Classic Artists The Beatles

[Kid_C]

Week twee! The Beatles!

De godfathers van gitaarpop en wereldwijd aanzien als de meest invloedrijke band ooit. Voor de beatlesnewbies, de band heeft twee uitgesproken tijdperken (zie ook de foto's hieronder). Je hebt de rock 'n roll die ze brachten tot aan 'Help!' in 1965, datzelfde jaar brachten ze ook 'Rubber Soul' uit en begonnen ze meer te experimenteren (niet alleen muzikaal ). De band bestond slechts 10 jaar maar brachten net geen 15 volledige albums uit.

Nuttige links voor meer informatie over de band:

The Beatles - Wikipedia

en.wikipedia.org

https://rateyourmusic.com/artist/the-beatles

The Beatles Songs, Albums, Reviews, Bio & More | AllMusic

Explore The Beatles's discography including top tracks, albums, and reviews. Learn all about The Beatles on AllMusic.

www.allmusic.com

Nog eens het concept uitleggen en welke afspraken we maken:

• We doen een wekelijkse dieptestudie van het repertoire van een bekende artiest.
• We starten op woensdag en luisteren uitgebreid naar de discografie, ondertussen kan je in dit topic terecht voor commentaar, bedenkingen, de artiest de hemel in te prijzen, ...
• Na een week kan je de artiest verder bespreken in dit topic, maar start er ook een nieuw topic met de volgende artiest.
• We houden de gesprekken very much civilised. Geen persoonlijk aanvallen, elk heeft recht op zijn mening. Discussie aangaan mag natuurlijk wel.

 

[Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield]

Topband. Heel de evolutie van die band en de muziek die eruit voorkomt is nog altijd top ( enkel revolution number 9 kan ik niet aanhoren). Van Please please me tot Abbey Road het niveau blijft top

 

[Tonerider]

Ik kijk er naar uit om deze eens beter te beluisteren, want ondanks dat ik een fan ben van een rits artiesten uit de jaren 50-70, hebben de Beatles me nooit echt aangesproken. Ik ken wel wat nummers van hen natuurlijk, maar die waren me iets te `poppy`.

 

[shiftyke]

Ik ben ongeveer 10 jaar geleden naar een optreden van Paul McCartney in Rotterdam Ahoy gewees

Was dat niet in de Gelredome? Daar heb ik hem gezien en zal ongeveer ook 10 jaar geleden geweest zijn.

The Beatles hebben nog weinig geheimen voor mij. Hebben een prachtige geschiedenis door gemaakt, gaande van jonge popsterren tot arty-farty's en dat allemaal in een minieme tijdspanne.

Ook solo hebben ze prachtig werk geleverd. Bespreken we dat ook of trekken we de lijn bij de band?

 

[Killjoy]

The Beatles zal altijd een speciaal plekje blijven inpalmen bij ons. Onze plusdochter is begonnen met gitaar leren om nummers als Blackbird zelf te kunnen spelen. Dat die band na al die tijd nog steeds jonge mensen blijft inspireren om muziek te "leren" toont de kracht wel aan. Ik denk dat The Beatles en Fleetwood Mac hier een heel grote invloed gehad hebben.

 

[shiftyke]

Het was 2012 in Rotterdam Ahoy

Lijkt me grotendeels dezelfde show dan die ik gezien heb in 2009.

Fantastische show en aangezien The Beatles zich zeer goed lenen tot meezingen waren die Hollanders natuurlijk in hun nopjes.

Misschien hadden we een Beatles vs Rolling Stones 'Classic Artists' kunnen doen, The Beatles hebben hier nooit live opgetreden en de Stones genoten hier van een enorme aanhang, sommigen beweerde zelfs groter dan de Fab Four.

 

[Mr.Fingers]

The Beatles, ze hebben muzikaal erg veel bakens verzet, en dan vooral in de studio. Opnametechnieken, combinaties van instrumenten, het gebruik van klassiek instrumentarium dat verder ging dan de tapijtjes van strijkers onder melige popsongs,...

