Zet je af en toe graag je hersenen aan het werk om puzzels en raadsels op te lossen? Dan beleef je waarschijnlijk gouden tijden, want er verschijnen meer en meer creatieve varianten van spelletjes waarin je mysterieuze gebeurtenissen onderzoekt, moordzaken oplost, en nog veel meer. Zo is er recent een nieuwe bordspellenreeks verschenen: Crime Scene. Wij mochten ons Sherlock Holmes-jasje aantrekken om een lugubere moord op te lossen in een hotelkamer in Brooklyn. De feiten speelden zich af in 2002 en je zult een lange avond zoet zijn om de zaak op te lossen.
Crime Scene: Brooklyn
is één van vier Crime Scene-spellen die bedacht werden door designer Markku Heljakka. De andere misdaden spelen zich af in Helsinki, Londen en Moskou. Deze spellen hebben een beetje weg van de escape room-bordspellen zoals we die tegenwoordig kennen, maar gooien het toch over een andere boeg zodat we geen déjù vu-gevoel krijgen.
Al puzzelend detective spelen
Bij het openen van de doos valt meteen de kaft van het politiedossier op. Daarin zit alles dat je nodig hebt om dit spel te spelen: een stapel kaarten, een grote kaart waarop de plaats delict staat afgebeeld, een boekje met het verhaal en een beknopte handleiding. Je kunt vrijwel meteen aan de slag. Je leest eerst de eerste helft van het verhaal voor. Daar krijgen we een kijk in de detective zijn verleden en de eerste fase van het onderzoek naar de moord op een jonge vrouw die in de badkuip van een hotelkamer werd gevonden. De grauwe sfeer van New York wordt hier goed geschetst en we kijken mee door de ogen van de detective die de toestand analyseert en in detail beschrijft. Veel van deze dingen zien we terug op de tekening die de plaats delict weergeeft, al zijn een paar details vreemd genoeg toch anders.
Hoe je het verloop van de gebeurtenissen ontrafelt en aanwijzingen ontdekt, zit op zich leuk ineen. Eens je mee bent met het verhaal, moet je het spel spelen aan de hand van kaarten waarop raadsels en puzzels staan. Je start met een kaart waarop een bepaald tafereel wordt beschreven. In die tekst staat één woord onderstreept. Het gaat dan om een voorwerp dat je op de tekening moet zoeken. De tekening is opgedeeld in dertig genummerde vakken. Als je het voorwerp hebt gevonden, zoek je in een andere stapel kaarten de kaart met het overeenkomstige nummer. Die kaart leidt je dan weer naar een volgende puzzel. Gelukkig zijn die puzzels gewoonlijk interessanter dan gewoon het vinden van een voorwerp op de tekening. Zo zitten er een paar serieuze hersenkrakers tussen. Toen we die konden oplossen, varieerde onze reacties van high five-momentjes om successen te vieren tot gemor van frustratie omdat de oplossing wel héél erg vergezocht was.
Prikbordje maken
Op de kaarten staan punaises met gekleurde touwtjes zoals we die terugzien op de prikborden van quasi elke misdaadreeks. Als je de oplossing denkt gevonden te hebben voor een raadsel, kun je door de nieuwe kaart naast de voorgaande te leggen nagaan of je het correcte antwoord hebt gevonden. De touwtjes van de samenhorende kaarten lopen namelijk door van de ene naar de andere kaart. Het is niet zo dat je na verloop van tijd één groot prikbord maakt, want er zit verder geen cohesie in de afbeeldingen op de kaarten. Maar op zich is dit een leuk systeem en gaf het een frisse draai aan de format van detectivespelletjes. Als je vast komt te zitten, kun je beroep doen op hintkaarten. Deze hebben we een paar keer gebruikt, maar je doet dit niet ongestraft. Per hintkaart die je neemt, moet je een reputatiekaart uit het spel halen. De reputatiekaarten heb je nodig om de moordzaak finaal op te lossen. Hoe meer reputatiekaarten je uit het spel moest halen, hoe moeilijker de laatste fase wordt.
