We zien wel. Ik ga elke dag 1 album proberen luisteren. Nu begonnen met The Unforgettable Fire. Pride (in the Name of Love) kende ik al van op de radio. Inderdaad geen slecht nummer, hoewel er iets raars is met de drums middenin in dat lied, iets dat zo out of place voelt. Maar qua geluid en stem ligt het wel, ik weet alleen niet of dit zo een groep is waarvan de muziek me "bijblijft", maar dat heb ik met veel rockgroepen. Een keer luisteren is voor mij eigenlijk echt niet voldoende. Misschien moet ik gewoon een greatest hits ding eens beluisteren.
- Onderwerp starter Kid_C
- Startdatum
-
- Tags
- classic artists u2
This is nice, dit ga ik volgen.Een soort van flowchart
Rattle and Hum (wat bij More America, more pretentious staat), is een hybride live / studio album blijkbaar, dus die sla ik zelf wellicht ook over (rating staat ook wat lager, dus denk dat dat een echt album voor de fans zal zijn).
The Unforgettable Fire klinkt niet slecht, maar ik weet niet of het een groeier zal zijn, want qua herkenning is het na 1 keer luisteren vaak nogal erg vaag begrijpelijk. De volgende die ik ga beluisteren is Joshua Tree, maar dat zal voor morgen zijn, want ik luister liever naar andere muziek s'avonds en s'nachts.
PBR Streetgang
Well-known member
Uh-oh...
Niet zeker of ik alles chronologisch ga aanpakken. Ik begin wel gewoon met War. Maar op Wikipedia las ik al de volgende zin over dit album en dat maakt me nu al strijdlustig: "the songs here stand up against anything on The Clash's London Calling in terms of sheer impact"
Niet zeker of ik alles chronologisch ga aanpakken. Ik begin wel gewoon met War. Maar op Wikipedia las ik al de volgende zin over dit album en dat maakt me nu al strijdlustig: "the songs here stand up against anything on The Clash's London Calling in terms of sheer impact"
Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield
Well-known member
Dat is echt bullshit. London calling is een geniale mix van genres iets wat U2 met War echt niet haalt
U2, dé stadionrock band.
Een genre dat geweldig is op een wei na 17 pinten maar mij maagklachten geeft als ik er thuis, nuchter, naar moet luisteren.
Komt er nog eens bij dat Bono al jàren lang erg hoog op mijn "wie wil je eens op zijn smoel kloppen" lijst staat met zijn pretentieus gedrag.
Maar soit, ik ben door Nirvana geraakt, dit lukt me ook wel! Sowieso dat ik dus niet voor de volle 16 albums ga (zelf-foltering heeft ook zijn grenzen)
Ik ga voor
Boy
War
The Unforgetable Fire
Joshua tree
All that you can't leave behind
Pop
Zooropa
Dat moet maar genoeg zijn
Een genre dat geweldig is op een wei na 17 pinten maar mij maagklachten geeft als ik er thuis, nuchter, naar moet luisteren.
Komt er nog eens bij dat Bono al jàren lang erg hoog op mijn "wie wil je eens op zijn smoel kloppen" lijst staat met zijn pretentieus gedrag.
Maar soit, ik ben door Nirvana geraakt, dit lukt me ook wel! Sowieso dat ik dus niet voor de volle 16 albums ga (zelf-foltering heeft ook zijn grenzen)
Ik ga voor
Boy
War
The Unforgetable Fire
Joshua tree
All that you can't leave behind
Pop
Zooropa
Dat moet maar genoeg zijn
PBR Streetgang
Well-known member
War viel al bij al goed mee. Niet elk lied vond ik goed, maar de slechte waren in de minderheid en niet slecht genoeg om het af te zetten.
Geen reden om niet verder te doen.
Geen reden om niet verder te doen.
War vond ik de hitjes ok, ontegensprekelijk classics. De rest... doet me niets. Vooral cringen als Bono hele tijd stadionrockgewijs zit uit te halen.
The Unforgettable Fire klinkt al meer als classic U2 voor mij, maar dat is geen goed teken. Door deze heb ik me moeten sleuren. Ik vind er werkelijk geen fluit aan. Erg jammer eigenlijk. Hopelijk kan ik me meer vinden in The Joshua Tree...
