Classic Artists Tool

[Kid_C]

Ah yes, medemuziekliefhebbers, we zullen onze (voorlopig?) laatste classic artist bespreken: Tool !

Ze draaien ondertussen ook al mee sinds 1990, de laatste 27 jaar zitten deze vier lieverds in de band: Maynard James Keenan doet de vocals, Justin Chancellor op de bas, Adam Jones voor de riffs en last, but not least: Danny Carey op de drums.

Tool speelt metal met invloeden uit prog, psych en art rock. Ze zijn een beetje een vreemde eend in het genre en hebben een unieke meteen herkenbare sound. De band staat er om gekend verborgen boodschappen in hun muziek te steken (zowel instrumentaal als tekstueel). Ondertussen staan er 5 albums op de teller (zowat 1 om de 6 jaar) en een EP. De twee classic albums zijn volgens de gespecialiseerde pers 'Ænima' en 'Lateralus', hun eerste album en de twee na Lateralus kregen meer gemengde reacties.

So, what do you think?

Meer info:

Tool (band) - Wikipedia

en.wikipedia.org

https://rateyourmusic.com/artist/tool

 

[nTFs]

Muziek is emotie en Tool is voor mij de enigste band die de juiste gevoelens aanspreekt.
Wat maakt Tool dan zo speciaal ?
Het dreigende, opbouwende, mysterieuze en vooral meeslepende karakter van hun nummers, 4 muzikanten die met militaire precisie muziek maken die me altijd weet te raken. Tool kan altijd qua muziek. Ongeacht de gemoedstoestand of tijdstip.

Uiteraard ook al meerdere keren live gezien waaronder passages op Werchter, Pukkelpop, Pinkpop, Brabanthal/Vorst Nationaal 2006 en natuurlijk het magistrale optreden van Werchter 2019.

Ik ga me niet uitspreken over wat hun beste album is of welke nummers mijn voorkeur wegdragen.
Elk album heeft z'n hoogtepunten en mindere songs. Zoals elke band.
Maar er zijn genoeg hoogtepunten om me in extase te brengen als ik Tool opzet.

 

[clercqie]

Ik heb zoveel slechte vooroordelen tegenover deze band, maar in the interest van het concept zullen we Aenima en Lateralus nog een kans geven.

Early Metallica heeft me ondertussen ook wat kunnen overhalen, dus wie weet ?

 

[Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield]

Van undertow geen fan van de platen daarna wel. Hun albums en nummers kunnen echt wel zalige trips zijn met Aenima en Lateralus als hoogtepunten. 10000 days wil dan weer net iets te proggy gaan maar staan wel killler tracks op als vicarious en the pot. Fear Inoculum paar keer bij release opgezet. Niet slecht maar dat dreigende van de band en kwade van Maynard ontbreekt wel wat

 

[Deleted member 95]

Muziek is emotie en Tool is voor mij de enigste band die de juiste gevoelens aanspreekt.

De enige?
Voorbij de leeftijd van pakweg 15 jaar is dat toch een beetje triest, niet?

Alhoewel Tool een band is die mij op papier zou moeten liggen als geen ander, ben ik nooit helemaal overtuigd geraakt door mijn probeersels en bijgevolg ken ik de platen die door de fans als de top worden aanzien eigenlijk totaal niet goed.

10,000 Days doet het minder bij de diehards maar dat vind ik dan ironisch genoeg wel een heerlijke schijf, en van de laatste plaat vind ik 7empest een onwaarschijnlijk goed nummer (de rest is wat wisselvalliger). Ultieme fan favorites als Lateralus, Schism of Pneuma doen me helaas veel minder. Zeker die laatste heeft weliswaar een prachtige opbouw maar gaat imo volledig de mist in bij de hook/refrein/breakdown of hoe ge het ook wilt noemen. Zo basic, zo underwhelming, echt zonde. Ook geen superfan van de Maynard zijn vocals in het algemeen (en al zeker niet van zijn bijwijlen onnozel uiterlijk maar dat doet er niet toe), maar bon hij kan er mee door en heeft zeker zijn goede momenten.

Dat gezegd zijnde hebben ze wel gigantisch veel bands beïnvloed die ik absoluut geweldig vind (laatste in de rij is het schitterende Lucid Planet die zowaar de sound van Tool vermengen met die van Shpongle en co. ), dus sowieso hulde!

En Danny Carey is samen met Mario Duplantier en Thomas Haake sowieso de beste levende drummer, geen discussie.

