Ik ben zelf fan van Alternative Rock maar had nog nooit een volledig album beluisterd van Sonic Youth.
Wat rock, wat punk en wat ruis maar voor mij nog geen geheel. Ik heb net Daydream Nation beluisterd en vond er geen enkel nummer echt uitspringen. Ik probeer zeker nog wat meer te doen dan enkel Daydream Nation want ik heb het gevoel dat je naar deze groep echt moet groeien.
 
Ik heb Sister en Dirty nog eens geprobeerd maar het doet mij weinig tot niets. Zoals hierboven geschreven, het is waarschijnlijk een band waarin je moet groeien of die je van scratch volgt. Veel respect voor hetgeen ze bereikt hebben, maar ook beetje verbazing dat ze zo'n groot publiek hebben weten te bekoren met hun muziek.
 
Ik ben zelf fan van Alternative Rock maar had nog nooit een volledig album beluisterd van Sonic Youth.
Wat rock, wat punk en wat ruis maar voor mij nog geen geheel. Ik heb net Daydream Nation beluisterd en vond er geen enkel nummer echt uitspringen. Ik probeer zeker nog wat meer te doen dan enkel Daydream Nation want ik heb het gevoel dat je naar deze groep echt moet groeien.
Ik heb Sister en Dirty nog eens geprobeerd maar het doet mij weinig tot niets. Zoals hierboven geschreven, het is waarschijnlijk een band waarin je moet groeien of die je van scratch volgt. Veel respect voor hetgeen ze bereikt hebben, maar ook beetje verbazing dat ze zo'n groot publiek hebben weten te bekoren met hun muziek.
Probeer het nog vol te houden tot het album Washing Machine. Het titelnummer samen met 'Unwind' is een excellente combo, net als het twintig-minuten lang slotnummer, maar daar heb ik sowieso een zwak voor.

Ben nu bezig met 'A Thousand Leaves' en dat is het eerste beneden-gemiddelde van hen. Beetje te braafjes.
 
Probeer het nog vol te houden tot het album Washing Machine. Het titelnummer samen met 'Unwind' is een excellente combo, net als het twintig-minuten lang slotnummer, maar daar heb ik sowieso een zwak voor.

Ben nu bezig met 'A Thousand Leaves' en dat is het eerste beneden-gemiddelde van hen. Beetje te braafjes.

The Diamond Sea is :love: :love: :love:
Na the Washing machine hebben ze platen uitgebracht op hun eigen SYR label, als je The diamond Sea kunt appreciëren, zou ik zeker hun werk op dat label eens beluisteren.
Dit is Slaapkamers met slagroom van op SYR 2, ik weet echt niet hoe ze op deze titel gekomen zijn.
Alles wat ze samen met Jim O'Rourke uigebracht hebben is ook niet mis, eigenlijk is zowat alles waar O'Rourke aan meegewerkt heeft, en alles wat hij uitgebracht heeft zeker het beluisteren eens waard. :music:

Nog een laatste toevoeging: Sonic youth heeft een uitstekende verzamelaar, voor hun muziek uitgebracht in de jaren 80: Screaming Fields Of Sonic Love.
 
Laatst bewerkt:
'Slaapkamers met slagroom' is er eentje om af te spelen bij een lunchpauze als collega's rondom je willen zitten, maar je ze toch wil kwijt geraken en ze je constant zitten aan te staren met de denkvraag: "Wat is er mis met die kerel?" En dat bekijk ik zelf uit positief oogpunt. Mocht ik ooit in zo'n situatie komen, weet ik wat te doen :evil:.

A Thousand Leaves: 'contre le sexisme': Björkey. Minder stevig dan hun vorige albums, doch zijn er nieuwe muzikale geluiden te horen zoals in 'Wildflower Soul'.

NYC Ghosts & Flowers: Na het openingstrio had ik gehoopt op verbetering, maar njet.

Murray Street: Eentje die bijna het niveau behaalt van 'Washing Machine'.

Sonic Nurse: Komende uit 2004 is er niet veel verandering te merken van eerdere albums, maar genietbaar en het meest 21e-eeuwachtig. Het lijkt erop dat het album 'NYC Ghosts & Flowers' het enigste mismaaksel is in hun catalogus.

Rather ripped: 'Do you believe in rapture?' is apart voor hun doen. 'Turqouise Boy' met glimpen van vroeger. 'Pink Steam' was de beste van de hoop.

The Eternal: Laatste album en eentje waar vele bands van kunnen dromen om in hun repertoire te hebben. Behoort zeker niet bij hun beteren, maar als je ongeveer 38j muziek maakt met dezelfde compagnons en de frisheid wat verdwenen is, kan je teren op al de ervaring om fans van je werk in een goed humeur afscheid te laten nemen.

Classic artist? Geen idee, dat laat ik over aan de meer ervaren muziekkenners hier, maar fan geworden?
:clap: Ja.
 
SY ga ik zeker nog wat meer van luisteren. Vond het voorlopig ok tot goed. Maar een echte klik maken met hen vind ik moeilijk. Enkel bij het nummer Kool Thing heb ik dat, wat ik een goed nummer vind. (en dat album heb ik nog niet eens geluisterd).
 