Het spel is helaas niet zonder gebreken, en dat is nog vrij mild uitgedrukt. De vertaling naar het Nederlands is op enkele kaarten dramatisch. Het ergste is dat er een knoert van een taalfout staat op de kaarten die je moeten helpen in de eindbeslissing. Dit zou toch echt niet mogen gebeuren, vooral als je weet hoe die laatste fase ineenzit. Verder miste ik ook het gevoel van echt een moordzaak op te lossen. De puzzels die je oplost, leunen soms aan bij typische escape room-puzzels en hebben werkelijk geen enkele betrekking op de moordzaak. Ze leiden dan wel tot bijvoorbeeld een nieuwe paragraaf waarin je een object ontdekt dat je terug moet zien te vinden in de tekening, maar er is soms absoluut geen enkele samenhang tussen gebeurtenissen, voorwerpen en raadsels. Het voelde dus soms aan als een vrij vervelend werkje dat zijn doel wat miste. Zoals eerder aangehaald waren de oplossingen voor sommige puzzels erg vergezocht. Ik heb geen bezwaar tegen complexe puzzels. Als je die kunt oplossen, geeft dat namelijk voldoening. Maar in Crime Scene: Brooklyn is de redenering hier en daar zodanig specifiek, dat het waarschijnlijk vooral logisch leek in de bedenker zijn hoofd, maar de oplossingen waren dan volgens ons moeilijk te verdedigen. Gelukkig spreken we hier over een minderheid van de puzzels. We hebben een lange avond nodig gehad om het onderzoek tot een goed einde te brengen. Je krijgt dus wel waar voor je geld.
Crime Scene: Brooklyn
Al puzzelend detective spelen
Bij het openen van de doos valt meteen de kaft van het politiedossier op. Daarin zit alles dat je nodig hebt om dit spel te spelen: een stapel kaarten, een grote kaart waarop de plaats delict staat afgebeeld, een boekje met het verhaal en een beknopte handleiding. Je kunt vrijwel meteen aan de slag. Je leest eerst de eerste helft van het verhaal voor. Daar krijgen we een kijk in de detective zijn verleden en de eerste fase van het onderzoek naar de moord op een jonge vrouw die in de badkuip van een hotelkamer werd gevonden. De grauwe sfeer van New York wordt hier goed geschetst en we kijken mee door de ogen van de detective die de toestand analyseert en in detail beschrijft. Veel van deze dingen zien we terug op de tekening die de plaats delict weergeeft, al zijn een paar details vreemd genoeg toch anders.
De grauwe sfeer van New York wordt hier goed geschetst.
Hoe je het verloop van de gebeurtenissen ontrafelt en aanwijzingen ontdekt, zit op zich leuk ineen. Eens je mee bent met het verhaal, moet je het spel spelen aan de hand van kaarten waarop raadsels en puzzels staan. Je start met een kaart waarop een bepaald tafereel wordt beschreven. In die tekst staat één woord onderstreept. Het gaat dan om een voorwerp dat je op de tekening moet zoeken. De tekening is opgedeeld in dertig genummerde vakken. Als je het voorwerp hebt gevonden, zoek je in een andere stapel kaarten de kaart met het overeenkomstige nummer. Die kaart leidt je dan weer naar een volgende puzzel. Gelukkig zijn die puzzels gewoonlijk interessanter dan gewoon het vinden van een voorwerp op de tekening. Zo zitten er een paar serieuze hersenkrakers tussen. Toen we die konden oplossen, varieerde onze reacties van high five-momentjes om successen te vieren tot gemor van frustratie omdat de oplossing wel héél erg vergezocht was.
