Classic Artists Tom Waits

[anders.]

Oké, Cemetery Polka. Ik snap wat jullie verstaan onder "crazyness"

 

[Lint]

Komaan! Dat zijn heerlijke covers!

Not sure if serious .
Die van Earle, hoe zielloos kunt ge iets maken .

Oké, Cemetery Polka. Ik snap wat jullie verstaan onder "crazyness"

Heerlijk nummer , maar kom over 3 CDs nog es terug .

 

[anders.]

Ondertussen ook ontdekt waar het mij allemaal aan doet denken:

 

[LessThanJake]

Een topic voor mij! Mochten LP-rondjes meegerekend worden op last.fm, was Tom Waits met voorsprong mijn meest beluisterde artiest aller tijden.
Lint gaf al een mooi lijstje mee, maar "Blue Valentine" wordt hier schromelijk over het hoofd gezien. Mensen die onderstaande nummers slecht vinden kunnen gewoon vierkant mijn hol kussen.

 

[Horse]

Wie bepaalt deze “classic artists” eigenlijk? De basis lijkt mij toch iemand te zijn die bekend is. Nog nooit van gehoord, zoals anderen hier

 

[Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield]

Wie bepaalt deze “classic artists” eigenlijk? De basis lijkt mij toch iemand te zijn die bekend is. Nog nooit van gehoord, zoals anderen hier

Er was een poll

 

[Horse]

Wie waren de andere kandidaten dan? Die het verloren hebben van deze Tom?

 

[Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield]

Classic Artists - Dé poll

De tweede stap richting de betere muziekdiscussies! Kies welke bands je eerst zou willen behandelen. Ik beperk tot drie keuzes. Ik hoop te landen op een shortlist waar we enkele weken mee verder kunnen. De bedoeling is dus dat we een week een deep dive (haha) doen in het repertoire van een...

www.beyondgaming.be

Deel stemmen kwam wel binnen na bepalen volgorde

 

[Kid_C]

Wie bepaalt deze “classic artists” eigenlijk? De basis lijkt mij toch iemand te zijn die bekend is. Nog nooit van gehoord, zoals anderen hier

Tom Waits is toch een bekende naam? Hij staat ook elk jaar in de Tijdloze...

 

[anders.]

Ondertussen 2 albums ver, en het wel een beetje gehad voor vandaag. Nog maar een paar keer gedacht "mmh, dit is echt niks", dus op zich zit het zeker goed. Maar het is imo ook weer niet iets om volledige albums na elkaar van te luisteren.

De stijlchange is wel interessant. Raindogs lijkt veel meer naar rock te neigen dan Closing Time. Ik hoor er regelmatig Bruce Springsteen invloeden (of omgekeerd natuurlijk) in.

Wel de interessantste artiest tot nu toe, omdat ik er ook heel weinig van ken. Van de voorgaanden had ik eigenlijk alle albums al wel eens volledig beluisterd.

 

[Lint]

Een topic voor mij! Mochten LP-rondjes meegerekend worden op last.fm, was Tom Waits met voorsprong mijn meest beluisterde artiest aller tijden.
Lint gaf al een mooi lijstje mee, maar "Blue Valentine" wordt hier schromelijk over het hoofd gezien. Mensen die onderstaande nummers slecht vinden kunnen gewoon vierkant mijn hol kussen.

Niet over het hoofd gezien hoor, het valt er gewoon vantussen als ge met 4a5 albums de hele Waits experience wilt geven.
Whistlin en Sweet Little Bullet from a Pretty Blue Gun vind ik 2 fantastische nummers:

Wie bepaalt deze “classic artists” eigenlijk? De basis lijkt mij toch iemand te zijn die bekend is. Nog nooit van gehoord, zoals anderen hier

Of misschien, en ik weet dat het een gek idee is, kunt ge de kans aangrijpen om een artiest waar je minder (of niets) van kent, beter te leren kennen.
Dat zou nog eens een nobel doel zijn voor deze threads ... oh wait

 

[Sond]

Daarnet Closing Time opgezet en ik heb direct erna de volgende (Heart of Saturday night) gespeeld.
Dit is mij ding wel. Beetje een depressieve sfeer en, in tegenstelling tot de populaire singer/songwriters van deze tijd, eens geen tenenkrullend, zeemzoet stemgeluid maar een diepe, "lelijke" stem. Past veel beter bij dat soort muziek imo.

Ik ben benieuwd hoe experimenteel we gaan gaan, en tot hoe ver ik het zelf ga volhouden, maar de beginperiode is in elk geval écht goed.
Als het weirde gedoe me niet aan staat ga ik gewoon het rijtje chronologisch verder af tot het te raar wordt voor mij

 

[willydrama]

Ooit 15 CD albums van hem op de kop getikt voor een habbekrats, omdat het zo'n chunk ineens was nooit deftig kunnen doorploegen. Ice Cream Man van Closing Time meest gedraaide; van de jazzy vroege stuff kan ik een volledige CD opleggen, veel hoogtepunten in de laatste fase Mule Variations tot nu (What Is He Building, How's it Going To End, groezelig & gezellig) maar ook veel vullertjes die het album gevoel verstoren. Big Time, Bone Machine, Black Rider kan ik het minst pruimen, te veel momenten dat hij zijn stem forceert (grunt als white noise ?) en dat dat tot niets leidt zelfs voor een fan van experimentale muziek.

