Classic Artists Nick Cave and the Bad Seeds

[FlyingHorseman]

Dig Lazarus Dig heeft swagger maar als je de minder propere versie daarvan wil horen, kan je de Grinderman platen eens beluisteren. Goeie plaat wel, maar ik zou 'm waarschijnlijk ook in de tweede helft plaatsen van mijn persoonlijke rangschikking.

 

[willydrama]

1. B-sides (allegaartje van rares en alternate version die soms veel beter zijn dan hun origineel + hun beste song staat hierop, zie beneden

goeie tip

 

[Polle32]

Jaren geleden ooit eens op tv op dit optreden gestoten, nu nog maar eens herbekijken want ik herinner mij dat ik het geweldig vond:

 

[Lint]

Dig Lazarus Dig heeft swagger maar als je de minder propere versie daarvan wil horen, kan je de Grinderman platen eens beluisteren. Goeie plaat wel, maar ik zou 'm waarschijnlijk ook in de tweede helft plaatsen van mijn persoonlijke rangschikking.

Ik overigs ook. Ik vind dat zeker een goede plaat, maar wrsch ook in de bodem helft.
Ik heb hem vooral aangeraden omdat het een beetje van al hun stijlen bevat, en wel een goed overzicht geeft.

 

[Lint]

Jaren geleden ooit eens op tv op dit optreden gestoten, nu nog maar eens herbekijken want ik herinner mij dat ik het geweldig vond:

Initieel niet aan gedacht, maar eigenlijk kunt ge ook perfect de platen Live Seeds & Abatoir Blues Tour beluisteren voor een summary van alles tot aan Lazarus. Overigs HEEL goede live albums imo.

 

[FlyingHorseman]

Ik overigs ook. Ik vind dat zeker een goede plaat, maar wrsch ook in de bodem helft.
Ik heb hem vooral aangeraden omdat het een beetje van al hun stijlen bevat, en wel een goed overzicht geeft.

Ja op die manier was dat wel een goed idee! Eigenlijk is dit ook het echte begin van de huidige periode. Mick Harvey zit hier al wat meer op de achtergrond en overal komen de rare geluiden van Warren Ellis tevoorschijn. En Night Of The Lotus Eaters is het eerste uitstapje met loops, heerlijk nummer.

 

[Deleted member 95]

Door omstandigheden pas vandaag kunnen beginnen en ik heb een aantal drukke dagen komende, dus maar wat blij dat het twee weken zijn want Murder Ballads was alvast prachtig. Een mooie balans tussen sfeervol en edgy, en het blijft gewoon steeds interessant bovenal. Als ik dan toch iets negatief moet zeggen: er zitten - en dit is louter een eerste indruk - iets te veel "lalala" momentjes in, geen idee hoe ik het anders moet omschrijven. Verder viel het mij ook op toen ik naar het (zeker even interessante) The Good Son luisterde, en nu opnieuw, dat Nick Cave weliswaar een heerlijk sfeervol en zeer divers stemgeluid heeft, maar dat hij zangtechnisch toch af en toe hoorbaar de limiet opzoekt of zichzelf lijkt te overschatten.

Nu ik er aan terugdenk, zou dat laatste wel eens de reden kunnen zijn dat Grinderman één van mijn slechtste live-ervaringen is die ik ooit heb meegemaakt, maar ik heb dat nog niet opnieuw durven beluisteren om die theorie al dan niet te bevestigen. Maar goed, dit is een andere band, en als de songwriting en de sfeer over het algemeen zo goed blijven als op deze plaat, maken die paar, minieme mindere momentjes mij allemaal geen reet uit en wordt het toch vooral genieten de volgende twee weken!

From Her to Eternity ga ik voorlopig wel overslaan, als ik de comments goed inschat gaat dat niets voor mij zijn, dus die laat ik even in de koelkast.

 

[Avondland]

Nog eens The Mercy Seat opgezet. Eerst gehoord via Johnny Cash, maar het origineel is minstens even goed. Als tekstschrijver is Cave ook best boeiend. Zijn daar interessante essays over geschreven?