Prikbordje maken
Op de kaarten staan punaises met gekleurde touwtjes zoals we die terugzien op de prikborden van quasi elke misdaadreeks. Als je de oplossing denkt gevonden te hebben voor een raadsel, kun je door de nieuwe kaart naast de voorgaande te leggen nagaan of je het correcte antwoord hebt gevonden. De touwtjes van de samenhorende kaarten lopen namelijk door van de ene naar de andere kaart. Het is niet zo dat je na verloop van tijd één groot prikbord maakt, want er zit verder geen cohesie in de afbeeldingen op de kaarten. Maar op zich is dit een leuk systeem en gaf het een frisse draai aan de format van detectivespelletjes. Als je vast komt te zitten, kun je beroep doen op hintkaarten. Deze hebben we een paar keer gebruikt, maar je doet dit niet ongestraft. Per hintkaart die je neemt, moet je een reputatiekaart uit het spel halen. De reputatiekaarten heb je nodig om de moordzaak finaal op te lossen. Hoe meer reputatiekaarten je uit het spel moest halen, hoe moeilijker de laatste fase wordt.
We hebben een lange avond nodig gehad om het onderzoek tot een goed einde te brengen.
Het spel is helaas niet zonder gebreken, en dat is nog vrij mild uitgedrukt. De vertaling naar het Nederlands is op enkele kaarten dramatisch. Het ergste is dat er een knoert van een taalfout staat op de kaarten die je moeten helpen in de eindbeslissing. Dit zou toch echt niet mogen gebeuren, vooral als je weet hoe die laatste fase ineenzit. Verder miste ik ook het gevoel van echt een moordzaak op te lossen. De puzzels die je oplost, leunen soms aan bij typische escape room-puzzels en hebben werkelijk geen enkele betrekking op de moordzaak. Ze leiden dan wel tot bijvoorbeeld een nieuwe paragraaf waarin je een object ontdekt dat je terug moet zien te vinden in de tekening, maar er is soms absoluut geen enkele samenhang tussen gebeurtenissen, voorwerpen en raadsels. Het voelde dus soms aan als een vrij vervelend werkje dat zijn doel wat miste. Zoals eerder aangehaald waren de oplossingen voor sommige puzzels erg vergezocht. Ik heb geen bezwaar tegen complexe puzzels. Als je die kunt oplossen, geeft dat namelijk voldoening. Maar in Crime Scene: Brooklyn is de redenering hier en daar zodanig specifiek, dat het waarschijnlijk vooral logisch leek in de bedenker zijn hoofd, maar de oplossingen waren dan volgens ons moeilijk te verdedigen. Gelukkig spreken we hier over een minderheid van de puzzels. We hebben een lange avond nodig gehad om het onderzoek tot een goed einde te brengen. Je krijgt dus wel waar voor je geld.
Conclusie
Crime Scene: Brooklyn kon de verwachtingen niet helemaal inlossen. Dit spel heeft pakken meer potentieel dan het weet waar te maken. Het merendeel van de puzzels zijn vrij leuk, maar het spel mist samenhang op zowat alle fronten. Je bent eigenlijk een moordzaak aan het oplossen, en toch zijn veel dingen die je doet of leest totaal irrelevant. Zo wordt een keertje in een tekst de leesbril van de receptioniste van het hotel aangehaald. Die dame heeft geen enkel verband met de moordzaak, maar het woord 'leesbril' was onderstreept, dus je moet dan in de afbeelding van de hotelkamer een leesbril zoeken zonder dat er een link is tussen beide zaken. Zulke dingen haalden ons wat uit de mindset die nodig is om dergelijke spellen te spelen. Wie heel erg houdt van detectivespelletjes of fan is van escape room-spellen, maar graag eens iets anders wil proberen, kan Crime Scene: Brooklyn wel een kans geven. Ik bleef na het oplossen van de moord echter wat op mijn honger zitten.
Pro
- Vrij origineel concept
- Prima kaarten en tekening
- Aantal leuke puzzels...
Con
- ...maar ook een paar erg frustrerende puzzels
- Geen samenhangend geheel
- Soms vergezocht
5
Over
Uitgever
- Selecta Toys
Designer
Markku Heljakka, Arttu Tuominen
Aantal spelers
1-4
Tijdsduur
120-240 minuten
