nog niet van gehoord had en louter op het design van de doos afgaande was ik eerder sceptisch tegenover het spel. De ontwerpers van het spel, Trevor Benjamin en Brett J. Gilbert, daar had ik dan wel weer van gehoord, gezien beide heren ook de bedenkers zijn van dat ander spel voor twee spelers: Mandala. Aangezien ik wel een fan ben van Mandala, was mijn hoop terug dat ook Great Plains een mooi tussendoortje zou worden voor twee spelers.
Bordspelreview: Splendor
  • 3
  • 2
Als rijke handelaar door het leven gaan, het is mij helaas niet gegeven. Om me toch voor een keertje rijk te voelen, ging ik aan de slag met Splendor. In dit spel kruip je in de huid van een edelstenenhandelaar tijdens de Renaissanceperiode en gebruik je je middelen om mijnen en transportmiddelen te verwerven en kunstenaars te rekruteren om van edelstenen prachtige juwelen te maken. Uiteraard ben je niet de enige handelaar op de markt en zal je slim moeten omspringen met je rijkdom. Benieuwd naar mijn ervaring? Ontdek het in onderstaande review!
Review: Pokémon Violet
  • 4
  • 3
Pokémon, een van mijn allereerste game-ervaringen, dateert al sinds 1996. Zesentwintig jaar later zitten we aan de negende generatie Pokémon, die de kaap van 1000 Pocket Monsters overschrijdt. Na zelf bijna tien jaar geen Pokémon game gespeeld te hebben, waag ik mij opnieuw aan een avontuur waarvoor ik mijn Nintendo Switch nog eens vanonder het stof mag halen.
Techreview: Recon Cloud Hybrid Controller
  • 0
  • 2
Nog steeds word ik soms plots wakker in het midden van de nacht, badend in angstzweet. In de gruwelijke nachtmerries die gepaard gaan met die momenten, word ik gedwongen om met een third party-controller Mario Kart te spelen op mijn Nintendo 64, als twaalfjarige snotneus. Ja, de trauma’s die ik overgehouden heb aan de onfortuinlijke, onofficiële randapparatuur van dat tijdperk, draag ik tot op heden nog steeds mee. Als ik nu ergens een controller spot die niet gefabriceerd werd door Nintendo, Microsoft of Sony, is mijn wantrouwen aanzienlijk hoog. Maar goed, even in alle ernst: ik weet dat er tegenwoordig echt wel degelijke controllers gemaakt worden door andere fabrikanten, al dan niet onder toeziend oog van de consolefabrikanten. Turtle Beach is er zo eentje die al een hele tijd meedraait en een behoorlijke reputatie wist op te bouwen. We onderwerpen in deze review hun nieuwste creatie aan een eerlijk oordeel.
Review: Return To Monkey Island
  • 1
  • 1
De Monkey Island-games behoorden in de jaren 90 tot de absolute top van het point and click-genre en ze weren uitgegeven door LucasArts. Bedenker Ron Gilbert heeft na de overname van LucasArts door Disney flink moeten onderhandelen om een nieuwe telg te mogen ontwikkelen. Uiteraard is hem dat uiteindelijk gelukt en kunnen we daar nu ook mee aan de slag op de PlayStation 5. Fijn om te weten: veel mensen die meewerkten aan de eerdere games, zijn nu ook voor deze sequel teruggekeerd. Moet Return to Monkey Island het van nostalgie hebben of schuilt er wel degelijk een goede game onder de vernieuwde grafische stijl?
Techreview: Trust Trezo: Wireless Keyboard & Mouse
  • 1
  • 1
Na tientallen uren met de Trust Trezo te hebben gewerkt, is het voor mij zeer duidelijk dat prijs en kwaliteit niet altijd hand in hand gaan. Qua comfort scoort deze muis- en toetsenbordcombinatie bijvoorbeeld zeer hoog, maar toch betaal je er amper 40 euro voor. Zijn er dan geen minpuntjes? Zeker wel, en ook daar schrijf ik hieronder, maar algemeen bekeken kan je voor dit geld simpelweg niet meer verwachten.
Filmreview: The Contractor
  • 0
  • 0
Jessie J zong ooit It’s not about the money, money, money. We don’t need your money, money, money. Het spijt me Jessie J, maar die bubbel ga ik even moeten doorprikken. Geld is wel belangrijk en we hebben het broodnodig. Zeker wanneer je de enige kostwinnaar bent van het gezin, de rekeningen zich blijven opstapelen en je tenslotte je job verliest. U.S. Special Forces sergeant, James Harper, kan erover meespreken. Na een gedwongen ontslag bij het Amerikaanse leger, moet James op een andere manier aan geld zien te komen om zijn vrouw en kind te onderhouden. Wanneer James een nieuwe job vindt waarin hij opnieuw de bad guys mag aanpakken, lijkt deze bijna te mooi om waar te zijn … bijna …
Review: Marvel's Midnight Suns
  • 3
  • 4
Firaxis zal voor de liefhebbers van XCOM en Civilization bekend in de oren klinken. Met medewerking van Marvel hebben ze hun tanden gezet in een nieuwe tactische RPG, die zich afspeelt in het Marvel-universum van de jaren ‘90. Verwacht je dus aan een licht aangepaste versie dan de bekende hedendaagse invulling.
Filmreview: Minions: The Rise of Gru
  • 2
  • 3
Zeggen dat die eerste Despicable Me ietwat van een impact gehad heeft op onze toen tienjarige dochter is ietwat van een understatement. Op al onze vakantiefoto’s van dat jaar, van de toren van Pisa tot de kliffen van Etretat, staat Kevin de Minion trouw mee te poseren. We dachten dat het een vakantieliefde was, maar toen we onlangs op onze reis naar Duitsland dat kleine mormel nog steeds in haar koffer vonden, kregen we toch het gevoel dat die film iets moet losgemaakt hebben. Zelf mag ze nog zo hard beweren dat die Minion een geluksbrenger is, het feit dat ze geen alpaca kan passeren zonder luidop ‘’It’s so fluffy!‘’ te declameren indiceert toch dat de avonturen van Gru en zijn gele rakkers indertijd een gevoelige snaar geraakt hebben. Dat we samen, zoveel jaren later, na twee sequels en een heuse spin-off nog steeds naar Kevin en co kunnen kijken, voelt dan ook als een fijne tijdmachine naar simpeler tijden.
Terug
Bovenaan