Hier is het dan, het langverwachte zevende deel in PlayStations meest succesvolle franchise aller tijden. Deze keer kunnen we aan de slag op PS5 in volle 4K-glorie, maar ook wie Sony’s laatste console nog niet kon bemachtigen, kan achter het virtuele stuur kruipen van zijn PS4. Dat maakt van deze Gran Turismo meteen ook de eerste editie die op meerdere consoles verschijnt. Nadat ontwikkelaar Polyphony even afweek van het vertrouwde pad met Gran Turismo Sport, keren ze nu terug naar de formule waarmee ze hun iconische status hebben verworven. Dit betekent dat we terug doorheen het spel navigeren via de gekende wereldkaart, maar ook dat we opnieuw licenties moeten verdienen om progressie te maken en dat we onze auto's kunnen tunen tot in de kleinste details. Meneer Yamauchi kondigde al aan dat Gran Turismo 7 het verleden, het heden en de toekomst zou combineren in één spel. We bekijken even of ze erin geslaagd zijn.
Met autootjes spelen zal altijd een heikel punt blijven in het gezinsleven. Als kleuter had ik al een lichte obsessie voor Matchbox-miniatuurtjes en met de komst van console-racegames is de obsessie overgeheveld naar de tv. Vroeger lagen de auto’s in de weg van moeder en vader, nu staat mijn racestoel met bijhorend stuur pal in de woonkamer. Maar vrouwlief gunt het mij, zolang ik niet overdrijf. Afgelopen week heb ik echter zo veel tijd doorgebracht achter mijn Logitech G29 dat mijn bovenarmen en polsen wat overbelast zijn. Toch was dit met een goed doel: ik heb elke minuut vrije tijd gespendeerd aan Gran Turismo 7
, ik was namelijk even benieuwd als jullie wat Polyphony op tafel zou brengen, en ik heb me geen seconde verveeld!
Terug van weggeweest
Zoals in het begin aangehaald, en zoals we konden verwachten, keert GT7 terug naar de klassieke formule. Je start met een klein budget waarmee je je eerste tweedehandswagen kunt kopen. Dan kun je allerhande activiteiten gaan doen om meer credits te verzamelen, waarmee je dan weer nieuwe auto’s kunt kopen of eerder gekochte auto’s kunt upgraden in de tuning garage. Centraal op de wereldkaart staat het café. Dit is een nieuwe toevoeging die dienst doet als leidraad doorheen het spel. Het café is een verzamelplaats voor auto-enthousiastelingen en hier kun je zogenaamde menukaarten krijgen. Op elke menukaart staat een opdracht die je moet vervullen, zoals het verzamelen van drie specifieke auto’s of in de top drie eindigen van een mini-kampioenschap. Je wordt dan beloond met gratis nieuwe auto’s, nieuwe circuits en credits. Het systeem van de menukaarten doet een beetje denken aan de typische quests in een RPG-spel, maar dan wel op een lineaire manier. Je kunt een nieuwe menukaart pas aannemen als je de vorige succesvol kon afronden, en je hebt geen keuze uit kaarten. De volgorde waarin je ze afwerkt ligt dus vast. Ondanks dat GT7 je verder grotendeels vrij laat in wat je doet, boek je wel veruit de meeste vooruitgang door je te concentreren op deze menukaarten. Naar mijn weten is er bijvoorbeeld geen andere manier om nieuwe circuits vrij te spelen. Bij het voltooien van zo’n menukaart krijg je altijd leuke weetjes te zien over bepaalde soorten auto’s of specifieke merken en modellen.
Wanneer heb je een racegame eigenlijk uitgespeeld? Bij mij rolden de credits na twaalf uur racen over het scherm na het voltooien van de laatste menukaart. Gelukkig is er nog een heleboel te doen in Gran Turismo 7. Er zitten ruim vierhonderd auto’s van meer dan zestig autofabrikanten in het spel en vierendertig locaties met verschillende lay-outs. Deze zijn op allerhande manieren te verkrijgen, waarvan sommige zeer specifiek. Zo is er een spelmodus ‘missies’, waarin je goud probeert te halen in allerlei soorten events die afwijken van gewone races of tijdritten. Het kan gaan om dragraces, races in Jeeps uit de Tweede Wereldoorlog, of een langeafstandsrace op Le Mans met wisselende weersomstandigheden. Hoe beter je presteert, hoe leukere exclusieve auto’s je vrijspeelt. Ondanks dat er drie verschillende autodealers in het spel zitten, verkopen zij deze auto’s niet. De echte verzamelaar zal dus serieus zwoegen om goud te halen op alle missies, want deze kunnen aartsmoeilijk zijn. Voor mij persoonlijk verpestten de driftproeven het. Ik heb een hekel aan driften en ik kan het niet goed, wat ervoor zorgde dat ik in sommige missies goud haalde op alle events, behalve op die ene driftproef en bijgevolg geen Mazda 787B kon winnen, hoewel ik die doodgraag wou hebben. Ook de licenties keren terug na hun afwezigheid in GT Sport. Licenties behalen maakt al deel uit van de Gran Turismo-hoofdreeks sinds de eerste editie, en ik vind dit nog steeds even vervelend om te moeten doen, maar je kunt je hier in principe vrij snel vanaf maken.