 

[PBR Streetgang]

wtf ik heb veel gemist precies
the prodigy compleet gemist en nu al paar dagen into nick cave?


en ikke maar sabbath blijven luisteren

 

[PBR Streetgang]

Meer liefde nodig voor Push The Sky Away, die mag zeker naast Skeleton Tree staan!

Alvast mijn favoriet, maar ook gewoon de meest beluisterde. Nog niet vertrouwd genoeg met Skeleton Tree, die leg binnenkort nog eens op. Ik durf het bijna niet zeggen, maar die deed me nogal weinig laatste keer...


Groot fan van Cave, al denk ik dat ik van al zijn output het meest geluisterd heb naar Grinderman. Reuze plaat.

 

[shiftyke]

wtf ik heb veel gemist precies
the prodigy compleet gemist en nu al paar dagen into nick cave?


en ikke maar sabbath blijven luisteren

 

[Lint]

Ben ik de enige die vind dat het mooie weer en de "terras en bbq vibe" slecht getimed is voor deze classic artist?

 

[BlackOccult]

wtf ik heb veel gemist precies
the prodigy compleet gemist en nu al paar dagen into nick cave?


en ikke maar sabbath blijven luisteren

Arme stakker.

Ben ik de enige die vind dat het mooie weer en de "terras en bbq vibe" slecht getimed is voor deze classic artist?

Nope. Helaas nog niets opgezet van Nick Cave en daarom bewust ook een beetje uit deze thread gebleven... Straks eens een poging doen.

 

[Deleted member 95]

Ben ik de enige die vind dat het mooie weer en de "terras en bbq vibe" slecht getimed is voor deze classic artist?

Toch, toch, ik heb wel al een en ander geluisterd hoor.
In volgorde: The Good Son, Murder Ballads, The Boatman's Call, Dig, Lazarus, Dig!!! en Abbatoir Blues / The Lyre of Orpheus.

In het algemeen blijf ik grotendeels bij mijn vorige post: geweldig kwalitatief en divers werk met een goede stem (die helaas echter soms net wat te veel de limiet opzoekt). Maar ik moet tegelijk ook toegeven dat ik niet zo overdonderd ben als door Tom Waits destijds. Dat was echt een spirituele awakening bijna, terwijl dit ergens wel binnen de verwachtingen valt die ik vooraf had. Het is allemaal net iets minder memorabel, net iets minder uniek, en net iets minder up my alley. Er zijn geen specifieke nummers die mij meteen vastgrepen en ik meteen opnieuw wou horen, alles kabbelde lekker voort (maar wel op een zeer hoog niveau, gelukkig).

Ik denk dat ik Push the Sky Away en Skeleton Tree er nog bijpak + een live album en het dan even ga laten bezinken.

 

[PBR Streetgang]

Straks begin ik aan de Nick Cave albums die ik nog nooit beluisterd heb of waarvan ik me niets kan herinneren.

First up: Kicking Against the Pricks want die heb ik ooit eens op vinyl gekocht toen ik begon te verzamelen, maar nooit deftig kunnen luisteren want hij is gewoon te zwaar bekrast.

 

[SnakeGodRovinin]

Dig, Lazarus, dig!!! beluisterd en vond het maar 'meh'.
Had in het verleden zijn laatste drie albums opgezet: Carnage; Ghosteen en Skeleton Tree, en die bevielen me een pak beter .
Bon, wie weet komt het wel (met de jaren). Van Waits heb ik afgelopen week twee LP' gekocht en dat beklaag ik me niet.
Als je PJ Harvey en prime Kylie Minogue kan verleiden tot duets, dan moet je wel iets goeds doen, zeker?

 

[shiftyke]

Ik ben er wat random aan het door gaan en tot nu toe is Push The Sky Away veruit het beste wat ik al van deze man beluisterd heb!

In z'n begin periode vond ik het iets te rauw, ook het stem geluid. The Boatsman's Call was ook zeer aangenaam, deed me wat aan Cohen denken.
Zoals verwacht heb ik wel meer een boon voor de zweverige, etherische Nick Cave.