Drie ijzersterke songschrijvers, vier straffe muzikanten die ieder uitblonken op hun eigen manier (er werd wel eens gegrapt dat Ringo Starr niet eens de beste drummer in The Beatles zou zijn... dat klopt misschien wel, maar hij was wel de juiste drummer), iets wat je ook merkt in de solo carrières van de bandleden na de split. Daar zijn drie fantastische solo artiesten uit voortgesproten (als drummer is het nogal moeilijk om een solocarriere uit te bouwen, tenzij je Phil Collins of Levon Helm heet).

Als bassist/muzikant luister ik waarschijnlijk iets meer analytisch & berekend naar de muziek, in plaats van gewoon onbevangen of oppervlakkig. Maar wat ogenschijnlijk oppervlakkige songs lijken te zijn, zit eigenlijk ontzettend vernuftig en geniaal in elkaar qua akkoordenopbouw, harmonie, ritme en arrangementen. Zelfs de popnummers van begin jaren '60. Daar waar het in de tweede helft van de jaren '60 toch voornamelijk McCartney was die het voortouw nam bij het arrangeren en songsmeden, was dat begin jaren '60, toen The Beatles nog gewoon een rock-kwartet was, voornamelijk het werk van George Harrison die met erg subtiel, vernuftig en verbazingwekkend gecompliceerd gitaarwerk (voor de tijd) een extra diepte bracht in nummers die vrij standaard van opbouw zijn. Gaande van smakelijke licks & riffs, tot interessante voicings van akkoorden die mooi contrasteren met het meer eenvoudige gitaarwerk van Lennon, en de toen nog vrij droge (maar toch al relatief drukke) baslijnen van McCartney.

Voorbeeld:

Het gitaarwerk van Harrison bij She Loves You. Hier merk je al hoe verfijnd het spel van Harrison is, en dat hij regelmatig wegbreekt van het stugge ritme voor een accent-akkoord, riff of lick.

Een voorbeeld van zo'n mooi contrast tussen de akkoorden is het vierde akkoord van de vers. Harrison speelt daar een D7 in een C7 vorm, twee posities opgeschoven (x5453x), in plaats van een D7 in de open positie (een "kampvuurakkoord" (xx0212)). Ondertussen speelt Lennon daar geen D7 akkoord, maar een D/F# akkoord (xx4232). McCartney speelt daar gewoon een droge re (D) noot onder.

Heel dat nummer zit vol met van dat soort harmonische spielerei.

 

[Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield]

En ook hoe invloedrijk die mannen zijn: een band als oasis obviously maar ook hoe een cobain van de solo rechtstreeks naar het refrein gaat in ' about a girl' is iets wat The Beatles al deden in a hard day's night

 

[Agony]

Alleen spijtig dat het ja niet de echte Paul McCartney is he maar zijn lookalike vervanger.
De echte is verongelukt ergens half de jaren 60

'goed gevonden' van de laatste show gezien?

 

[Mr.Fingers]

Ze hebben ook eigenlijk het genre Merseybeat uitgevonden en populair gemaakt, met in hun kielzog The Searchers, Gerry & The Pacemakers, Dave Clark Five (fysiek van Liverpool), Freddie & The Dreamers, Hermans Hermits, The Hollies (Manchester). En daarmee zijn ze ook een van de pioniers en bekendste bands van de British Invasion in de USA.

Midden jaren '60 heeft de kortlevende groep The Zombies ook veel mosterd bij The Beatles gehaald, met hun meer symfonische & barokke popmuziek (hun plaat Odessey & Oracle is het luisteren echt waard). Bassist Chris White heeft in de studio veel tips gekregen van McCartney over wàt je allemaal kunt doen met een basgitaar buiten droogweg de grondnoot accentueren. En McCartney haalde de mosterd dan weer bij James Jamerson, de befaamde studiobassist van Motown. De man die eigenhandig van de bas een virtuoso-instrument maakte.

