Classic Artists King Gizzard & The Lizard Wizard

Kid_C

Cultuur Crew
Crowdfunder FE
Where to begin...

King Gizzard & The Lizard Wizard is de jongste band dit jaar voor de classic artists maar ze hebben zonder twijfel al één van de grootste discografiëen. Ik ben er ook zeker van dat er dit jaar minstens één album bij komt.

De band bestaat sinds 2010, is afkomstig uit Melbourne (Australië) en telt zes leden (sinds 2020, ze waren vroeger met zeven). Tijdens hun twaalfjarig bestaan brachten ze 23 full albums uit, waarvan vijf in 2017 en nog eens vijf in 2022. Live zijn ze één groot wild feest, met gemak één van de betere bands van het moment. Ik heb een foto van een groep vrienden na een Gizzard optreden en iedereen zijn t-shirt was gescheurd... :unsure:

Een genre plakken op de band is zeer moeilijk want ze durven wel eens een thrash metal album uitbrengen of iets dat neigt naar very mellow jazz... Je kan ze grotendeels vinden binnen het spectrum van (neo-)psychedelica gelinkt aan garage rock, progrock en elementen van ecclectische jazzrock. Ah, en ze hebben een fetisch met microtonale geluiden, ook dat nog. Klinkt allemaal veel en ingewikkeld? It sure is, dus ik zal proberen wat wegwijs te voorzien.



Where to begin... for real this time...

Beginnen met de eerste twee albums is geen goed idee, dat is vooral voer voor de hardcore gizzheads. Vraag aan 10 Gizzard fans wat hun favoriete album is en de kans bestaat dat je telkens een ander antwoord krijgt. Maar een constante die terugkeert is het album dat ze uitbrachten voor hun eerste grote albumdump van 2017:

Nonagon Infinity (2016)

f2bb0e441348f9049b1b3db27afe8b91b059c120.jpg


Nonagon Infinity is een plaat die nooit stopt, letterlijk. De begin- en eindgrooves van het album zijn zo op elkaar afgestemt dat het zonder onderbreken kan blijven gaan. Alle gekende elementen van 'King Gizzard on speed' komen hier terug:
  • Balls to the wall groovy garage rock riffs
  • Weird as ***k lyrics
  • Fluit en mondharmonicasolo's
  • Distorted vocals
  • Drums, so much drums
Essentiëel KGLW album en naar mijn aanvoelen een goede instapper om de band zijn wilde kant te leren kennen. Het album is het geestelijke vervolg van 'I'm In Your Mind Fuzz' en wordt hierna opgevolgd de microtonale psychedelische jams van 'Flying Microtonal Banana' door het heerlijke weirde 'Murder Of The Universe' (met het nummer Vomit Coffin, those lyrics...).

Meer interesse in de rustigere kant van The Gizz? Beginnen kan met Quarters uit 2015. Een album van 40 minuten en 40 seconden, netjes verdeeld in vier kwartjes van 10 minuten en 10 seconden.

Of wil je meteen duiken in de meer progressive rock wereld? Dan ben je goed met Polygondwanaland uit 2017, volledig gratis uitgebracht en iedereen mocht er mee doen wat ze wilden. Verschillende labels/fans maakten hun eigen artwork en brachten het album uit op vinyl, gewoon omdat het mocht.

Vorig jaar brachten ze Omnium Gatherium uit, een album met zoals de titel het doet vermoeden een beetje vanalles. Opener 'The Dripping Tap' is ondertussen een Gizz classic.


Er valt véél te bespreken dus ik zal hier afronden, maar niet zonder je nog op de weg te helpen met twee nuttige dingen die ik vond op Reddit:

NxFiQ7E.jpeg



En een overzicht in tekst van elk album tot 2021:

• Willoughby's Beach (2011) & 12 Bar Bruise (2012): The band's debut. High energy, feel good, surf-punk.

• Eyes Like The Sky (2013): Spaghetti western surf rock under a spoken word cowboy short story.

• Float Along - Fill Your Lungs (2013): Feel good psychedelic rock complete with droning sitar. First use of unusual time signatures.

• Oddments (2014): A variety of songs the band had on backlog until then. Most of them tend to be slower and mellow. Contains the bands most well known song [Work This Time], but as a whole is generally considered one of their weakest albums. Still great though.