In levensliederen gaat men al eens op zoek naar authenticiteit en Tom Waits komt uit de middenklasse, met stembanden in een vat whiskey gedrenkt zingen over het leven als barvlieg is voor een stuk een act opgevoerd door een leraarszoon. Tast dit mijn ervaring als fan aan ? Neen.

 

[de Waaslandwolf]

Er in gedoken met Orphans: ... Op het eerste gehoor bevalt het mij wel - ik hou sowieso wel van bluesy dingen, dus dat is geen verrassing - doch een tikje kaal naar mijn gevoel.

 

[SnakeGodRovinin]

Met dank aan de Cover-thread in aanraking gekomen met Waits.
Had toen het eerste album opgelegd en 'Midnight lullaby', 'Martha', 'Rosie', 'Ice cream man' deden me hunkeren naar meer.
Toevallig op het liveconcert van Rockpalast 1977 gekomen en...

Die stem...
Ik zou direct tekenen voor zo'n stem zelf te hebben. Daar heb ik een enorm zwak voor.
Small Change, Swordfishtrombones, Rain Dogs waren ook wel goede albums, met onder meer 'Gun street girl', 'Whistling past the graveyard', Anywhere I lay my head', die bij een eerste keer te luisteren direct in mijn favorieten-playlist geraakten.
Andere albums gaan met plezier volgen, maar die eerste LP komt dit jaar binnen in huis, sowieso.

 

[kakature]

Ik kende enkel Closing Time (album), Tom Traubert's Blues en Way Down In The Hole (thanks David Simon )

Ondertussen heb ik de eerste vier albums achter de kiezen.

Closing Time​

Deze kende ik al langer en ik vind het een geweldig album. Nu ik het kan vergelijken met ander materiaal voelt het inderdaad wel een stukje braver of softer. Daarom niet slecht, integendeel. Ik heb het echt wel voor de sfeer van zo'n album.
Het is simpele blues en jazz, het klinkt depressief, het voelt als 3u op een vrijdagnacht in een bruine kroeg: helemaal mijn ding.

The Heart of Saturday Night​

Volgens Lint is het een hommage aan In The Wee Small Hours van Sinatra en ik was hierdoor direct geïnteresseerd: dat is namelijk één van mijn favoriete albums. Je ziet ook direct aan de albumcover dat dat gebaseerd is op In The Wee Small Hours, heel cool.
Het album voelt gelijkaardig aan Closing Time, maar voor mij dan zonder de bekende nummers of nummers die gemakkelijk blijven hangen.
Ik ga dit album met plezier nog vaak spelen, ik vind ook dat ik nog meer tijd nodig heb om alles te laten binnendringen.

Nighthawks at the Diner​

Weinig zin om aan dit album te beginnen omdat het een live-album is en dat paste precies niet goed in het rijtje
O maar, ik was verkeerd. Heerlijk om Waits zo bezig te horen. Het is direct een compleet andere vibe door de livesfeer, de ad-libs en de ramblings van Waits. Het voelt ook veel meer jazzy dan de vorige albums. Don't skip this one folks.

Small Change​

Tijdens het beluisteren viel het me binnen dat ik dit al eens gehoord had, maar het was dus nooit blijven plakken.
De opener is machtig, wat een nummer zeg, Jezus.
Je hebt hier ook de indruk dat het allemaal nog meer dronken aanvoelt. In plaats van 3u op een vrijdagnacht is dit meer 5u op een zaterdagnacht. Ik heb al deze albums direct toegevoegd aan mijn bibliotheek, zo overtuigd ben ik.

So far bevalt het mij zeker, ik heb echter wel wat schrik voor wat nog moet komen Aan de andere kant denk ik: als Dylan fan heb ik ook moeten leren omgaan met complete metamorfoses en grote verschillen qua sound van album tot album, het komt dus wel in orde!
Ook gelezen dat Waits een grote Dylan-fan is, dat verbaast mij niet

 

[CerumenCrevice]

Bone Machine als eerste album net uitgeluisterd. Ben wel fan van de kalmerende bass met piano en de lichtjes left-field percussie, net als het gebruik van de stem als instrument. Weinig van de zinnen echt verstaan, maar dat doet niet af aan het gevoel dat de stem met zich meebrengt.

Dit echt weird noemen? niet echt, ik had van de weirdness iets totaal anders verwacht. Zoals atonale intermezzos of tempo switches op schijnbaar random momenten. Normaal of pop is het daarentegen zeker niet.

Of behoort dit niet tot zijn gamma aan weirdness?

 

[Kid_C]

2 albums ver en aangenaam verrast. Dit wordt nog heel leuk!

 

[shiftyke]

Ondertussen ook ontdekt waar het mij allemaal aan doet denken:

Mag ik even benadrukken wat een top nummer dat is!

 

[Mr.Fingers]

Als "In the Neighborhood" nog eens 's avonds op de radio gedraaid wordt, is dat toch een van die zeldzame nummers waarbij het uitstappen uitgesteld wordt tot het nummer volledig afgelopen is.
Is ook zo'n nummer dat qua arrangement, harmonie en instrumentenkeuze (hammond + snare + brassband in een waltztempo, beter komt het niet) eigenlijk niet te overtreffen valt.

Nog zo'n pareltje is Time.