Grafisch ziet alles er goed uit, maar ergens verwachtte ik van een next-gen titel net iets meer. Eigenlijk is het verschil met GT Sport niet zo heel groot, de 4K-resolutie buiten beschouwing gelaten. Het spel is veruit op zijn mooist bij een ondergaande zon, met name op de fictieve circuits waar extra aandacht geschonken is aan de omgevingen. De lage zon die door de bomen in je cockpit schijnt of reflecteert op de Adriatische Zee is prachtig. Ook nachtraces zijn erg vet dankzij de ondersteuning van HDR waardoor het contrast erg realistisch oogt, vooral vanuit de cockpit-view. Vooraf werd al aangekondigd dat er veel werk gekropen is in het dynamische weersysteem en dit heeft duidelijk zijn vruchten afgeworpen. Je kunt in de verte onheilspellende, donkere wolken zien hangen terwijl boven het parcours een stralende zon schijnt. Als die wolk dichterbij trekt, kun je in een stortbui terechtkomen. Zoals in de realiteit hebben je banden dan een pak minder grip en wordt het zicht erg beperkt als je in het opspattende water van een wagen rijdt. Het wegdek ziet er ook heel realistisch uit. Bij zware regenval vormen er zich plassen, en bij een opdrogende baan ontstaat op de ideale rijlijn een droge strook, wat ook voelbaar is in het rijgedrag. Scapes keert ook terug. Daarin kun je in vele mogelijke locaties je favoriete auto zetten om levensechte foto’s te nemen. Ik heb hier wat mee geëxperimenteerd, maar kan hier helaas mijn foto’s niet delen. Ze zijn niet bewaard in mijn galerij, vermoedelijk omdat de servers nog geen netwerk-features ondersteunen. De auto’s zien er op en naast het circuit geweldig uit. Ook de interieurs zijn tot in de kleinste details nagebootst, en dat is ooit wel anders geweest in het verleden van Gran Turismo. Qua circuits keren er enkele fictieve klassiekers terug zoals Trial Mountain en Deep Forest Raceway, die een prachtige visuele upgrade kregen. Mijn persoonlijke favoriet, Dragon Trail, keert gelukkig ook terug na zijn debuut in GT Sport. Van de echte circuits zijn het ook vooral de vertrouwde banen die terugkeren zoals Spa, Monza, Brands Hatch en Suzuka. Helaas nog steeds geen Sebring of Road Atlanta. Meer nog … Het aantal nieuwe circuits in GT7 is nul, een zware domper.
Samen racen
Ik ben zeer verslaafd geweest aan Gran Turismo Sport. Deze spin-off van de GT-reeks legde zijn focus op de competitieve online multiplayer. Liefhebbers van deze titel zullen blij zijn te weten dat Gran Turismo Sport eigenlijk integraal aanwezig is in GT7. Hier is Sport een van de vele spelmodi, en op het eerste zicht lijkt dit een rechtstreekse kopie, maar dan uiteraard vergezeld van de nieuwe wagens en verbeteringen die GT7 met zich meebrengt. Helaas heb ik Sport niet veel kunnen testen doordat de servers voor het grootste deel van de week niet actief waren. Ook nu kunnen we ons in de daily races in drie verschillende categorieën meten met spelers van een gelijkaardig niveau met voorafgaande kwalificaties. Daar wordt voor gezorgd dankzij het uitstekende matchmaking systeem. Op basis van je eerdere online rijkunsten kom je terecht in races die garant staan voor bloedstollende actie, want vaak liggen de kwalificatietijden van de twintig deelnemers binnen de seconde van elkaar. Er wordt ook opnieuw rekening gehouden met sportiviteit. Wou je eigenlijk Wreckfest spelen, maar heb je per ongeluk toch Gran Turismo opgestart, dan zul je al snel terechtkomen in lobby’s met mensen die onsportief rijgedrag niet schuwen. Prima voor mij, want ik hou het graag zo clean mogelijk.