• I'm In Your Mind Fuzz (2014): The band finally settling into their classic, energetic psychedelic rock sound. Most albums after this essentially takes this sound as a baseline and adds a wild twist. The first half is very upbeat and wild and the second half ends slower and pretty.

• Quarters (2015): Four slower paced jazzy psychedelic rock songs of a 10:10 length each. Contains one of the biggest fan favorite songs [The River] but isn't particularly popular as a whole.

• Paper Mâché Dream Balloon (2015): A fan favorite. Happy sounding britpop inspired songs with dark lyrics. Recorded entirely with acoustic instruments. Some great flute and clarinet on this one.

• Nonagon Infinity (2016): The album that really made them famous. Nine relentlessly high energy and fast-paced psychedelic rock songs that all seamlessly flow into the next, with the last song flowing back into the first. Essentially an endlessly looping album that can be started on any song. The first in depth experimentations into odd time signatures widely used on every album after. Also features the first use of microtonal tuning in a very short solo on the first song [Robot Stop].

• Flying Microtonal Banana (2017): A fan favorite and the first of five albums released in 2017. Entirely microtonal, middle eastern inspired, trance-y psychedelic rock.

• Murder of the Universe (2017): A narrated science fiction epic concept album in three parts. Heavy psychedelic rock. Might be my personal favorite.

• Sketches of Brunswick East (2017): A collaboration with Alexander Brettin of Mild High Club. Psychedelic jazz fusion.

• Polygondwanaland (2017): Often regarded as the band's magnum opus. A four part science fiction / fantasy prog rock concept album.

• Gumboot Soup (2017): A collection of songs that didn't end up on any of the other albums from 2017. Don't let that deter you it's amazing. A bunch of different sounds and genres.

• Fishing for Fishies (2019): An album that starts as folky sounding boogie rock and ends as electronic techno. Great album with an environmental message.

• Infest The Rats' Nest (2019): Super heavy thrash metal, another scifi concept album.

• Chunky Shrapnel (2020): A collection of live recordings from their 2019 tour as well as instrumental intermission tracks used on the tour. A whole plethora of other live albums can be found online.

• K.G. (2020) & L.W. (2021): Two albums that function together as one big double LP. They pick up where Flying Microtonal Banana leaves off. Entirely microtonal and middle eastern inspired, but explore many different sounds and ideas.

• Butterfly 3000 (2021): Dreamy pychedelic synth pop, a big departure from usual King Gizzard sounds, receiving mixed reviews by fans.

Ik zou zeggen... duik er in! Voor vragen of tips moet je maar roepen. :cool:
 
Had het niet beter gekund :)
Bedankt voor de inleiding. Vanaf morgen staat hier king lizard op.
 
Laatst bewerkt:
Groot brokje maar slikken zullen we. Als er 1 artiest is die al lang een burn out had moeten hebben is het deze wel.

Zelf al beluisterd (te lang geleden om veel details te kunnen geven)

Infest the rats nest: metal met fuzz gitaren, klinkt uniek, is het ook en beviel mij wel

Polygondwalaland: goed maar verder te lang geleden om iets te kunnen zeggen

LW: niet uitgeluisterd deed mij denken aan liftmuziek.

Het kan voor mij dus alle kanten opgaan maar de eclectische artiesten (Queen, Cave en Waits) hier konden mij wel het meest bekoren
 
Nog nooit één seconde van gehoord en na threadtitle te hebben gezien de jaren 2010-2012 verwerkt en dat viel idd niet mee. Ik noteerde: British invasion meets psych à la Nuggets/Pebbles compilaties, klein vleugje rockabilly/surf, fuzzy Arctic Monkeys met woohoo interludiums, gebrek aan songideëen verbergen achter de garagesound. Het zal vr mij samen met Dino Jr. de zwaarste maand worden, ik ken de sound maar ben er geen fan van, het is geen eclectische groep, na jaren overkill kan ik het niet meer met frisse oren beluisteren, Ik heb ooit Melbourne bezocht en daar kon je dit letterlijk op één avond in tien cafés zien, steevast aangekondigd als garagerock met psych-invloeden. Het desertrock trance gevoel van hun live zal wel dik in orde zijn en uit de discografie zal je zeker 12 sterke songs kunnen puren maar algemeen tot dusver nog niet omver geblazen.
Wordt vervolgd.
 
