Voor mensen die geïntroduceerd worden in de wereld der bordspellen, kan het twee kanten opgaan. Ofwel maken ze kennis met spellen als Monopoly en Risk waardoor ze er een degout van krijgen, ofwel hebben ze echte vrienden die hen laten proeven van instappers die hen warm maken voor de hobby. Tegenwoordig heb je er bijzonder veel, zoals Wingspan of Splendor, maar eigenlijk begon het vele jaren geleden met spellen als Carcassonne, Catan en natuurlijk ook Ticket to Ride.
Collega Tova nam vorige maand Ticket to Ride: Europe onder handen. Net als die game plaatst uitgever Asmodee ook de blotere versie, zijnde Ticket to Ride
, opnieuw in de schijnwerpers. Ook laatstgenoemde maakt namelijk deel uit van het recent uitgebrachte Unbox Now-label. Ter gelegenheid van die introductie stuurde Asmodee ons Ticket to Ride op ter review.
Treintje komt zo
De originele Ticket to Ride kun je eigenlijk zien als de VS-versie, die zich uitstrekt van Vancouver tot Boston en van Miami tot Los Angeles. Zelfs Montreal, de hoofdstad van buurland Canada, heeft een rolletje. Net als in de Europe-tegenhanger is het de bedoeling om zoveel mogelijk punten te sprokkelen door spoorwegen aan te leggen. Hoe dat in z'n werk gaat, leg ik je graag uit. Het opzetten van het spel houdt niet veel in. Je plaatst het spelbord op tafel, geeft elke speler de set van treintjes in de gewenste kleur en geeft hen vier wagonkaarten. Er worden ook vijf wagonkaarten open naast het spelbord gelegd, met de trekstapel ernaast. Elke speler krijgt ook drie bestemmingskaarten, waarvan iedereen er minstens twee moet houden. Heb je dit achter de rug, dan kan het spel in sneltreinvaart van start.
Ticket to Ride is een bijzonder vlot spel. Dat je slechts keuze hebt uit drie verschillende acties, heeft daar alles mee te maken. Ofwel vul je in je beurt je hand aan met extra wagonkaarten, ofwel claim je een route. De laatste optie is het nemen van nieuwe bestemmingskaarten. De eerste actie, het nemen van extra wagonkaarten, stelt je in staat om twee wagonkaarten te nemen. Dit kan van de open kaarten naast het spelbord of van de gedekte trekstapel zijn. Kies je bij de openliggende kaarten de jokerkaart, dan mag je geen tweede kaart meer nemen. Zo'n joker biedt je wat extra vrijheid, want deze locomotief kun je inzetten voor gelijk welke kleur. Een belangrijk gegeven voor het claimen van een route, wat de tweede optie is. Hier kies je een route op het spelbord, je legt het benodigde aantal kaarten in de juiste kleur af en plaatst dan je treinen op die route. Als laatste actie kun je drie bestemmingskaarten trekken, waarvan je er minstens één moet houden.
Choo-choo!!!
Op zich is Ticket to Ride een spel waarin wat geluk komt kijken. Als je nieuwe kaarten van de trekstapel neemt, heb je totaal geen invloed op wat er in je hand terechtkomt, al maak je die keuze uiteraard zelf. Daarnaast kunnen de medespelers ervoor zorgen dat sommige routes geblokkeerd worden. Enkele verbindingen tussen steden bestaat uit slechts één treinspoor, waardoor je voor een verbinding tussen bepaalde steden soms een omweg moet maken. Op die manier kun je andere spelers wat dwingen een langere route te moeten nemen. Bij twee spelers heb je echter veelal vrij spel, terwijl je met vier spelers elkaar veel meer kunt blokkeren, wat ik persoonlijk toffer vind. Bij het claimen van een route scoor je trouwens punten. Hoe groter de route, hoe meer punten per wagon je daarvoor krijgt. Voor een route die uit slechts twee wagonnen bestaat krijg je bijvoorbeeld slechts twee punten, terwijl je voor een route van het maximale aantal van zes wagonnen maar liefst vijftien punten opstrijkt. Dat je daarvoor heel wat kaarten van dezelfde kleur moet sparen, heeft daar natuurlijk het een en ander mee te maken.
