Gisteren eens Swordfishtrombones opgezet omdat het enige album was waarvan ik op de naam kon komen. Is me niet enorm bijgebleven - al ligt dat voor een goed deel aan mijn brakke geheugen voor muziekstukken - maar ik heb wel spontaan de neiging 'm terug op te zetten. Heeft dus een goeie indruk nagelaten. :biglaugh: Ietwat onorthodox, maar ook weer verre van volledig 'out there' dus best verteerbaar.
 
Rain Dogs is ook al geweldig. Helemaal anders opnieuw dan wat ik al gehoord had (Closing Time en Blue Valentine) en vooral buitengewoon sfeervol.

Wat een hit tot nu toe deze week.
 
  • Leuk
Waarderingen: Lint
Ik heb z’n Asylum albums deze week nog eens beluisterd en m’n mening is grotendeels hetzelfde gebleven: stuk voor stuk goeie albums maar de stijl ligt me minder dan z’n later werk. Misschien ligt het er aan dat ik de man heb leren kennen met Bone Machine en Mule Variations, in verhouding is het ouder werk dan een beetje traditioneler en daardoor wat “tammer”. Wel heel blij dat ik Small Change nog eens herontdekt heb, die steekt er voor mij met kop en schouders bovenuit. Vooral de openers van beide kanten zijn subliem.

Ik denk dat Tom Waits in een heel selecte club hoort van grote artiesten die nooit een slechte plaat afgeleverd hebben.
 
Ik heb z’n Asylum albums deze week nog eens beluisterd en m’n mening is grotendeels hetzelfde gebleven: stuk voor stuk goeie albums maar de stijl ligt me minder dan z’n later werk. Misschien ligt het er aan dat ik de man heb leren kennen met Bone Machine en Mule Variations, in verhouding is het ouder werk dan een beetje traditioneler en daardoor wat “tammer”. Wel heel blij dat ik Small Change nog eens herontdekt heb, die steekt er voor mij met kop en schouders bovenuit. Vooral de openers van beide kanten zijn subliem.

Ik denk dat Tom Waits in een heel selecte club hoort van grote artiesten die nooit een slechte plaat afgeleverd hebben.
En toch nooit doorbreken bij het grote publiek.
 
Mule Variations. :bow:

What Is He Building? was niet zo mijn ding, maar voor de rest een dijk van een album, alweer ongelofelijk sfeervol en een pak minder bizar dan ik gevreesd had.

Als ik Lint volg zou Blood Money helemaal mijn ding moeten zijn. Dat wordt de volgende.
 
Ik ben bij de rariteiten beland denk ik, Rain Dogs klinkt als een cabaret versie van een film noir maar in plaats van Humphrey Bogart hebben ze het aan Basil Fawlty gevraagd :unsure:
 
Ik ben bij de rariteiten beland denk ik, Rain Dogs klinkt als een cabaret versie van een film noir maar in plaats van Humphrey Bogart hebben ze het aan Basil Fawlty gevraagd :unsure:
You say that like it's a bad thing :wtf:


Beefheart hoor ik ook duidelijk in zijn muziek, al zou ik niet weten uit welke periode de Beefheart stuff komt die ik ken.
Maakt geen fluit uit, Beefheart is batshit crazy over zijn hele oevre. Ook 1 van mijn all time favo artist, al gaat dat nog wel een STUK verder dan Waits in weirdness.
Inspiratie bij Waits is vooral de stem / zang.

Back on topic: vandaag naar The Black Rider geluisterd. Dat was al vrij bizar. Ik kan het wel aan, maar weet niet of het mijn favoriete Waits-incarnatie is.
Black Rider = musical, dat is sowieso al iets speciaals. Ik vind de albums van die periode beter. En van de musical albums is Black Rider sowieso de speciaalste. Op YouTube staat ergens een opvoering van The Black Rider, en dat is al een stuk beter dan de CD... het "klikt" dan wat beter.

Ik denk dat Claypool nog bass heeft gespeeld op enkele albums van Waits.
Op meerderen zelfs. Ik denk vanaf Mule Variations (uitgebracht onder Epitaph) op elk album.


Gisteren eens Swordfishtrombones opgezet omdat het enige album was waarvan ik op de naam kon komen. Is me niet enorm bijgebleven - al ligt dat voor een goed deel aan mijn brakke geheugen voor muziekstukken - maar ik heb wel spontaan de neiging 'm terug op te zetten. Heeft dus een goeie indruk nagelaten. :biglaugh: Ietwat onorthodox, maar ook weer verre van volledig 'out there' dus best verteerbaar.
Swordfish is slechts de eerste stap in zijn experimentele fase. Luister Rain dogs (= beter album) en als ge dan nog mee zijt: Bone Machine en zie de rest van mijn eerste 2 posts.


En toch nooit doorbreken bij het grote publiek.
Niet echt groot, maar hij zal wel goed verdient hebben hoor. Al was het maar door de royalties van de vele covers van bekende artiesten (Springsteen, Steward, Jones,...).


Mule Variations. :bow:

What Is He Building? was niet zo mijn ding, maar voor de rest een dijk van een album, alweer ongelofelijk sfeervol en een pak minder bizar dan ik gevreesd had.

Als ik Lint volg zou Blood Money helemaal mijn ding moeten zijn. Dat wordt de volgende.
Als ge het allemaal goed vindt, MOET ge niet mijn lijst volgen he. Dan kunt ge ook gewoon alle CDs af gaan :).

Maar Mule Variations is ook wel 1 van mijn favos (y).
 
Als ge het allemaal goed vindt, MOET ge niet mijn lijst volgen he. Dan kunt ge ook gewoon alle CDs af gaan :).

Maar Mule Variations is ook wel 1 van mijn favos (y).

