Cerulean

Redacteur
Cerulean

Cerulean

Redacteur
Bordspelreview: Exoplanet
  • 0
  • 0
Sciencefiction is hip! Met dat uitgangspunt werd het intussen stokoude spel Mesopotamia in een futuristisch, buitenaards jasje gestoken en opnieuw op ons losgelaten. Wie al vertrouwd is met Mesopotamia, heeft slechts een spoedcursus nodig om met Exoplanet aan de slag te kunnen, want de verschillen zijn miniem. Maar goed, vandaag reviewen we Exoplanet, en daarbij zijn we vooral benieuwd of de gameplay de tand des tijds doorstaan heeft of eerder verouderd aanvoelt, want onder de kersverse blingbling verwachten we nog steeds een fijn spel te kunnen spelen.
Review: SteamWorld Build
  • 0
  • 3
Het SteamWorld-universum is langzaam maar zeker aan het uitdijen. Centraal daarin staan de door stoom aangedreven robotjes die zich bezighouden met allerhande menselijke taken, gewoonlijk in een tweedimensionale wereld met uiteenlopende thema’s en spelgenres. Deze keer smijt de Zweedse ontwikkelstudio The Station deze robots voor het eerst in drie dimensies, en dat doen ze zowel bovengronds als diep onder de aardkorst. Want SteamWorld Build weet op verrassende manier city-building naadloos te verweven met dungeon crawling. Klinkt op papier intrigerend. Of het een succesvol experiment geworden is, lees je hier.
Review: Cavern of Dreams
  • 0
  • 1
Wie mijn gevoelige nostalgische snaar wil bespelen, weet wat ze moeten doen: games ontwikkelen in de stijl van de gouden tijden van 3D-platforming! Ik heb het dan vooral over de pareltjes die Rare destijds uitbracht op de N64. Zij speelden zelf dan wel leentjebuur bij Super Mario 64, maar slaagden er met Banjo-Kazooie in om (in mijn ogen) op alle vlakken een nog beter spel te maken. De herinneringen die ik aan die tijden heb, zijn van onschatbare waarde. De charme die toen op de dikke beeldbuis getoverd werd, is tegenwoordig zo pijnlijk afwezig. Toen mijn oog viel op Cavern of Dreams en daarbij ook nog eens bleek dat ze een regelrecht eerbetoon aan die oude games zijn, wist ik onmiddellijk: dit moet ik spelen.
Review: Super Mario RPG
  • 4
  • 9
Onze favoriete Italiaanse loodgieter heeft nog maar net iedereen verrast met het fantastische Super Mario Bros. Wonder, en daar is ie alweer. Voor Super Mario RPG reizen we meer dan een kwarteeuw terug in de tijd, naar de laatste grote wapenfeiten van de iconische SNES. Nintendo nam toen Square onder de arm, die we vooral kennen van de Final Fantasy-reeks, en gaf hen de opdracht om een role-playing game te maken rond de wereldberoemde Mario. Die wisselwerking ontstond nadat Square had laten weten dat ze graag een RPG wilden maken die ook in het Westen zou aanslaan. Het is nu moeilijk in te beelden dat Final Fantasy toen nog niet echt internationaal was doorgebroken, maar dat gebeurde pas iets later dankzij de PlayStation. Super Mario RPG bleek al snel een schot in de roos en markeerde bijgevolg de start van een hele verzameling RPG-titels met Mario in de hoofdrol, waarvan de meest geliefde toch wel de Paper Mario-reeks is. Terug naar het heden: Nintendo gaf deze keer het...
Review: Station to Station
  • 0
  • 4
Ooit streefden spelontwikkelaars ernaar om steeds scherpere graphics op het beeld te toveren. Elke pixel die je met het blote oog kon onderscheiden, was bijna een schande te noemen. Intussen is men al enige tijd terug de charme van pixels gaan inzien, als ze op de juiste manier gebruikt worden. Zogenaamde retrogames zijn zodanig normaal geworden dat het bijna raar wordt om nog te spreken van retro. Het is een stijl die vooral gehanteerd wordt door indie-developers. Ondertussen woedt bij de grote studio’s de strijd om de meest realistische beelden natuurlijk ongeremd verder. Wat we iets minder vaak te zien krijgen, is voxel-art. Een voxel is de driedimensionale versie van een pixel. Ook dit ogenschijnlijk primitieve blokje kan tot ware kunst verheven worden. En bij deze introduceer ik: Station to Station!