Ook was het een erg sterke liveband, die ontzettend goed op elkaar ingespeeld was. Toendertijd was de technische ondersteuning voor livegroepen eigenlijk onbestaande. Monitoring (laat staan in-ears), aparte mixen, deugdelijke soundchecks, dat bestond allemaal niet. De versterkers die ze gebruikten waren ook aan de zwakke kant qua output, en zet dat dan in een hal vol krijsende tieners... Er zijn veel shows die gespeeld zijn geweest "puur op zicht", omdat ze elkaar (en soms zichzelf) niet eens konden horen... En zelfs dan werd er strak & zuiver gespeeld & gezongen.

Schoolvoorbeeld van "met de billen bloot live", en het gewoon tot een goed einde brengen. Je ziet Harrison zich echt naar zijn versterker krullen om zichzelf ook maar een beetje te kunnen horen.

 

[Kid_C]

The Beatles, ze hebben muzikaal erg veel bakens verzet, en dan vooral in de studio. Opnametechnieken, combinaties van instrumenten, het gebruik van klassiek instrumentarium dat verder ging dan de tapijtjes van strijkers onder melige popsongs,...

Drie ijzersterke songschrijvers, vier straffe muzikanten die ieder uitblonken op hun eigen manier (er werd wel eens gegrapt dat Ringo Starr niet eens de beste drummer in The Beatles zou zijn... dat klopt misschien wel, maar hij was wel de juiste drummer), iets wat je ook merkt in de solo carrières van de bandleden na de split. Daar zijn drie fantastische solo artiesten uit voortgesproten (als drummer is het nogal moeilijk om een solocarriere uit te bouwen, tenzij je Phil Collins of Levon Helm heet).

Als bassist/muzikant luister ik waarschijnlijk iets meer analytisch & berekend naar de muziek, in plaats van gewoon onbevangen of oppervlakkig. Maar wat ogenschijnlijk oppervlakkige songs lijken te zijn, zit eigenlijk ontzettend vernuftig en geniaal in elkaar qua akkoordenopbouw, harmonie, ritme en arrangementen. Zelfs de popnummers van begin jaren '60. Daar waar het in de tweede helft van de jaren '60 toch voornamelijk McCartney was die het voortouw nam bij het arrangeren en songsmeden, was dat begin jaren '60, toen The Beatles nog gewoon een rock-kwartet was, voornamelijk het werk van George Harrison die met erg subtiel, vernuftig en verbazingwekkend gecompliceerd gitaarwerk (voor de tijd) een extra diepte bracht in nummers die vrij standaard van opbouw zijn. Gaande van smakelijke licks & riffs, tot interessante voicings van akkoorden die mooi contrasteren met het meer eenvoudige gitaarwerk van Lennon, en de toen nog vrij droge (maar toch al relatief drukke) baslijnen van McCartney.

Voorbeeld:

Het gitaarwerk van Harrison bij She Loves You. Hier merk je al hoe verfijnd het spel van Harrison is, en dat hij regelmatig wegbreekt van het stugge ritme voor een accent-akkoord, riff of lick.

Een voorbeeld van zo'n mooi contrast tussen de akkoorden is het vierde akkoord van de vers. Harrison speelt daar een D7 in een C7 vorm, twee posities opgeschoven (x5453x), in plaats van een D7 in de open positie (een "kampvuurakkoord" (xx0212)). Ondertussen speelt Lennon daar geen D7 akkoord, maar een D/F# akkoord (xx4232). McCartney speelt daar gewoon een droge re (D) noot onder.

Heel dat nummer zit vol met van dat soort harmonische spielerei.

Je hebt een enorm goede documentaire van George Martin die dieper ingaat op de geluidstechnieken en opnamemethodes (niet alleen The Beatles, maar toch veel anekdotes).

About the Series : Soundbreaking

soundbreaking.com

 

[Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield]

Voor mij blijft Abbey Road ook hun beste plaat

 

[Agony]

Nee? Kwam dat daar in voor dan?