 

[nTFs]

De enige?
Voorbij de leeftijd van pakweg 15 jaar is dat toch een beetje triest, niet?

Andere bands, andere gevoelens maar qua intensiteit staat Tool op 1.

 

[DwightSchrute]

Aha mijn nominatie waarvoor ik een heel epos in gedachten had maar waar uiteindelijk bleek dat de nominators de threads niet opstellen

Niet metal fans: Geef Tool een kans. Zelf noem ik me zeker geen metalfan maar Tool hits on another level. Beluister de meest bekende nummers van Tool even (volledig, ga alstublieft niet naar het midden van de track skippen omdat de intro te lang is). Dan heb ik het over The Pot, Vicarious, Schism, Stinkfist.
Voor nieuwere fans hebben deze tracks wel het meest succes.

Metal/Tool fans:

https://www.reddit.com/r/ToolBand/comments/cpoiwn

 

[DwightSchrute]

En Danny Carey is samen met Mario Duplantier en Thomas Haake sowieso de beste levende drummer, geen discussie.

Oh ja, over Danny Carey spreekt een Youtubevideo meer dan duizend woorden.
Deze heb ik grijsgedraaid maar blijft me gewoon verbazen.

 

[shiftyke]

Dat is die band met die goeie drummer he?

 

[PBR Streetgang]

Ik had vroeger een grondige hekel aan Tool. De kritiek die velen geven op Radiohead dat ze muziek maken voor angsty teenagers was voor mij eerder van toepassing op Tool. Ik kon bovendien Maynard zijn stem niet uitstaan, maar als drummer kon ik het werk van Carey uiteraard wel apprecieren en dat ze groovy baslijnen hadden kon ik ook niet ontkennen. Zo begon ik meer en meer naar de band te luisteren. Vooral Ticks and Leeches en The Grudge spraken me aan en daardoor heb ik na vele jaren Tool toch kunnen omarmen. Ik zal waarschijnlijk nooit echt fan worden van de band, maar ik bewonder hun composities wel. En ik vond Fear Inoculum eigenlijk heel goed, het enige album van hen dat ik in zijn geheel kan beluisteren zonder het beu te worden. Dat album heeft zo niet de magistrale hoogtepunten die sommige van hun vroegere nummers wel bereiken, maar de songwriting en vooral het timbre van Maynards stem is toch geevolueerd naar een richting die me meer ligt. Ik hoop op meer van dat!

 

[nifelheim]

Net alle platen uitgehaald en Opiate al eens opgelegd. Verrassend goeie nummers toch, als Opiate en Hush. Hier nog lekker stevig, kort en rechttoe rechtaan.
De rest luister ik chronologisch deze week. De eerste 3 zijn goed gekend, met Lateralus als favoriet. De laatste zit nog vrij vers in het geheugen. 10000 Days heb ik veel minder beluisterd, ik ben benieuwd hoe die gaat binnen komen.
Ook ben ik benieuwd hoe Aenima en 10.000 Days gaan klinken op mijn ondertussen vernieuwde installatie. Zijn beiden de vinyl bootlegs.
Qua geluidsproductie is een Tool plaat toch het neusje van de zalm. Die laatste klinkt geweldig op mijn installatie.

Een 4-tal keer live gezien, op festivals en in de Brabanthal met Mastodon als support. De leukste keer was toch in hun beginperiode, toen ze op het campingfestival speelden van Werchter 94.

 

[FlyingHorseman]

Ik heb niet veel met Tool, nooit echt naar geluisterd. Ik heb ze ooit wel live gezien op Werchter, op een rare festivaldag waar ze gevolgd werden door de Red Hot Chili Peppers en de Black Eyes Peas. Dat optreden vond ik toen nog wel cava, maar ik kreeg er tegelijk niet veel goesting door om hun catalogus eens deftig een nieuwe kans te geven.

Ik had ook wel wat vooroordelen over de groep. Zichzelf te serieus nemend, pseudo-diepe lyrics, te veel technisch geneuzel en moeilijkdoenerij. Maar met een open geest ben ik nog eens op hun discografie gesprongen. Ik heb de meeste van hun albums wel ooit beluisterd, maar veel te lang geleden om er nog iets van te weten. Ik ben dan ook begonnen aan Aenima zonder al te veel verwachtingen. Die plaat heeft de vooroordelen eerlijk gezegd deels bevestigd.