The Unforgettable Fire klinkt al meer als classic U2 voor mij, maar dat is geen goed teken. Door deze heb ik me moeten sleuren. Ik vind er werkelijk geen fluit aan. Erg jammer eigenlijk. Hopelijk kan ik me meer vinden in The Joshua Tree...
Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield
Well-known member
Exact hetzelde gevoel. Joshua tree wordt als hun magnum opus gezien maar na bullet the blue sky valt dat zo dood als nen black metaller die gedwongen word naar tomorrowland te gaan
Ik merk bij de andere albums hetzelfde, War heeft New Years Day en Sunday Bloody Sunday al de rest meh, Josha Tree eerste drie nummers zijn fantastisch en alles wat er na komt meh...
Allez ik heb een efforke gedaan en 4 albums geluisterd.
Conclusion so far: Ik verwachtte generic U2 drab, en dat is exact wat ik kreeg. Alleen is het allemaal nog erger.
Ik heb echt 0,0 voeling met hun typische sound. Het voelt allemaal heel erg "The Cure light in een stadium rock pakketje maar dan sucky en zagerig".
Hoe die band zo groot is geworden? Ik kan het met de beste wil van de wereld niet snappen .
Wat details:
So far nummers opgeslagen in Spotify: 0.
Ik ga enkel nog de "weird" route volgen op die flow chart. Maar als dat niet aanslaat geef ik het op.
Conclusion so far: Ik verwachtte generic U2 drab, en dat is exact wat ik kreeg. Alleen is het allemaal nog erger.
Ik heb echt 0,0 voeling met hun typische sound. Het voelt allemaal heel erg "The Cure light in een stadium rock pakketje maar dan sucky en zagerig".
Hoe die band zo groot is geworden? Ik kan het met de beste wil van de wereld niet snappen .
Wat details:
- Begonnen met de suggesties van @Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield ... War:
- Ik heb onderschat hoe slecht ik dit ging vinden. Mijn beste comment is over "Red Light", en die is "meh"
. - Just awful all over
- Song "highlights":
- Sunday Bloody Sunday: Wat een ongelooflijk ZAAG nummer is dat eigenlijk?
- Seconds: Doet me denken aan Talking Heads, but sucky
- The Refugee: Wat teh fuk proberen ze hier?
- Red Light: Meh, doesn’t bother me
- 40: Eeeeeeeen we komen full circle bij zagerig / Bloody Sunday
- Ik heb onderschat hoe slecht ik dit ging vinden. Mijn beste comment is over "Red Light", en die is "meh"
- Dan verder gegaan op basis van @Lakigigar zijn flowchart, dus ... The Unforgettable Fire:
- Gaat volledig verder op hetzelfde elan. Generic generic generic drab, alleen een slechter album van War.
- Song "highlights":
- Pride (In the Name of Love): Mja, same generic drab, maar ik ken het, dus
- Wire: No … just no
- Bad: Nog meer gezaag dan normaal
- Elvis Presley and America: WHAT
- MLK:
- Pride (In the Name of Love): Mja, same generic drab, maar ik ken het, dus
- Volgens de flow chart moest ik naar "How to dismantle an Atomic Bomb", maar de Spotify radio sprong automatisch naar Desire. Nummer klonk echt lekker, dus dan maar Rattle & Hum ...
- ... om getricked te worden in nog een sucky album
- Al staan hier wel een paar nummers op die ik tenminste kan beluisteren: Desire, Hawkmoon 269, I Still Haven’t Found What I’m Looking For
- DIT IS VERUIT HET BESTE ALBUM TOT NU TOE WANT HET HEEFT MAAR LIEFST 3 NUMMERS DIE IK OK VIND
- Het heeft ook het beste dat ik al gehoord heb van U2: Freedom for my People ... en dan duurt dat godverdomme maar 35 sec
- Song "highlights":
- Helter Skelter Live: Leuk, vooral na de week Beatles
- All Along the Watchtower: Bitch please
- Love Rescue Me:
- When love comes to town: Die gast heeft echt de stem niet voor dit soort muziek
- ... om getricked te worden in nog een sucky album
- Dan maar de "rock band" route gevolgd op de flow chart ... How to dismantle an Atomic Bomb:
- Het begint echt goed met het eerste nummer, Vertigo is very nice (verschrikkelijke stereo mix wel)
- Maar vanaf dan is het weer dezelfde generic U2 drab
- Het begint echt goed met het eerste nummer, Vertigo is very nice
So far nummers opgeslagen in Spotify: 0.
Ik ga enkel nog de "weird" route volgen op die flow chart. Maar als dat niet aanslaat geef ik het op.
Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield
Well-known member
Probeer eens all that you can't leave behind. Dat is de beste die ik gehoord heb. De vergelijking met the cure snap ik wel niet echt. De eerste 2 albums zijn heel new wave ma daarna is dat toch wegAllez ik heb een efforke gedaan en 4 albums geluisterd.
Conclusion so far: Ik verwachtte generic U2 drab, en dat is exact wat ik kreeg. Alleen is het allemaal nog erger.
Ik heb echt 0,0 voeling met hun typische sound. Het voelt allemaal heel erg "The Cure light in een stadium rock pakketje maar dan sucky en zagerig".
Hoe die band zo groot is geworden? Ik kan het met de beste wil van de wereld niet snappen .
Wat details:
- Begonnen met de suggesties van @Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield ... War:
- Ik heb onderschat hoe slecht ik dit ging vinden. Mijn beste comment is over "Red Light", en die is "meh"
- Just awful all over
- Song "highlights":
- Sunday Bloody Sunday: Wat een ongelooflijk ZAAG nummer is dat eigenlijk?
- Seconds: Doet me denken aan Talking Heads, but sucky
- The Refugee: Wat teh fuk proberen ze hier?
- Red Light: Meh, doesn’t bother me
- 40: Eeeeeeeen we komen full circle bij zagerig / Bloody Sunday
- Dan verder gegaan op basis van @Lakigigar zijn flowchart, dus ... The Unforgettable Fire:
- Gaat volledig verder op hetzelfde elan. Generic generic generic drab, alleen een slechter album van War.
- Song "highlights":
- Pride (In the Name of Love): Mja, same generic drab, maar ik ken het, dus
- Wire: No … just no
- Bad: Nog meer gezaag dan normaal
- Elvis Presley and America: WHAT
- MLK:
- Volgens de flow chart moest ik naar "How to dismantle an Atomic Bomb", maar de Spotify radio sprong automatisch naar Desire. Nummer klonk echt lekker, dus dan maar Rattle & Hum ...
- ... om getricked te worden in nog een sucky album
- Al staan hier wel een paar nummers op die ik tenminste kan beluisteren: Desire, Hawkmoon 269, I Still Haven’t Found What I’m Looking For
- DIT IS VERUIT HET BESTE ALBUM TOT NU TOE WANT HET HEEFT MAAR LIEFST 3 NUMMERS DIE IK OK VIND
- Het heeft ook het beste dat ik al gehoord heb van U2: Freedom for my People ... en dan duurt dat godverdomme maar 35 sec
- Song "highlights":
- Helter Skelter Live: Leuk, vooral na de week Beatles
- All Along the Watchtower: Bitch please
- Love Rescue Me:
- When love comes to town: Die gast heeft echt de stem niet voor dit soort muziek
- Dan maar de "rock band" route gevolgd op de flow chart ... How to dismantle an Atomic Bomb:
- Het begint echt goed met het eerste nummer, Vertigo is very nice
- Maar vanaf dan is het weer dezelfde generic U2 drab
So far nummers opgeslagen in Spotify: 0.
Ik ga enkel nog de "weird" route volgen op die flow chart. Maar als dat niet aanslaat geef ik het op.
Probleem is soms kan het eigenlijk beter zijn om één album meerdere keren te beluisteren, en dan kan het kwartje soms wel vallen. Maar het lijkt mij toch gewoon niet dat U2 jouw band is. Ik had ook niet echt een wow gevoel bij het beluisteren van The Unforgettable Fire, en vandaag had ik te weinig tijd / en ook geen zin, dus ga morgen Joshua Tree luisteren, en dan erachter Achtung Baby, als ik nog zin heb misschien de weird route ook nog eens volgen, maar ik heb ook het gevoel dat U2 niet mijn band is (en dat dat heel moeilijk zal zijn om dat plots te veranderen in een week), omdat er te weinig is wat me aantrekt in hun werk.
Vergelijking met The Cure snap ik ook niet echt, vind ik toch een heel andere sound (allez als je Disintegration toch hebt beluisterd, want dat is de enige die ik veel heb gehoord.)
