Classic Artists Tom Waits

[ugar]

De man heeft ook de rechten van zijn muziek niet willen verkopen voor reclame.
Heeft meerdere rechtszaken gewonnen tegen bedrijven die dat toch probeerden (Dorito's, Levi's, Fritolay, Audi,...)

Tom Waits vs. the World (Of Advertising)

Tom Waits’ raspy, almost growl-like singing voice has become synonymous with the singer and has been variously described by critics as sounding like it was “soaked in whiskey” or alternatively like it was “hit by a car”. This distinctly recognisable sound combined with Waits’ vast back catalogue...

www.todayifoundout.com

 

[kakature]

1. OG Tom, aka bluesy jazzy Tom als drunken crooner (eerste 2 albums) en/of drunken lounge entertainer (de volgende 5), beide met ne hoek af: (...)
2. Crazyness starts here, aka de 3 die iedereen deed denken “Huh wtf happened? Was dit niet die zatte lounge zanger?” (...)

Ik ben hierdoor een beetje op het verkeerde been gezet geweest: ik dacht dat er 3 bluesy jazzy Tom Waits albums waren en dat de crazyness dan begon. Maar ik had niet door dat je niet álle albums besprak

Dus nu heb ik Foreign Affairs en Blue Valentine geluisterd en ik had me verwacht aan crazyness maar het was gewoon good ole bluesy jazzy Tom Waits
Supertoffe albums voor mij, zeker Blue Valentine is bluesy as fuck en vind ik echt heel goed.

 

[Sond]

Vandaag tijd gehad om het eerste "crazy" album uit @Lint zijn lijst te beluisteren, Raindogs dus.
Ik ga het heel kort houden: Big Black Mariah

Soms heb ik het gevoel dat ik naar Nick Cave aan het luisteren ben trouwens (en dat bedoel ik op de meest positief mogelijke manier!)
Ik kijk al uit naar nog wat vreemdere shit want dit is gewoon heel goed... Als ik de tijd vind speel ik waarschijnlijk nog wel wat random dingen uit zijn gigantische discography tegen dat de week om is. Geen idee wie de volgende artiest is maar de kans dat die geskipped wordt om meer naar Waits te luisteren groeit wel enorm eerlijk gezegd.

 

[Kid_C]

Vandaag tijd gehad om het eerste "crazy" album uit @Lint zijn lijst te beluisteren, Raindogs dus.
Ik ga het heel kort houden: Big Black Mariah

Soms heb ik het gevoel dat ik naar Nick Cave aan het luisteren ben trouwens (en dat bedoel ik op de meest positief mogelijke manier!)
Ik kijk al uit naar nog wat vreemdere shit want dit is gewoon heel goed... Als ik de tijd vind speel ik waarschijnlijk nog wel wat random dingen uit zijn gigantische discography tegen dat de week om is. Geen idee wie de volgende artiest is maar de kans dat die geskipped wordt om meer naar Waits te luisteren groeit wel enorm eerlijk gezegd.

Tom Waits heeft tijd gekregen tot volgende week. Voldoende tijd om het grootste deel erdoor te halen.

Blij om zoveel positieve reacties te zien! Ook voor mij een zeer aangename verrassing.

 

[anders.]

Ik ben er nu zo wel wat door (de albums die @Lint had aangeraden + nog wat random nummers) en ik heb wat mixed feelings.
Ik vind het zeker een underrated artiest, zoals de meesten had ik er slecht heel beperkte kennis van en zijn muziek zou veel bekender moeten zijn.

Maar anderzijds vind ik de experimentele dingen soms heel goed en soms ... Experimenteel. Dat is typisch iets dat mij niet stoort als er eens een experimenteel nummer tussen zit, Maar het is wel heel veel experimenteel. Doordat die nummers wel vaak wat meer up tempo zijn, lijken ze wel ideaal om op een best of tussen de blues/jazz/folk Waits te zetten.

Maar algemeen: aangenaam verrast en een artiest die wel eens gaat passeren op de ritjes naar het werk!