Het adjectief waar ik aan moest denken tijdens het beluisteren, was dat dit droge muziek is. De nummers klonken grotendeels gelijkaardig en er zat weinig variatie in, bovendien duurde het album ook nog eens veel te lang. Ik had ook verwacht dat er wat meer op gerockt zou worden eigenlijk. Wanneer ze dan eens de grijze muzikale massa doorbraken, was het dat rare industrial niemendalletje. Het hielp ook niet dat Keenan me hier niet echt lag als zanger, ik vond dat zijn zang een beetje verloren ging in het geheel. Heb dan ook geen idee hoe het met de teksten zit, want die vielen me amper op.

Het is een beetje oneerlijk om al na één keer luisteren te gaan oordelen, misschien is het muziek waar je pas na meerdere luisterbeurten door dringt. En het is ook helemaal niet dat het me tegen stond. De productie was wel passend, de baslijnen vielen me al eens op en soms werd mijn aandacht wel gevestigd op een goeie groove. Technisch zijn het uiteraard goeie muzikanten. Ook wel blij dat er niet de hele tijd gemasturbeerd werd met de gitaar, vond de gitaarpartijen nog relatief simpel. Maar ik haalde gewoon niet zoveel plezier uit het luisteren.

De band die voor mij persoonlijk het meeste raakvlakken heeft, is The Mars Volta. De eerste twee platen heb ik erg veel beluisterd, een van mijn weinige uitstappen richting prog. Veel van de vooroordelen die ik bij Tool had, gaan ook op voor The Mars Volta. Maar het grote verschil was dat die muziek ook gewoon leuk was om te beluisteren.

 

[Obi-Jan]

Een van de eerste "hardere" optredens die ik bezocht heb was Ozzfest in 2002 in het sportpaleis, met System of A Down, Tool en Ozzy Osbourne natuurlijk. In alle eerlijkheid moet ik toegeven dat ik daar als 15-jarig snulletje vooral voor System of a Down was
Maar dat optreden van Tool was mij toch ook wel bijgebleven, ik vond het toen zeer fascinerend hoe Maynard het hele optreden achter een scherm heeft gestaan
Daarna heb ik ze nooit meer live gezien eigenlijk, maar aangezien ze tegenwoordig bijna 100 euro voor een optreden vragen heb ik daar ook niet zoveel zin meer in.

Ænima, Lateralus en 10.000 days vind ik alle 3 heel sterke albums.
Fear Inoculum heb ik een aantal keer beluisterd als het is uitgekomen, maar het is mij totaal niet bijgebleven, dus zal het binnenkort nog wel eens een kans geven.
Ik ben nu nog eens naar Undertow aan het luisteren. Daar staan toch ook wel een aantal sterke nummers op (Sober!) maar wordt vooral teniet gedaan door de nogal platte productie.

 

[Lint]

Een van de eerste "hardere" optredens die ik bezocht heb was Ozzfest in 2002 in het sportpaleis, met System of A Down, Tool en Ozzy Osbourne natuurlijk.

Heh daar waren wij ook, en die optredens waren inderdaad oorverdovend hard. Heel die show was fout afgesteld. Dat was echt onverantwoord imo.
Ik heb daar 3 dagen oorsuizen aan over gehouden.

Ik weet nog dat ik het bij Tool afgetrapt ben, omdat ik (letterlijk) moest gaan kotsen omdat de bas heel mijn lijf door elkaar schudde.

 

[shiftyke]

Ik weet nog dat ik het bij Tool afgetrapt ben, omdat ik (letterlijk) moest gaan kotsen omdat de bas heel mijn lijf door elkaar schudde.

Ik heb Tool ooit eens geskipped op Pukkelpop omdat ik de Mad Caddies wou zien

Achteraf wat spijt van want ze zijn jaren niet meer in België geweest tot op Werchter laatst. Zeer goed optreden trouwens, alle toeters en bellen die je verwacht, plus goeie sound!

 

[Lint]

Ik heb Tool ooit eens geskipped op Pukkelpop omdat ik de Mad Caddies wou zien

Dat is zelfs een no-brainer voor mij
Waarschijnlijk stond ik daar samen met u in de pit.

 

[DwightSchrute]

Ik dacht dat Tool hier een betere status had dan ik hier lees.

