It’s a Wonderful World kreeg al veel goeie ratings en reviews achter zijn naam. Met It's a Wonderful Kingdom is er nu een standalone solo (of 2-speler spel) geïnspireerd op de kernmechanismen van zijn voorganger. Het spel biedt meer interactie, een blufmechanisme bij twee spelers én nieuwe uitdagingen. Het spel wordt gespeeld met modules, elk verschillend en met mechanische wendingen. Elk spel kiest de speler een van de verschillende modules in vier ronden, elke ronde heeft drie fases.
Net als It's a Wonderful Wonderful Kingdom
kun je ook het grotere broertje It's a Wonderful World solo spelen. Maar daar gaat het hier dus niet over. In deze review nemen wij de recentste game onder handen. Het spel dat, zoals de inleiding al verklapte, enkele nieuwe elementen toevoegt. Of die het waard zijn om ook It's a Wonderful Kingdom in huis te halen, kom je hier te weten.
Spelopzet
In het solospel schud je eerst de ontwikkelingskaarten met de schatkaarten, je neemt acht kaarten van dit deck, voegt daaraan vier onheilskaarten toe en schudt opnieuw. Die twaalf kaarten vormen de onheilstapel en werken ook als een soort timer in het spel. De rest van de kaarten worden als een open trekstapel voor je neergelegd, je ziet daarom de eerstvolgende kaart van de ontwikkelingsstapel steeds liggen. In het solospel gebruikt de speler geen valstrikfiches, maar wel de twee spionfiches. De planningsfase en productiefase spelen net hetzelfde als in het 2-spelersspel, enkel de ontwerpfase verschilt.
Bij de ontwerpfase worden twee kaarten open gelegd in een ‘veld’ en ook twee open kaarten op een ander veld. De speler kiest de kaarten uit één van de twee velden en legt de gekozen kaarten in zijn ontwerpveld. De speler trekt dan een kaart van de onheilstapel (het deck van twaalf) en legt dit gesloten bij het niet gekozen veld. De speler trekt dan twee kaarten van het open deck (ontwikkelingsstapel) en legt die in het lege veld. Zo krijg je telkens een keuze tussen een veld met kaarten die open liggen of een veld met open en gesloten kaarten, waarbij de gesloten kaarten dus onheilskaarten kunnen zijn. Hiervoor dienen de twee spionfiches, om te gluren in die gesloten kaarten.
Bouwmaterialen verzamelen
Tijdens de planfase kiest de speler kaarten uit zijn ontwerpgebied die hij wil bouwen of wil recycleren. Je krijgt de edelsteen op de kaart als je de kaart aflegt. Tijdens de Productiefase worden grondstoffen geproduceerd op een sequentiële manier en in een specifieke volgorde. Steeds te beginnen bij de ‘bouwmaterialen’ (grijze blokjes), naar ‘bevolking’ (paars), dan ‘goud’ (geel) tot ‘onderzoek’ (blauw). Op sommige kaarten staan bouwbonussen, zo kan je bijvoorbeeld ook soldaatfiches bemachtigen. Die soldaatfiches kan je trouwens in het solospel ook krijgen wanneer er van een bepaalde grondstof een productie ontstaat van minstens vijf keer dezelfde grondstof. Aan het einde van de vierde ronde vergelijkt de speler zijn score met de scoretabel van de gekozen module. En die modules, daar draait het spel toch echt om. Later daarover meer, bij de bespreking over de herspeelbaarheid.
Een thema kan ik maar moeilijk vinden, de kaarten tonen wel effectief een hertog, schatten, onheil, reuzenratten, ... maar uiteindelijk ben je toch alleen maar bezig met het plannen van welke kaarten je neemt, welke blokjes je krijgt en in welke volgorde. Wat kan ik afwerken, waar haal ik mijn soldaatfiches en ‘spaar’ ik dit blokje tot ik er vijf heb en het kan omtoveren in een rood blokje (crystallium) of leg ik het toch op een kaart in aanbouw? Allemaal vragen en keuzes die de aandacht op het thema naar de achtergrond dringen.