 

[Lint]

Ik moet altijd aan dit denken bij Tom Waits Zalige vent toch.
(ok, niet echt muziek maar je kan hem als persoon toch wat plaatsen)

Coffee & Cigarettes is tout court een zalige film. In dat stuk vind ik Iggy wel irritant slecht acteren. Waits is indeed gewoon zoals ge hem vanop talkshows kent, inclusief onnozele verzonnen verhalen: "Yeah I'm a doctor, music AND medicine, I combine the 2. I really think it shows up in my music" (of zoiets)

De man heeft ook de rechten van zijn muziek niet willen verkopen voor reclame.
Heeft meerdere rechtszaken gewonnen tegen bedrijven die dat toch probeerden (Dorito's, Levi's, Fritolay, Audi,...)

Tom Waits vs. the World (Of Advertising)

Tom Waits’ raspy, almost growl-like singing voice has become synonymous with the singer and has been variously described by critics as sounding like it was “soaked in whiskey” or alternatively like it was “hit by a car”. This distinctly recognisable sound combined with Waits’ vast back catalogue...

www.todayifoundout.com

Dat verhaal is tegelijk beter en slechter ...
Slechter want ... hij heeft wel degelijk 1 keer meegewerkt aan reclame (wel niet zijn muziek). Maar daar was hij redelijk gedegouteerd door, en erna inderdaad nooit meer aan reclame willen meewerken. Maar het was dan nog hondeneten for god's sake:

Beter want ... cfr. die Frito Lay case:

1. Ze hadden een imitator ingehuurd om Step Right Up te zingen, maar hadden wel de rechten op dat nummer proper gekocht.
2. Waits hoorde de reclame bij de break van een interview met hem op de radio.
3. De imitator was zo goed dat Waits eerst dacht dat ze gewoon letterlijk zijn nummer hadden gebruikt.
4. Hij is toen een lawsuit begonnen omtrent zijn "character likeness", vermits Frito Lay wel de rechten op Step Right up hadden.
5. Hij is gaan praten met die imitator, en die kerel was zo overtuigd, dat hij VOOR Waits heeft getuigd in de rechtzaak.
6. Samen met een zaak van Bette Midler (paar maand eerder, exact zelfde situatie maar dan met een autobedrijf dat een imitator had gebruikt), zijn dit de 2 zaken die de basis hebben gelegd dat een artiest recht heeft op zijn "persoonlijkheid", niet enkel zijn directe nummers / copyright / IP / ...

Fun fact: Midler en Waits hebben nog een affaire gehad.

Closing Time, Rain Dogs, Swordfishtrombones en Orphans (CD 1 en 2) worden hier regelmatig gedraaid. CD3 eigenlijk na een eerste beluistering nooit meer gedraaid hoewel ik nu Dog Door in de post van @Lint op de openingspagina wel goed vind. Eens een nieuwe kans geven.

Dog Door is wel de uitzondering op CD3, in die zin dat het een echt nummer is. Het grootste deel van CD3 is spoken word (van het voorlezen van een natuurartikel over mieren, tot zaken van Kerouac & Bukowski, tot ...) of rare dingen (Beatboxing Waits op Spidey’s wild ride & Bone Chain, Tom does Disney met Heigh Ho, ...).
CD3 is echt wel een raar beestje, maar deze vind ik echt goed:

Ik ben er nu zo wel wat door (de albums die @Lint had aangeraden + nog wat random nummers) en ik heb wat mixed feelings.
Ik vind het zeker een underrated artiest, zoals de meesten had ik er slecht heel beperkte kennis van en zijn muziek zou veel bekender moeten zijn.

Maar anderzijds vind ik de experimentele dingen soms heel goed en soms ... Experimenteel. Dat is typisch iets dat mij niet stoort als er eens een experimenteel nummer tussen zit, Maar het is wel heel veel experimenteel. Doordat die nummers wel vaak wat meer up tempo zijn, lijken ze wel ideaal om op een best of tussen de blues/jazz/folk Waits te zetten.