 

[Svartálfar]

Heb er ook nog niks van beluisterd terwijl dit echt wel een artiest is waar ik wat meer van wil ontdekken, heb ooit alleen maar Skeleton Tree geluisterd wat ik trouwens best wel te pruimen vond, maar toch nooit echt op men eigen meer van ontdekt. Ga er deze week werk van maken!

 

[BearPils]

Dig, Lazarus Dig! en Murder Ballads al opgezet...
Tot nu meer fan van de Piano Nick Cave.

Op naar Skeleton Tree en dan eens wat dieper graven!

 

[Lint]

Had in het verleden zijn laatste drie albums opgezet: Carnage

WHAT THE SHIT IK WIST HELEMAAL NIET DAT ER DIT JAAR EEN CAVE-ELLIS ALBUM WAS UIT GEKOMEN .

Als je PJ Harvey en prime Kylie Minogue kan verleiden tot duets

Die "tot duets" moogt ge zelfs laten vallen .
Zijn opzet om "Where the Wild Roses Grow" een single te maken, was trouwens letterlijk zodat mensen het album zouden kopen (Minogue was giga populair) en denken "what the fuck is this, why did I buy this shit?" .

Toch, toch, ik heb wel al een en ander geluisterd hoor.
In volgorde: The Good Son, Murder Ballads, The Boatman's Call, Dig, Lazarus, Dig!!! en Abbatoir Blues / The Lyre of Orpheus.

In het algemeen blijf ik grotendeels bij mijn vorige post: geweldig kwalitatief en divers werk met een goede stem (die helaas echter soms net wat te veel de limiet opzoekt). Maar ik moet tegelijk ook toegeven dat ik niet zo overdonderd ben als door Tom Waits destijds. Dat was echt een spirituele awakening bijna, terwijl dit ergens wel binnen de verwachtingen valt die ik vooraf had. Het is allemaal net iets minder memorabel, net iets minder uniek, en net iets minder up my alley. Er zijn geen specifieke nummers die mij meteen vastgrepen en ik meteen opnieuw wou horen, alles kabbelde lekker voort (maar wel op een zeer hoog niveau, gelukkig).

Ik denk dat ik Push the Sky Away en Skeleton Tree er nog bijpak + een live album en het dan even ga laten bezinken.

Ik ben akkoord hoor. Ik vind Cave en The Seeds goed, heel erg goed zelfs. Maar hun output is niet consistent top (voor mijn persoonlijke smaak). Er is nog een serieuze gap tussen mijn echte top (Waits, Zappa, deels Bowie), en de 10-20 volgende artiesten die afwisselend in mijn top lijstjes belanden.
Zelfs puur over "muzikanten waar ik ondersteboven ben van hun kunnen" staan noch Cave noch de Seeds in mijn tier 1 list, but more on that next week .


Sowieso moet ge imo 1 van de Push the Sky Away-Skeleton Tree-Ghosteen trilogie beluisteren, dat is weer een heel "andere" Seeds. Om compleet te zijn kunt ge nog 1 van de eerste 4 albums luisteren voor die post-punk periode ... of ge legt gewoon The Birthday Party op:

Spoiler: Birthday Party

Vooral live waren die wel cool. Gewoon ... like ... pure fucking carnage.
En op zijn minst moet ge erkennen dat ze een gigantische evolutie hebben door gemaakt .



En ik zou eens snel skippen door het B-Sides & Rarities album. Daar staan HEEL toffe dingen & alternate versions op die nergens anders op staan. Of weete wat ik zal hier mijn eigen selectie linken:

Spoiler: B-Sides & Rarities

• Betty Coltrane & Robert Moore, mijn fave Seeds nummer:
  
• De fucking awesome cover van Black Betty:
  
• Deze bar brawling meekweler:
  
• Till the End of the World, ik weet niet helemaal waarom but I love this song:
  
• Deze acoustische versie van Jack The Ripper:
  
• En de Seeds in hun meest poppy-rocky versie:
  
• Deze mooie deuntjes:
  
• Deze "drop-off" van Murder Ballads, Knoxville Girl: