Classic Artists Neil Young


Angry World uit 2010, één van mijn favorieten uit de late Neil Young discografie, van het album Le Noise.

Neil, zijn gitaar en producer Daniel Lanois voor een heleboel effecten.
 
Echt zonde dat Neil Young niet op spotify staat, was van plan veel te spelen tijdens mijn roadtrip maar het zat er dus niet in. :headshake:
 

Angry World uit 2010, één van mijn favorieten uit de late Neil Young discografie, van het album Le Noise.

Neil, zijn gitaar en producer Daniel Lanois voor een heleboel effecten.
Le Noise lijkt nogal verdeeld te zijn onder fans maar ik vind dat een van zijn betere albums uit de late periode.

Ik heb zelf zijn nineties periode nog eens erdoor gejaagd onlangs. Qua niveau een stap omhoog vergeleken met de zeer oneven eighties.

Ragged Glory: awesome
Harvest Moon: aangenaam en gewoon een mooie, rustige plaat. Ik grijp zelf niet zoveel terug naar zijn laid back akoestische albums. Comes A Time vind ik bv wel iets beter
Sleeps With Angels: dit album is vrij gevarieerd en komt qua feel het meest in de buurt van zijn eerdere ditch trilogie. Hij haalt niet hetzelfde hoge niveau van die albums maar toch ook wel een sterk album waar ik nog wel naar terug ga grijpen.
Mirror Ball: speciaal geval, samenwerking met Pearl Jam (waar ik geen fan van ben) en het klinkt ook als een samengaan van die twee artiesten. De songs van Neil en het geluid van Pearl Jam. Bevat wel een paar zeer goeie nummers zoals I'm The Ocean maar ik heb het gevoel dat ik dit beter had gevonden met Crazy Horse als backing band.
Broken Arrow: niet zo speciaal
Dead Man OST: ik ben fan van de film en heb deze OST vroeger relatief veel opgezet. Gepingel op elektrische gitaar maar op een vreemde manier rustgevend. Beetje een ver neefje van de americana drones van pakweg Earth.
 
Ik heb moeite om in het materiaal te duiken dat ik nog niet ken omdat het niet op spotify staat. Dan maar wat vinyl opgelegd maar dat zijn platen die ik al ken.

Buffalo Springfield: de S/T en de S/T Again
Neil Young, Everybody Knows This Is Nowhere, After The Gold Rush, Harvest en On The Beach

Ik ben nog nooit in zijn periode vanaf eind jaren 70 gedoken, alles na Zuma is mij dan ook vreemd (please don't hate me).

Qua live-ervaring heb ik net als velen hier heel goede herinneringen aan zijn optreden op Werchter. Heerlijk compromisloos blijven jammen voor een publiek dat grotendeels voor de hitjes kwam. Loved it.
 
Wat is z'n afwezigheid op Spotify een gemis zeg met z'n audiofiel geleuter altijd :laugh:

Soit ik ben er aan begonnen, ik ben nooit echt grote fan van Young geweest maar ooit live gezien op Werchter en dat was wel ongelooflijk goed dus ik verwacht wel een kwalitatieve discografie.
 
Echt zonde dat Neil Young niet op spotify staat, was van plan veel te spelen tijdens mijn roadtrip maar het zat er dus niet in. :headshake:
Maandje Apple Music trial pakken of zo, daar staat alles op 😘

Heel grote Neil Young fan (maar ook niet van ál zijn materiaal). Ik denk dat ik enkel Dylan hoger inschat en liever hoor dan Neil Young.
Bij Dylan ben ik fan van vrijwel zijn hele repertoire, bij Neil beperkt het hem tot een handvol albums.

Everybody Knows This Is Nowhere
After The Gold Rush
Harvest
On the Beach
Tonight's The Night

Deze 5 bangers op 6 jaar tijd, dat is het beste van het beste. Niet veel artiesten hebben zo'n boeiende en uitmuntende periode.

