Electronic dance music aka lmdv shit muziek.
Dus, dance?
Ik vind dat er toch leuke/goeie dance is. :unsure:
Maar ik ben ook totaal niet thuis in deze labels. (Stuur mij maar terug naar het rock & metal gedeelte daarvoor. :p)
 
Ze waren op pukkelpop ergens rond het jaar 2000 en ik lag kapot gezopen en gesmoord op het plein ernaast. Ik weet nog dat ik dan besefte van damn the prodigy en ik lig hier en ga daar nooit geraken.

Nog altijd spijt ervan dat ik ze dan gemist heb.

Blijf het echt vette muziek vinden. Vooral the fat of the land 👌
 
like mike/dimi vegas :)
Ah dat was een "l" en geen "i", check :thumb:.

Het leuke aan de The Prodigy voor mij is dat ze tot aan No good (nu nog een dijk van een plaat in clubs) zo goed als onbekend waren in de Eu begin jaren 90, heb er veel geweten die House fan waren maar niks moesten hebben van the Prodigy voor mij waren het gouden jaren, the Prodigy is voor mij de opvulling geweest tussen de niet commerciële New beat en het moment dat ik House fan werd, Maurice Engelen met zijn vele projecten zweeft daar ook nog ergens tussen.
Uw link en bijgevolg obligatoire Youtube rabbithole kwam ik uit op dit:

Dat spreekt mij al stukken meer aan dan The Prodigy, en klinkt mij all veel meer "electronic punky".
 
Zal verkeerd zijn met mijn denkwijze dan

Als je de tijdsperiode waarin bepaalde elektro-muziek populair was niet echt hebt meegemaakt,is het volgens mij moeilijker om er appreciatie voor te krijgen in het heden.
Eurodance is ook zo'n voorbeeld denk ik,nu moet je zulke muziek niet laten horen aan mensen die niks met de jaren '90 te maken hebben.
Die gaan dat waarschijnlijk rotslecht vinden,terwijl dat het voor mij persoonlijk ook wel jeugdsentiment is.
Uitgangsleven stond er bol van,net zoals de grunge etc...
Al zullen er wel uitzonderingen in het elektrogenre zijn die de tand des tijds overleven zeker.
Terwijl rock gerelateerde genres uit eender welk era tegenwoordig nog altijd geapprecieerd kunnen worden.
Maar bon zal het wel bij het verkeerde eind hebben.

Ken eigenlijk niks van kraftwerk (buiten hun naam en dat ze inspiratie zijn voor heel veel artiesten uit verschillende genres) en Autreche (kom ik echt uit andere wereld als ik hier nog nooit van gehoord heb)
Zelfde met jazz, klassieke muziek en middeleeuwse gedichtenzang.
Ik ben niet met rock muziek opgegroeid en kan het eigenlijk ook moeilijk apprecieren.
Terwijl geen enkele stijl of genre beter of slechter is dan de andere, is appreciatie al een volledig andere manier om er naar te kijken.
 
kijk eens aan:
HVWwhG2.jpg
 
Ik heb het vooral over een veel vroegere periode (channel x, Digital Orgasm, Lord of acid enz)
Eigenlijk verdiend die kerel zelf ook een topic niet normaal wat die allemaal gedaan en betekend heeft voor vele, Zelfs The Prodigy zeiden dat Maurice Engelen een groot voorbeeld voor hun was

Dat The Prodigy Maurice Engelen als inspiratiebron hadden heb ik nooit opgevangen,andersom wel.
Maar ik sluit het ook niet uit ;)


Ooit nog Lords Of Acid/Praga Khan gezien op Landen Beats (2014 blijkbaar)


Atari Teenage Riot ook ergens zien passeren in't topic hier,vond dat ook wel goed indertijd maar heb me er eigenlijk ook nooit in verdiept,zou het eens moeten doen.