Bordspelreview: Orbito
  • 1
  • 2
Spellen hoeven niet altijd complex te zijn om ons te kunnen vermaken. Met die gedachte grepen de bedenkers van Orbito terug naar de basis van een van de meest klassieke spellen die intussen al tientallen jaren gespeeld worden: Vier op ’n Rij. Er werd een twist aan gegeven die je vooruit doet denken, want het speelveld verandert elke beurt. Dus wees niet bezorgd, het gaat hier helemaal niet om een regelrechte rip-off, maar om een origineel spel met een uniek mechanisme waarin je einddoel toevallig hetzelfde is als dat in de MB-klassieker.
Review: Forza Motorsport
  • 4
  • 8
Het is inmiddels bijna twintig jaar geleden dat Microsoft tot het besef kwam dat ze op hun Xbox-consoles nood hadden aan een exclusieve tegenhanger voor het hyperpopulaire Gran Turismo op PlayStation. Forza Motorsport was hiervan het gevolg, en game na game was de kwaliteit van zo’n hoog niveau dat deze reeks al snel een gevestigde waarde werd onder de racegames. De focus heeft steeds gelegen op een realistisch rijgevoel, en een tijdje later verkenden ze ook de arcadegerichte contreien met Forza Horizon. We mochten nu aan de slag met de achtste game in de Forza Motorsport-reeks. Die heet niet Forza Motorsport 8. Neen, anno 2023 houden spelontwikkelaars ervan om terug van nul te beginnen (of beter gezegd: één), dus deze editie kreeg gewoonweg dezelfde naam als het allereerste spel in deze reeks. Welkom bij Forza Motorsport!
Review: Mortal Kombat 1
  • 3
  • 12
Sinds het ontstaan van Mortal Kombat in 1992 was deze iconische reeks nooit meer weg te denken uit het gaming-landschap. Na een ietwat woelige periode vanaf MK4 uit 1997, waarin de kwaliteit van de games werkelijk alle kanten opging, heeft NetherRealm Studios zich sinds de reboot in 2011 volledig herpakt en brengt het consistent ijzersterke vechtspellen uit. Nu hebben we opnieuw met een soort van reboot te maken in Mortal Kombat 1. De previews zagen er veelbelovend uit en we vroegen ons allemaal af of het onze verwachtingen zou inlossen. Duizenden liters bloed, weerzinwekkende (of lachwekkende) fatalities en brutale kombo’s later breng ik een verdict uit.
Bordspelreview: Disney Villainous: Wicked to the Core
  • 1
  • 4
Met deze uitbreiding van de geliefde Disney Villainous-reeks vliegen we helemaal terug in de tijd, naar het prille begin van wat later de multimediareus ‘Disney’ zou worden. Heden ten dage zitten ze daar na een reeks teleurstellingen en twijfelachtige keuzes wat in het slop, maar we hebben allemaal wel genoeg herinneringen aan de oerklassiekers waar we nog levenslang op kunnen teren. Dit keer geen Oom Scar of die lul van een jager in Bambi die een aanslag plegen op onze traankanalen (die laatste zit volgens mij nog niet in Villainous), maar wel pure kiddie-horror: jawel, we gaan aan de slag met de heks van Sneeuwwitje!
Bordspelreview: Star Wars: The Deckbuilding Game
  • 7
  • 3
De Star Wars-melkkoe is nog lang niet leeg! Deze franchise is sinds zijn ontstaan nooit echt weggeweest, maar sinds de overname van Disney wordt werkelijk het ene na het andere Star Wars-product op ons losgelaten. Sinds Dominion deck builders heruitgevonden heeft, en Clank! toonde hoe je dit mechanisme op creatieve wijze in een bordspel kon verwerken, is dit type spellen jaar na jaar steeds populairder geworden. Het was dus slechts kwestie van tijd vooraleer er een Star Wars-deck builder kwam. Ik ben zelf een ware Star Wars-nerd en deck builders behoren tot mijn favoriete spellen, dus ik was erg benieuwd wat dit spel zou te bieden hebben.
