Ministers op ziekteverlof

Langs de andere kant kan je dat ook gewoon een beetje aanzien als het risico van het vak natuurlijk.
Als je langdurig ziek bent dan kan je uw taken als minister niet vervullen, maar deze moeten wel vervuld worden en men kan niet wachten tot jij terug bent.
Het lijkt mij op dat moment maar logisch dat je terugvalt op een normaal loon voor een lid van het parlement. Een loon dat nog altijd niet slecht is. En ik hoop dat toch niemand effectief rekening gaat houden of zijn leven gaat uitlijnen op het loon van minister te zijn, zeker omdat dit in het beste geval voor één legislatuur is. Als je geluk hebt dan kan je meerdere legislaturen meedraaien, maar heb je een beetje pech dan duurt het een kwart of een halve en is de kous af.

De discussie gaat voor mij meer over dat iemand met zo een positie in de maatschappij en met zo een loon ook zo een degelijke brede bescherming nodig heeft. Met zo een loon zou er toch op zijn minst een beetje eigen risico aan verbonden mogen zijn, wat het hogere loon deels zou rechtvaardigen.
 
Wat si daar zo vreemd aan dat je niet begrijpt dat dit ook een arbeidsongeschiktheid kan zijn aardoor je ziek bent?
Het kan zijn dat ik met een ziektebriefje thuis zit, en tegelijkertijd kan ik in Spanje op het strand liggen. En dat kan ook met een gebroken been in de gips zijn maar van kunnen alleen gaat de zon niet op he.

Als men eerst afkomt dat het is wegens ziekte.
En later blijkt opeens dat ze door haar voorzitter moest af treden vanwege wanbeleid en ramkoers met haar kabinet, dan ruikt dat toch heel hard naar het proberen wegmoffelen van de echte reden?

Bij ons op het werk is er trouwens een soortgelijk geval. Na 3 jaar geen enkele verwezenlijking kunnen boeken, zoekt&vindt ander werk. En wanneer we dan in de laatste week van tewerkstelling een laatste belangrijke meeting hebben om te bespreken hoe het verder moet met de opvolging van de projecten, is hij/zij opeens afwezig wegens medische reden.

Als je amper wat gerealiseerd hebt en vreest dat je nog een laatste keer op de rooster gelegd gaat worden, dan voelt ieder normaal mens zich in de aanloop daarvan mottig.
Maar dat dan met een ziektebriefje ontlopen is defensief gedrag en nog een laatste keer in een slachtofferrol wentelen om reputatieschade te beperken.
 
Sinds haar aantreden in het najaar van 2020 is het verloop onder haar medewerkers dramatisch. De minister was al op zoek naar haar vijfde woordvoerder, nadat er al vier waren vertrokken. Sinds januari van dit jaar alleen al zijn meer dan tien medewerkers vertrokken, ontslagen of uitgevallen met een burn-out.

Bovendien blijkt dat Vooruit-voorzitter Conner Rousseau aangedrongen heeft op het vertrek van Kitir. Dat bevestigen meerdere bronnen aan Knack.



Waarheid wordt met de mantel der liefde bedekt uiteraard.
 
Dit laatste statement (Ik denk dat als X, dan Y...) is puur speculatie. Bij dit soort hypothetische stropoppen verwachten we een stevige ondebouwing.
Ik denk niet dat iemand hier ontkent dat het klaarblijkelijk niet goed ging in het kabinet. Maar het is denk ik ook onrealistisch om te denken dat de gang van zaken daar Kitir haar koude kleren niet raakt, zolang ze maar geld van de belanstingbetaler kan blijven binnenharken. Erkennen dat ge de belangrijkste opdracht die ge in uw leven hebt gekregen niet goed zijt aan het vervullen eist een tol.

ik bedoel maar ... waarschijnlijk gaat het ook écht niet zo super goed met die madam op dit moment he.
Maar goed, dat gezegd zijnde, ze had ook haar ontslag kunnen indienen en dat was hier misschien meer op zijn plaats geweest, da's waar. Ik vind het ne moeilijke. Ik denk eerlijk gezegd dat de mensen die hier nu afwijzend op reageren dat ook gedaan zouden hebben als ze haar ontslag had ingediend.
 
Ik kan goed begrijpen dat iemand met mentale problemen kampt, en zo een job is veeleisend, is 24 op 24 uur en één waarbij je continu in de aandacht bent en je moet verantwoorden en waar je beoordeeld wordt op zaken die soms niet relevant zijn (privéleven, gender, etc.). Op dat vlak is het zwaar, maar er zijn nog wel zo een jobs.

Maar het rechtvaardigt de lonen en de weddes niet, en die liggen veel te hoog. En de bescherming die men krijgt moet wegvallen. Parlementaire onschendbaarheid is idioot. Dit is ook idioot. Er zijn veel mensen met mentale problemen, en die er niets aan kunnen doen of de steun niet krijgen, ook niet altijd financieel. En dan hebben we het nog over België waar het qua financiële steun beter is dan vermoedelijk elk ander land op de wereld op veel vlakken (tenzij dan psychologen). De grootste problemen in psychische zorg zijn eerder niet kost-gerelateerd en praktisch (plaatsgebrek, wachtlijsten, hulplijnen, niet adequate zorg, onbegrip, stigma).

Beste vanal is gewoon: geen verlies v. wedde voor een bepaalde periode, maar de weddes liggen wel onacceptabel hoog, en moeten naar beneden. Tast de geloofwaardigheid v. een democratie aan als je een basis van oneerlijkheid, klassenconflict en corruptie creert.
 
Laatst bewerkt:
Ik kan goed begrijpen dat iemand met mentale problemen kampt, en zo een job is veeleisend, is 24 op 24 uur en één waarbij je continu in de aandacht bent en je moet verantwoorden en waar je beoordeeld wordt op zaken die soms niet relevant zijn (privéleven, gender, etc.). Op dat vlak is het zwaar, maar er zijn nog wel zo een jobs.

Maar het rechtvaardigt de lonen en de weddes niet, en die liggen veel te hoog. En de bescherming die men krijgt moet wegvallen. Parlementaire onschendbaarheid is idioot. Dit is ook idioot. Er zijn veel mensen met mentale problemen, en die er niets aan kunnen doen of de steun niet krijgen, ook niet altijd financieel. En dan hebben we het nog over België waar het qua financiële steun beter is dan vermoedelijk elk ander land op de wereld op veel vlakken (tenzij dan psychologen). De grootste problemen in psychische zorg zijn eerder niet kost-gerelateerd en praktisch (plaatsgebrek, wachtlijsten, hulplijnen, niet adequate zorg, onbegrip, stigma).

Beste vanal is gewoon: geen verlies v. wedde voor een bepaalde periode, maar de weddes liggen wel onacceptabel hoog, en moeten naar beneden. Tast de geloofwaardigheid v. een democratie aan als je een basis van oneerlijkheid, klassenconflict en corruptie creert.
Die weddes liggen te hoog?
Die mensen werken vaak 14u per dag en staan bij elke beslissing in het oog van de storm. Die moeten zich voor alles en nog wat verantwoorden en staan altijd ogennop hen. Relatiebreuk? Ziek kind? Uitgegleden? Volgende dag in de krant en de praatprogrammas.

Van mij mogen die mensen zeer goed verdienen, zelfs meer dan ze nu hebben. Ze horen relatief rijk te zijn en moeilijk corrupteerbaar.

Laten we de besparingen vooral zoeken bij de hoeveelheid politici met.. pakweg 70% terug te schroeven ipv kaasschaafgewijs altijd wat te zeuren over hun loon.
 
Ik zie niet in waarom er een andere ziekte regeling zou moeten zijn voor politici. We hebben al 3 systemen (ambtenaar, bediende en arbeider) wat al zo oneerlijk is als de pest en we beter zouden omvormen tot 1 algemene regeling voor iedereen. Daarnaast een minister die terugvalt op 60% van zijn of haar loon, zal nog ruim voldoende overhouden om zijn boterham te maken en het dak boven zijn huis te houden. Wat sommige mensen in langdurige ziekte niet altijd kunnen zeggen.