Een tijdje heel hard 'into King Gizzard' geweest, maar de laatste albums vind ik het vet toch wat van de soep.
Het is alsof ze té hard zijn gegaan op korte tijd. Stel je voor dat ze zo 1 album per jaar uit hadden gebracht, dat was genoeg voor een hele carrière, en dan had je elk jaar de indruk gekregen dat ze zichzelf heruitgevonden hadden. Maar nu was het precies alles ineens, en kon je amper volgen met al die albums en genre wisselingen.

Persoonlijk favoriet album is het minder gekende 'Gumboot Soup'.
Dat baslijntje in dit nummer:

En ook dat nummer 'The Fourth Colour' is een heerlijke mindfuck:

En tot slot 1 van hun rapnummers (jazeker). Met een fucking dwarsfluit erin (live mogen meemaken dit, geniaal):
 
Yeay King Gizzard! Zotte bende, logisch ook met zo’n output dat het soms wat hit or miss is. Maar als het hit is, is het er imo wel boent op.

Ongetwijfeld een band die live veel beter tot zijn recht komt. Getuige deze trippy versie van Magenta Mountain:

 
Ik ben ook grote king gizz fan maar ik kan het echt niet meer bijhouden hoor. Er is veel muziek om te luisteren in het leven, ik respecteer het feit dat ze aan zo'n tempo blijven doordoen maar voor mij hoeft het niet.

Favo plaatjes in volgorde:

Oddments (vegemite! hot wax!)
Nonagon Infinity (gewoon de hele stoomtrein)
I'm in your mind fuzz
Infest the rat's nest
murder the universe
fishing for fishies
 
Yeay King Gizzard! Zotte bende, logisch ook met zo’n output dat het soms wat hit or miss is. Maar als het hit is, is het er imo wel boent op.

Ongetwijfeld een band die live veel beter tot zijn recht komt. Getuige deze trippy versie van Magenta Mountain:

Jezus wat vet dit.
 
Nog nooit één seconde van gehoord en na threadtitle te hebben gezien de jaren 2010-2012 verwerkt en dat viel idd niet mee. Ik noteerde: British invasion meets psych à la Nuggets/Pebbles compilaties, klein vleugje rockabilly/surf, fuzzy Arctic Monkeys met woohoo interludiums, gebrek aan songideëen verbergen achter de garagesound. Het zal vr mij samen met Dino Jr. de zwaarste maand worden, ik ken de sound maar ben er geen fan van, het is geen eclectische groep, na jaren overkill kan ik het niet meer met frisse oren beluisteren, Ik heb ooit Melbourne bezocht en daar kon je dit letterlijk op één avond in tien cafés zien, steevast aangekondigd als garagerock met psych-invloeden. Het desertrock trance gevoel van hun live zal wel dik in orde zijn en uit de discografie zal je zeker 12 sterke songs kunnen puren maar algemeen tot dusver nog niet omver geblazen.
Wordt vervolgd.
Ik ben zelf een grote fan dus uiteraard wat biased, maar ik kan enkel maar zeggen dat de Gizz die zo bejubeld wordt pas "ontstaan" is na de release van hun tweede album. Ervoor was het inderdaad zeer standaard garage surf rock zonder meer. Teenage Gizz en 12 Bar Bruise, toffe muziek maar veel andere bands die het beter doen.
De originaliteit van de band en de interessantere ideeën komen vanaf Eyes Like the Sky, hun naar mijn mening meest onderschatte release. Verre van hun beste album, maar het is er jammer genoeg een waar niemand over praat, een bijzonder gewaagde tweede release na een behoorlijk succesvol debuut. Heerlijke Ennio Morricone-geïnspireerde evil guitar sounds, voice-over narratie ipv lyrics en gewoon een cool Western verhaal. Bovendien is het een zeer kort album (waarom is dit geen EP?) waardoor je het geregeld ergens tussendoor kan luisteren wanneer een normaal album niet zou lukken. Ik vind het de max. En dan, vanaf Float Along/Fill your Lungs is de King Gizz Express echt vertrokken. Lange jams en trippy lyrics van Head On/Pill, korte pop songs zoals Let Me Mend the Past of Pop In My Step, psychedelische soundscapes en het begin van hun exploratie van de oneven maatsoort in de prachtige titeltrack (misschien nog steeds mijn favoriet nummer van hen).

