Boardgame

Het Belgische Cartamundi zal je waarschijnlijk wel kennen als de wereldberoemde maker van klassieke speelkaarten, maar daarnaast verzorgen zij ook de productie van bordspelcomponenten en hebben ze sinds een aantal jaren ook hun eigen lijn aan kaartspellen onder de naam Shuffle. Dit zijn kleinere kaartspellen die vaak familievriendelijk zijn en een lage instapdrempel hebben. Wij mochten een aantal van deze Shuffle-kaartspellen in ontvangst nemen om te testen en ik mag de aftrap geven met Harry Potter: I'm Going to Hogwarts.

Belgische of Nederlandse bedrijven die zich in de videogame- of bordspelindustrie storten ... op zich kunnen we er niet genoeg van krijgen. Ook Martin Looij draagt zijn steentje bij met zijn bordspeluitgeverij Keep Exploring Games. Hij brengt niet enkel reeds bekende bordspellen uit, waaronder bijvoorbeeld de trilogie Tikal, Cuzco en Mexica, maar ontwerpt ook zelf bordspellen. Het begon allemaal met Scuba en The Dutch East Indies, maar ondertussen bestaat het portfolio ook uit Monuments. Dit Kickstarter-spel is sinds dit jaar beschikbaar en ik ging aan de slag met de Deluxe versie.

Als bordspelliefhebber van het (iets) zwaardere werk, had je vroeger de keuze uit ofwel eurogames, spellen waarbij het spelmechanisme centraal staat, ofwel de zogenaamde Ameritrash games, waarbij het thema en de interactie tussen de spelers, al dan niet met het nodige gerol van de dobbelstenen, het voortouw nemen. De laatste jaren zien we echter steeds meer hybride spellen die de interactie en de thematische setting van Ameritrash proberen te huwen met spelmechanismen uit eurogames. El Grande is waarschijnlijk een van de eerste van dit soort hybride spellen, maar de trend lijkt er pas echt gekomen te zijn met Blood Rage, Scythe en Gloomhaven, drie immens populaire spellen die aantonen dat je niet per se dobbelstenen nodig hebt om een thematisch rijk en interactief spel te hebben.

Wie had ooit gedacht dat een combinatie van negen kaarten, een paar blokjes en wat dobbelstenen uit zou groeien tot één van de meest populaire solo only spellen? Eerlijk, Ik had wel een vermoeden, maar dat het zo ‘groots’ zou worden, dat kon volgens mij niemand voorzien. Om niet te willen 'stoefen', ik behoorde tot de playtesters nog voor het spel werd ingediend voor een ‘nanogame’ print and play wedstrijd op BoardGameGeek. Het spel was toen nog niet zo gestroomlijnd en er waren héél wat vragen over hoe de ruimteschepen bewogen en wanneer precies de dobbelstenen veranderden in robots, en hoe ... Veel onduidelijkheden, kritiek ook, maar de vragen en opmerkingen van de playtesters aan Tomás Uhlif, de designer, zorgden er wel voor dat het spel uiteindelijk geworden is tot wat het vandaag is. Ik stond dus letterlijk mee aan de wieg en ik ben daar best fier op, zonder daar ook maar enig krediet voor te claimen, want uiteindelijk blijft een goed design gewoonweg een goed design...

In The Guild of Merchant Explorers begin je met één stad op je persoonlijke speelbord. Je wil gebieden op je bord voltooien, zeeën oversteken, nieuw land ontdekken en nieuwe dorpen oprichten. Je kunt gekapseisde schepen onderzoeken op schatten - wat je speciale mogelijkheden geeft - en verbindingen maken tussen handelsposten om munten te verdienen. Het thema van dit spel kan niet duidelijker zijn, hoewel ik toch gewoon blokjes zie liggen, zorgen ze wel voor die visuele route over land en zee.

