Heb ze leren kennen met Fear Inoculum en vind dat nog nog altijd een fantastisch album. Traag maar gestaag ook de vorige albums leren kennen.

Herinner mij hoe 3 jaar geleden als FI uitkwam ze Taylor Swift van nr. 1 verdreven in de Billboards charts :laugh::laugh:.

EDpqrsoXoAEsEqu
EDpqsn-WwAEsXTx
r9dotpbgblz71.jpg
 
Moet heerlijk zijn om ze zo laat te leren kennen en dan nog al die briljante platen te kunnen ontdekken :love:
Ja. FI blijft wel mijn favoriet voorlopig. Ook omdat ik ze daarmee heb leren kennen. Ook 10000 Days gaat gemakkelijker binnen en is wat toegankelijker. De platen daarvoor vragen wel wat meer tijd :).
 
Kennis gemaakt met Maynard James Keenan op het uitstekende Deftones-album White Pony via het uitstekende nummer Passenger:


Na 22 jaar zetten gaat mijn lichaamshaar nog spontaan rechtop staan als dit nummer start. Ik wil niet ordinair klinken, maar ik heb vandaag op sommige plaatsen haar waar ik dat toen nog niet had, en zelfs dat blijft niet onbewogen als ik dit nummer opzet.

Mooie tijden wel. Deftones rond 1999 leren kennen via het programma The Bassment op TMF waar VJ Stijn wel al eens Be Quiet And Drive (Far Away) oplegde. Op slag verliefd op die band. Toen iets later White Pony uit kwam, heb ik dat gekocht met mijn zuurverdiend zakgeld. 800 Belgische Frank. Kgaant nooit vergeten. Fenomenaal album - voelt nog altijd niet gedateerd aan.

Soit, Maynard James Keenan en Tool dus. Zot hoe complementair die in dat nummer is met Chino Moreno. Zo Tool leren kennen dankzij de betere speelplaatsdiscussies waarin muziek werd geanalyseerd en te pas en te onpas random mondelinge reviews werden uitgewisseld. Mooie tijden zei ik in mijn vorige alinea. Maak daar maar prachtige tijden van.
Undertow, Aenima en Lateralus hebben hier toen als angry/angsty teen dus ook veel uren gedraaid. Ook veel materiaal dat geschikt is om zinnekes uit te pikken om MSN-nicknames mee te maken. Ja, ik was zo ene. Wel altijd na mijn voornaam gevolgd door een tilde (~), waardoor ge mij wel makkelijk kon terugvinden :$ (ci)

Wreed content dat die 2 (?) jaar geleden ook hun weg hebben gevonden naar de streaming-platformen zodat ik die albums nog wat vaker kan herbeluisteren. 10.000 days en Fear Inoculum heb ik nog niet durven beluisteren, uit angst dat die gewoon keihard sucken. No king rules forever. Zelfs Maynard James Keenan denk ik dan. Alleen Deftones blijven godverdomme rulen.
 
Laatst bewerkt:
Kennis gemaakt met Maynard James Keenan op het uitstekende Deftones-album White Pony via het uitstekende nummer Passenger:


Na 22 jaar zetten gaat mijn lichaamshaar nog spontaan rechtop staan als dit nummer start. Ik wil niet ordinair klinken, maar ik heb vandaag op sommige plaatsen haar waar ik dat toen nog niet had, en zelfs dat blijft niet onbewogen als ik dit nummer opzet.

Mooie tijden wel. Deftones rond 1999 leren kennen via het programma The Bassment op TMF waar VJ Stijn wel al eens Be Quiet And Drive (Far Away) oplegde. Op slag verliefd op die band. Toen iets later White Pony uit kwam, heb ik dat gekocht met mijn zuurverdiend zakgeld. 800 Belgische Frank. Kgaant nooit vergeten. Fenomenaal album - voelt nog altijd niet gedateerd aan.

Soit, Maynard James Keenan en Tool dus. Zot hoe complementair die in dat nummer is met Chino Moreno. Zo Tool leren kennen dankzij de betere speelplaatsdiscussies waarin muziek werd geanalyseerd en te pas en te onpas random mondelinge reviews werden uitgewisseld. Mooie tijden zei ik in mijn vorige alinea. Maak daar maar prachtige tijden van.
Undertow, Aenima en Lateralus hebben hier toen als angry/angsty teen dus ook veel uren gedraaid. Ook veel materiaal dat geschikt is om zinnekes uit te pikken om MSN-nicknames mee te maken. Ja, ik was zo ene. Wel altijd na mijn voornaam gevolgd door een tilde (~), waardoor ge mij wel makkelijk kon terugvinden :shy: (ci)

Wreed content dat die 2 (?) jaar geleden ook hun weg hebben gevonden naar de streaming-platformen zodat ik die albums nog wat vaker kan herbeluisteren. 10.000 days en Fear Inoculum heb ik nog niet durven beluisteren, uit angst dat die gewoon keihard sucken. No king rules forever. Zelfs Maynard James Keenan denk ik dan. Alleen Deftones blijven godverdomme rulen.

