Wie had ooit gedacht dat een combinatie van negen kaarten, een paar blokjes en wat dobbelstenen uit zou groeien tot één van de populairste solo only spellen? Eerlijk, Ik had wel een vermoeden, maar dat het zo ‘groots’ zou worden, dat kon volgens mij niemand voorzien. Om niet te willen 'stoefen', ik behoorde tot de playtesters nog voor het spel werd ingediend voor een ‘nanogame’ print and play wedstrijd op BoardGameGeek. Het spel was toen nog niet zo gestroomlijnd en er waren héél wat vragen over hoe de ruimteschepen bewogen en wanneer precies de dobbelstenen veranderden in robots, en hoe ... Veel onduidelijkheden, kritiek ook, maar de vragen en opmerkingen van de playtesters aan Tomás Uhlif, de designer, zorgden er wel voor dat het spel uiteindelijk geworden is tot wat het vandaag is. Ik stond dus letterlijk mee aan de wieg en ik ben daar best fier op, zonder daar ook maar enig krediet voor te claimen, want uiteindelijk blijft een goed design gewoonweg een goed design, met of zonder hulp van playtesters. Ik neem je graag mee in mijn ruimteavontuur, uiteraard zonder verhaalspoilers.
Under Falling Skies
kreeg in 2019 de eerste prijs voor: best overall game, best solitair, most thematic, most innovative, best wargame en de tweede prijs voor best rulebook én best original artwork. Dat dit spel zou opgepikt worden door een grotere speler als CGE (en later door White Goblin Games voor de Nederlandstalige versie) stond als het ware in de sterren geschreven (bedoelde woordspeling, er volgen er nog). Solitaire spellen kwamen in opmars en de Covid-pandemie zorgde voor een stroomversnelling. En in de veronderstelling dat een solitair spel best wat extra ondersteuning nodig had, kreeg Under Falling Skies zijn release zowaar gelijktijdig met de topper in spe Lost Ruins of Arnak. Die sublieme strategische zet, waarvan we nooit echt zullen weten of dat absoluut nodig was, bleek wel te werken. De pre-orders van zowel Lost Ruins of Arnak als Under Falling Skies vlogen in een mum van tijd de deur uit. De rest van het businessmodel hoef ik je niet uitleggen, iets met schaarste en vraag en hype.
Space Invaders: het bordspel
Ken je trouwens nog Galaga? Of Space Invaders? Arcadeklassiekers die ik ontzettend vaak speelde in die tijd. Ik voel me plots heel oud worden nu ik dit zo uitspreek. Wel, Under Falling Skies is Space Invaders: het bordspel. Aliens zijn aangekomen om de aarde te veroveren. Vijandelijke schepen vullen het luchtruim. De mensheid trekt zich terug in ondergrondse bunkers onder steden over de hele wereld. Je stelt een team samen en bestrijdt de indringers om je planeet te redden van de ondergang. Ondanks het vrij mechanische gedeelte met dobbelstenen dringt dit thema wel door, je ziet echt letterlijk het moederschip dalen en de schepen verwoestingen aanbrengen. Wat anders allemaal vrij wiskundig zou aanvoelen, is vooral met de campagnes zeer verhalend gemaakt en dat zorgt toch echt wel voor een meerwaarde. Goed gedaan!
Under Falling Skies is een solospel met een multimissie-campagne. In elke missie, neem je de leiding over de verdediging van een belegerde stad. Je acties worden aangedreven door het innovatief plaatsen van je vijf dobbelstenen: twee witte, drie grijze. Wanneer je een actie kiest, kies je ook welke vijandelijke schepen naar beneden zullen komen. Hogere worpen geven vaak betere effecten, maar ze zorgen er ook voor dat schepen sneller naar beneden komen. Als je basis wordt vernietigd door teveel vijanden, of als het moederschip ooit volledig neerdaalt op het bord, verlies je. Als je de top van het onderzoekspoor kan bereiken voor de totale destructie, win je het spel.
De regels zijn allemaal heel duidelijk en overzichtelijk ... of toch voor mij. Probleem is dat ik niet objectief kan oordelen omdat ik Under Falling Skies al van vóór de retailuitgave ken en speel. De regels zitten er dus goed ingebakken. Bijkomend leren ze jou het spel in verschillende stappen, wat de instap laagdrempelig maakt. In de retaileditie van het spel werd er trouwens één icoontje nooit verklaard, een foutje in het spelregelboek. Op de site werd dit onmiddellijk rechtgezet met een downloadbaar nieuw exemplaar van de spelregels, maar het zorgde in het begin, bij velen, toch voor wat verwarring.