Er zijn ook enkele live albums die het voor mij doen:
Live at Massey Hall 1971 en het hardere Live at the Fillmore East (12 minuten Down By The River & 16 minuten Cowgirl in the Sand 🤤)

Voor protestsongs heb ik een zwak, en Neil heeft er echt wel hele goeie geschreven: Southern Man, Alabama, Ohio.

De melancholie en/of boosheid in zijn prachtige stem, het gitaargeluid, de thema's in zijn nummers. Dat doet het voor mij allemaal, ik vind 'm echt een topartiest en ik betrap mezelf erop dat ik keer op keer terugkom bij ome Neil.
 
In oktober is het de beurt aan Kraftwerk. Een discografie mij ook wel bekend. :)

Als voorbereiding kunnen jullie misschien Trans van Neil Young al opleggen. :biglaugh:
 
Ik heb wat moeite om into de muziek te komen, het straalt nochtans bakken kwaliteit uit en op elk album staat wel minstens één parel. Echter grijpt het mij niet echt vast, ik ben nog maar bij de eerste albums maar het is moeilijk uit te leggen maar ik ervaar om één of de andere reden een beperkte interesse in de muziek.
 
De tien aanbevelingen en random nummers beluisterd.
Het was net een bezoek aan de Sinksefoor op't Zuid vroeger.
Zoveel keuze en aangenaams om naar uit te kijken.
Tot je je begeeft op die kasseien en je attracties links laat liggen, omdat het je amper iets doet.
Vanop afstand heeft het iets magisch, maar kortbij, met de muziek in je oren, daalt de goesting en had je meer verwacht.
Neemt niet weg dat je een aantal keren geld en tijd hebt uitgegeven, om 's avonds terug te blikken dat die momenten wel fijn waren.
Om een voorbeeld te nemen:
- De anticipatie om een rondje te racen op het circuitje was er, maar eenmaal je bezig bent en beseft dat je eigenlijk rondjes zit te draaien, keert de kar een stuk om. Gelukkig kan je af en toe iets inhalen en sla je zo'n moment op om terug te beleven in de toekomst.

Heb sowieso al moeite met een Dylan, dus geen verbazing dat het met Young niet echt overtreft of gelijkstelt.
 
Ik heb wat moeite om into de muziek te komen, het straalt nochtans bakken kwaliteit uit en op elk album staat wel minstens één parel. Echter grijpt het mij niet echt vast, ik ben nog maar bij de eerste albums maar het is moeilijk uit te leggen maar ik ervaar om één of de andere reden een beperkte interesse in de muziek.
Ik heb ondertussen ook een aantal albums beluisterd, en ik heb een beetje hetzelfde gevoel precies.
 
Cortez The Killer is misschien wel één van m'n favoriete nummers ooit. Zijn afzegging op pukkelpop een hele hoop jaren geleden doet nog steeds pijn (en het helpt natuurlijk ook niet dat Major Lazer de vervanger was :unsure:).
 
Afgelopen maand te weinig tijd gehad om hier echt in te duiken... Ik probeer de schade in te halen in oktober, gezien ik van Kraftwerk wel ongeveer alles al ken ( en de openingspost blijkbaar sowieso nog even op zich laat wachten :unsure:)
 
Afgelopen maand te weinig tijd gehad om hier echt in te duiken... Ik probeer de schade in te halen in oktober, gezien ik van Kraftwerk wel ongeveer alles al ken ( en de openingspost blijkbaar sowieso nog even op zich laat wachten :unsure:)
Is dat @JackM doe de post doet?
 
Hmm crap, precies uit het oog verloren :wallbash:
Deze week ga ik daar wel geen tijd meer voor vinden want elke dag aan het werk. Ten vroegste zondagavond :S
 
Kleine threaddig. Net nog eens het livealbum Bluenote Café opgelegd met nummers van optredens uit 1987 en 1988. Neil Young kan (of ondertussen kon) ook heel goed verhalen vertellen in zijn nummers.

Zo'n twee nummers nl. Ordinary People en Crime In The City staan na mekaar op dat album. Wat een combo :love: . Die uitvoering van Crime In The City is toch één van zijn allerbeste. Die riff alleen al!


 
Terug
Bovenaan