Wat vinden jullie bvb van Shaargoth en JunkieXL,





 
Heel wat nosalgie hier, vooral dan de bekendere hits, maar de albums zijn voor mij ook meer een hele hoop brij met dan af en toe wat uitschieters.
Met de muziekvideo's erbij krijgt het toch al wat meer, zoals sommigen hierboven al aanhaalden is dit ideale soundtrack-muziek.

kwam daar deze remix tegen trouwens:
Waar is de tijd dat Pendulum hier hele dagen op stond:

"I'm getting to old for this shit" :unsure:
 
Dat The Prodigy Maurice Engelen als inspiratiebron hadden heb ik nooit opgevangen,andersom wel.
Maar ik sluit het ook niet uit ;)
Die hebben toch redelijk wat (geleend) van Maurice hoor, hebben ook vaak samen getourd

En niet enkel The Prodigy.
Wel grappig The Prodigy was in Belgie bij het grote publiek eerder bekend dan Maurice met al zijn projecten.
 
Laatst bewerkt:
Over invloeden gesproken, hoe Front 242 Richard23 gebruikte om het volk op te zwepen tijdens hun optredens, was een groot voorbeeld voor The Prodigy, die met Keith Flint op dezelfde manier te werk gingen.
Later, toen Front 242 zich zelf terug wou heruitvinden, werd The Prodigy 1 van hun invloeden.

De eerste song is Front 242 live in Brussel in 1985 met Body To Body, de eerste echte EBM song volgens mij.

De tweede song is een nummer dat Front heeft laten remixen door the Prodigy: Religion (The Prodigy/Bass Under Siege Mix)


 
Die hebben toch redelijk wat (geleend) van Maurice hoor, hebben ook vaak samen getourd

Daar was ik ook van op de hoogte (het touren) maar wist niet dat Liam zaken ging halen bij Maurice.

Deborah Ostrega bij Lords Of Acid ten tijde van die clip.
 
Ik heb het vooral over een veel vroegere periode (channel x, Digital Orgasm, Lord of acid enz)
Eigenlijk verdiend die kerel zelf ook een topic niet normaal wat die allemaal gedaan en betekend heeft voor vele, Zelfs The Prodigy zeiden dat Maurice Engelen een groot voorbeeld voor hun was
Maar geef toe dat dat toch ook een goed album was. :) (Ik ben de titel kwijt... :unsure:)
 
Album 2 en 3 zijn er ook door.

De tweede vond ik de beste, grote stap vooruit productiegewijs, meer variatie in de nummers en acidinvloeden t.o.v. 1 en 3. 1 classic nummer (No Good) dat nog steeds awesome blijft en een niet single dat ik best vet vond (Speedway).
Nummer 3 vond ik de nummers te veel op elkaar gelijken, je hebt de classics (Firestarter, Breathe, Smack My Bitch Up) die er uitspringen, de rest klonk voor mij als een herhaling van dezelfde break. De classic singles vind ik ook niet zo sterk als No Good op de tweede plaat.

Ik zal dit weekend nog proberen wat recenter materiaal te beluisteren, maar ik vrees dat het vanaf nu vrij hard downhill gaat als ik de rest mag geloven.
 
Net Experience gehoord.

Niet mijn ding en ik word zelfs ambetant van de meeste nummers omdat het mij veel te druk is allemaal. Ik "scroll" dan ook door de meeste nummers.
(Of ik heb het verkeerde moment uitgekozen om te luisteren, dat kan ook.)

Wind It Up is voorlopig het enige nummer dat ik nog oké vind.
De muziek die wordt gebruikt in Out Of Space vind ik eigenlijk toch wel nog tof, maar nog steeds die stemmetjes, en geluidjes... Als die er nu niet waren geweest had ik het waarschijnlijk leuker gevonden.

Hé?! Hoor ik nu ineens Arthur Brown in het nummer Fire?! Huh... Bijzonder om te horen, zal ik maar zeggen. :') Past totaal niet, vind ik.

Het is wel een echte terugblik naar de jaren '90. Doet mij nogal aan de games denken uit die tijd.
 
Experience 6.5/10: 'Charly' lol wtf was dat? 'Out of Space' catchy. 'Everybody in the Place' was spontaan head bobbing. 'Weather Experience' beste nummer. 'Fire' was irritant. 'Ruff in the jungle' was minder irritant.

Music for the jilted generation 8/10: 'Break and Enter' is losgaan zonder te denken aan remmen. 'Speedway' en 'Voodoo people' best oké. 'Skylined' blijft verdacht steken. 'No Good' live vond ik beter dan de studio-versie.