Functionaliteit als onderdeel van het geheel
Wat ik me ook nog herinnerde als playtester, is het ontwerp van de schepen. Die moesten zo'n vorm aannemen dat ze de cijfers niet bedekten. Uiteindelijk werd het een C-vorm met opening naar beneden. Over de componenten, het ontwerp, hun kleur en materiaal werd zeer goed nagedacht en ik kan me alleen maar positief uitspreken over het resultaat en de functionaliteit ervan! In één van de vele gesprekken met Tomás had ik het over mijn bezorgdheid dat de tegels zouden gaan schuiven en of het niet mogelijk was een soort dubbellaags bord te maken waarin je die luchttegels kon vastleggen. Zo een ontwerp was helaas financieel en praktisch (gezien de standaard afmetingen van de doos) niet haalbaar. Het deed me wel op een andere manier kijken naar hoe een spel effectief van designerbrein over ontwerp tot retail tot stand komt.
Under Falling Skies speelt in zo'n dertig minuten vlot weg en het heeft daarbij ook nog eens een goeie setup-tijd. De aliens zorgen voor een duidelijke winst of verliessituatie en je kan een score bijhouden aan de hand van de gemaakte keuzes en de campagne. Spoilergewijs ga ik hier niet verder op in ... maar eerlijk, ik vind zo'n scoresysteem maar weinig toevoegen. Wel een grote plus trouwens over hoe ze de campagne in een soort stripverhaal gegoten hebben en over hoe ze die karakters hebben uitgewerkt.
De herspeelbaarheid ligt immens hoog, ondanks dat je altijd wel hetzelfde doet. De vele steden, luchttegels en karakters zijn dubbelzijdig en kunnen allemaal aangepast worden in moeilijkheidsgraad. Zo zorgen ze ervoor dat je nooit hetzelfde spel hoeft te spelen. Naarmate je verschillende basissen en verschillende steden gebruikt, zal je je strategie telkens moeten aanpassen. Nieuwe basissen zullen andere kamers hebben, met andere effecten, je zal altijd een nieuw probleem moeten aanpakken. Het is die verscheidenheid en modulariteit dat van Under Falling Skies een topspel maakt.
Under Falling Skies
Space Invaders: het bordspel
Ken je trouwens nog Galaga? Of Space Invaders? Arcadeklassiekers die ik ontzettend vaak speelde in die tijd. Ik voel me plots heel oud worden nu ik dit zo uitspreek. Wel, Under Falling Skies is Space Invaders: het bordspel. Aliens zijn aangekomen om de aarde te veroveren. Vijandelijke schepen vullen het luchtruim. De mensheid trekt zich terug in ondergrondse bunkers onder steden over de hele wereld. Je stelt een team samen en bestrijdt de indringers om je planeet te redden van de ondergang. Ondanks het vrij mechanische gedeelte met dobbelstenen dringt dit thema wel door, je ziet echt letterlijk het moederschip dalen en de schepen verwoestingen aanbrengen. Wat anders allemaal vrij wiskundig zou aanvoelen, is vooral met de campagnes zeer verhalend gemaakt en dat zorgt toch echt wel voor een meerwaarde. Goed gedaan!
Under Falling skies speelt als een wiskundige puzzel ... onder spanning.
Under Falling Skies is een solospel met een multimissie-campagne. In elke missie, neem je de leiding over de verdediging van een belegerde stad. Je acties worden aangedreven door het innovatief plaatsen van je vijf dobbelstenen: twee witte, drie grijze. Wanneer je een actie kiest, kies je ook welke vijandelijke schepen naar beneden zullen komen. Hogere worpen geven vaak betere effecten, maar ze zorgen er ook voor dat schepen sneller naar beneden komen. Als je basis wordt vernietigd door teveel vijanden, of als het moederschip ooit volledig neerdaalt op het bord, verlies je. Als je de top van het onderzoekspoor kan bereiken voor de totale destructie, win je het spel.
De regels zijn allemaal heel duidelijk en overzichtelijk ... of toch voor mij. Probleem is dat ik niet objectief kan oordelen omdat ik Under Falling Skies al van vóór de retailuitgave ken en speel. De regels zitten er dus goed ingebakken. Bijkomend leren ze jou het spel in verschillende stappen, wat de instap laagdrempelig maakt. In de retaileditie van het spel werd er trouwens één icoontje nooit verklaard, een foutje in het spelregelboek. Op de site werd dit onmiddellijk rechtgezet met een downloadbaar nieuw exemplaar van de spelregels, maar het zorgde in het begin, bij velen, toch voor wat verwarring.