Een beetje geluk
Geen onmiddellijk negatieve punten op de productie en het artwork. Het ziet er allemaal best oké uit. Ik heb de gewone retailversie en die volstaat; prijs-kwaliteit had ik ook niets anders verwacht. De insert is van goedkoop karton, maar plaatst het bord en de queestes wel vast in de doos. De doos zelf had echter wel kleiner gemogen, veel grote stukken zitten er niet in, er wordt hier toch serieus wat lucht verkocht. Ook het token om de rondes aan te duiden is wat klein en ik had veel liever een houten pionnetje gezien dan dit kartonnen niemendalletje. Ook nog vermeldenswaardig: er werd een scoreblok in dik geplastificeerd karton bijgeleverd dat je met de dry-erase stift steeds kan hergebruiken. Hier mogen meer uitgevers en designers een voorbeeld aan nemen.
Er is geluk gemoeid met de kaarten, dat wel. Welke kaarten krijg je wanneer en wat staat er op de gesloten kaarten? Trek je onheilskaarten of niet? In sommige modules ben je ook minder bezig met je eigen bouwwerk maar met het afwerken van bepaalde ‘queestes’, de manier van spelen wordt hierdoor wel aangepast. Strategisch inzicht blijft in het solospel beperkt, bij een 2-spelersspel kan ik me inbeelden dat de strategie en zeker het blufelement een heel stuk hoger ligt.
Opnieuw spelen!
Wat jammer is, is de beat your own score, waarbij je je score vergelijkt met een score tabel om te zien hoe goed of slecht je het ervan afgebracht hebt. Langs de andere kant, voor elke module is er wel een specifieke scoretabel, én er zijn solo scenario's met een winst/verlies conditie, dat is zeker een pluspunt. En dan de herspeelbaarheid ... daar wil ik het vooral hebben over de bijgevoegde modules die It’s a Wonderful Kingdom telt. De grote surplus van dit spel is dat alle modules solo gespeeld kunnen worden. Je hebt drie modules in het spel: de bedreigingsmodule, de adviseursmodule en de queestemodule.
De bedreigingsmodule voegt bijvoorbeeld een extra fase toe: de gevechtsfase waar je de dreigingen probeert af te wenden door soldaatfiches in te zetten om zo het effect van de kaart uit te schakelen. Die bedreigingen komen van kaarten die je aan het spel voegt. Er zijn vier soorten bedreigingskaarten (per spel kies je één soort bedreiging). Zo heb je de ‘Reuzenratten’ die, als je niet snel genoeg bent om ze te vernietigen, ongediertekaarten toevoegen aan je bouwgebied. De reuzenratten en de ongediertekaarten zorgen voor negatieve punten en die kunnen heel snel oplopen en een ferme tik uitdelen op het einde van het spel. Je hebt ook ‘Dieven’ als bedreigingskaarten. Heb je dieven in je bouwgebied, dan nemen deze grondstoffen weg in je productiefase. ‘IJsreuzen’ en ‘Schimmen’ zijn andere bedreigingskaarten die aan het spel kunnen worden toegevoegd. Als de bedreigingsmodule wat negatief klinkt, dan ben je misschien beter af met de adviseursmodule, deze module zorgt voor een leuke extra. Je adviseurs beschikken namelijk over unieke eigenschappen die je kan inzetten onder bepaalde voorwaarden. De adviseurs helpen je vooruit en het is aan jou om in te plannen wanneer je ze best inzet en welke andere adviseurs je nog probeert voor je te winnen.
Queesten voltooien
Als laatste heb je ook nog de queestemodule, je krijgt een queestebord (er zijn er drie specifiek voor solo) en voltooiingsfiches. Elke queeste telt vier opdrachten die je in willekeurig volgorde kan uitvoeren, opdrachten in het genre van: ‘je geeft iets om meer terug te krijgen’. In het solospel ben je enkel verplicht de vierde en laatste opdracht uit te voeren tegen het einde van het spel. Kan je die opdracht niet uitvoeren, dan verlies je het spel onmiddellijk, kan je ze wel uitvoeren dan ga je je punten vergelijken met de bijhorende scoretabel. Kort ook nog vermelden dat er zes soloscenario’s zijn toegevoegd waarbij specifieke kaarten in het deck gaan en/of in je bouwgebied worden gelegd, scenario’s waar je een duidelijke winst/verlies conditie hebt. Niet onbelangrijk om te vermelden.