FI had wat gemengde commentaren toen het uitkwam maar dat is ondertussen al weggeëbd.
10,000 days is ondertussen even legendarisch geworden als Lateralus, Aenima, ...

Adam Jones heeft volgens mij trouwens aangegeven dat hij Wings aanziet als de beste Tool track ooit.
Beide delen zijn geschreven voor Maynards overleden moeder.

Eerlijk gezegd, ik kan me niet voorstellen dat iemand die Tool kan appreciëren , 10000 days slecht zou vinden.

Vicarious -> Jambi -> Wings Pt 1 & 2 -> The Pot
Daarna nog wat short tracks om uiteindelijk tot bij Rosetta Stoned en Right in Two te komen.
 
Tool staat al jaren in m'n top 3 van favoriete bands, maar helaas nog nooit live aan het werk gezien. Daar komt in mei verandering in wanneer ze naar het Sportpaleis komen.

Heb hen vooral leren kennen door hun opmerkelijke en zalige muziekvideo's in de jaren 90 en 2000. De stijl van zowel clips als muziek greep me meteen vast om nooit meer los te laten. Sindsdien beginnen verdiepen in hun muziek en altijd blijven volgen.

Hun sterkte zit hem voor mij in hun enorm herkenbare en eigen sound en de sterke teksten. Voor mij alle vier bij de beste muzikanten ter wereld met als uitschieter Danny Carey. Ze spelen ook al heel lang met dezelfde line-up natuurlijk, wat op zich ook al uitzonderlijk is.

Ook grote fan van frontman Maynard James Keenan, ook van z'n nevenprojecten A Perfect Circle en Puscifer.
Vooral Puscifer, iets helemaal anders maar ook enorm goed. Bewijst alleen maar de muzikale genialiteit en creativiteit van James Keenan vind ik.
 
Tool is zo´n band waar het cliché wat mij betreft volledig opgaat: hun debuut is de beste. En waarover massa´s fans het met mij oneens zullen zijn in dit geval.

Sinds het uitkomen zeer groot liefhebber van Undertow. Dat album behoort voor mij tot de topreleases uit de jaren 90. De vroege jaren 90 waren mijn puberteit dus best wel wat dingen uit die periode die een levenslange indruk gemaakt hebben. Maar vaak gaat het over specifieke albums ipv het hele oeuvre van die bands.

Wat ze hierna gemaakt hebben ligt me allemaal veel minder. Ik hoor wel hoe goed het gemaakt is en waarom het succesvol en invloedrijk is. Maar telkens als ik later werk hoor krijg ik heimwee naar die duistere, maar unieke én catchy, compacte sound van Undertow. Gelukkig is er Opiate nog. :)
 
De fans van de band lijken me vaak meteen echt heel grote fans te zijn, er is precies een kleiner aandeel casual fans.

Lateralus beviel me meer dan Aenima. Er leek wat meer dynamiek en variatie in de muziek te zitten, het geheel klonk minder zwaar en log dan de voorganger. Ik vond dat Lateralus meer gemeen heeft met pakweg Isis, hoewel het geheel me minder hard rockend over kwam. Wat meer art/prog rock dan metal. Alleen kon ik ook hier mijn aandacht er niet voor de volle rit bij houden. The Grudge, Schism, Parabola en Ticks & Leeches vond ik allemaal goed, de rest maakte bij een eerste luisterbeurt sinds lang weinig indruk. Maar al bij al een redelijk goeie plaat voor een Tool leek, alleen zoals al hun platen veel te lang.

De eerste helft van 10.000 Days was het beste halfuur in hun discografie dat ik tot nu toe gehoord heb, enkel Jambi is niet zo heel interessant. Het titelnummer was het hoogtepunt en wist mijn aandacht beter te houden dan hun andere epische nummers van rond de 10 minuten. Opvallend dat dit dan net is bij een nummer waar ze het technische en ingewikkeld spel wat laten varen en in de plaats kiezen voor een hypnotische groove en een vrij rechttoe rechtaan opbouw. Hierna kwamen helaas twee vergeetbare vullertjes en de rest van het album is een pak minder. En ik moet al bijna niet meer zeggen dat ook deze plaat voor mij te lang duurde.
Ik had de indruk dat de gitaar op deze plaat ook wat prominenter is, maar vaak gaat het dan om relatief eentonige palm muted ritme-akkoorden of wat gepingel dat vaag aan Pink Floyd doet denken. Over alle platen heen is de geweldige ritmesectie veruit het beste wapen van de band en dat waar ik het meeste luisterplezier uit haalde.

