Classic Artists Joy Division

Nooit bewust opgelegd, maar morgen tijdens de werkdag ga ik dat eens doen. Ben benieuwd.

Een keer Unkown Pleasures opgelegd via Spotify en het deed me gelijk niet zo veel. Al heeft heel die cd wel een andere vibe dan hun hit Love will tear us apart.
 
Laatst bewerkt:
Ik voel het echt niet boys, mag ik zeggen dat ik Closer zelfs interessanter vond dan Unknown Pleasures of is dat heiligschennis?
 
  • Leuk
Waarderingen: derp
Ik moet toegeven ik was niet superbekend met Joy Division, hun hitje ken ik natuurlijk wel. Ik heb heel aantal jaar terug wel eens naar Unknown Pleasures geluisterd (voornamelijk omdat ik mij afvroeg waarom iedereen daar een tshirt van had :unsure: ) maar dat was toen niet echt blijven hangen precies.

Dit weekend dan eens naar Control gekeken. Goede, interessante film, wat een tragisch verhaal ook. Ik was daar helemaal niet van op de hoogte eigenlijk :unsure:
Daarna ook nog eens naar Unknown Pleasures en Closer zitten luisteren, en eigenlijk zijn dat toch echt goeie platen, ik ga ze nog een paar keer moeten beluisteren om te zien welke ik nu eigenlijk beter vind, maar voorlopig plaats ik ze heel dicht bij elkaar. Misschien lichte voorkeur voor Unknown Pleasures?
Ik ga er mij alleszins wel nog verder in verdiepen.
 
Ik kan mij trouwens helemaal vinden in de commentaar hier boven dat Ian Curtis geen goede zanger is. Voor mij was de zang van Curtis het grootste obstakel om vertrouwd te geraken met hun oeuvre. Ge leert het wel appreciëren na verloop van tijd, maar tis niet dat die mens een indrukwekkend vocaal bereik had ofzo.
 
Je kan hem inderdaad niet de beste zanger noemen, maar het past wel zeer goed bij de muziek.
Wat vooral uitblinkt voor mij zijn de bas en drum, beiden van zeer hoog niveau imo. En de gitaar die heel goed de ruimte laat aan de bas en drum om meer naar de voorgrond te komen.
 
Ik kan mij trouwens helemaal vinden in de commentaar hier boven dat Ian Curtis geen goede zanger is. Voor mij was de zang van Curtis het grootste obstakel om vertrouwd te geraken met hun oeuvre. Ge leert het wel appreciëren na verloop van tijd, maar tis niet dat die mens een indrukwekkend vocaal bereik had ofzo.
Wat is "niet goed" hé? Een Bruce Dickinson heeft een ongelofelijk bereik, maar Curtis zijn vervreemde, monotone stem past wel bij de donkere sfeer die Joy Division uitstraalt. Maar ik denk niet dat de stem van Curtis echt een markant kenmerk is? Kate Bush of Tom Waits hebben echt een iconisch stemgeluid, dat van Curtis is relatief inwisselbaar. Of vergis ik me?
 
Ik denk dat de manier van zingen op dat moment nog niet (veel) gedaan was, een horde aan andere bands heeft geïnspireerd, zelfs vrouwen. Allez ik weet het niet zeker maar ik heb zo'n vermoeden dat Fenne van Whispering Sons wel al zeker eens een plaat van Joy Division gehoord zal hebben in haar leven en daar toch een zekere inspiratie uit gehaald heeft.


Soit, de baritone manier van zingen van Curtis past uiteraard heel goed bij muziek die toch een sterke focus heeft op communiceren van de getroubleerde ziel van Curtis, maar ik denk niet dat die mens verder ook heel veel anders 'kon' met zijn stem. Allez, als ge dat vergelijkt met Kate Bush of Tom Waits, dat zijn echt wel fenomenale zangers, Curtis was eerder een poëet dan een zanger imo.
 
Ik hier nog weinig aan toevoegen. Control vind ik een fantastische film die de sfeer rond de band mooi capteert. De platen passeren hier af en toe op grijze dagen en de basgitaarpartijen zijn heel leuk om na te spelen.
 
