). Voor mij meteen ook het laatste album van U2 dat echt nog het beluisteren waard is. Al wat daarna nog komt, geraak ik zelfs niet door (misschien nu nog eens proberen).
Dees vat het voor mij goed samen.
Het is voor mij vooral de zang. De band heeft nummers die ellenlang duren omdat Bono te veel zit te kwelen. Als de instrumentatie dan in veel gevallen niet meezit dan verliezen ze me helaas volledig.
@shiftyke kom, als je je een beetje toelegt op radiohead weet ik dat je dat goed zal vinden.
Ik heb zelfs de goede nummers van U2 nog niet gevonden
. Niet dat ik uitkijk naar Radiohead hoor.
.
)
Ik heb dit met een glimlach gelezen, echt heel leukHIer een (zacht uitgedrukt) ZEER grote fan van U2. Alhoewel ik nog "maar" 34 ben en hun grootste sucesperiode (jaren 80 tot begin jaren 90) niet echt actiéf heb kunnen meemaken, ben ik echt wel van klein af aan opgegroeid met U2 aangezien mijn pa een fan van in de beginjaren was en U2 dus constant op stond. Ik bekijk heel veel van hun muziek dan ook niet uit muzikaal standpunt, maar gewoon gevoelsmatig omdat veel nummers "nostalgie" teweeg brengen bij mij en doen terugdenken aan mijn kindertijd enz. Naarmate ik ouder werd ben ik in mijn jeugd ook meer en meer actiever U2 gaan luisteren totdat ik me echt wel fan kon gaan noemen.
Mijn favoriete album is toch wel Achtung Baby. Enkele grote (bv Mysterious Ways) tot megagrote radiohits (bv One) met daarnaast ook gewoon een resem songs (The Fly, Even Better Than the real thing, Zoo Station) waarvan ik als grote fan eigenlijk moeilijk kan inschatten hoezeer ze als "hit" bij het grote publiek zijn, maar wat onder fans toch echt wel favorieten zijn. Daarnaast ook nummers die bij het grote publiek meer bekendheid zouden mogen kennen zoals bv Acrobat, een echte favoriet bij vele fans maar bij het grote publiek wsl totaal niet gekend:
Ik moet wel zeggen dat ik zelden of nooit de albums écht beluister. Ik bedoel dan beluisteren in de zin van het album van begin tot einde opzetten. Dat is iets wat ik in het algemeen bij muziek eigenlijk niet vaak doe, en zeker bij U2 vind ik hun muziek live beter tot hun recht komen dan de studioversies. Ik luister meestal dus liveversies van hun nummers (officiële live-cd's, bootlegs van concerten, ...) uitgezonderd natuurlijk nummers waar geen live-opname van bestaat.
Until the end of the world bijvoorbeeld is zo'n nummer dat op het album "goed" is maar pas echt top wordt bij het luisteren van een live-versie:
Dat laatste nummer er is overigens best wel toepasselijk vandaag op Witte Donderdag aangezien in de lyrics het Laatste Avondmaal bekeken wordt vanuit het standpunt van Judas
Zelf heb ik hen inmiddels al/maar 12 keer live aan het werk gezien in mijn leven. In vergelijking met de meesten hier op het forum zal dat "al" 12 keer zijn, in vergelijking met andere fans die ik ken is dat "maar" 12 keer aangezien sommigen op één tour al aan dat aantal zitten
(Ik ben ook dat type fan dat dan in de vroege ochtend al naar daar gaat om zo een plaatsje op de eerste rij te kunnen bemachtigen.
Mijn eerste concert was als tienjarige op de weide van Werchter tijdens hun PopMart-tour, wat best wel impressive was (zeker in dié tijd).
Uitschieters qua concerten waren voor mij hun concert van de I&E tour in 2015 in Dublin (U2 in hun "eigen" Dublin zien spelen is qua sfeer toch net dat tikkeltje specialer, en bovendien baadt de stad in zo'n periode ook wel in een U2-sfeertje in de pubs enz) en daarnaast ook de wereldpremière van hun 360 Tour in Barcelona in 2009 (waar ik bij kon zijn door een U2-wedstrijd op Q-music te winnen).
