Cerulean

We mogen nog eens naar het Hoge Noorden trekken, en dat met een spel van Belgische makelij! Valda is een spel dat een paar jaar geleden al zijn verschijning maakte via Kickstarter, en nu brachten Bannan en Geronimo Games het bij ons naar de gewone bordspellenmarkt met licht aangepaste spelregels. Valda is een strategische engine builder waarin je controle hebt over een viking die de mythische boom Yggdrasil wil beklimmen om zo het Noorse godendom te betreden. Verwacht je aan een felle strijd tussen clans die hetzelfde doel beogen, terwijl je grondstoffen verzamelt en tempels bouwt om de goden te eren en hun hulp te krijgen.

Spellenbeurzen zijn uitstekende gelegenheden om nieuwe spellen te ontdekken die je online misschien gemist zou hebben. Dat ervaarde ik ook deze keer weer op Spellenspektakel 2022 in Utrecht. Geheel toevallig botsten we bij HOT Games op een leeg tafeltje waar Wild Space uitgeprobeerd kon worden, en alsof het een stoelendans was, ploften we direct op een stoel neer. Onze eerste indruk was alvast erg positief. Ik mocht thuis een reviewexemplaar verder aan de tand voelen en mijn kompaan was zo enthousiast dat hij op de beurs meteen een exemplaar had aangeschaft. Het is een kaartspel waarin je bepaalde sets van kaarten verzamelt en de overvloed aan icoontjes lijkt eerst wat overweldigend, maar je merkt al snel dat alles perfect klopt aan dit spel. Laten we Wild Space even in detail bekijken.

Spellen die er leuk uitzien, trekken makkelijk meer nieuwsgierige ogen dan de minder fraaie spellen. Het oog wil ook wat, moet speldesigner Manny Vega gedacht hebben, want toen hij per toeval op artieste Sandara Tang haar Instagram botste, was hij meteen verkocht. Het is namelijk zo dat het artwork van Flamecraft er al was vóór er ooit sprake was van het spel. Sandara Tang hield zich bezig met het tekenen van draken in allerlei (menselijke) dagdagelijkse omstandigheden. De schattige draakjes die hun vuurspuwtalenten handig gebruiken om crème brûlée te bereiden en koffiebonen te roosteren, vormden de inspiratie om een heel spel te ontwerpen rond deze wezens. Maar schuilt er onder de überschattige façade ook een degelijk spel? Dat hebben wij even uitgezocht.

We mogen onze fantasie weer eens de vrije loop laten! Als je de bijtitel van Stella ziet staan, weet je waarschijnlijk wel waarom. Dixit is sinds de publicatie in 2008 uitgegroeid tot een van de populairste bordspellen van de afgelopen twintig jaar en wordt vaak geapprecieerd door een heel brede groep spelers, van de harde kern tot de beginnelingen. Daarin moest je beroep doen op rare kronkels in je verbeelding. Maar je mocht het ook niet te ver zoeken, want je moest toch wel één gelijkgestemde ziel aan de tafel hebben. Stella gooit het over een andere boeg. Het gaat hier om een spin-off en niet zozeer om een uitbreiding. Wij onderzochten of Stella genoeg nieuwigheden te bieden heeft ten opzichte van Dixit.

Er verschijnen tegenwoordig erg veel nieuwe versies van spellen die al een hele poos meedraaien. Soms gaat dat gepaard met erg minieme aanpassingen, vaak omdat er al niks aan te merken viel op de eerste versie (Jamaica bijvoorbeeld), maar af en toe worden deze spellen ook getrakteerd op een ware make-over (daar is Camel Up dan weer een goed voorbeeld van). Bij Jaipur zijn de aanpassingen eerder van de tweede categorie, maar het blijft in wezen wel volledig hetzelfde spel als bij de oorspronkelijke uitgave die inmiddels al veertien jaar oud is. Ik was erg benieuwd om hier eens mee aan de slag te kunnen, want ik had al veel goeds gehoord over Jaipur, maar tot voor kort had ik het nog nooit gespeeld.

Vroeger domineerden thema’s als fantasy, oorlog, zombies en scifi zowat alle bordspellen. De afgelopen jaren trad er een soort oververzadiging op bij sommige thema’s, waardoor spelontwerpers zich waagden op terrein dat in de bordspellenwereld nog grotendeels onbewandeld was, maar waar wij in ons dagelijks leven wel vaak mee in aanraking komen. In het geval van Codex Naturalis heb ik het dan over natuur. In spellen als Wingspan, Photosynthesis, Floriferous en Botanik staan fauna en flora centraal. Wij kregen een exemplaar van Codex Naturalis, en de kleine, mooie blikken doos waarin het spel opgeborgen zit, gaf me alvast een goeie eerste indruk.

Hoera, ik heb airco uitgevonden! Daar gaat de gemeenschap waarmee ik in de grotten leef erg blij mee zijn. Dat we hiervoor nog maar net ontdekt hadden hoe we vuur kunnen maken, is maar bijzaak. Klinkt dit bekend in de oren? Dan heb je vast wel al eens Tapestry gespeeld. Dit is een civilization-bordspel waarin elke speler een beschaving ontwikkelt, van de absolute beginselen tot uiteindelijk ruimtevaart. Een logische volgorde waarin je technologieën ontdekt en ontwikkelt, is er niet altijd. Schrikt je dat echter niet af? Dan is Tapestry absoluut een geweldig spel in zijn genre. Dit jaar verscheen de tweede uitbreiding: Kunst en Architectuur. Is dit meer van hetzelfde, of krijgen we nieuwe mogelijkheden te zien? We zoeken het even uit.