Unknown Pleasures:
Eerste dertig seconden zijn universeel legendarisch bekend.
Nooit echt de teksten erbij genomen bij eerdere luisterbeurten: grote 'gulp'.
'New Dawn Fades' is ronduit fantastisch.
Spijtige zaak zijn depressie en zelfmoord, maar wat een muziek en teksten zijn daaruit gekomen!
'Interzone' meest happy song op muzikaal gebied en niet gezongen door Ian.

Closer:
Meer muzikaal opgewekter dan het eerste album.
Bijzonder de moeite om de teksten erbij te nemen en niet zomaar op de achtergrond te zetten.
'Twenty-four hours' en 'The Eternal' waren wow.
Vreemd genoeg klinken alleen de laatste drie bekend in de oren.

An ideal for living (EP):
Onverwacht anders lol.
Klasse-EP, daar niet van.

Still:
Een toegevoegde waarde voor de fans.

In mijn hoofd stak Joy Division = monotoon geluid met dank aan de zanger.
Wat verandering in gekomen. Genoeg muzikale diversiteit.
 
Ah hier zie, de grondleggers van het genre dat durft te vragen: Waarom moet muziek eigenlijk goed klinken?

Ik denk niet dat ik ooit al 1 van die albums volledig had beluisterd. In de voorbije weken heb ik dat nu meerdere keren gedaan en tot de conclusie gekomen dat ik weinig heb gemist :unsure:

:unsure:
 
Ah hier zie, de grondleggers van het genre dat durft te vragen: Waarom moet muziek eigenlijk goed klinken?

Ik denk niet dat ik ooit al 1 van die albums volledig had beluisterd. In de voorbije weken heb ik dat nu meerdere keren gedaan en tot de conclusie gekomen dat ik weinig heb gemist :unsure:
Merci voor de hot take! :p

Joy Division is hier ook nooit een absolute persoonlijke favoriet geweest, maar je kan denk ik niet om de impact heen van de sound van die 2 albums.

Ik ben dan wel zo raar dat de stem van Curtis voor mij nooit echt een obstakel heeft gevormd. Die stem is zo iconisch, ik kan me weinig anders voorstellen dat zo bij de muziek past.
 
Weet je, ik heb nog nooit naar een JD plaat geluisterd, of misschien beter gezegd ik heb hun nummers nog nooit in een normaal chronologische volgorde gehoord zoals ze op de platen allemaal klinken.
Ik weet dat het gek klinkt temeer omdat ik ze zelf genomineerd heb. (veel later heb ik wel de verzamelcd Permanent Compilation van hen gekocht omdat juist op deze compilatie ook het nummer The Only Mistake staat, een minder bekende favoriet van me).
Maar ik leerde hun muziek pas kennen in de periode dat een vriend naar hen begon te luisteren en fan van hen werd, eigenlijk rond dezelfde periode dat ik fan werd van Bauhaus. Ik had toen niet zoveel interesse in hen maar ben hen pas leren apprecieren tijdens de grote vloed New Wave parties in de jaren '90. Ik kan natuurlijk niet zeker zijn maar ik denk wel dat ik toen hun meeste nrs heb leren kennen want ik moet toen toch minstens 10-15 j naar parties zijn geweest.
Op Spotify heb ik wel al enkele keren de JD/NO compilatie Total beluisterd, ik vind het goed en de genremuziek die er na gespeeld wordt is meestal ook een aanrader.
Maar weet je welk idee dat ik heb maar jammer genoeg nooit meer de kans zal toe krijgen: het is een heel apart experiment dat sommige mensen naar hogere aurale kringen zal doen zweven, terwijl het andere mensen een dubbele hartbreuk zou bezorgen tijdens de rit naar het ziekenhuis: dat is namelijk:































Hoe zou de muziek van JD klinken met de stem van Freddie Mercury ?
Geef toe, dit zou toch echt wel iets heel uniek zijn en ik heb echt geen fucking idee hoe dat zou klinken.
And frankly......I don't fucking care !
 
Laatst bewerkt:
Terug
Bovenaan