PinkyNTheBrain
New member
“Al jullie zotte moederminnaars, … stuiter”
Of dat is toch zo’n beetje de vrije vertaling van wat de gemiddelde frontman in deze scene al eens durft laten vallen bij een live optreden. Als ik zie welke albums hier allemaal al zijn voorgesteld ga ik waarschijnlijk wel een beetje uit de ‘tone’ vallen (pun intended
).
Monuments is een progressive metalcore band met serieuze “djent”-invloeden wat de gitaar tone betreft (denk aan de grootmeesters zelf van Meshuggah), afkomstig uit de UK met een respectabele bekendheid die zich vertaalt in 150k maandelijkse luisteraars op Spotify. Het brein achter de band is de, in mijn ogen extreem getalenteerde, gitarist John Browne die ondanks de vele line-up shifts altijd zijn stempel is blijven drukken op elk album. De band heeft in totaal al 4 albums uitgebracht: Gnosis (2012), The Amanuensis (2014), Phronesis (2018) & In Stasis (2022) met maar liefst drie verschillende vocalists.
Ik heb ontzettend lang getwijfeld tussen de eerste twee albums, want naar beide ga ik nog regelmatig terug, maar de keuze is gevallen voor het eerste album Gnosis uit 2012 (ondanks dat de productie van het tweede misschien wat cleaner is). Het besef alleen dat dit album al tien jaar oud is, doet mij bijzonder oud voelen
.
Mijn favoriete nummers zijn Admit Defeat, Doxa en Regenerate, waarbij ik de beste herinneringen heb aan het derde nummer op het album (Doxa) aangezien ik daar zelf ooit maanden aan een stuk mee bezig ben geweest om het te leren spelen op drums. Wie ooit de ambitie zou koesteren om ze live te zien, kan ik dat ten zeerste aanraden want de muziek wordt foutloos gebracht door de stuk voor stuk geweldige muzikanten.
Voor de gitaar fanaten zou ik ten zeerste aanraden om de performance door John Browne van Doxa te bekijken waar de zotte downpicking techniek van deze man volledig valt te bewonderen:
Van de drummer wordt wel eens gezegd dat hij klinkt alsof hij drie armen heeft dus als iemand hem eens in actie wil zien voor het nummer Regenerate:
Enjoy!
Of dat is toch zo’n beetje de vrije vertaling van wat de gemiddelde frontman in deze scene al eens durft laten vallen bij een live optreden. Als ik zie welke albums hier allemaal al zijn voorgesteld ga ik waarschijnlijk wel een beetje uit de ‘tone’ vallen (pun intended
).Monuments is een progressive metalcore band met serieuze “djent”-invloeden wat de gitaar tone betreft (denk aan de grootmeesters zelf van Meshuggah), afkomstig uit de UK met een respectabele bekendheid die zich vertaalt in 150k maandelijkse luisteraars op Spotify. Het brein achter de band is de, in mijn ogen extreem getalenteerde, gitarist John Browne die ondanks de vele line-up shifts altijd zijn stempel is blijven drukken op elk album. De band heeft in totaal al 4 albums uitgebracht: Gnosis (2012), The Amanuensis (2014), Phronesis (2018) & In Stasis (2022) met maar liefst drie verschillende vocalists.
Ik heb ontzettend lang getwijfeld tussen de eerste twee albums, want naar beide ga ik nog regelmatig terug, maar de keuze is gevallen voor het eerste album Gnosis uit 2012 (ondanks dat de productie van het tweede misschien wat cleaner is). Het besef alleen dat dit album al tien jaar oud is, doet mij bijzonder oud voelen
.Mijn favoriete nummers zijn Admit Defeat, Doxa en Regenerate, waarbij ik de beste herinneringen heb aan het derde nummer op het album (Doxa) aangezien ik daar zelf ooit maanden aan een stuk mee bezig ben geweest om het te leren spelen op drums. Wie ooit de ambitie zou koesteren om ze live te zien, kan ik dat ten zeerste aanraden want de muziek wordt foutloos gebracht door de stuk voor stuk geweldige muzikanten.
Voor de gitaar fanaten zou ik ten zeerste aanraden om de performance door John Browne van Doxa te bekijken waar de zotte downpicking techniek van deze man volledig valt te bewonderen:
Van de drummer wordt wel eens gezegd dat hij klinkt alsof hij drie armen heeft
dus als iemand hem eens in actie wil zien voor het nummer Regenerate:Enjoy!
