Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
En toch nooit doorbreken bij het grote publiek.Ik heb z’n Asylum albums deze week nog eens beluisterd en m’n mening is grotendeels hetzelfde gebleven: stuk voor stuk goeie albums maar de stijl ligt me minder dan z’n later werk. Misschien ligt het er aan dat ik de man heb leren kennen met Bone Machine en Mule Variations, in verhouding is het ouder werk dan een beetje traditioneler en daardoor wat “tammer”. Wel heel blij dat ik Small Change nog eens herontdekt heb, die steekt er voor mij met kop en schouders bovenuit. Vooral de openers van beide kanten zijn subliem.
Ik denk dat Tom Waits in een heel selecte club hoort van grote artiesten die nooit een slechte plaat afgeleverd hebben.
Ja, quasi onhaalbaar om het oeuvre op 1 week erdoor te krijgen.is twee weken tom waits ? die anderen was maar één week ?
You say that like it's a bad thingIk ben bij de rariteiten beland denk ik, Rain Dogs klinkt als een cabaret versie van een film noir maar in plaats van Humphrey Bogart hebben ze het aan Basil Fawlty gevraagd
Maakt geen fluit uit, Beefheart is batshit crazy over zijn hele oevre. Ook 1 van mijn all time favo artist, al gaat dat nog wel een STUK verder dan Waits in weirdness.Beefheart hoor ik ook duidelijk in zijn muziek, al zou ik niet weten uit welke periode de Beefheart stuff komt die ik ken.
Black Rider = musical, dat is sowieso al iets speciaals. Ik vind de albums van die periode beter. En van de musical albums is Black Rider sowieso de speciaalste. Op YouTube staat ergens een opvoering van The Black Rider, en dat is al een stuk beter dan de CD... het "klikt" dan wat beter.Back on topic: vandaag naar The Black Rider geluisterd. Dat was al vrij bizar. Ik kan het wel aan, maar weet niet of het mijn favoriete Waits-incarnatie is.
Op meerderen zelfs. Ik denk vanaf Mule Variations (uitgebracht onder Epitaph) op elk album.Ik denk dat Claypool nog bass heeft gespeeld op enkele albums van Waits.
Swordfish is slechts de eerste stap in zijn experimentele fase. Luister Rain dogs (= beter album) en als ge dan nog mee zijt: Bone Machine en zie de rest van mijn eerste 2 posts.Gisteren eens Swordfishtrombones opgezet omdat het enige album was waarvan ik op de naam kon komen. Is me niet enorm bijgebleven - al ligt dat voor een goed deel aan mijn brakke geheugen voor muziekstukken - maar ik heb wel spontaan de neiging 'm terug op te zetten. Heeft dus een goeie indruk nagelaten. Ietwat onorthodox, maar ook weer verre van volledig 'out there' dus best verteerbaar.
Niet echt groot, maar hij zal wel goed verdient hebben hoor. Al was het maar door de royalties van de vele covers van bekende artiesten (Springsteen, Steward, Jones,...).En toch nooit doorbreken bij het grote publiek.
Als ge het allemaal goed vindt, MOET ge niet mijn lijst volgen he. Dan kunt ge ook gewoon alle CDs af gaan .Mule Variations.
What Is He Building? was niet zo mijn ding, maar voor de rest een dijk van een album, alweer ongelofelijk sfeervol en een pak minder bizar dan ik gevreesd had.
Als ik Lint volg zou Blood Money helemaal mijn ding moeten zijn. Dat wordt de volgende.
You say that like it's a bad thing
Als ge het allemaal goed vindt, MOET ge niet mijn lijst volgen he. Dan kunt ge ook gewoon alle CDs af gaan .
Maar Mule Variations is ook wel 1 van mijn favos .
9 albums... dus de 7 albums van de 70s + sword en raindogs? Lol ja dan kan ik me voorstellen dat ge nen overload hebt .Ik ben ook bij de rariteiten beland:
Swordfishtrombones
Vond ik maar niets, heb ik maar één keer beluisterd want geen zin in meer. Maar ik was dan in een foul mood en ik ken mezelf goed genoeg dat dat een factor kan zijn in het al dan niet leuk vinden van een album
Rain Dogs
Om één of andere reden klikte dit dan wel weer direct, al een paar keer opgelegd deze week. Het is sowieso (momenteel) niet helemaal mijn ding, maar ik kan het zeker appreciëren.
Het komt niet als een verrassing maar ik heb momenteel wel een Tom Waits overload, weinig zin om nog verder te ontdekken deze week. Het is ook allemaal zoveel om te doen in 2 weken hé. Al 9 albums beluisterd en dit is niet hetzelfde als 9 albums van pakweg The Beatles beluisteren.
Dat betekent echter niet dat ik Tom Waits niet verder zal ontdekken op mijn eigen tempo natuurlijk!
Zeker zeker, ik heb mezelf schromelijk overschat9 albums... dus de 7 albums van de 70s + sword en raindogs? Lol ja dan kan ik me voorstellen dat ge nen overload hebt .
Daarmee dat ik een selectie had gegeven zodat ge makkelijker door alle stijlen kon geraken. Misschien als eerstvolgende (wanneer dat ook is) kiezen uit Mule Variations (die blijkt hier wel aan te slaan), of CD1 en 2 van Orphans.
Mwoah ik vond U2 even consistent op al hun platen dan Waits op al zijn platenDoen toch weinig artiesten hem na.