En terug van weggeweest is de lokale split-screen multiplayer. Dit voelde aan alsof het maar snel is toegevoegd. Het racen zelf werkt wel, ondanks de begrijpelijke dips in de framerate, maar qua flexibiliteit in de settings is het een magere vertoning. Zo kun je geen AI-gestuurde tegenstanders toevoegen, dus je vecht steeds een duel uit. Wat nog erger was, was dat mijn compagnon nergens rijhulp-instellingen kon aanpassen. Gran Turismo doet in dat geval eigenlijk de helft van het werk voor jou, bijvoorbeeld door zelf te remmen als je te enthousiast door een bocht rijdt. Een serieuze domper aangezien wij normaal hooguit ABS op hebben staan en alle andere hulp uitschakelen, waardoor het nu geen gelijke strijd was.
Ik speel realistische racespellen normaal uitsluitend met een stuur, maar ik moet zeggen dat ik onder de indruk ben van de controller support. Voor deze review heb ik enkele keren een controller gebruikt om ook daarover meer te kunnen vertellen. De haptic feedback en weerstand in de triggers is zeer goed geïmplementeerd. De linkse trigger voelt een stuk stugger aan dan de rechtse, om het verschil tussen een rempedaal en gaspedaal te simuleren. Hoeveel grip je banden bieden in het bochtenwerk is ook beter voelbaar dan met een klassieke controller. PS4-gebruikers kunnen hier helaas niet van profiteren, maar wie de PS4-versie gekocht heeft en later toch in het bezit is van een PS5, kan zijn versie van GT7 upgraden voor tien euro. Plug & play met een stuur gaat ook zeer vlot. Zo is er ondersteuning voor al de gangbare racesturen. De standaard instellingen zijn bijna perfect, al moest ik wel de force feedback wat opschroeven. Tussendoor heb ik even GT Sport opgestart om het rijgevoel te kunnen vergelijken, en ik merkte verrassend veel verschil op. In GT Sport glijden de auto’s net iets meer en is het sturen minder responsief. In GT7 is het sturen strakker en lijk je iets meer gevoel te hebben met wat de banden op het asfalt doen. Dit is nog niet op het niveau van Project Cars of Assetto Corsa, maar GT7 ambieert dan ook niet om een die-hard sim-racer te zijn. Het adverteert zichtzelf nog steeds als “The real driving experience”, wat een passende slogan is. GT7 is sowieso ook meer gericht op een zo breed mogelijk publiek. Gelukkig betekent dat ook dat het perfect speelbaar is met een controller, terwijl ik Project Cars en Assetto Corsa quasi onspeelbaar vond op die manier. Het rijgedrag is zoals je dat verwacht van de auto’s. Al in de eerste edities van concurrent Forza Motorsport ontdekte ik hoe fantastisch een opgefokte Lancia Delta kan zijn, en dat is in GT7 niet anders. Een Lamborghini voelt aan als een ontembaar beest, en een Toyota TS030 Hybrid plakt aan de baan. Ook het geluid van de wagens is nagenoeg perfect. Het gebrul van je eigen auto en die in de buurt zijn top.
Valse start
De eerste momenten op Gran Turismo 7 waren er helaas van grote ergernis. Omdat Polyphony er graag een audiovisueel feest van wil maken, word je gedwongen om eerst de mini-game Music Rally te spelen vooraleer je gewoon met het spel zelf kunt starten. Ik heb me er zo snel als ik kon vanaf gemaakt. Ik wil eigenlijk helemaal geen muziek horen als ik een ernstige racegame speel. Het enige dat ik wil horen, is de motor in mijn wagen, de rivalen rondom mij en het geluid dat mijn banden maken, dus het eerste dat ik in dergelijke spellen doe, is de muziek uitzetten. Music Rally was een totale marteling voor mijn trommelvliezen, want ik vond niet alleen de spelmodus oninteressant, maar de muziek was afschuwelijk. Omdat dit heel smaakgebonden is en eigenlijk niet echt deel uitmaakt van het hoofdspel, ga ik er geen punten voor aftrekken, maar ik had het wel geapprecieerd als ze dit niet door de strot zouden rammen bij het opstarten van het spel. Gelukkig maakt Music Rally geen deel uit van de wereldkaart in GT7. Vervolgens moet je ook nog eerst naar niet één, maar twee ellenlange introfilmpjes kijken die je niet kunt skippen. En dáárna kun je doen wat je wilt!