Still not your thing? Kan zeker, maar wanneer je vanaf dan elke nieuwe release gaat vergelijken met de vorige, kan je moeilijk nog concluderen dat dit geen eclectische band is. Een band die in hetzelfde jaar Fishing For Fishies en Infest the Rat's Nest uitbrengt, komaan!
 
Ik ben ook grote king gizz fan maar ik kan het echt niet meer bijhouden hoor. Er is veel muziek om te luisteren in het leven, ik respecteer het feit dat ze aan zo'n tempo blijven doordoen maar voor mij hoeft het niet.

Favo plaatjes in volgorde:

Oddments (vegemite! hot wax!)
Nonagon Infinity (gewoon de hele stoomtrein)
I'm in your mind fuzz
Infest the rat's nest
murder the universe
fishing for fishies
Geen Flying Microtonal Banana? Staan toch ook enkele zalige nummers op, met op kop natuurlijk...


RATTLESNAKE

RATTLESNAKE

RATTLESNAKE



Qua laatste albums en op basis van de lijst die je daar gaf raad ik sowieso aan om te luisteren naar het 18 minuten durende Dripping Tap van Omnium Gatherium en volledig naar Ice, Death, Planets, Lungs, ... Die laatste is terug naar de fuzzy jams die ze vroeger deden, ook minder mellow.

Ze brengen inderdaad te veel uit om deftig te volgen en het is niet altijd even hard boenk erop (integendeel). Ik had ze een beetje opgegeven tot ik The Dripping Tap hoorde en besefte dat dit één van de boeiendste bands van het moment is en over x-aantal jaar toch zal gezien worden als een legendarisch stukje muziekgeschiedenis. Die gasten doen gewoon hun goesting en amuseren zich er kostelijk mee, dat hoor je vind ik ook wel.

Ik ga nog eens benadrukken dat je moet luisteren naar The Dripping Tap. Het ligt nu op en katapulteert me meteen terug naar hun show op Primavera, echt één van de beste dingen ooit. :unsure:
 
Favo plaatjes in volgorde:

Oddments (vegemite! hot wax!)
Nonagon Infinity (gewoon de hele stoomtrein)
I'm in your mind fuzz
Infest the rat's nest
murder the universe
fishing for fishies
Atypische lijst, waarvoor hulde. FFF zie je echt nooit in toplijsten, ik vind het een zeer leuk album (Plastic Boogie oh my god).

Oddments heeft mij nooit echt te pakken gekregen, ook al vind ik Work This TIme live echt fantastisch. Ik ga er zeker werk van maken, misschien wordt ik wel terug fan van dat album.

Infest the Rat's Nest al veel beluisterd en ik vind er enkele coole nummers tussen (Superbug, Self-Immolate en Hell op kop) maar ik vind het wat eentonig (zeker qua zang) en ben over het algemeen niet zo voor thrash metal.
 
Ook grote King Gizzard fan hier.
Ik heb het leren kennen door een collega op het werk die rond 2014 begonnen is met KG nummers door te sturen van I'm in your mind fuzz en Quarters!. Ik vond het toen op zich wel leuke nummers, maar ik was niet onmiddellijk verkocht.
Ik ben pas echt volledig mee op de trein gesprongen bij Nonagon Infinity. Wat. Een. Album.
Daarna hun 2017 run was ook ronduit indrukwekkend, enkel hun jazz album was niet mijn ding, maar al de rest was voor mij wel een schot in de roos.
Ze zijn zonder twijfel 1 van de interessantste actieve bands van het moment. Het blijft mij verbazen hoe ze zo actief kunnen zijn en toch nooit in herhaling kunnen vallen. Live zijn ze ook geweldig inderdaad. Het is inderdaad soms moeilijk om hun output te blijven volgen, ik heb hun Gizztober albums van vorig jaar nog niet de nodige aandacht kunnen geven, en het is niet altijd mijn ding (bvb Butterfly 3000 vond ik maar niets), maar met momenten zitten ze er wel nog altijd boenk op.

Also, luister naar Kid_C en zet The Dripping Tap op. We zitten hier momenteel met een klein lek in ons dak, en elke keer als het wat binnendruppelt begin ik Drip drip from the tap don't slip te neuriën :unsure:

Favo albums voor mij:
Nonagon Infinity
Infest the Rat's Nest (beste thrash album van de laatste 20 jaar, fight me)
Flying Microtonal Banana
Polygondwanaland
Murder of the Universe

Omnium Gatherum begint ook wel een kanshebber te worden om erin te komen.

Hun vele KEXP optredens vind ik ook altijd leuk om te bezien op youtube.
 
Ik ben geen geweldige King Gizz kenner, maar als muziekfan kon je moeilijk om de band heen, het afgelopen decennium.

Ik vind het een goede band, maar geen geweldige, die vaak goede albums uitbrengen maar ook weer geen absolute topalbums. De appeal is eerder dat ze zo prolific zijn en dat het altijd raden is welke richting ze nu uitgaan. Maar persoonlijk blijft het niet altijd even goed hangen, in vergelijking met andere bands die minder uitbrengen maar dan wel meer tijd nemen om alles meer uit te werken. Ik weet ook niet of je kan zeggen dat ze op alle stijlen die ze najagen hun eigen stempel weten te drukken. Het is eerder indrukwekkend dat ze zo'n verscheidenheid aan genres onder de knie kunnen krijgen, maar dus imo soms eerder goede imitatie dan echt commitment.

Nonagon Infinity en Polygondwana Land zijn de albums waar ik het meest naar terug keer.

Maar de Classic Artists run hier is wel het moment om terug wat andere releases van hen van onder het stof te halen. Nu bezig aan
, hun best ontvangen album van 2022.

Gumboot Soup daarnet vond ik vrij wisselvallig als geheel.

Live heb ik ze nog niet gezien, maar ik kan me voorstellen dat ze live écht tot hun recht komen.
 
Ik ben altijd wat bevooroordeeld geweest over deze heren, hoe kan je nu zoveel albums uitbraken zonder dat er aan kwaliteit ingeboet wordt? Als ge volg heb ik me er nog nooit echt in verdiept.

Ik ben benieuwd wat het zal geven.
 
mensen die mijn muziekale preferenties kennen, welk album zet ik best op om niet meteen mijn interesse te verliezen?

kans is toch echt groot dat ik het verkeerde album opzet en de band naar de 6de cirkel van de hell verban? (figuurlik)
 
Is niet gemakkelijk want het kan serieus verschillen van plaat tot plaat maar als ge er echte ene moet opzetten zonder voorkennis van KG zou ik nonagon infinity opzetten. Dat gezegd zijnde heb ik geen idee wat uw muzikale interesse is.
 
Ik probeer op termijn scores uit te delen maar na één luisterbeurt is dat nogal moeilijk.

Nonagon Infinity
Deze zet ik sowieso nog op deze week. Wat een energie, talent en vakmanschap in deze plaat. Ik probeer de hoogtepunten nog wat te vinden, ik weet dat ze er tussen zitten maar het was wat te veel ineens om het goed te kunnen analyseren.

Flying Microtonal Banana
Iets makkelijker te beluisteren en zeker ook een goed album maar zag nog geen geheel.
 
mensen die mijn muziekale preferenties kennen, welk album zet ik best op om niet meteen mijn interesse te verliezen?

kans is toch echt groot dat ik het verkeerde album opzet en de band naar de 6de cirkel van de hell verban? (figuurlik)
Ik denk dat het een moeilijke maand wordt, maar inderdaad best beginnen met Nonagon Infinity. Als dat zó hard tegenvalt kan je de antithese van dat album beluisteren: Fishing With Fishies.
 
mensen die mijn muziekale preferenties kennen, welk album zet ik best op om niet meteen mijn interesse te verliezen?

kans is toch echt groot dat ik het verkeerde album opzet en de band naar de 6de cirkel van de hell verban? (figuurlik)

Ik denk dat het een moeilijke maand wordt, maar inderdaad best beginnen met Nonagon Infinity. Als dat zó hard tegenvalt kan je de antithese van dat album beluisteren: Fishing With Fishies.
Was je niet meer aan jazz? Anders deze

 
Terug
Bovenaan