De eerste 3 albums zijn een groot deel van mijn vroege jeugd geweest. Herinner me nog exact het moment wanneer ik "No Good" voor een eerste keer op tv zag. This was my sound! Ik herinner me ook nog zeer goed de frustratie da'k had als 9 jarige kotter om meer gelijkaardige muziek te vinden. In random platenwinkels dan rondvragen en neuzen bracht nooit echt veel op dus vergaarde ik meestal onbekende nummers via tapes met vriendjes die'k dan jaren later af en toe zou identificeren. Ons ma haar platen en tapes versneld afspelen was ook wel eens leuk
Had sowieso wel wat kritiek verwacht op "The Experience" gezien de rave/breakbeat sound relatief onverfijnd is naar hedendaagse standaarden maar hier blijf het toch een kleine mijlpaal met vooral "Wind it Up", "Your Love", "Hyperspeed" en "Out of Space" als rasechte anthems van de early rave generatie.
Music for a Jilted Generation heeft electronische muziek naar hele generaties gebracht en geniet meer dan terecht een volwaardige klassieker status. Jarenlang van begin tot eind gespeeld en staat hier om de zoveel tijd wel eens op. Most played "No Good", "Claustrophobic Sting" en mijn absolute favoriet van het album "Full Throttle" maar eigenlijk staat er geen enkel slechte track op.
Fat of the Land is zeker technisch hun meest volwaardige album en je kunt denk ik echt zeer goed afleiden welke sound Howlett heeft nagejaagd om het best te doen klinken op grote podiums. De muziek ademt veel meer en het blijft in dat tijdperk 1 van de weinige "bands" die electronisch geweld met wilde gitaarsamples goed kon mixen. Grotendeels terecht als hun piek beschouwd. Climbatize favo nummer, maar wederom geen enkele misser.
Always Outnumbered, Never Outgunned was hier de eerste teleurstelling voor mij. In retrospect lag dat eerder aan het najagen van andere muziek dan het album zelf. Nu ik het opnieuw beluister vind ik het alvast pakken beter dan toen maar in rotatie zal het hier net niet geraken.
De latere albums lijken me estethisch meer die zachte softsynths van de typische "stadium drum and bass" sound ala Pendulum etc op te gaan wat net het punt was voor mij om even afscheid te nemen van Drum and Bass. Te rechtdoor, te steriel, te warm en rond. Ik groeide eerder toe naar crunchy breaks en meer extreme koude ritmes. Rond dit tijdperk werd deze sound in ons klein Belgenlandje sterk vertegenwoordigd in de Breakcore cultuur waar ik uiteindelijk mijn eerste kraakpandfeestjes heb ontdekt zoals in de befaamde "No Good" video. Good times en The Prodigy is er meer dan eens gepasseerd op een avond.
Leuke video overigens ondanks dat het misschien niet volledig inlevert op de titel.