Zo een concert bijwonen tussen 100.000 dolgedraaide Spanjaarden in Camp Nou is op zich al kicken, zeker als het dan ook nog eens voor de wereldpremiere van een van de meest spraakmakende wereldtournees ooit is, en dat dan ook nog eens volledig op kosten op een radiozender waar ge nu eigenlijk niet zo graag naar luistert
Het aantal tours dat er nog aankomt zal stilaan ook niet meer zo groot zijn aangezien ze toch ook een dagje ouder worden, zeker bij Bono merkt ge wel dat dit niet iets is dat hij nog 10-15 jaar gaat volhouden zoals andere bands wel eens doen. I
Ik verwacht dus wel ergens op de 15 concerten te eindigen in totaal, maar ik hoop vooral dat ik toch één keer daarvan met mijn vader (die er meestal wel bij is) én mijn éigen zoontje (die nu nog maar drie jaar is) kan gaan, kwestie van de cirkel mooi af te ronden
.
.Allez ik heb een efforke gedaan en 4 albums geluisterd.
Conclusion so far: Ik verwachtte generic U2 drab, en dat is exact wat ik kreeg. Alleen is het allemaal nog erger.
Ik heb echt 0,0 voeling met hun typische sound. Het voelt allemaal heel erg "The Cure light in een stadium rock pakketje maar dan sucky en zagerig".
Hoe die band zo groot is geworden? Ik kan het met de beste wil van de wereld niet snappen .
Wat details:
- Begonnen met de suggesties van @Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield ... War:
- Ik heb onderschat hoe slecht ik dit ging vinden. Mijn beste comment is over "Red Light", en die is "meh"
- Just awful all over
- Song "highlights":
- Sunday Bloody Sunday: Wat een ongelooflijk ZAAG nummer is dat eigenlijk?
- Seconds: Doet me denken aan Talking Heads, but sucky
- The Refugee: Wat teh fuk proberen ze hier?
- Red Light: Meh, doesn’t bother me
- 40: Eeeeeeeen we komen full circle bij zagerig / Bloody Sunday
- Dan verder gegaan op basis van @Lakigigar zijn flowchart, dus ... The Unforgettable Fire:
- Gaat volledig verder op hetzelfde elan. Generic generic generic drab, alleen een slechter album van War.
- Song "highlights":
- Pride (In the Name of Love): Mja, same generic drab, maar ik ken het, dus
- Wire: No … just no
- Bad: Nog meer gezaag dan normaal
- Elvis Presley and America: WHAT
- MLK:
- Volgens de flow chart moest ik naar "How to dismantle an Atomic Bomb", maar de Spotify radio sprong automatisch naar Desire. Nummer klonk echt lekker, dus dan maar Rattle & Hum ...
- ... om getricked te worden in nog een sucky album
- Al staan hier wel een paar nummers op die ik tenminste kan beluisteren: Desire, Hawkmoon 269, I Still Haven’t Found What I’m Looking For
- DIT IS VERUIT HET BESTE ALBUM TOT NU TOE WANT HET HEEFT MAAR LIEFST 3 NUMMERS DIE IK OK VIND
- Het heeft ook het beste dat ik al gehoord heb van U2: Freedom for my People ... en dan duurt dat godverdomme maar 35 sec
- Song "highlights":
- Helter Skelter Live: Leuk, vooral na de week Beatles
- All Along the Watchtower: Bitch please
- Love Rescue Me:
- When love comes to town: Die gast heeft echt de stem niet voor dit soort muziek
- Dan maar de "rock band" route gevolgd op de flow chart ... How to dismantle an Atomic Bomb:
- Het begint echt goed met het eerste nummer, Vertigo is very nice
- Maar vanaf dan is het weer dezelfde generic U2 drab
So far nummers opgeslagen in Spotify: 0.
Ik ga enkel nog de "weird" route volgen op die flow chart. Maar als dat niet aanslaat geef ik het op.
Ik heb dit met een glimlach gelezen, echt heel leuk
Ondanks dat ik U2 echt niks vind, begrijp ik uw verhaal helemaal. Mijn eerste 3 concerten waren ook met mijn pa: Iggy Pop, de Stones & Jethro Tull. Vooral de Stones en Tull zijn bij mij een blijvende liefde gebleven. Ik zou ook HEEL erg graag met mijn dochter + pa naar een Stones of Tull optreden trekken. Maar tegen dat Bono niet meer kan zingen, liggen 4 van de 5 Stones + Ian Anderson wel onder zoden.
Dus bewust zal mijn dochter (3,5j nu) dat nooit meemaken
Vraagske aan u: Ik wil nog 1 U2 album proberen, welk neem ik best?
Ter info: Dit al gedaan + mijn feedback:
Ok thanks, ik zal die eens opzetten dit weekend.