Blood Money vond ik iets minder memorabel, wel nog maar één keer beluisterd dus kan nog keren. Ik heb ook die Triple CD beluisterd en die vond ik wel weer heel goed. Rain Dogs, Mule Variations en Closing Time staan hier dit weekend zowat op repeat daarentegen. Blue Valentine iets minder, al swingt die wel heel lekker. Dat vind ik eigenlijk nog de meest bizarre die ik tot nu toe gehoord heb, vooral door de vocals die met momenten nogal out of context overkomen. Mule Variations en Rain Dogs hebben weliswaar een zeer "contemporary" feel, maar gebaseerd op de omschrijvingen vreesde ik het ergste en eigenlijk valt dat héél goed mee qua experimenteel gehalte imo.

Als je nog 2 of hooguit 3 albums mag aanbevelen, welke zouden het dan zijn? Heel de discografie in één stuk aandachtig beluisteren zit er niet in, maar ik heb alleszins een prachtige toevoeging aan mijn bibliotheek overgehouden aan deze week!
 
  • Leuk
Waarderingen: Lint
Sowieso Bad as Me (zijn laatste) omdat dat gewoon een steengoed album is en een redelijke overview van zijn stijlen, en Glitter & Doom, wat een goede live plaat is.

En dan afhankelijk van waar ge zin in hebt:
- Heart of Saturday Night of Small Change voor een Closing Time alternatief (beide goed, Heart meer ballads, Change meer zatte lounge zanger)

- Frank's Wild Years of Swordfish voor Rain Dogs light (ik verkies Frank)

- Real Gone of Bone Machine voor wat experimentele shizzle (ik verkies Real Gone)
 
Laatst bewerkt:
Ik ben ook bij de rariteiten beland:

Swordfishtrombones​

Vond ik maar niets, heb ik maar één keer beluisterd want geen zin in meer. Maar ik was dan in een foul mood en ik ken mezelf goed genoeg dat dat een factor kan zijn in het al dan niet leuk vinden van een album :tongue:

Rain Dogs​

Om één of andere reden klikte dit dan wel weer direct, al een paar keer opgelegd deze week. Het is sowieso (momenteel) niet helemaal mijn ding, maar ik kan het zeker appreciëren.

Het komt niet als een verrassing maar ik heb momenteel wel een Tom Waits overload, weinig zin om nog verder te ontdekken deze week. Het is ook allemaal zoveel om te doen in 2 weken hé. Al 9 albums beluisterd en dit is niet hetzelfde als 9 albums van pakweg The Beatles beluisteren.
Dat betekent echter niet dat ik Tom Waits niet verder zal ontdekken op mijn eigen tempo natuurlijk!
 
Ik ben ook bij de rariteiten beland:

Swordfishtrombones​

Vond ik maar niets, heb ik maar één keer beluisterd want geen zin in meer. Maar ik was dan in een foul mood en ik ken mezelf goed genoeg dat dat een factor kan zijn in het al dan niet leuk vinden van een album :tongue:

Rain Dogs​

Om één of andere reden klikte dit dan wel weer direct, al een paar keer opgelegd deze week. Het is sowieso (momenteel) niet helemaal mijn ding, maar ik kan het zeker appreciëren.

Het komt niet als een verrassing maar ik heb momenteel wel een Tom Waits overload, weinig zin om nog verder te ontdekken deze week. Het is ook allemaal zoveel om te doen in 2 weken hé. Al 9 albums beluisterd en dit is niet hetzelfde als 9 albums van pakweg The Beatles beluisteren.
Dat betekent echter niet dat ik Tom Waits niet verder zal ontdekken op mijn eigen tempo natuurlijk!
9 albums... dus de 7 albums van de 70s + sword en raindogs? Lol ja dan kan ik me voorstellen dat ge nen overload hebt :).
Daarmee dat ik een selectie had gegeven zodat ge makkelijker door alle stijlen kon geraken. Misschien als eerstvolgende (wanneer dat ook is) kiezen uit Mule Variations (die blijkt hier wel aan te slaan), of CD1 en 2 van Orphans.
 
9 albums... dus de 7 albums van de 70s + sword en raindogs? Lol ja dan kan ik me voorstellen dat ge nen overload hebt :).
Daarmee dat ik een selectie had gegeven zodat ge makkelijker door alle stijlen kon geraken. Misschien als eerstvolgende (wanneer dat ook is) kiezen uit Mule Variations (die blijkt hier wel aan te slaan), of CD1 en 2 van Orphans.
Zeker zeker, ik heb mezelf schromelijk overschat :cool:
 
Laatst bewerkt:
  • Haha
Waarderingen: Lint
Real Gone was alleszins ook alweer een topper. Inmiddels is het niet zo verrassend meer om de diversiteit binnen een album te horen, maar het blijft toch bijzonder knap. Sins of my Father en Make it Rain als prachtige uitschieters na een eerste luisterbeurt!
 
Laatst bewerkt door een moderator:
Enorm zot dat die mens decennialang steengoede releases uitbrengt. Doen toch weinig artiesten hem na.
 
Doen toch weinig artiesten hem na.
Mwoah ik vond U2 even consistent op al hun platen dan Waits op al zijn platen :sneaky:


@Nahrtent, ik moest toevallig een uur rijden, en heb zelf Big Time op gezet. Ik liet me teveel leiden doordat mijn favo nummer Cold Cold Ground daarop staat. Als ge een live plaat wilt horen, pak dan Glitter & Doom in de plaats, die is stukken beter.
 
Laatste dag met Tom Waits!

Lijkt me hier een duidelijk yay als het op classic artists aankomt. Die mens verdient meer aandacht als je het mij vraagt. :unsure:
 
Terug
Bovenaan