Bij het nemen van nieuwe bestemmingskaarten dien je ook aandachtig te zijn, want je bent elke keer verplicht er minstens één van te houden. Ze allemaal houden, is ook mogelijk. Hou er wel rekening mee dat, indien je op het einde van het spel een route van je bestemmingskaart niet kunt voltooien, je het afgebeelde aantal punten van je score moet aftrekken. En dit kan wel eens het verschil betekenen tussen winst en verlies. Een ander niet te onderschatten onderdeel van Ticket to Ride is de langste route. Wie de langste ononderbroken route heeft, krijgt namelijk nog een bonus van tien punten. Elkaar af en toe de pas afsnijden, kan ervoor zorgen dat je medespelers deze overwinning net niet binnenhalen en jij als beste spoorwegbouwer wordt uitgeroepen.
Een Ticket to Ride voor iedereen
Als je de keuze moet maken tussen Ticket to Ride en Ticket to Ride: Europe, is de keuze voor mij persoonlijk snel gemaakt. Ik heb nu beide edities in mijn collectie en in principe zal ik altijd kiezen voor de Europese variant. De landkaart heeft daar niets mee te maken, maar wel het feit dat er bij Europe een extra module in het spel verwerkt zit. Op dat vlak is de gewone Ticket to Ride net iets kaler en droger. Wie trouwens fan is van Ticket to Ride, kan zich achteraf nog helemaal laten gaan. Uitgever Days of Wonder heeft namelijk een pak uitbreidingen. Hierbij krijg je niet enkel nieuwe kaarten, van bijvoorbeeld Japan of de Nordic Countries, maar zitten er ook subtiele aanpassingen in de spelregels. Daarnaast zijn er ook enkele kleinere varianten beschikbaar die nog een stuk sneller spelen. Enkele voorbeelden hiervan zijn Ticket to Ride Amsterdam en Ticket to Ride London. Er is zelfs een digitale versie beschikbaar. Niet enkel op de gekende platformen zoals Board Game Arena, maar ook op PlayStation, Steam en op mobiele toestellen. Zo is er voor iedereen wel een Ticket to Ride.
Collega Tova nam vorige maand Ticket to Ride: Europe onder handen. Net als die game plaatst uitgever Asmodee ook de blotere versie, zijnde Ticket to Ride
Treintje komt zo
De originele Ticket to Ride kun je eigenlijk zien als de VS-versie, die zich uitstrekt van Vancouver tot Boston en van Miami tot Los Angeles. Zelfs Montreal, de hoofdstad van buurland Canada, heeft een rolletje. Net als in de Europe-tegenhanger is het de bedoeling om zoveel mogelijk punten te sprokkelen door spoorwegen aan te leggen. Hoe dat in z'n werk gaat, leg ik je graag uit. Het opzetten van het spel houdt niet veel in. Je plaatst het spelbord op tafel, geeft elke speler de set van treintjes in de gewenste kleur en geeft hen vier wagonkaarten. Er worden ook vijf wagonkaarten open naast het spelbord gelegd, met de trekstapel ernaast. Elke speler krijgt ook drie bestemmingskaarten, waarvan iedereen er minstens twee moet houden. Heb je dit achter de rug, dan kan het spel in sneltreinvaart van start.
Ticket to Ride is een bijzonder vlot spel. Dat je slechts keuze hebt uit drie verschillende acties, heeft daar alles mee te maken. Ofwel vul je in je beurt je hand aan met extra wagonkaarten, ofwel claim je een route. De laatste optie is het nemen van nieuwe bestemmingskaarten. De eerste actie, het nemen van extra wagonkaarten, stelt je in staat om twee wagonkaarten te nemen. Dit kan van de open kaarten naast het spelbord of van de gedekte trekstapel zijn. Kies je bij de openliggende kaarten de jokerkaart, dan mag je geen tweede kaart meer nemen. Zo'n joker biedt je wat extra vrijheid, want deze locomotief kun je inzetten voor gelijk welke kleur. Een belangrijk gegeven voor het claimen van een route, wat de tweede optie is. Hier kies je een route op het spelbord, je legt het benodigde aantal kaarten in de juiste kleur af en plaatst dan je treinen op die route. Als laatste actie kun je drie bestemmingskaarten trekken, waarvan je er minstens één moet houden.
Choo-choo!!!