Review: Advance Wars 1+2: Re-Boot Camp
  • 9
  • 4
Oorlogen en veldslagen behoren al decennialang tot de populairste thema’s in videogames. Nintendo staat echter die hele tijd al bekend als een uitgever met een eerder pacifistische uitstraling. Maar dat weerhoudt hen er niet van om spelers af en toe toch naar oorlogsgebied te sturen. In 2001 lieten ze de Advance Wars-reeks voor het eerst los op de westerse wereld. Toch draaide deze reeks in Japan al mee sinds de begindagen van Nintendo, met uitgaven op de NES, Game Boy en SNES. Als tiener heb ik erg genoten van Advance Wars 1 en 2 op de Game Boy Advance, dus toen deze remake voor de Switch werd aangekondigd, werd ik overspoeld door nostalgie. Ik doe dus mijn uiterste best om het hoofd helder te houden om dit spel aan een objectief oordeel te onderwerpen.
Bordspelreview: Treasure Island
  • 0
  • 2
Er zijn weinig dingen die zo tot de verbeelding spreken als op schattenjacht gaan. Als kind kon ik erg opgaan in de zoektocht naar schatten die mijn moeder verborgen had in de grote tuin van mijn ouderlijk huis. Er is al een tijdje een klassieker in omloop in het bordspellenlandschap dat de naam Treasure Island draagt, maar voor alle duidelijkheid: daar gaat deze review niet over. De snoodaards van SmartGames besloten om verwarring te zaaien door een solitair puzzelspel uit te brengen onder dezelfde naam. Met kinderlijke nieuwsgierigheid nemen we de schatkaart erbij en trotseren we hier oceanen, bossen en bergen, in de hoop de tempel met de schat te vinden.
Bordspelreview: Disney Villainous: Evil Comes Prepared
  • 2
  • 5
Wie aan verzameldrang lijdt en fan is van Disney en boardgames, wordt met Disney Villainous op zijn wenken bediend. Ravensburger publiceerde al een hele reeks uitbreidingen en bezorgde ons de meerderheid daarvan. Vandaag zetten we Evil Comes Prepared even in de schijnwerper. Op de doos zie je het silhouet van de gemenerik die talloze kindertranen en onverwerkte trauma’s op zijn geweten heeft: Scar. In The Lion King zorgden zijn hebzucht en machtsdrang ervoor dat Simba zijn vader verloor. Hij is dus de geknipte schurk om een plekje te veroveren in het Villainous-universum. Zoals bij alle uitbreidingen het geval is, zitten hier naast de bekende kop ook nog twee andere personages in de doos. Lees even mee of Evil Comes Prepared een plekje in je kast verdient.
Bordspelreview: Name 5
  • 1
  • 3
Gewoonlijk krijgen we bij BeyondGaming een erg toffe variatie voorgeschoteld wat bordspellen betreft. Ik kan genieten van spellen van quasi elk genre of elke moeilijkheidsgraad. Het ene moment loop ik burrito’s te gooien of grijp ik naar een totem in ’t midden van de tafel, om daarna in alle ernst Mars om te ploegen tot een leefbare planeet. Er geldt steeds één essentiële randvoorwaarde: hoe eenvoudig of moeilijk het spel ook is, het plaatje moet kloppen. Zonder voorkennis en met een dosis nieuwsgierigheid, gingen we onlangs aan de slag met Name 5. Of het plaatje klopt, dat lees je hier.
Bordspelreview: Cartographers Heroes
  • 0
  • 4
Onlangs nam collega Tova het spel Cartographers onder de loep. We mochten ook meteen het rechtstreekse vervolg uitproberen, genaamd Cartographers Heroes. We nemen terug een potlood ter hand om als cartograaf op expeditie te trekken doorheen een grondgebied dat Koningin Gimnax maar al te graag wil inpalmen. Het is jouw taak om deze lap grond in kaart te brengen, maar in tegenstelling tot de voorganger sta je er deze keer niet alleen voor. Je wordt vergezeld van helden die wat extra tactische mogelijkheden in de strijd gooien. Benieuwd of dit vervolg genoeg nieuwigheden op de tafel brengt!
Review: Metroid Prime Remastered
  • 13
  • 8
Er zijn zo heel sporadisch van die bommetjes die Nintendo uit het niets dropt. Dit was ook het geval bij de laatste Nintendo Direct. Wie de geruchtenmolen de afgelopen jaren in de gaten hield, wist dat deze Metroid Prime-remaster waarschijnlijk slechts een kwestie van tijd was, maar toch wist Nintendo ons allemaal te verrassen met deze fantastische release, want iedereen ging ervan uit dat deze Nintendo Direct in teken zou staan van de volgende Zelda-game. Je kon de digitale versie van het spel meteen na de Nintendo Direct downloaden. Ik trok grote ogen bij het zien van de trailer en kon niet wachten om terug in de huid van mijn favoriete vrouwelijke protagonist, Samus Aran, te kruipen.
Bordspelreview: Planet B
  • 0
  • 3
De wereld is om zeep en we mogen ons uitleven op een nieuwe planeet om die ook om zeep te helpen. Dat is zowat het uitgangspunt van Planet B, waarin een goeie dosis ironie en zwarte humor niet geschuwd worden. Een vergane wereld is niks nieuws in het bordspellenlandschap, daar zijn de vele post-apocalyptische spellen het bewijs van. Ook nieuwe planeten leefbaar maken is ons niet vreemd, maar Planet B gooit het concept van deze zaken over een volledig andere boeg, dus we krijgen een spel voorgeschoteld met een originele inslag. Lees even mee om te ontdekken hoeveel plezier we beleefden aan het ruïneren van deze tweederangs-aardbol.
Bordspelreview: Penguins Huddle Up
  • 0
  • 1
Als er één zekerheid is in het leven, is het wel deze: koop je een spel van SmartGames, dan krijg je gegarandeerd erg mooie plastic onderdelen. Dat is ook deze keer niet anders, met Penguins Huddle Up, een spel voor twee tot vier spelers vanaf zes jaar. SmartGames richt zich vaak op kinderen van verschillende leeftijden die in hun eentje creatieve puzzels willen oplossen, maar deze keer gaat het dus om een klassiek bordspel. De pinguïnfamilies zitten verspreid over het ijs, en jij krijgt de taak om jouw familie weer samen te brengen. De speler die als eerste zijn hele familie verenigt, wint het spel. Samen met een zevenjarig kereltje gingen we aan de slag, en ik kan nu eigenlijk al verklappen: wij beleefden er even veel plezier aan als hij!
Bordspelreview: Geharrewar in de Sushibar
  • 0
  • 1
Bordspellen zijn er in alle maten en soorten, en sommige dozen passen gewoon (bijna) in je zak. Een erg populair voorbeeld is Regenwormen, van Reiner Knizia. Het Duitse bordspelmeesterbrein heeft een palmares dat niet op mijn laptopscherm past en hij maakt spellen in alle denkbare genres en niveaus. Regenwormen is zo een van die typische, perfecte tussendoortjes, of het type spel waar je een spelletjesavond mee afsluit. Geharrewar in de Sushibar gaat ook al een hele poos mee, maar kreeg nu door 999 Games nieuw leven ingeblazen, dus wij konden ermee aan de slag.
Techreview: Recon Cloud Hybrid Controller
  • 0
  • 2
Nog steeds word ik soms plots wakker in het midden van de nacht, badend in angstzweet. In de gruwelijke nachtmerries die gepaard gaan met die momenten, word ik gedwongen om met een third party-controller Mario Kart te spelen op mijn Nintendo 64, als twaalfjarige snotneus. Ja, de trauma’s die ik overgehouden heb aan de onfortuinlijke, onofficiële randapparatuur van dat tijdperk, draag ik tot op heden nog steeds mee. Als ik nu ergens een controller spot die niet gefabriceerd werd door Nintendo, Microsoft of Sony, is mijn wantrouwen aanzienlijk hoog. Maar goed, even in alle ernst: ik weet dat er tegenwoordig echt wel degelijke controllers gemaakt worden door andere fabrikanten, al dan niet onder toeziend oog van de consolefabrikanten. Turtle Beach is er zo eentje die al een hele tijd meedraait en een behoorlijke reputatie wist op te bouwen. We onderwerpen in deze review hun nieuwste creatie aan een eerlijk oordeel.
Terug
Bovenaan