Ik denk niet dat ik nog echt fan ga worden van Tool maar zeker bij deze twee albums waren er wel goeie stukken muziek te ontdekken. Moest ik de band ontdekt hebben toen ik zelf pas leerde drummen, zou ik alleen al voor Danny Carey er wat vaker naar geluisterd hebben.
 
Tool was mijn favoriete band tot ik naar meer muziek begon te luisteren. Vanaf Isis en Neurosis in beeld kwamen zijn ze heel snel naar de achtergrond geschoven. Als ik nu de platen opnieuw beluister vallen bij Lateralus de nummers op die @FlyingHorseman aanhaalt, maar de focus houden blijft moeilijker. Een favoriete plaat eruit halen is moeilijk kiezen tussen Aenema en Lateralus, ik smijt ze vandaag nog eens op.
 
Ik vind Tool een fijne band om naar de luisteren maar de fanbase moet zowat de ergerlijkste ter wereld zijn denk ik. Toen ik Aenima voor de eerste keer opzetten (ik moet toen 14-15 zijn geweest) werd ik volledig van mijn sokken geblazen. Achter in de auto met mijn Discman 'fuck L ron hubbard fuck all the clones fuck all you junkies and fuck your short memories' zitten meezingen terwijl ik geen idee had waar het over ging.

Toen ik Fear Inoculum opzetten besefte ik wel dat ik het zo wat 'gehad' heb met Tool. Allez, het is niet dat er vanaf nu nog iets gaat komen waar ik nog echt wild van ga worden, het is voor mij het soort band dat gedaan heeft wat ze moesten doen en nu eigenlijk vooral teren op hun naam (zelfde gevoel had ik onlangs bij release nieuwe single RHCP -- ook geen idee waarom die nog echt muziek maken tegenwoordig). Pneuma is een vette plaat en het blijft ziek om Danny Carey aan het werk te zien maar we kennen het ondertussen wel: complexe nummers van 10 minuten vol temposchommelingen waarin Maynard zo vaag en spiritueel mogelijk probeert te zijn en ze proberen om hun status als dé art-metal artiesten te consolideren.
 
Heb aenema en lateralus hier liggen, maar ik moet toegeven dat er nooit echt heb naar geluisterd.

Buiten Schism kan ik geen songs opnoemen, maar ben echt wel grote fan van Schism.
 
Ik vind Tool een fijne band om naar de luisteren maar de fanbase moet zowat de ergerlijkste ter wereld zijn denk ik. Toen ik Aenima voor de eerste keer opzetten (ik moet toen 14-15 zijn geweest) werd ik volledig van mijn sokken geblazen. Achter in de auto met mijn Discman 'fuck L ron hubbard fuck all the clones fuck all you junkies and fuck your short memories' zitten meezingen terwijl ik geen idee had waar het over ging.

Toen ik Fear Inoculum opzetten besefte ik wel dat ik het zo wat 'gehad' heb met Tool. Allez, het is niet dat er vanaf nu nog iets gaat komen waar ik nog echt wild van ga worden, het is voor mij het soort band dat gedaan heeft wat ze moesten doen en nu eigenlijk vooral teren op hun naam (zelfde gevoel had ik onlangs bij release nieuwe single RHCP -- ook geen idee waarom die nog echt muziek maken tegenwoordig). Pneuma is een vette plaat en het blijft ziek om Danny Carey aan het werk te zien maar we kennen het ondertussen wel: complexe nummers van 10 minuten vol temposchommelingen waarin Maynard zo vaag en spiritueel mogelijk probeert te zijn en ze proberen om hun status als dé art-metal artiesten te consolideren.
I wear that with pride.

Enneuh proberen?

:biglaugh:
 
Fear Inoculum 5lp box voor 180€ te pre-orderen bij Music Mania. Koopje! :oink:
Wat is eigenlijk het verhaal achter die hoge prijs die ze vragen voor hun laatste plaat, zelfs op cd?
 
Tot nu toe de eerste 3 + Opiate nog eens beluisterd.
Opiate was beter dan ik mij herinnerde, Lateralus nog steeds op 1.
 
Lateralus ken ik best wel goed, ik ga vandaag eens 10.000 Days opzetten. Ik denk niet dat ik dit album ooit helemaal beluisterd heb.
 
Terug
Bovenaan