Ook nog voor mij (geboren in de jaren '90) is The Prodigy toch nog een stukje nostalgie.
Het moet 1998 geweest zijn. Ik was toen nog maar 5 jaar en mijn broer is zo'n 8-9 jaar ouder, dus ik kreeg als kleuter nog wel iets mee van de 90's. (Op mijn ouders moest ik nu niet bepaald rekenen hiervoor.
) Vóór hij met rock begon was elektronische muziek zijn genre.
Mijn broer was zot van Firestarter en draaide dit nummer helemaal grijs en vollebak in zijn kamer, tot grote ergernis van mijn ma ("die lelijke muziek!1!1
"), maar ook maar mijn pa als het tijd was om te eten. Een paar keer hard op de deur bonken was er ook geregeld bij en dan was het nog maar de vraag of hij het wel had gehoord.
Hij had ook van die lichteffecten die toen heel populair waren. Zo'n "boxen" met lichten: rood, geel, blauw en... groen, misschien?
Ik zie ze nog voor mij, maar ik was te klein om de naam te weten. (Misschien weten de mensen die in de jaren '80 zijn geboren wel waarover ik het heb?)
Flikkerende lichten hoorden er ook bij.
Die stonden dan natuurlijk op terwijl The Prodigy speelde en ik associeer deze muziek daar dan ook nog altijd mee.
De andere nummers zal hij ook wel veel gedraaid hebben, maar ik herinner mij toch vooral Firestarter.
Ik weet nog dat ik als kleintje dacht: wat is dat voor rare en lelijke muziek? Mijn hele vroege kennismaking met elektronische muziek dus, en met wát voor een band en nummer!
Maar zelfs als puber zou ik ook niets van The Prodigy, laat staan elektronische muziek moeten weten. "Geen echte instrumenten", "geen echte muziek" en meer van dat soort vooroordelen. Ik was toen echt 100% into rock en metal.
Maar omdat ik besefte dat ik op een gegeven moment toch wel nostalgisch begon te worden naar dingen uit mijn kindertijd begon ik er meer voor open te staan. Right Here, Right Now van Fatboy Slim heb ik bijvoorbeeld toch altijd gewaardeerd, zelfs als kind toen. (Nog zo'n stukje nostalgie.) Jarenlang wist ik niet wie de uitvoerder, noch wat de titel van dit nummer was. (Denk dat ik dit pas sinds mijn 18de weet of zo, waarschijnlijk ook dankzij mijn broer.)
Alle bekende singles van Sash! kan ik ook erg waarderen en er zijn perioden dat ik deze dagdagelijks draai. Ik kan hier titels noemen, maar vind ze eigenlijk allemaal even goed.
Darude - Sandstorm is nog zo'n voorbeeld, maar zelfs de toch wel foute Summerjam van The Underdog Project vind ik eigenlijk wel goed.
(Ik zal ook maar eens in het elektronics topic beginnen posten zeker?)
En komen we aan bij The Prodigy.
Firestarter, wat ik altijd zo'n raar en lelijk nummer had gevonden, kon ik eigenlijk toch best wel waarderen na na zoveel jaar nog eens te beluisteren. Zo slecht was dat nog niet. Integendeel zelfs.
Dit soort elektronische muziek kon ik wel hebben en toen ik las dat er veel rock & metal fans hen goed vonden, ging er bij mij natuurlijk ook een lampje branden, afgezien van de nostalgie.
Wel ben ik een grotere fan van Breathe.
No Good en zeker Smack My Bitch Up vind ik erg goed. (Die beruchte clip waar ik al een paar keer over gelezen heb heb ik nooit gezien, maar ik ben toch een beetje curieus... Of is het echt niet voor gevoelige kijkers?
)
The Voodoo People zou ik ook wel eens draaien. (Blijft trouwens nogal makkelijk in mijn hoofd hangen.
"The voodoo who-do-what-you-don't- dare-do-people"... Hoeveel keer dat zinnetje al door mijn kop gegaan is... Ontelbaar. :'))
Zoals
@Kid_C ben ik ook geen fan van Outta Space omwille van die stemmetjes en het is mij veel te zot. Geef mij maar het donkerder materiaal à la Breathe en Firestarter. Nu ja, dat zeg ik nu toch.
Max Romeo - Chase The Devil vind ik wel goed, maar er zijn een paar roots reggae nummers die ik zo wel eens zou draaien, al is het intussen weer een jaar of 2 jaar geleden misschien.
(Ga je zien dat ik die zo meteen weer ga draaien; zo gaat dat altijd bij mij met muziek dat ik al heel lang niet meer gedraaid heb en ineens over praat.)
Voor de rest ken ik eigenlijk niets van hen, maar ben ook wel benieuwd om naar de rest te luisteren. Geen idee wat ik ervan zal vinden, maar zoals ik hierboven al zei ben ik momenteel een grotere fan van het donkerder materiaal.
Nog een vraag: wat wordt er eigenlijk bedoeld met iets dat "verouderd" klinkt? Is dat iets wat typisch voor die tijd is en is blijven hangen? Maar dan nog: waarom zou dat nu niet meer goed kunnen zijn?
Meeste van mijn favoriete muziek is 50 jaar oud of zelfs ouder en dat zou ook verouderd kunnen klinken, maar dat stoort mij toch niet...
. Ik kan ook echt niet inschatten of ze een classic artist zouden zijn of niet.
... en ik dacht dat TFOTL weinig variatie had ... dit is helemaal 1 niet te onderscheiden geluids-brij
.
.