Wat computergames betreft, ben ik een grote fan van real time strategy-games. Omdat ik weet dat ik erg vatbaar ben om eraan verslaafd te geraken, laat ik ze echter meestal links liggen. Als ik toch een keertje niet kan weerstaan aan de verleiding, neem ik al snel de gedaante aan van een kersverse papa, want ik bouw dan een acuut slaaptekort op voor vele weken aan een stuk. Er zijn al een aantal pogingen geweest om dit gamegenre naar de bordspeltafel te vertalen, de ene keer met meer succes dan de andere. Zonder het real time-aspect schiet enkel het element van strategie over, wat dus allesbepalend is voor het succes van deze spellen. Nu sluit ook Anno 1800 zich aan in het clubje van RTS-games waar een bordspel van werd gemaakt. Benieuwd of het in de buurt komt van zijn digitale tegenhanger!

Maak alvast een margarita klaar en zet je sombrero op, want vanavond eten we Mexicaans! In Fiësta Mexicana bevind je je op een familiefeest ter gelegenheid van Día de los Muertos. Er komen een heleboel gasten en jij bent verantwoordelijk om je tafel zo aantrekkelijk mogelijk te maken door die te voorzien van de beste gerechten. Fiësta Mexicana is een mix van puzzelen en bieden op gerechten. Ik ben persoonlijk helemaal weg van alles dat te maken heeft met Mexico, dus ik was erg benieuwd wat dit spel in petto had.

In een pot staan roeren, we doen het allemaal wel eens. Doorgaans is dat dan in functie van de kroost van eten te voorzien of een uit de hand gelopen hobbyproject zoals thuis bier brouwen. Er is in onze hedendaagse wereld echter geen plaats meer voor heksenbrouwsels. Behalve in boardgames! Kwakzalvers van Kakelenburg kennen we intussen allemaal wel en is in een recordtempo uitgegroeid tot een absolute klassieker en must-have. Daarin mochten we toverdranken maken, hopende dat onze ketel niet ontplofte. Nu is ook Witchstone verschenen. Hier ligt meer de nadruk op het heksen-aspect, maar ook hier vormt je heksenketel de kern van het spel.

De vogeltjes fluiten en in een erg aangename lentezon zit ik een review te schrijven voor Horrified. Een erg schril contrast, want Horrified is, zoals de naam en de afbeelding op de doos doen vermoeden, iets dat tijdens Halloween wel eens op veel bordspeltafels zou kunnen verschijnen. In dit coöperatief griezelspel neem je het op tegen monsters uit klassieke horrorverhalen. Wil je weten of designstudio Prospero Hall erin geslaagd is om Frankenstein en The Mummy te transformeren tot waardige tegenstanders? Lees dan even mee.

Zet je af en toe graag je hersenen aan het werk om puzzels en raadsels op te lossen? Dan beleef je waarschijnlijk gouden tijden, want er verschijnen meer en meer creatieve varianten van spelletjes waarin je mysterieuze gebeurtenissen onderzoekt, moordzaken oplost, en nog veel meer. Zo is er recent een nieuwe bordspellenreeks verschenen: Crime Scene. Wij mochten ons Sherlock Holmes-jasje aantrekken om een lugubere moord op te lossen in een hotelkamer in Brooklyn. De feiten speelden zich af in 2002 en je zult een lange avond zoet zijn om de zaak op te lossen.

We gaan nog eens op verkenning naar het Hoge Noorden! In de Noorse mythologie staat Nidavellir bekend als de regio waar de dwergen vandaan komen. In De Dwergen van Nidavellir, uitgegeven door White Goblin Games, worden we door de koning op pad gestuurd om een leger te vormen dat in staat is om het reusachtige monster Fafnir te verslaan. Een blik op de achterkant van de doos leert ons dat je dit doet door kaarten te verzamelen. Maar ik kan je al meteen geruststellen: De Dwergen van Nidavellir voelt helemaal niet aan als het zoveelste kaartspel. Laten we ontdekken hoe dit spel zich weet te onderscheiden van de rest.

Af en toe verschijnt er eens een spel waarbij de moed mij in de schoenen zakt bij het openen van de doos. Het aantal onderdelen en de spelregels die er complex uitzien, kunnen wat overweldigend overkomen. En toch weet ik dat dit net de spellen zijn die mij uiteindelijk het meeste kunnen bekoren. Het is dus vaak een kwestie van heel even door te bijten, de spelregels doornemen met volle concentratie, een spel klaarzetten en er gewoon voor gaan. Spellen als Caverna, Terraforming Mars en Terra Mystica maakten allen aanvankelijk die intimiderende eerste indruk, maar behoren nu nog steeds tot mijn favoriete spellen aller tijden. Ook bij Bonfire is het aantal onderdelen amper te tellen en word je in de spelregels bestookt met vage termen. Ironisch genoeg begin ik dan steeds met enige tegenzin aan een nieuw spel, maar ik wéét dat ze me doorgaans wel het meeste voldoening geven. Even kijken of dat met Bonfire ook het geval is.