Functionaliteit als onderdeel van het geheel
Wat ik me ook nog herinnerde als playtester, is het ontwerp van de schepen. Die moesten zo'n vorm aannemen dat ze de cijfers niet bedekten. Uiteindelijk werd het een C-vorm met opening naar beneden. Over de componenten, het ontwerp, hun kleur en materiaal werd zeer goed nagedacht en ik kan me alleen maar positief uitspreken over het resultaat en de functionaliteit ervan! In één van de vele gesprekken met Tomás had ik het over mijn bezorgdheid dat de tegels zouden gaan schuiven en of het niet mogelijk was een soort dubbellaags bord te maken waarin je die luchttegels kon vastleggen. Zo een ontwerp was helaas financieel en praktisch (gezien de standaard afmetingen van de doos) niet haalbaar. Het deed me wel op een andere manier kijken naar hoe een spel effectief van designerbrein over ontwerp tot retail tot stand komt.
Ook dat maakt het spel zo goed: het besef dat je nipt won óf dat je kon winnen maar nipt verloor.
Under Falling Skies speelt in zo'n dertig minuten vlot weg en het heeft daarbij ook nog eens een goeie setup-tijd. De aliens zorgen voor een duidelijke winst of verliessituatie en je kan een score bijhouden aan de hand van de gemaakte keuzes en de campagne. Spoilergewijs ga ik hier niet verder op in ... maar eerlijk, ik vind zo'n scoresysteem maar weinig toevoegen. Wel een grote plus trouwens over hoe ze de campagne in een soort stripverhaal gegoten hebben en over hoe ze die karakters hebben uitgewerkt.
De herspeelbaarheid ligt immens hoog, ondanks dat je altijd wel hetzelfde doet. De vele steden, luchttegels en karakters zijn dubbelzijdig en kunnen allemaal aangepast worden in moeilijkheidsgraad. Zo zorgen ze ervoor dat je nooit hetzelfde spel hoeft te spelen. Naarmate je verschillende basissen en verschillende steden gebruikt, zal je je strategie telkens moeten aanpassen. Nieuwe basissen zullen andere kamers hebben, met andere effecten, je zal altijd een nieuw probleem moeten aanpakken. Het is die verscheidenheid en modulariteit dat van Under Falling Skies een topspel maakt.
Conclusie
Als je Under Falling Skies de eerste keer in handen krijgt, schrik je wel. Die kleine maar zware doos zit volgepropt met ‘cardboard goodies’. Er zit veel spel in die kleine doos, heel veel. Under Falling Skies speelt als een wiskundige puzzel onder spanning, de formule: een ware mentale oefening in statistiek. Het heeft precies de juiste lengte voor solospelen en als je wil kan je meerdere spellen in één sessie ondergaan. De campagne is gelukkig geen legacy-systeem dat je slechts één keer kan spelen. Het laat echter geleidelijk aan nieuwe elementen op je los die herspeelbaar/herbruikbaar zijn. Bijkomend had ik geen enkele keer het gevoel, in welk scenario dan ook, dat het spel ongebalanceerd was en dat geluk de bovenhand nam. Neen, mijn overwinningen waren altijd nipt, mijn verliezen kwamen altijd neer op ‘die ene slechte beslissing’, nooit op ‘mijn worpen waren barslecht’. Ook dat maakt het spel zo goed: het besef dat je nipt won óf dat je kon winnen maar nipt verloor. Under Falling Skies behoort tot mijn betere solospelen en zal de collectie niet snel of nooit verlaten. Dat heeft niet enkel te maken met het emotionele aspect (playtester) of met het feit dat dit een solide éénspeler is, het heeft nog het meest te maken met mijn het respect voor het genie achter het spel.
Pro
- Mooie componenten
- Eenvoudige spelregels
- Goed gestructureerde regels
- Enorme herspeelbaarheid
- Campagne/legacy-aspect
Con
- Kan als 'steeds hetzelfde' aanvoelen
- Geluksfactor
9
Over
Uitgever
- Czech Games Edition
- White Goblin Games
Designer
Tomáš Uhlíř
Aantal spelers
1
Tijdsduur
20-40 minuten