Eén van de eerste moderne spellen die ik heb leren spelen, was het spel Boonanza. Dit spel was dus één van de kiemen van mijn latere passie: gezelschapspellen. Boonanza werd reeds in 1997 ontwikkeld door Uwe Rosenberg. Je kan hem kennen van spellen als Agricola, Le Havre, Patchwork, A Feast for Odin, New York Zoo of talrijke andere spellen. En hoewel deze opgesomde spellen een bepaalde instapdrempel hebben, startte hij dus zo’n 25 jaar geleden met een simpel kaartspelletje.

Hoera, ik heb airco uitgevonden! Daar gaat de gemeenschap waarmee ik in de grotten leef erg blij mee zijn. Dat we hiervoor nog maar net ontdekt hadden hoe we vuur kunnen maken, is maar bijzaak. Klinkt dit bekend in de oren? Dan heb je vast wel al eens Tapestry gespeeld. Dit is een civilization-bordspel waarin elke speler een beschaving ontwikkelt, van de absolute beginselen tot uiteindelijk ruimtevaart. Een logische volgorde waarin je technologieën ontdekt en ontwikkelt, is er niet altijd. Schrikt je dat echter niet af? Dan is Tapestry absoluut een geweldig spel in zijn genre. Dit jaar verscheen de tweede uitbreiding: Kunst en Architectuur. Is dit meer van hetzelfde, of krijgen we nieuwe mogelijkheden te zien? We zoeken het even uit.

Je hebt abstracte bordspellen die een leuk en/of kleurrijk thema opgeplakt krijgen, zoals bijvoorbeeld Azul, Santorini of Hive, en je hebt de echte abstracte bordspellen. Themaloze, vaak kleurloze breinbrekers waarbij de uitkomt puur bepaald wordt door de zetten van de spelers en geluk geen rol speelt. Denk hier bijvoorbeeld aan dammen, het Japanse Go en de Belgische trots, Project GIPF, een reeks van bordspellen waarvan Gipf, Tzaar, Yinsh en Dvonn de bekendste zijn.

Wat computergames betreft, ben ik een grote fan van real time strategy-games. Omdat ik weet dat ik erg vatbaar ben om eraan verslaafd te geraken, laat ik ze echter meestal links liggen. Als ik toch een keertje niet kan weerstaan aan de verleiding, neem ik al snel de gedaante aan van een kersverse papa, want ik bouw dan een acuut slaaptekort op voor vele weken aan een stuk. Er zijn al een aantal pogingen geweest om dit gamegenre naar de bordspeltafel te vertalen, de ene keer met meer succes dan de andere. Zonder het real time-aspect schiet enkel het element van strategie over, wat dus allesbepalend is voor het succes van deze spellen. Nu sluit ook Anno 1800 zich aan in het clubje van RTS-games waar een bordspel van werd gemaakt. Benieuwd of het in de buurt komt van zijn digitale tegenhanger!

Partyspelletjes zijn meestal ideaal om met grote groepen te spelen, maar bij sommige spellen is dat helemaal niet de bedoeling. Bij Zinga is het zelfs niet mogelijk, aangezien het maximum aantal spelers op vier vastgepind staat. En hoewel het niet als partyspel omschreven wordt, kunnen we het er wel in categoriseren. In deze review zal al snel duidelijk worden waarom.

Een escape room gecombineerd met legpuzzels, de nieuwe variant uitgegeven door Jumbo. Een ideaal spel voor mij en vooral vrouwlief met een passie voor legpuzzels. Puzzels van tweeduizend stukken en meer vormen voor haar dan ook geen probleem. Legpuzzels van die grootteorde zijn niet zozeer mijn ding en dus leek Jonathan Eaton's Houses of Treasure: Itzamna's Eye voor ons beiden weggelegd. Samen - kleinere - legpuzzels maken en escape room-raadsels oplossen: perfect. Maar is de combinatie van beide wel een succes?