 

[Lint]

Ik ben ongeveer 10 jaar geleden naar een optreden van Paul McCartney in Rotterdam Ahoy geweest en dit is het beste live optreden dat ik ooit gezien heb, ik werd volledig weggeblazen door een man van over de 70 jaar. Moet ni vragen wat het effect was in de jaren 60 en met de andere Beatles er nog bij. Superlatieven komen te kort hoor voor deze band.

Yes ik heb ook McCartney recent gezien op Werchter (~5 jaar geleden?). En holy poop dat was hands down 1 van de beste concerten die ik ooit heb gezien . Enorm straffe kerel, dik in de 70 effe 2u non stop spelen, en echt IEDEREEN op de wei meehebben .

'goed gevonden' van de laatste show gezien?

Is een bekend gerucht dat al heel lang meegaat hoor.

 

[Forumgebruiker]

En ook hoe invloedrijk die mannen zijn: een band als oasis obviously maar ook hoe een cobain van de solo rechtstreeks naar het refrein gaat in ' about a girl' is iets wat The Beatles al deden in a hard day's night

Nog een andere 90's groep, The Chemical Brothers waren ook fan, getuige het lied Setting Sun vocals en deel van tekst van Noel Gallagher:

Hommage aan Tomorrow Never Knows

Ik vind het echt zot dat dit een lied is uit 1966

 

[Agony]

Is een bekend gerucht dat al heel lang meegaat hoor.

Yup. Heel die reeks ging over dergelijke complettheorieën. Zo ook bijvoorbeeld de case dat titanic eigenlijk niet echt gezonken is.

 

[Kid_C]

Nog een andere 90's groep, The Chemical Brothers waren ook fan, getuige het lied Setting Sun vocals en deel van tekst van Noel Gallagher:

Hommage aan Tomorrow Never Knows

Ik vind het echt zot dat dit een lied is uit 1966

Heeft iemand een link naar de uitleg over hoe de tapeloops werden gemaakt? Dj shadow avant la lettre dat nummer.

 

[Deckard]

Ah, The Beatles. Wat een liefde voor deze band heb ik toch. Ik weet niet waar ik het ooit aan had verdiend maar voor Kerstmis 2009 heb ik de mono box gekregen als cadeau van mijn ouders.

Hun dubbelaar (White Album) blijft mijn grote favoriet, op kleine afstand gevolgd door Rubber Soul. Ook zoveel geniale (non-album) singles zoals Paperback Writer, Day Tripper, She's A Woman ( )...

Wat een geniale band.


Een mini zijsprong. De riff van Day Tripper die imo geniaal wordt gebruikt in de cover van What'd I Say door John Mayall & The Bluesbreakers. Komt na de drumsolo ca. 3:30.

 

[Forumgebruiker]

Een voorbeeld van zo'n mooi contrast tussen de akkoorden is het vierde akkoord van de vers. Harrison speelt daar een D7 in een C7 vorm, twee posities opgeschoven (x5453x), in plaats van een D7 in de open positie (een "kampvuurakkoord" (xx0212)). Ondertussen speelt Lennon daar geen D7 akkoord, maar een D/F# akkoord (xx4232). McCartney speelt daar gewoon een droge re (D) noot onder.

Is er een manier om uw uitleg te snappen zonder notenleer gevolgd te hebben?

Een D7 is een akkoord, een akkoord bestaat uit meerdere noten,(dat is het enigste wat ik weet over akkoorden), wat is er zo speciaal aan een D7 in een C7 vorm tegenover een D7 in een open positie? En waarom zijn de akkoorden/noten van Lennon en McCartney daar complimentair mee?

 

[Forumgebruiker]

Heeft iemand een link naar de uitleg over hoe de tapeloops werden gemaakt? Dj shadow avant la lettre dat nummer.

Nee, alleen dat dat een idee was van McCartney omdat hij fan was van Stockhausen?

Tape loops and studio abuse: how The Beatles recorded 'Tomorrow Never Knows'

The Beatles' Tomorrow Never Knows was a feat of studio wizardry that, in 1966, had seldom been seen before. This is how it was made.

happymag.tv