Maar algemeen: aangenaam verrast en een artiest die wel eens gaat passeren op de ritjes naar het werk!

Mja daar is absoluut niks mis mee hoor. Sowieso zijn sommige van die experimentele zaken wel een beetje out there. Ik denk dat het vrij normaal is dat ge niet elke stijl van hem goed zult vinden. En sommigen zijn heel erg een acquired taste, dus wie weet.
En ook als niet, geniet inderdaad gewoon van de dingen die ge wel goed vindt .

Ik gok dat gij eerder naar de ballads neigt?

Ook voor mij een zeer aangename verrassing.

Waar zit ge al?

 

[PBR Streetgang]

Blij om zoveel positieve reacties te zien! Ook voor mij een zeer aangename verrassing.

Waitaminute... vond je Waits hiervoor niet goed? Of je had er nog niet (actief) naar geluisterd?


Misschien kunnen we het ook even hebben over Waits' (mogelijke )invloeden?
Mijn platenspeler was een hele tijd defect, maar sinds eergisteren werkt 'ie terug en ik zette een plaat op die ik enkele weken gelden in de MusicMania kocht tijdens een kort uitstapje naar Gent: Gris-gris van Dr. John (hier credited als Dr. John, the Night Tripper )
De bluesy New Orleans funky sound, met die heerlijke geraspte stem van Dr. John doet mij vermoeden dat Waits hier goed naar geluisterd heeft. Wat denken jullie?

 

[Kid_C]

Waitaminute... vond je Waits hiervoor niet goed? Of je had er nog niet (actief) naar geluisterd?


Misschien kunnen we het ook even hebben over Waits' (mogelijke )invloeden?
Mijn platenspeler was een hele tijd defect, maar sinds eergisteren werkt 'ie terug en ik zette een plaat op die ik enkele weken gelden in de MusicMania kocht tijdens een kort uitstapje naar Gent: Gris-gris van Dr. John (hier credited als Dr. John, the Night Tripper )
De bluesy New Orleans funky sound, met die heerlijke geraspte stem van Dr. John doet mij vermoeden dat Waits hier goed naar geluisterd heeft. Wat denken jullie?

Nooit naar geluisterd.

Gris-Gris is een meesterwerk, verplicht voer voor iedereen hier. De invloeden zijn duidelijk alleszins.

 

[Deleted member 95]

Ik ben alleszins compleet verliefd op Closing Time.

Straks Blue Valentine eens opzetten en dan zien we wel.

e: die stem op "Somewhere" hahaha, gemarineerd in een vat Jack Daniels. Love it though, dit is de artiest die mijn bibliotheek ontbrak!

 

[shiftyke]

Tom Waits heeft tijd gekregen tot volgende week. Voldoende tijd om het grootste deel erdoor te halen.

Blij om zoveel positieve reacties te zien! Ook voor mij een zeer aangename verrassing.

Gelukkig want zit nog maar aan album 4

Ben wel fan van die eerste 3 tot nu toe, benieuwd naar de "weird stuff"

 

[Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield]

Nu met mule variations bezig. Deze bevalt mij wel. Precies Springsteen met een zware valling

 

[BearPils]

Begonnen met Orphans maar ga hierna toch @Lint zijn schema volgen...
Wel al fan van het rauwe stemgeluid!

 

[Lint]

Waitaminute... vond je Waits hiervoor niet goed? Of je had er nog niet (actief) naar geluisterd?


Misschien kunnen we het ook even hebben over Waits' (mogelijke )invloeden?
Mijn platenspeler was een hele tijd defect, maar sinds eergisteren werkt 'ie terug en ik zette een plaat op die ik enkele weken gelden in de MusicMania kocht tijdens een kort uitstapje naar Gent: Gris-gris van Dr. John (hier credited als Dr. John, the Night Tripper )
De bluesy New Orleans funky sound, met die heerlijke geraspte stem van Dr. John doet mij vermoeden dat Waits hier goed naar geluisterd heeft. Wat denken jullie?