De spelregels zijn zeer duidelijk en ik vermoed dat je dit spel kan spelen zonder enig filmpje te bekijken. Als ik een spel koop heb ik altijd al reviews en playthroughs gezien, voor mij valt dit dus moeilijk in te schatten. Ook zijn alle modules zeer verstaanbaar uitgelegd, telkens met voorbeelden. De setup is best oké, maar de voorbereiding vraagt toch wat tijd, afhankelijk van de gekozen module die je wil spelen. We moeten daar niet flauw over doen, de setup blijft beperkt tot het klaarleggen van de blokjes en welke kaarten moeten in of uit het deck. Vaak speel je ook meermaals dezelfde module. It’s a Wonderful Kingdom speelt snel, in vier rondes en in zo’n dertig minuten kan je al snel weer een nieuw spelletje opzetten. De korte duur is trouwens één van de vele voordelen.
Net als It's a Wonderful Wonderful Kingdom
Spelopzet
In het solospel schud je eerst de ontwikkelingskaarten met de schatkaarten, je neemt acht kaarten van dit deck, voegt daaraan vier onheilskaarten toe en schudt opnieuw. Die twaalf kaarten vormen de onheilstapel en werken ook als een soort timer in het spel. De rest van de kaarten worden als een open trekstapel voor je neergelegd, je ziet daarom de eerstvolgende kaart van de ontwikkelingsstapel steeds liggen. In het solospel gebruikt de speler geen valstrikfiches, maar wel de twee spionfiches. De planningsfase en productiefase spelen net hetzelfde als in het 2-spelersspel, enkel de ontwerpfase verschilt.
Bij de ontwerpfase worden twee kaarten open gelegd in een ‘veld’ en ook twee open kaarten op een ander veld. De speler kiest de kaarten uit één van de twee velden en legt de gekozen kaarten in zijn ontwerpveld. De speler trekt dan een kaart van de onheilstapel (het deck van twaalf) en legt dit gesloten bij het niet gekozen veld. De speler trekt dan twee kaarten van het open deck (ontwikkelingsstapel) en legt die in het lege veld. Zo krijg je telkens een keuze tussen een veld met kaarten die open liggen of een veld met open en gesloten kaarten, waarbij de gesloten kaarten dus onheilskaarten kunnen zijn. Hiervoor dienen de twee spionfiches, om te gluren in die gesloten kaarten.
Bouwmaterialen verzamelen
Tijdens de planfase kiest de speler kaarten uit zijn ontwerpgebied die hij wil bouwen of wil recycleren. Je krijgt de edelsteen op de kaart als je de kaart aflegt. Tijdens de Productiefase worden grondstoffen geproduceerd op een sequentiële manier en in een specifieke volgorde. Steeds te beginnen bij de ‘bouwmaterialen’ (grijze blokjes), naar ‘bevolking’ (paars), dan ‘goud’ (geel) tot ‘onderzoek’ (blauw). Op sommige kaarten staan bouwbonussen, zo kan je bijvoorbeeld ook soldaatfiches bemachtigen. Die soldaatfiches kan je trouwens in het solospel ook krijgen wanneer er van een bepaalde grondstof een productie ontstaat van minstens vijf keer dezelfde grondstof. Aan het einde van de vierde ronde vergelijkt de speler zijn score met de scoretabel van de gekozen module. En die modules, daar draait het spel toch echt om. Later daarover meer, bij de bespreking over de herspeelbaarheid.
Volgens mij lijdt It’s a Wonderful Kingdom onder het verkoopssucces van zijn voorganger.