Vergelijking met The Cure snap ik ook niet echt, vind ik toch een heel andere sound (allez als je Disintegration toch hebt beluisterd, want dat is de enige die ik veel heb gehoord.)
Pop en All That beluistert tijdens het werken. Van beide krijg ik tenminste al geen spontane kotsneigingen meer, dus dat is vooruitgang!!
Maar daar is ook alles mee gezegd. U2 is duidelijk mijn band niet idd.
All That is indeed de beste plaat die ik gehoord heb.
Cfr. The Cure: Ik had het vooral in de eerste 2 albums die ik luisterde, 1 War en Unforgettable fire. Hier vond ik dit heel sterk aanwezig. In Rattle & Hum ook nog wat maar veel minder.
In elk U2 nummer is wel ergens een vage New Wave zweem te vinden imo. Maar dat komt waarschijnlijk door het geza<a/n>g van Boni.
Gisteren de eerste 3 gedaan, nu staat Joshua Tree op en dat wordt mijn laatste denk ik. Misschien een van hun allerlaatste nog even een kans geven, kwestie van een evolutie te horen, maar ik ben nu al 4 keer naar dezelfde plaat aan het luisteren, tis goed geweest.U2, dé stadionrock band.
Een genre dat geweldig is op een wei na 17 pinten maar mij maagklachten geeft als ik er thuis, nuchter, naar moet luisteren.
Komt er nog eens bij dat Bono al jàren lang erg hoog op mijn "wie wil je eens op zijn smoel kloppen" lijst staat met zijn pretentieus gedrag.
Maar soit, ik ben door Nirvana geraakt, dit lukt me ook wel! Sowieso dat ik dus niet voor de volle 16 albums ga (zelf-foltering heeft ook zijn grenzen)
Ik ga voor
Boy
War
The Unforgetable Fire
Joshua tree
All that you can't leave behind
Pop
Zooropa
Dat moet maar genoeg zijn
Als je goed zoekt vind je er een klein beetje een sound in van Simple Minds, maar dan een pak slechter. Dit is allemaal zo vreselijk generic en toegankelijk. 0,0 ballen, op geen enkele plaat.
Zelfs hun protestsong (sunday bloody sunday) komt op geen enkel moment over als van u kloten maken over tfeit dat er daar tientallen mensen zijn afgeknald, maar als een verwend kind van 10 dat er een spreekbeurt over aan het geven is op school.
Ik heb op die eerste 3 albums ook nog geen enkele sterke riff ontdekt en Bono's stemgeluid staat veel te hoog op de cringe schaal voor mij.
Nee, tzal nooit mijn band worden. Door hun belachelijk toegankelijke muziek snap ik perfect dat ze zo groot zijn geworden. Dus als ik de conclusie al mag maken: Classic artist nijg ik naar ja omwille van het feit dat heel de wereld weet wie Bono is en hun hits uit de jaren '80 nog altijd grijs gedraaid worden. Classic muziek: nein, nein, nein.
Hier wordt wel stevig gehaat op U2.
Ja, het is heel vaak "hetzelfde", en zowat alle goeie songs worden gedragen door een gitaarriff met veel effecten achter. Maar die zijn dan meestal wel zéér goed uitgewerkt.
Ik heb ze een paar jaar geleden gezien in Sportpaleis, en dat was gewoon een dijk van een optreden hoor.
Maar, net zoals bij zovele bands, zit het "beste" werk wel in de oudere cd's. Ik vond Songs of Innocence best een goed album, maar het valt op dat de "passie" voor het songwriten er wel wat uit is en dat ze (volgens mij bewust) gewoon een bewezen recept blijven herhalen.
Ja, het is heel vaak "hetzelfde", en zowat alle goeie songs worden gedragen door een gitaarriff met veel effecten achter. Maar die zijn dan meestal wel zéér goed uitgewerkt.
Ik heb ze een paar jaar geleden gezien in Sportpaleis, en dat was gewoon een dijk van een optreden hoor.
Maar, net zoals bij zovele bands, zit het "beste" werk wel in de oudere cd's. Ik vond Songs of Innocence best een goed album, maar het valt op dat de "passie" voor het songwriten er wel wat uit is en dat ze (volgens mij bewust) gewoon een bewezen recept blijven herhalen.