Dr. John is awesome .
En uiteraard is Dr. John 1 van zijn influences, dat steekt hij nooit onder stoelen of banken. Voor zijn early period komen altijd terug: Dr. John, Bob Dylan, James Brown, Sinatra, de Stones, Thelonious Monk, Zappa.
Voor zijn latere periode komen altijd terug: Zappa, Beefheart & 1 of andere gare componist waarvan ik de naam vergeten ben, maar wel heel pleasently weird klonk.

Hij praat eigenlijk redelijk veel over zijn invloeden, dus ge kunt er veel over vinden online. Ook ergens een top 20 best albums volgens hem.

 

[Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield]

Bone machine gehoord. Paar parels op maar ik moet het nog eens in zijn volledigheid horen. Ik zet meestal spotify op als ik aan mijn thesis schrijf en bij Waits moet ik toch meer aandacht op de muziek houden

 

[Deleted member 95]

Blue Valentine is hilarisch (de vocals ) én gewoon steengoed, een uiterst zeldzame combinatie in de muziek.
Man toch, waar is dit heel mijn leven geweest?

Wel geen idee of ik zin heb om daar heel veel experimentele shit van te horen, eerlijk gezegd.

 

[PBR Streetgang]

Voor zijn latere periode komen altijd terug: Zappa, Beefheart

Beefheart hoor ik ook duidelijk in zijn muziek, al zou ik niet weten uit welke periode de Beefheart stuff komt die ik ken.

 

[PBR Streetgang]

Ik denk dat deze track nog niet vernoemd is geweest hier? Tommy the Cat van Primus, met guest vocals door Tom Waits himself! Gelukkig komt dit nummer uit Primus' beste periode, nl. hun eerste twee albums. Wat Claypool en Alexander daar hebben bereikt samen is ronduit spectaculair imo, en dan hier nog die heerlijke, vettige stem van ol' Tom erbij... Great stuff!

 

[Deleted member 95]

Ik denk dat deze track nog niet vernoemd is geweest hier? Tommy the Cat van Primus, met guest vocals door Tom Waits himself! Gelukkig komt dit nummer uit Primus' beste periode, nl. hun eerste twee albums. Wat Claypool en Alexander daar hebben bereikt samen is ronduit spectaculair imo, en dan hier nog die heerlijke, vettige stem van ol' Tom erbij... Great stuff!

Nooit geweten dat dat Tom Waits was op die guest vocals.

Ik heb Primus ook pas deftig ontdekt op GMM een paar jaar terug en dat was echt geweldig (heerlijke visuals ook, zeker als je al wat bedwelmd bent, was echt een trippy ervaring). Op plaat ben ik eigenlijk niet echt fan want ik vind het vaak nogal memeish allemaal, maar Claypool is natuurlijk wel een ronduit fantastische bassist.

 

[PBR Streetgang]

Je kan je dan meteen al inbeelden hoe cool hun zaalshows zijn! Ik heb ze ook gezien toen ze net hun Willy Wonka-album hadden uitgebracht, en dat was echt shroomalicious. Maar ze hebben wel een bepaald frat-gehalte waarvan ik begrijp dat het nogal een turn-off kan zijn voor sommigen. Maar ik hoor Tim Alexander echt ontzettend graag drummen en ook de andere projecten van Claypool vind ik echt de moeite. Hij heeft een ontzettend goed oor voor drummers om mee samen te werken, want heeft ook een heleboel albums met Jay Lane en zelfs Stewart Copeland (Pseudo Suicide )! Zeker Purple Onion van Frog Brigade eens checken (Ding Dang, Up on the Roof en Cosmic Highway zijn fenomenale nummers imo). En sinds enkele jaren speelt hij in het psychedelische duo Les Claypool Delirium met niemand minder dan Sean Lennon. Ik vind het echt goed.

 

[PBR Streetgang]

Back on topic: vandaag naar The Black Rider geluisterd. Dat was al vrij bizar. Ik kan het wel aan, maar weet niet of het mijn favoriete Waits-incarnatie is.