Een thema kan ik maar moeilijk vinden, de kaarten tonen wel effectief een hertog, schatten, onheil, reuzenratten, ... maar uiteindelijk ben je toch alleen maar bezig met het plannen van welke kaarten je neemt, welke blokjes je krijgt en in welke volgorde. Wat kan ik afwerken, waar haal ik mijn soldaatfiches en ‘spaar’ ik dit blokje tot ik er vijf heb en het kan omtoveren in een rood blokje (crystallium) of leg ik het toch op een kaart in aanbouw? Allemaal vragen en keuzes die de aandacht op het thema naar de achtergrond dringen.
Een beetje geluk
Geen onmiddellijk negatieve punten op de productie en het artwork. Het ziet er allemaal best oké uit. Ik heb de gewone retailversie en die volstaat; prijs-kwaliteit had ik ook niets anders verwacht. De insert is van goedkoop karton, maar plaatst het bord en de queestes wel vast in de doos. De doos zelf had echter wel kleiner gemogen, veel grote stukken zitten er niet in, er wordt hier toch serieus wat lucht verkocht. Ook het token om de rondes aan te duiden is wat klein en ik had veel liever een houten pionnetje gezien dan dit kartonnen niemendalletje. Ook nog vermeldenswaardig: er werd een scoreblok in dik geplastificeerd karton bijgeleverd dat je met de dry-erase stift steeds kan hergebruiken. Hier mogen meer uitgevers en designers een voorbeeld aan nemen.
Er is geluk gemoeid met de kaarten, dat wel. Welke kaarten krijg je wanneer en wat staat er op de gesloten kaarten? Trek je onheilskaarten of niet? In sommige modules ben je ook minder bezig met je eigen bouwwerk maar met het afwerken van bepaalde ‘queestes’, de manier van spelen wordt hierdoor wel aangepast. Strategisch inzicht blijft in het solospel beperkt, bij een 2-spelersspel kan ik me inbeelden dat de strategie en zeker het blufelement een heel stuk hoger ligt.
Opnieuw spelen!
Wat jammer is, is de beat your own score, waarbij je je score vergelijkt met een score tabel om te zien hoe goed of slecht je het ervan afgebracht hebt. Langs de andere kant, voor elke module is er wel een specifieke scoretabel, én er zijn solo scenario's met een winst/verlies conditie, dat is zeker een pluspunt. En dan de herspeelbaarheid ... daar wil ik het vooral hebben over de bijgevoegde modules die It’s a Wonderful Kingdom telt. De grote surplus van dit spel is dat alle modules solo gespeeld kunnen worden. Je hebt drie modules in het spel: de bedreigingsmodule, de adviseursmodule en de queestemodule.
De herspeelbaarheid is de grote surplus van dit spel.
De bedreigingsmodule voegt bijvoorbeeld een extra fase toe: de gevechtsfase waar je de dreigingen probeert af te wenden door soldaatfiches in te zetten om zo het effect van de kaart uit te schakelen. Die bedreigingen komen van kaarten die je aan het spel voegt. Er zijn vier soorten bedreigingskaarten (per spel kies je één soort bedreiging). Zo heb je de ‘Reuzenratten’ die, als je niet snel genoeg bent om ze te vernietigen, ongediertekaarten toevoegen aan je bouwgebied. De reuzenratten en de ongediertekaarten zorgen voor negatieve punten en die kunnen heel snel oplopen en een ferme tik uitdelen op het einde van het spel. Je hebt ook ‘Dieven’ als bedreigingskaarten. Heb je dieven in je bouwgebied, dan nemen deze grondstoffen weg in je productiefase. ‘IJsreuzen’ en ‘Schimmen’ zijn andere bedreigingskaarten die aan het spel kunnen worden toegevoegd. Als de bedreigingsmodule wat negatief klinkt, dan ben je misschien beter af met de adviseursmodule, deze module zorgt voor een leuke extra. Je adviseurs beschikken namelijk over unieke eigenschappen die je kan inzetten onder bepaalde voorwaarden. De adviseurs helpen je vooruit en het is aan jou om in te plannen wanneer je ze best inzet en welke andere adviseurs je nog probeert voor je te winnen.