Op zich is Ticket to Ride een spel waarin wat geluk komt kijken. Als je nieuwe kaarten van de trekstapel neemt, heb je totaal geen invloed op wat er in je hand terechtkomt, al maak je die keuze uiteraard zelf. Daarnaast kunnen de medespelers ervoor zorgen dat sommige routes geblokkeerd worden. Enkele verbindingen tussen steden bestaat uit slechts één treinspoor, waardoor je voor een verbinding tussen bepaalde steden soms een omweg moet maken. Op die manier kun je andere spelers wat dwingen een langere route te moeten nemen. Bij twee spelers heb je echter veelal vrij spel, terwijl je met vier spelers elkaar veel meer kunt blokkeren, wat ik persoonlijk toffer vind. Bij het claimen van een route scoor je trouwens punten. Hoe groter de route, hoe meer punten per wagon je daarvoor krijgt. Voor een route die uit slechts twee wagonnen bestaat krijg je bijvoorbeeld slechts twee punten, terwijl je voor een route van het maximale aantal van zes wagonnen maar liefst vijftien punten opstrijkt. Dat je daarvoor heel wat kaarten van dezelfde kleur moet sparen, heeft daar natuurlijk het een en ander mee te maken.
Ticket to Ride is een van de sterkhouders van de bordspelhobby.
Bij het nemen van nieuwe bestemmingskaarten dien je ook aandachtig te zijn, want je bent elke keer verplicht er minstens één van te houden. Ze allemaal houden, is ook mogelijk. Hou er wel rekening mee dat, indien je op het einde van het spel een route van je bestemmingskaart niet kunt voltooien, je het afgebeelde aantal punten van je score moet aftrekken. En dit kan wel eens het verschil betekenen tussen winst en verlies. Een ander niet te onderschatten onderdeel van Ticket to Ride is de langste route. Wie de langste ononderbroken route heeft, krijgt namelijk nog een bonus van tien punten. Elkaar af en toe de pas afsnijden, kan ervoor zorgen dat je medespelers deze overwinning net niet binnenhalen en jij als beste spoorwegbouwer wordt uitgeroepen.
Een Ticket to Ride voor iedereen
Als je de keuze moet maken tussen Ticket to Ride en Ticket to Ride: Europe, is de keuze voor mij persoonlijk snel gemaakt. Ik heb nu beide edities in mijn collectie en in principe zal ik altijd kiezen voor de Europese variant. De landkaart heeft daar niets mee te maken, maar wel het feit dat er bij Europe een extra module in het spel verwerkt zit. Op dat vlak is de gewone Ticket to Ride net iets kaler en droger. Wie trouwens fan is van Ticket to Ride, kan zich achteraf nog helemaal laten gaan. Uitgever Days of Wonder heeft namelijk een pak uitbreidingen. Hierbij krijg je niet enkel nieuwe kaarten, van bijvoorbeeld Japan of de Nordic Countries, maar zitten er ook subtiele aanpassingen in de spelregels. Daarnaast zijn er ook enkele kleinere varianten beschikbaar die nog een stuk sneller spelen. Enkele voorbeelden hiervan zijn Ticket to Ride Amsterdam en Ticket to Ride London. Er is zelfs een digitale versie beschikbaar. Niet enkel op de gekende platformen zoals Board Game Arena, maar ook op PlayStation, Steam en op mobiele toestellen. Zo is er voor iedereen wel een Ticket to Ride.
Conclusie
Ticket to Ride is een snel en vlot te spelen instapspel dat ook bij een pak veelspelers in de smaak valt. Nieuwe mensen worden door Ticket to Ride geïntroduceerd in de wondere wereld der bordspellen, waardoor gedrochten als Monopoly eindelijk vergeten geraken. Met twee spelers is er echter niet weinig aan, omdat je dan veel minder interactie hebt. Met drie of vier spelers zit je elkaar soms wel in de weg, wat het een stuk plezanter maakt. Persoonlijk raad ik ook de Europe-variant aan boven deze basisversie, want daarin heb je net wat meer mogelijkheden.
Pro
- Erg snel te spelen
- Ideaal instapspel
- Mooie verhouding tussen geluk en tactiek
Con
- Kaler dan de Europe-versie
- Met twee spelers minder plezant
7
Over
Uitgever
- Asmodee
- Days of Wonder
Designer
Alan R. Moon
Aantal spelers
2-5 spelers
Tijdsduur
30–60 minuten
