Zwart wit is het nooit maar uiteindelijk bekijk je een periode van een bondscoach altijd op basis van een aantal factoren.
1. Harde resultaten. 3 keer Nations League, 1 EK, 2 WK's. In de Nations League was het veelal niet goed, slechts 1 keer de halve finales behaald en toen twee keer verloren van toplanden. Verder blamerende nederlagen tegen Oranje en Zwitserland.
Op het EK was het een krappe voldoende, de potjes gewonnen die je moet winnen. Verloren van Italië, vrij vroeg eruit. WK 2018 was gewoon een goede prestatie. WK 2022 een dikke blamage. Ik zie dan toch met veel pijn en moeite een kleine voldoende, maar eigenlijk vind ik dat een 5 op 10.
2. Het veldspel was vrijwel consequent matig sinds het WK 2018. Je ziet dat ook aan het type goals dat de Belgen de laatste jaren maken. Heel veel goals op individuele klasse. Schoten, dribbels. Fraaie goals om te zien maar qua veldspel was het meestal niet best.
3. Opstellingen. Het vasthouden aan veel oudgedienden als Witsel en Hazard die eigenlijk niet meer kunnen is toch ook onvoldoende te noemen.
4. Uitstraling naar media en publiek. Een ruime onvoldoende, constant excuses zoeken, gekke uitspraken doen. Dat was gewoon niet best allemaal.