Queesten voltooien
Als laatste heb je ook nog de queestemodule, je krijgt een queestebord (er zijn er drie specifiek voor solo) en voltooiingsfiches. Elke queeste telt vier opdrachten die je in willekeurig volgorde kan uitvoeren, opdrachten in het genre van: ‘je geeft iets om meer terug te krijgen’. In het solospel ben je enkel verplicht de vierde en laatste opdracht uit te voeren tegen het einde van het spel. Kan je die opdracht niet uitvoeren, dan verlies je het spel onmiddellijk, kan je ze wel uitvoeren dan ga je je punten vergelijken met de bijhorende scoretabel. Kort ook nog vermelden dat er zes soloscenario’s zijn toegevoegd waarbij specifieke kaarten in het deck gaan en/of in je bouwgebied worden gelegd, scenario’s waar je een duidelijke winst/verlies conditie hebt. Niet onbelangrijk om te vermelden.
De spelregels zijn zeer duidelijk en ik vermoed dat je dit spel kan spelen zonder enig filmpje te bekijken. Als ik een spel koop heb ik altijd al reviews en playthroughs gezien, voor mij valt dit dus moeilijk in te schatten. Ook zijn alle modules zeer verstaanbaar uitgelegd, telkens met voorbeelden. De setup is best oké, maar de voorbereiding vraagt toch wat tijd, afhankelijk van de gekozen module die je wil spelen. We moeten daar niet flauw over doen, de setup blijft beperkt tot het klaarleggen van de blokjes en welke kaarten moeten in of uit het deck. Vaak speel je ook meermaals dezelfde module. It’s a Wonderful Kingdom speelt snel, in vier rondes en in zo’n dertig minuten kan je al snel weer een nieuw spelletje opzetten. De korte duur is trouwens één van de vele voordelen.
Conclusie
Ik heb al heel wat plezier beleefd aan It’s a Wonderful Kingdom en ben nog bijlange niet uitgespeeld. Er zit veel in dit spel, zeker voor de solo speler. De verschillende modules spelen allemaal heel verschillend en je dient je manier van spelen steeds aan te passen aan de gekozen bedreigingskaarten, adviseurs of opdrachten. Je doet wel telkens hetzelfde: kaarten kiezen, plannen en bouwen, produceren; maar de keuzes die je maakt in functie van die modules veranderen wel de gameplay. Ik ben er nog niet toe gekomen om de scenario’s te spelen, maar deze zien er echt interessant uit. Die worden ongetwijfeld één dezer dagen op tafel gelegd. Volgens mij lijdt It’s a Wonderful Kingdom onder het verkoopsucces van zijn voorganger en werd de nadruk iets teveel gelegd op ‘de vergelijking met’ in plaats van op wat de echte sterkte van dit spel is. Ik hoor en lees het ook vaak: Waarom het 2-spelersspel kopen als je het goeie ‘origineel’ hebt en ook met twee kan spelen? Wel ik kan je zeggen, deze It’s a Wonderful Kingdom is meer dan ‘een vergelijking met’, veel meer. Ik hoop dat met deze review toch enigszins duidelijk gemaakt te hebben. Ik ben fan.
Alle foto's werden aangeleverd door Wouter Debisschop. Meer knappe foto's vind je op zijn Instagram-pagina Tabletopping.
Deze review werd geschreven door Gert Scheerlinck van De Solo Speler.
Alle foto's werden aangeleverd door Wouter Debisschop. Meer knappe foto's vind je op zijn Instagram-pagina Tabletopping.
Deze review werd geschreven door Gert Scheerlinck van De Solo Speler.
Pro
- Spelregels zijn heel duidelijk
- Speelduur solo
- Best wat keuze en denkwerk
- Herspeelbaarheid ligt hoog door de modules
Con
- Thema niet echt aanwezig
- Geluksfactor
7.5
Over
Uitgever
- Geronimo Games
Designer
Frédéric Guérard
Aantal spelers
1-2
Tijdsduur
45–60 minuten (30 minuten solo)
