Toch, toch, ik heb wel al een en ander geluisterd hoor.
In volgorde: The Good Son, Murder Ballads, The Boatman's Call, Dig, Lazarus, Dig!!! en Abbatoir Blues / The Lyre of Orpheus.
In het algemeen blijf ik grotendeels bij mijn vorige post: geweldig kwalitatief en divers werk met een goede stem (die helaas echter soms net wat te veel de limiet opzoekt). Maar ik moet tegelijk ook toegeven dat ik niet zo overdonderd ben als door Tom Waits destijds. Dat was echt een spirituele awakening bijna, terwijl dit ergens wel binnen de verwachtingen valt die ik vooraf had. Het is allemaal net iets minder memorabel, net iets minder uniek, en net iets minder up my alley. Er zijn geen specifieke nummers die mij meteen vastgrepen en ik meteen opnieuw wou horen, alles kabbelde lekker voort (maar wel op een zeer hoog niveau, gelukkig).
Ik denk dat ik Push the Sky Away en Skeleton Tree er nog bijpak + een live album en het dan even ga laten bezinken.