Ik blijf na een week intensief spelen met een zeer dubbel gevoel achter. Het rijden zelf is ontegensprekelijk enorm leuk, maar toch zitten er veel te weinig nieuwigheden in GT7. Meer nog, er is gesnoeid in features die in het verleden wel aanwezig waren. Zo kon je in GT6 nog je eigen tracks creëren en kon je in meerdere edities racen met karts, wat ik persoonlijk heel leuk vond. In GT7 wordt uitgepakt met het feit dat ze toe zijn aan hun vijfentwintigste verjaardag, maar het lijkt alsof er niks te vieren valt. Geen nieuwe circuits, nog altijd geen schademodel, geen echte kampioenschappen maar gewoon race per race proberen om zo hoog mogelijk te eindigen … Het café met de menukaarten wordt geadverteerd als een van de nieuwigheden, maar eigenlijk kun je met zoiets niet uitpakken. Het is louter een manier om je bepaalde spelmodi te laten spelen en circuits te ontgrendelen. Hoewel dit leuk in elkaar zit, kun je het moeilijk origineel of nieuw noemen. De races tegen de AI vind ik erg kunstmatig aanvoelen. Quasi elke race begint met een rollende start vanuit laatste positie. Er zit een erg grote afstand tussen de auto’s, waardoor je al meteen een halve minuut moet goedmaken op de leider. Voor mij heeft dat niks te maken met racen. Dat had prima geweest als specifieke spelmodus of event, maar eigenlijk is dit bijna het enige dat je doet. Voor mij betekent racen dat je je kunt kwalificeren voor een plaats op de grid, dat je kunt strijden in kampioenschappen, dat je af en toe ook eens uit stilstand mag starten, en dat je heel de race lang kunt strijden met wagens. Wat je nu doet, is een lange trein van wagens inhalen die eigenlijk trager rijden dan waartoe ze in staat zijn, zelfs met de moeilijkheid op maximum. Daardoor voelen de races aan als time trials waar tegenstanders dienst doen als rijdende chicanes. Erg zuur, dus ik denk dat ik nooit meer omkijk naar single player races als de online multiplayer op punt staat.
Zaken als bandenslijtage en benzineverbruik komen slechts een paar keer aan bod bij de missies. Ik kan me inbeelden dat dit voor veel mensen helemaal geen dealbreaker is, maar doorwinterde race-freaks zullen zich waarschijnlijk snel in de Sport-modus bevinden, of terugkeren naar de meer realistische race-simulators. De dynamische weersomstandigheden zijn op zich een uitstekende toevoeging, want het werkt exact zoals beloofd, maar toch is het spel zelf er niet goed op afgestemd. Als je een auto krijgt of koopt, komt daar steeds één set standaardbanden bij. Wil je op het asfalt blijven bij regen, dan moet je zelf regenbanden kopen. En dit voor élke auto waarmee je in regen gaat rijden. Die regenbanden kosten meer dan sommige gewone auto's en credits zijn doorgaans zuur verdiend. Het grootste probleem is dat er geen vorm van weersvoorspelling bestaat voor je een race start. Ik heb eens een race vijf keer herstart omdat het steeds begon te regenen en mijn gewone banden geen grip konden bieden. Ik heb de race dan verlaten om regenbanden te kopen, en toen ik terugkeerde naar de race, is het tot aan de finish droog gebleven. Op die manier heb ik meermaals geld weggegooid, omdat ik sommige auto's maar enkele keren gebruikt heb. Dat is natuurlijk de keerzijde van dynamisch weer, maar er mag toch een oplossing voor komen. Misschien moet elke auto standaard van één set regenbanden voorzien worden.
Met autootjes spelen zal altijd een heikel punt blijven in het gezinsleven. Als kleuter had ik al een lichte obsessie voor Matchbox-miniatuurtjes en met de komst van console-racegames is de obsessie overgeheveld naar de tv. Vroeger lagen de auto’s in de weg van moeder en vader, nu staat mijn racestoel met bijhorend stuur pal in de woonkamer. Maar vrouwlief gunt het mij, zolang ik niet overdrijf. Afgelopen week heb ik echter zo veel tijd doorgebracht achter mijn Logitech G29 dat mijn bovenarmen en polsen wat overbelast zijn. Toch was dit met een goed doel: ik heb elke minuut vrije tijd gespendeerd aan Gran Turismo 7
Terug van weggeweest
Zoals in het begin aangehaald, en zoals we konden verwachten, keert GT7 terug naar de klassieke formule. Je start met een klein budget waarmee je je eerste tweedehandswagen kunt kopen. Dan kun je allerhande activiteiten gaan doen om meer credits te verzamelen, waarmee je dan weer nieuwe auto’s kunt kopen of eerder gekochte auto’s kunt upgraden in de tuning garage. Centraal op de wereldkaart staat het café. Dit is een nieuwe toevoeging die dienst doet als leidraad doorheen het spel. Het café is een verzamelplaats voor auto-enthousiastelingen en hier kun je zogenaamde menukaarten krijgen. Op elke menukaart staat een opdracht die je moet vervullen, zoals het verzamelen van drie specifieke auto’s of in de top drie eindigen van een mini-kampioenschap. Je wordt dan beloond met gratis nieuwe auto’s, nieuwe circuits en credits. Het systeem van de menukaarten doet een beetje denken aan de typische quests in een RPG-spel, maar dan wel op een lineaire manier. Je kunt een nieuwe menukaart pas aannemen als je de vorige succesvol kon afronden, en je hebt geen keuze uit kaarten. De volgorde waarin je ze afwerkt ligt dus vast. Ondanks dat GT7 je verder grotendeels vrij laat in wat je doet, boek je wel veruit de meeste vooruitgang door je te concentreren op deze menukaarten. Naar mijn weten is er bijvoorbeeld geen andere manier om nieuwe circuits vrij te spelen. Bij het voltooien van zo’n menukaart krijg je altijd leuke weetjes te zien over bepaalde soorten auto’s of specifieke merken en modellen.
Er zitten ruim vierhonderd auto’s van meer dan zestig autofabrikanten in het spel en vierendertig locaties met verschillende lay-outs.
Wanneer heb je een racegame eigenlijk uitgespeeld? Bij mij rolden de credits na twaalf uur racen over het scherm na het voltooien van de laatste menukaart. Gelukkig is er nog een heleboel te doen in Gran Turismo 7. Er zitten ruim vierhonderd auto’s van meer dan zestig autofabrikanten in het spel en vierendertig locaties met verschillende lay-outs. Deze zijn op allerhande manieren te verkrijgen, waarvan sommige zeer specifiek. Zo is er een spelmodus ‘missies’, waarin je goud probeert te halen in allerlei soorten events die afwijken van gewone races of tijdritten. Het kan gaan om dragraces, races in Jeeps uit de Tweede Wereldoorlog, of een langeafstandsrace op Le Mans met wisselende weersomstandigheden. Hoe beter je presteert, hoe leukere exclusieve auto’s je vrijspeelt. Ondanks dat er drie verschillende autodealers in het spel zitten, verkopen zij deze auto’s niet. De echte verzamelaar zal dus serieus zwoegen om goud te halen op alle missies, want deze kunnen aartsmoeilijk zijn. Voor mij persoonlijk verpestten de driftproeven het. Ik heb een hekel aan driften en ik kan het niet goed, wat ervoor zorgde dat ik in sommige missies goud haalde op alle events, behalve op die ene driftproef en bijgevolg geen Mazda 787B kon winnen, hoewel ik die doodgraag wou hebben. Ook de licenties keren terug na hun afwezigheid in GT Sport. Licenties behalen maakt al deel uit van de Gran Turismo-hoofdreeks sinds de eerste editie, en ik vind dit nog steeds even vervelend om te moeten doen, maar je kunt je hier in principe vrij snel vanaf maken.
Grafisch ziet alles er goed uit, maar ergens verwachtte ik van een next-gen titel net iets meer. Eigenlijk is het verschil met GT Sport niet zo heel groot, de 4K-resolutie buiten beschouwing gelaten. Het spel is veruit op zijn mooist bij een ondergaande zon, met name op de fictieve circuits waar extra aandacht geschonken is aan de omgevingen. De lage zon die door de bomen in je cockpit schijnt of reflecteert op de Adriatische Zee is prachtig. Ook nachtraces zijn erg vet dankzij de ondersteuning van HDR waardoor het contrast erg realistisch oogt, vooral vanuit de cockpit-view. Vooraf werd al aangekondigd dat er veel werk gekropen is in het dynamische weersysteem en dit heeft duidelijk zijn vruchten afgeworpen. Je kunt in de verte onheilspellende, donkere wolken zien hangen terwijl boven het parcours een stralende zon schijnt. Als die wolk dichterbij trekt, kun je in een stortbui terechtkomen. Zoals in de realiteit hebben je banden dan een pak minder grip en wordt het zicht erg beperkt als je in het opspattende water van een wagen rijdt. Het wegdek ziet er ook heel realistisch uit. Bij zware regenval vormen er zich plassen, en bij een opdrogende baan ontstaat op de ideale rijlijn een droge strook, wat ook voelbaar is in het rijgedrag. Scapes keert ook terug. Daarin kun je in vele mogelijke locaties je favoriete auto zetten om levensechte foto’s te nemen. Ik heb hier wat mee geëxperimenteerd, maar kan hier helaas mijn foto’s niet delen. Ze zijn niet bewaard in mijn galerij, vermoedelijk omdat de servers nog geen netwerk-features ondersteunen. De auto’s zien er op en naast het circuit geweldig uit. Ook de interieurs zijn tot in de kleinste details nagebootst, en dat is ooit wel anders geweest in het verleden van Gran Turismo. Qua circuits keren er enkele fictieve klassiekers terug zoals Trial Mountain en Deep Forest Raceway, die een prachtige visuele upgrade kregen. Mijn persoonlijke favoriet, Dragon Trail, keert gelukkig ook terug na zijn debuut in GT Sport. Van de echte circuits zijn het ook vooral de vertrouwde banen die terugkeren zoals Spa, Monza, Brands Hatch en Suzuka. Helaas nog steeds geen Sebring of Road Atlanta. Meer nog … Het aantal nieuwe circuits in GT7 is nul, een zware domper.
Samen racen
Ik ben zeer verslaafd geweest aan Gran Turismo Sport. Deze spin-off van de GT-reeks legde zijn focus op de competitieve online multiplayer. Liefhebbers van deze titel zullen blij zijn te weten dat Gran Turismo Sport eigenlijk integraal aanwezig is in GT7. Hier is Sport een van de vele spelmodi, en op het eerste zicht lijkt dit een rechtstreekse kopie, maar dan uiteraard vergezeld van de nieuwe wagens en verbeteringen die GT7 met zich meebrengt. Helaas heb ik Sport niet veel kunnen testen doordat de servers voor het grootste deel van de week niet actief waren. Ook nu kunnen we ons in de daily races in drie verschillende categorieën meten met spelers van een gelijkaardig niveau met voorafgaande kwalificaties. Daar wordt voor gezorgd dankzij het uitstekende matchmaking systeem. Op basis van je eerdere online rijkunsten kom je terecht in races die garant staan voor bloedstollende actie, want vaak liggen de kwalificatietijden van de twintig deelnemers binnen de seconde van elkaar. Er wordt ook opnieuw rekening gehouden met sportiviteit. Wou je eigenlijk Wreckfest spelen, maar heb je per ongeluk toch Gran Turismo opgestart, dan zul je al snel terechtkomen in lobby’s met mensen die onsportief rijgedrag niet schuwen. Prima voor mij, want ik hou het graag zo clean mogelijk.
En terug van weggeweest is de lokale split-screen multiplayer. Dit voelde aan alsof het maar snel is toegevoegd. Het racen zelf werkt wel, ondanks de begrijpelijke dips in de framerate, maar qua flexibiliteit in de settings is het een magere vertoning. Zo kun je geen AI-gestuurde tegenstanders toevoegen, dus je vecht steeds een duel uit. Wat nog erger was, was dat mijn compagnon nergens rijhulp-instellingen kon aanpassen. Gran Turismo doet in dat geval eigenlijk de helft van het werk voor jou, bijvoorbeeld door zelf te remmen als je te enthousiast door een bocht rijdt. Een serieuze domper aangezien wij normaal hooguit ABS op hebben staan en alle andere hulp uitschakelen, waardoor het nu geen gelijke strijd was.
Ik speel realistische racespellen normaal uitsluitend met een stuur, maar ik moet zeggen dat ik onder de indruk ben van de controller support. Voor deze review heb ik enkele keren een controller gebruikt om ook daarover meer te kunnen vertellen. De haptic feedback en weerstand in de triggers is zeer goed geïmplementeerd. De linkse trigger voelt een stuk stugger aan dan de rechtse, om het verschil tussen een rempedaal en gaspedaal te simuleren. Hoeveel grip je banden bieden in het bochtenwerk is ook beter voelbaar dan met een klassieke controller. PS4-gebruikers kunnen hier helaas niet van profiteren, maar wie de PS4-versie gekocht heeft en later toch in het bezit is van een PS5, kan zijn versie van GT7 upgraden voor tien euro. Plug & play met een stuur gaat ook zeer vlot. Zo is er ondersteuning voor al de gangbare racesturen. De standaard instellingen zijn bijna perfect, al moest ik wel de force feedback wat opschroeven. Tussendoor heb ik even GT Sport opgestart om het rijgevoel te kunnen vergelijken, en ik merkte verrassend veel verschil op. In GT Sport glijden de auto’s net iets meer en is het sturen minder responsief. In GT7 is het sturen strakker en lijk je iets meer gevoel te hebben met wat de banden op het asfalt doen. Dit is nog niet op het niveau van Project Cars of Assetto Corsa, maar GT7 ambieert dan ook niet om een die-hard sim-racer te zijn. Het adverteert zichtzelf nog steeds als “The real driving experience”, wat een passende slogan is. GT7 is sowieso ook meer gericht op een zo breed mogelijk publiek. Gelukkig betekent dat ook dat het perfect speelbaar is met een controller, terwijl ik Project Cars en Assetto Corsa quasi onspeelbaar vond op die manier. Het rijgedrag is zoals je dat verwacht van de auto’s. Al in de eerste edities van concurrent Forza Motorsport ontdekte ik hoe fantastisch een opgefokte Lancia Delta kan zijn, en dat is in GT7 niet anders. Een Lamborghini voelt aan als een ontembaar beest, en een Toyota TS030 Hybrid plakt aan de baan. Ook het geluid van de wagens is nagenoeg perfect. Het gebrul van je eigen auto en die in de buurt zijn top.
Valse start
De eerste momenten op Gran Turismo 7 waren er helaas van grote ergernis. Omdat Polyphony er graag een audiovisueel feest van wil maken, word je gedwongen om eerst de mini-game Music Rally te spelen vooraleer je gewoon met het spel zelf kunt starten. Ik heb me er zo snel als ik kon vanaf gemaakt. Ik wil eigenlijk helemaal geen muziek horen als ik een ernstige racegame speel. Het enige dat ik wil horen, is de motor in mijn wagen, de rivalen rondom mij en het geluid dat mijn banden maken, dus het eerste dat ik in dergelijke spellen doe, is de muziek uitzetten. Music Rally was een totale marteling voor mijn trommelvliezen, want ik vond niet alleen de spelmodus oninteressant, maar de muziek was afschuwelijk. Omdat dit heel smaakgebonden is en eigenlijk niet echt deel uitmaakt van het hoofdspel, ga ik er geen punten voor aftrekken, maar ik had het wel geapprecieerd als ze dit niet door de strot zouden rammen bij het opstarten van het spel. Gelukkig maakt Music Rally geen deel uit van de wereldkaart in GT7. Vervolgens moet je ook nog eerst naar niet één, maar twee ellenlange introfilmpjes kijken die je niet kunt skippen. En dáárna kun je doen wat je wilt!
Het rijden zelf is ontegensprekelijk enorm leuk, maar toch zitten er veel te weinig nieuwigheden in GT7.
Ik blijf na een week intensief spelen met een zeer dubbel gevoel achter. Het rijden zelf is ontegensprekelijk enorm leuk, maar toch zitten er veel te weinig nieuwigheden in GT7. Meer nog, er is gesnoeid in features die in het verleden wel aanwezig waren. Zo kon je in GT6 nog je eigen tracks creëren en kon je in meerdere edities racen met karts, wat ik persoonlijk heel leuk vond. In GT7 wordt uitgepakt met het feit dat ze toe zijn aan hun vijfentwintigste verjaardag, maar het lijkt alsof er niks te vieren valt. Geen nieuwe circuits, nog altijd geen schademodel, geen echte kampioenschappen maar gewoon race per race proberen om zo hoog mogelijk te eindigen … Het café met de menukaarten wordt geadverteerd als een van de nieuwigheden, maar eigenlijk kun je met zoiets niet uitpakken. Het is louter een manier om je bepaalde spelmodi te laten spelen en circuits te ontgrendelen. Hoewel dit leuk in elkaar zit, kun je het moeilijk origineel of nieuw noemen. De races tegen de AI vind ik erg kunstmatig aanvoelen. Quasi elke race begint met een rollende start vanuit laatste positie. Er zit een erg grote afstand tussen de auto’s, waardoor je al meteen een halve minuut moet goedmaken op de leider. Voor mij heeft dat niks te maken met racen. Dat had prima geweest als specifieke spelmodus of event, maar eigenlijk is dit bijna het enige dat je doet. Voor mij betekent racen dat je je kunt kwalificeren voor een plaats op de grid, dat je kunt strijden in kampioenschappen, dat je af en toe ook eens uit stilstand mag starten, en dat je heel de race lang kunt strijden met wagens. Wat je nu doet, is een lange trein van wagens inhalen die eigenlijk trager rijden dan waartoe ze in staat zijn, zelfs met de moeilijkheid op maximum. Daardoor voelen de races aan als time trials waar tegenstanders dienst doen als rijdende chicanes. Erg zuur, dus ik denk dat ik nooit meer omkijk naar single player races als de online multiplayer op punt staat.