Voor mij is Tool een top 3 band. Het is wel een band die bij me is gegroeid en voor likeminded people was dit ook steeds zo. De eerste keer dat ik Tool hoorde was Schism & The Pot, deze vlogen meteen naar mijn afspeellijst, de rest van hun repertoire kon ik toen nog niet appreciëren. Geleidelijk aan kwamen er alsmaar meer nummers bij en nu heeft Tool het grootste aandeel in mijn muzieklijst.

Technisch zijn ze alle vier niets minder dan geweldig, het moeilijke is om dan ook nog goed te klinken. Dat is natuurlijk subjectief maar voor mij slagen ze hier uiteraard in.

Het meest bekende technische hoogstandje is natuurlijk Lateralus, die geschreven is rond de fibonacci sequence.

Spoiler

He wrote a song to the Fibonacci sequence. The Fibonacci sequence is a mathematical sequence. It starts from one, the next number is one, and the next number being two, creates the 2+1 which is three, continuing in this mathematical progression. That's how they found the chord progression. It began linking up to the Fibonacci sequence." The syllables Maynard sings in the first verse follow the first six numbers in the pattern, ascending and descending in the sequence 1-1-2-3-5-8-5-3. "Black (1), then (1), white are (2), all I see (3), in my infancy (5). Red and yellow then came to be (8), reaching out to me (5). Lets me see (3)." In the next verse, Maynard begins with the seventh number of the Fibonacci sequence (13), implying a missing verse in between. He descends back down with the following pattern; 13-8-5-3. "As below so above and beyond I imagine (13). Drawn beyond the lines of reason (8). Push the envelope (5). Watch it bend (3)." The second verse adds the missing line to complete the sequence; "There is (2), so (1), much (1), more that (2), beckons me (3), to look through to these (5), infinite possibilities (8)." 1-1-2-3-5-8-5-3-2-1-1-2-3-5-8-13-8-5-3.

Nu, de fans zijn daar meer onder de indruk van dan de bandleden zelf, voor hun was dit gewoon een fun projectje.

Straffer vind ik die goddamned time signatures, zelf een negental maanden gitaar aan het leren en da's nu echt eens hopeloos om Tool songs (die ik 100% vanbuiten ken) te spelen.

 

[asmo]

Tool is mijn all time favo band, nothing comes close. Vond dat destijds als pukkelige tiener ook altijd gewoon cool dat de rest van mijn vrienden lagen te dwepen met metallica en ik dan lekker elitair uit de hoek kon komen. Deed me veel. Ook ontzettend grote fan van Maynard en al zijn zijprojectjes (A Perfect Circle, Puscifer, zijn wijngaard )

Nog steeds fucking pissed trouwens dat ik geen tickets heb kunnen scoren voor hun concert in het sportpaleis dit jaar. Heb al zitten kijken om eventueel nog tickets te kopen via ticketswap voor een van hun andere optredens in Oost-Europa (Boedapest, Praag,...) en er een citytrip van te maken. Maar ik twijfel nog.

Liedjes die ik steevast opzet als ik aan Tool denk: Pushit (live versie van salival), The Grudge, The Patient, Wings for Marie. Gewoon een fantastisch repertoire buiten de "classic hitjes"

 

[Pegasus]

Voor mij is tool op een zekerheid in mijn top 3 bands
Leren kennen via Aenima door oudere scoutsleider en sindsdien beate fan van alles wat ze uit brachten
zoals hier al vaak vermeld zijn ze gewoon alle vier meester in hun vakgebied, met als uitschieter misschien nog Dany Carey

Iemand schreef hier dat 'ze zichzelf te serieus' zouden nemen, maar niets is minder waar
OK, ze schrijven songs met vele lagen, maar tegelijk schrijven ze dan nummers als 'Die Eier von Satan'
Ik denk dat ze zichzelf wel degelijk heel goed kunnen relativeren

Tot nu toe slechts twee maal live gezien: Vorst (2006) en Amsterdam Ziggo Dome (2019)
Derde keer zit er dit jaar aan te komen in Antwerpen (sorry @asmo )

Favo nummers per plaat
Opiate: Hush
Undertow: Prison Sex
Aenima: 46&2
Lateralus: Parabola
10.000 Days: Rosetta Stoned
Fear Inoculum: Invincible

 

[Deckard]

Heb ze leren kennen met Fear Inoculum en vind dat nog nog altijd een fantastisch album. Traag maar gestaag ook de vorige albums leren kennen.

Herinner mij hoe 3 jaar geleden als FI uitkwam ze Taylor Swift van nr. 1 verdreven in de Billboards charts .