Ik heb toch maar het debuutalbum eens opgelegd omdat het zo kort is... Totaal verrast dat dit direct een klik maakte terwijl ik dat bij Daydream Nation niet echt had. The Burning Spear is goed. Maar I Dreamed I Dream vind ik echt fantastisch goed. De andere nummers zijn ook goed. Ik heb het gevoel dat veel v/d post-rock acts die later zouden volgen dat nummer vaak beluisterd hebben. Ik heb er een Slint-achtig gevoel bij, en dat is goed, want van Spiderland ben ik absoluut fan. Vooral bij nummer 2 en 6 doen mij zo hard aan Spiderland denken. Zeer goed!

Zal eens moeten verder gaan dan de komende dagen.
 
Oké, nu toch met zijn tijd 7 albums beluisterd, chronologisch de eerste 7, daarbij ook nog een EP meegenomen (Kill Yr. Idols). Ik ben geen kenner van alt. rock trouwens, maar de noise rock tag boeit me wel, omdat het misschien meer gemeen heeft met de shoegaze scene.

Tot nu toe ligt het me nog steeds, van de experimentelere SY albums herinner ik me niet zoveel meer, maar ik vond het wel goed. Er staan daar echt een paar goede nummers. Hoogtepunten zijn: I Dreamed a Dream EN vooral Society is a Hole. Misschien dat van alle SY nummers Society is a Hole zelfs op papier me het meest ligt.

EVOL vond ik iets minder goed, ik weet niet waarom. Misschien was ik niet echt in de stemming. Maar Sister daarentegen is een fantastisch album. Het begon wat twijfelachtig, maar op een gegeven moment is het ene nummer zo goed, en het nummer dat daaropvolgt is nog beter. Het nummer dat daarop volgt is nog beter, en het nummer dat daar op volgt, doet er nog een schep bovenop. Daarna komt dan het aanstekelijke Hot Wire My Heart. Maar nummer 3-4-5-6-7 is misschien de beste rij van 5 nummers dat ik ooit heb gehoord in de muziekindustrie, omdat het ene het andere versterkt en daar de hypnose toeslaat. Schizophrenia is misschien zelfs het minste nummer van Sister.

Daydream Nation is ook geweldig. Ik ben niet echt iemand die lyrics of teksten of zang kan onthouden. Wat ik probeer niet, zelfs bij de K3 liedjes kan ik het refrein niet onthouden. Maar bij Teenage Riot kan ik de gitaarwerk wel onthouden of toch het heel memorabele stuk. Dat is echt volledige perfectie, en dat speel ik wel opnieuw af als ik ga gaan slapen in mijn hoofd (blijkbaar). Daydream Nation vind ik heel goed, maar wel een moeilijker album dan Sister, omdat ik nog wat moeite heb met de samenhang van sommige nummers, misschien zit er meer afwisseling in. The Sprawl is echt ook weer een top SY nummer, alsook nummer dat daarop volgt. Verder zitten ook weer erg goede nummers in, maar moet het nog een paar keer afspelen.

Goo is ook weer een heel lekker album, inderdaad iets gepolijster maar nog altijd zeer sterk in wat het doet, en nog altijd genoeg SY. Ook dit moet ik meer luisteren, maar het werkt weer erg goed. Opnieuw hypnotisch. Kool Thing is wellicht het meest catchy nummer. Het begin is dat ook. Maar de leukste nummers zijn verderop: Mote is sterk en heeft iets meer een waas. Disappear is misschien mijn favoriet nummer.

Maar de albums moet ik wel meer dan één keer luisteren. Daydream Nation is het al de 2e keer.

Beste nummer van de 7 albums vind ik Society is a Hole (van Confusion is Sex) om apart te luisteren. Dat werkt zo goed. Heel sterke wall of sound, maar achter die wall of sound gebeurt heel veel op verschillende lagen, en zit een percussieve hypnotisch geluid achter gescholen, en dat werkt zo goed.

Ik zal zeker meer luisteren, maar misschien beter dat ik op dit punt als ik iets opleg eerder iets herbeluister. Dirty en Washing Machine wil ik zeker nog luisteren. Misschien Murray Street, ben ik daarmee klaar en ken ik de albums beter kan ik misschien verder gaan, maar dat zie ik dan nog wel en dat zal niet voor direct zijn.

C81Endr.png


1z1VGey.png


113 scrobbles op dit moment.
 
Laatst bewerkt:
Dirty ook maar even opgelegd.

Ik weet niet waar het aan ligt, maar hier ben ik iets minder fan van. Ik heb het gevoel bij het luisteren van dit album dat dit eigenlijk een grote verandering is, zelfs tegenover Goo. Veel elementen vallen gewoon weg, nieuwe worden toegevoegd. Natuurlijk moet je als groep evolueren, maar daardoor heb ik het gevoel dat het typische Sonic Youth-geluid van de eerste 7 albums weg valt, en het rauwe ook wat wegvalt. Er is een drumstel toegevoegd dat ik niet herken van de vorige albums. De stem is veel meer op de voorgrond aanwezig. Het geheel of het gitaarwerk voelt een stuk trager aan, en de noise invloeden lijken kleiner.

Het voelt gewoon meer als traditionele alt-rock aan zoals de tien jaar erna nog heel veel zouden volgen. Sugar Kane, JC en Chapel Hill zijn nog goed, misschien Theresa, Purr en On The Strip ook, de rest vind ik niet echt memorabel. Ik vind het gewoon geen album waar ik bij kan wegdromen.

Misschien een ideaal album om voor de liefhebbers van 2000's alt-rock etc. aan te raden, maar voor mij heeft dit minder te bieden.
 
Terug
Bovenaan