Zaken als bandenslijtage en benzineverbruik komen slechts een paar keer aan bod bij de missies. Ik kan me inbeelden dat dit voor veel mensen helemaal geen dealbreaker is, maar doorwinterde race-freaks zullen zich waarschijnlijk snel in de Sport-modus bevinden, of terugkeren naar de meer realistische race-simulators. De dynamische weersomstandigheden zijn op zich een uitstekende toevoeging, want het werkt exact zoals beloofd, maar toch is het spel zelf er niet goed op afgestemd. Als je een auto krijgt of koopt, komt daar steeds één set standaardbanden bij. Wil je op het asfalt blijven bij regen, dan moet je zelf regenbanden kopen. En dit voor élke auto waarmee je in regen gaat rijden. Die regenbanden kosten meer dan sommige gewone auto's en credits zijn doorgaans zuur verdiend. Het grootste probleem is dat er geen vorm van weersvoorspelling bestaat voor je een race start. Ik heb eens een race vijf keer herstart omdat het steeds begon te regenen en mijn gewone banden geen grip konden bieden. Ik heb de race dan verlaten om regenbanden te kopen, en toen ik terugkeerde naar de race, is het tot aan de finish droog gebleven. Op die manier heb ik meermaals geld weggegooid, omdat ik sommige auto's maar enkele keren gebruikt heb. Dat is natuurlijk de keerzijde van dynamisch weer, maar er mag toch een oplossing voor komen. Misschien moet elke auto standaard van één set regenbanden voorzien worden.
Conclusie
Gran Turismo 7 blinkt uit op veel fronten. Het ziet er grafisch goed uit, het geluid is uitstekend en de besturing is een waar genot. Gran Turismo Sport was voor sommigen een teleurstelling omdat het erg afweek van de hoofdreeks. De competitieve online Sport-modus maakt deze keer gewoon deel uit van het spel, waardoor GT7 nu eigenlijk de ultieme editie is geworden. Wie enkel een PS4 in bezit heeft: niet getreurd. Ook deze versie heb ik even getest, en het gebrek aan een 4K-resolutie is daar snel vergeten. Bij het starten van het spel worden we begroet met de boodschap dat Gran Turismo zijn vijfentwintigste verjaardag viert. Helaas is het op dat vlak een erg mager feest, want GT7 bevat nagenoeg géén nieuwigheden maar bewandelt vooral het vertrouwde pad. Polyphony heeft zeer veel werk gestoken in een hyperintelligente AI, Sophy, die momenteel nog niet verwerkt zit in het spel. Ook is er veel aandacht besteed aan aerodynamica en het realisme van de banden. Misschien schoot er daardoor tijd tekort om wat meer variatie te voorzien in soorten races of het toevoegen van nieuwe circuits. Hopelijk worden we verwend met DLC, dat zou alvast veel goedmaken. Ondanks het lijstje aan gebreken is dit voor veel mensen misschien toch exact het spel dat ze wouden. Het rijden geeft onnoemelijk veel voldoening, vooral met de betere racewagens, en verder zal de verslavende Sport-modus ervoor zorgen dat GT7 een erg lang leven beschoren zal zijn.
Pro
- Rijden voelt fantastisch aan
- Audiovisueel weinig op aan te merken
- Grote diversiteit aan auto's
- De beste fictieve circuits in een realistische racegame
- Competitieve online Sport-modus
- Indrukwekkend dynamisch weersysteem...
Con
- ...maar een weersvoorspelling zou handig zijn
- Geen enkel nieuw circuit
- Races voelen te kunstmatig aan
- Nog altijd geen schademodel
- Bevat minder features dan sommige oude edities
8.5
Over
Beschikbaar vanaf
4 maart 2022
Gespeeld op
- PlayStation 4
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- PlayStation 4
- PlayStation 5
Genre
- Racing
Ontwikkelaar
- Polyphony Digital
Uitgever
- Sony Interactive Entertainment