The fat of the land 6/10 : 'Funky Shit' en 'Climbatize' zijn mijn favorieten hieruit.

Always outnumbered, never outgunned 7/10: 'Medusa's path' :clap:. Het begin van 'The Way it is' leek me geleend te zijn van MJ' 'Thriller'.

Invaders Must Die 8/10: Hun beste openingsnummer tot zover, samen met 'Break and Enter'. 'Take me to the hospital' is een nummer dat ze gerust mogen afspelen als ze me reanimeren in een ambulance. 'Warriors Dance :bow:. 'Piranha' en 'Stand up' waren redelijke afsluiters.
 
Doorheen alle albums gegaan en moet eerlijk zeggen dat ik het buiten de reeds gekende hits toch maar meh vind. Die hits steken er dusdanig bovenuit dat de rest gewoon vervalt in middelmaat voor mij. Ook niet iets wat ik zomaar zou opzetten als ik met iets anders bezig ben.

Vond ik het slecht? Nee zeker niet. En zoals gezegd (vooral de hits) zijn echt wel catchy enzo maar in tegenstelling tot vorige classic artists heb ik geen nieuwe inzichten of nieuwe dingen ontdekt. Beetje teleurstellend in feite want heb zelf op The Prodigy gestemd net in de hoop om toppertjes buiten hun hits te ontdekken.
 
De eerste 3 albums zijn een groot deel van mijn vroege jeugd geweest. Herinner me nog exact het moment wanneer ik "No Good" voor een eerste keer op tv zag. This was my sound! Ik herinner me ook nog zeer goed de frustratie da'k had als 9 jarige kotter om meer gelijkaardige muziek te vinden. In random platenwinkels dan rondvragen en neuzen bracht nooit echt veel op dus vergaarde ik meestal onbekende nummers via tapes met vriendjes die'k dan jaren later af en toe zou identificeren. Ons ma haar platen en tapes versneld afspelen was ook wel eens leuk :unsure:

Had sowieso wel wat kritiek verwacht op "The Experience" gezien de rave/breakbeat sound relatief onverfijnd is naar hedendaagse standaarden maar hier blijf het toch een kleine mijlpaal met vooral "Wind it Up", "Your Love", "Hyperspeed" en "Out of Space" als rasechte anthems van de early rave generatie.

Music for a Jilted Generation heeft electronische muziek naar hele generaties gebracht en geniet meer dan terecht een volwaardige klassieker status. Jarenlang van begin tot eind gespeeld en staat hier om de zoveel tijd wel eens op. Most played "No Good", "Claustrophobic Sting" en mijn absolute favoriet van het album "Full Throttle" maar eigenlijk staat er geen enkel slechte track op.

Fat of the Land is zeker technisch hun meest volwaardige album en je kunt denk ik echt zeer goed afleiden welke sound Howlett heeft nagejaagd om het best te doen klinken op grote podiums. De muziek ademt veel meer en het blijft in dat tijdperk 1 van de weinige "bands" die electronisch geweld met wilde gitaarsamples goed kon mixen. Grotendeels terecht als hun piek beschouwd. Climbatize favo nummer, maar wederom geen enkele misser.

Always Outnumbered, Never Outgunned was hier de eerste teleurstelling voor mij. In retrospect lag dat eerder aan het najagen van andere muziek dan het album zelf. Nu ik het opnieuw beluister vind ik het alvast pakken beter dan toen maar in rotatie zal het hier net niet geraken.

De latere albums lijken me estethisch meer die zachte softsynths van de typische "stadium drum and bass" sound ala Pendulum etc op te gaan wat net het punt was voor mij om even afscheid te nemen van Drum and Bass. Te rechtdoor, te steriel, te warm en rond. Ik groeide eerder toe naar crunchy breaks en meer extreme koude ritmes. Rond dit tijdperk werd deze sound in ons klein Belgenlandje sterk vertegenwoordigd in de Breakcore cultuur waar ik uiteindelijk mijn eerste kraakpandfeestjes heb ontdekt zoals in de befaamde "No Good" video. Good times en The Prodigy is er meer dan eens gepasseerd op een avond.

Leuke video overigens ondanks dat het misschien niet volledig inlevert op de titel.

 
Terug
Bovenaan