7 Wonders Duel is een spel voor twee personen en is eigenlijk een spin-off van het gerenommeerde spel 7 Wonders. Het is niet altijd evident om uit de schaduw te treden van je grote broer, maar dit spel is daar prima in geslaagd. Net als zijn grote broer wist dit spel talrijke prijzen te winnen en staat het momenteel zelfs op een negentiende plaats van de beste spellen volgens BoardGameGeek, wat zeker al iets wil zeggen. Veelzeggend is eveneens het feit dat de originele versie van 7 Wonders een 2-speler variant had, maar dat deze is weggelaten in de vernieuwde editie. Dit mede door het succes van 7 Wonders Duel.

It’s a Wonderful World kreeg al veel goeie ratings en reviews achter zijn naam. Met It's a Wonderful Kingdom is er nu een standalone solo (of 2-speler spel) geïnspireerd op de kernmechanismen van zijn voorganger. Het spel biedt meer interactie, een blufmechanisme bij twee spelers én nieuwe uitdagingen. Het spel wordt gespeeld met modules, elk verschillend en met mechanische wendingen. Elk spel kiest de speler een van de verschillende modules in vier ronden, elke ronde heeft drie fases.

Ark Nova werd voor het eerst voorgesteld op Spiel vorig jaar en sindsdien is het spel bezig aan een indrukwekkende veroveringstocht. De designer van het spel, Mathias Wigge, mag hier best trots op zijn, want het is namelijk zijn eerste uitgegeven bordspel. Sinds februari dit jaar ligt het spel in de winkelrekken en White Goblin Games bracht eind april een Nederlandstalige versie op de markt, waarvan de eerste druk intussen is uitverkocht. Momenteel lijkt Ark Nova de nieuwste grote hype te zijn in de bordspellenwereld, zelfs onze Vlaamse community kan niet zwijgen over het spel. Intussen klom het zelfs de BoardGameGeek-top 10 binnen. Maar is Ark Nova al die hype eigenlijk wel waard?

Ik ben iemand die graag alle soorten bordspellen speelt, gaande van de familiespellen zoals Wingspan en Azul tot de stevigere exemplaren zoals Escape Plan en Great Western Trail. Ook bij partyspellen - meestal kortere spellen die je met een iets grotere groep kunt spelen - maak ik graag onderdeel uit van het gezelschap. Zo is mijn persoonlijke favoriet Secret Hitler, al zijn spellen als Hellapagos ook altijd tof om te spelen. Sinds kort heb ik, met dank aan 999 Games, ook het partyspel Wink in mijn collectie.

Bij het ontvangen van een Big Box denk ik altijd aan gigantische dozen met enorme extra’s die in de doos zullen zitten. Denk maar aan de Big Box van Carcasonne of El Grande bijvoorbeeld. Bij de Bix Box van Port Royal krijg je echter een redelijk compacte doos, die enkel een pak extra kaarten bevat. Spelauteur Alexander Pfister ken ik voornamelijk van de zwaardere, meer strategische spellen zoals Marcaibo. Ik verwachtte me dus ook aan een pittig spel met een resem aan te doorbladeren spelregels. Maar is Port Royal wel een zwaar spel, aangezien het enkel kaarten bevat en een eerder beknopt boekje spelregels? Je komt het te weten in deze review!

Ik moet zeggen dat zowel mijn zoon als ik de smaak te pakken hebben gekregen met de gezelschapsspelletjes uit de Megableu-kinderreeks. Hoewel mijn vierjarige koter ondertussen zijn favoriet heeft gekozen, was het tijd om nog een nieuw spel aan de test te onderwerpen. Deze keer was het de beurt aan De Stinkies. Mocht het enkel van de naam afhangen, was hij alvast fan. Na een eerste bulderlach gingen we met ons twee aan de slag. Of het spel Oma’s Woeste Waslijn van zijn troon kon stoten, kom je te weten in onderstaande review!