Die hoge lonen zijn ook een punt waar ik het niet altijd even gemakkelijk mee heb. Ja ik begrijp dat ze hiervoor werken, maar doet niet iedereen dat die een loon uit arbeid ontvangt? Vele parlementairs en ministers hebben schijnbaar ook nog wat tijd en energie over om andere mandaten en job'kes er bij te nemen, die meestal ook wel nog eens vergoed worden. Ikzelf heb na mijn werkdag en verplaatsing amper nog tijd over om mijn huishouden draaiend te houden, laat staan dat ik in 2 - 3 RvB kan zetelen, aan lokale politiek kan doen en ...

Dat hoge loon zorgt ook voor een verlies van realiteitszin.
Anderzijds ben ik het ook eens met het laatste van kingjulie:

Laten we de besparingen vooral zoeken bij de hoeveelheid politici met.. pakweg 70% terug te schroeven ipv kaasschaafgewijs altijd wat te zeuren over hun loon.
 
Laatst bewerkt:
Ik zie niet in waarom er een andere ziekte regeling zou moeten zijn voor politici. We hebben al 3 systemen (ambtenaar, bediende en arbeider) wat al zo oneerlijk is als de pest en we beter zouden omvormen tot 1 algemene regeling voor iedereen. Daarnaast een minister die terugvalt op 60% van zijn of haar loon, zal nog ruim voldoende overhouden om zijn boterham te maken en het dak boven zijn huis te houden. Wat sommige mensen in langdurige ziekte niet altijd kunnen zeggen.
het systeem van parlementairen is (na de aanpassing die ging gebeuren) quasi identiek als dat van de ambtenaren. Dat ze een apart statuut nodig hebben is logisch, gezien er geen werkgever is en vele zaken dus onmogelijk van toepassing kunnen zijn. Ja, 60% van een begrensd loon is op zich logisch, maar hoe ga je controleren of een parlementair zijn werk doet? Veel ijkpunten behalve aanwezigheid op vergaderingen kan je niet hebben. en eerlijk gezegd zegt die aanwezigheid ook niks (ik ben blij dat sommigen vaak net niet aanwezig zijn, gezien er meestal toch enkel partijorders gevolgd moeten worden)
Marsmillo zei:
Die hoge lonen zijn ook een punt waar ik het niet altijd even gemakkelijk mee heb. Ja ik begrijp dat ze hiervoor werken, maar doet niet iedereen dat die een loon uit arbeid ontvangt? Vele parlementairs en ministers hebben schijnbaar ook nog wat tijd en energie over om andere mandaten en job'kes er bij te nemen, die meestal ook wel nog eens vergoed worden. Ikzelf heb na mijn werkdag en verplaatsing amper nog tijd over om mijn huishouden draaiend te houden, laat staan dat ik in 2 - 3 RvB kan zetelen, aan lokale politiek kan doen en ...
toch eens op cumuleo.be kijken wat betreft ministers. Een steekproef leert me (bij 5 ministers) dat er nauwelijks ministers zijn met bijkomende mandaten. Ik heb er eentje gevonden (Annelies verlinden) die bestuurder is van de advocaten-vennootschap die haar eigen naam draagt, wat niet onlogisch is dat ze die niet zou stopzetten.
 
Depressie is een vies beestje, prijs u gelukkig dat ge het beestje niet snapt.
Ik neem nu 20 jaar anti depressiva. Ik zou al 20 jaar op de ziekenkas kunnen staan. Alleen geloof ik niet in het thuis zitten, dat maakt het alleen maar erger. Op den duur aanvaard je het laag / lager loon maar wel het rustiger leven zonder werken. En dat is niet goed. Niet voor de persoon en niet voor de maatschappij.

Staan er niet 400.000 mensen op de ziekenkas vandaag de dag? Zoals we nu bezig zijn gaat dat rustig naar het miljoen.

Als ik minister ben en ik val op dit systeem, dan is het maar normaal dat ik dit zo lang mogelijk trek. Zie het als een korte win for life. Een dik betaalde pauze in uw carrière.

Profiteurs zijn er altijd.
 
Laatst bewerkt:
Ik denk niet dat iemand hier ontkent dat het klaarblijkelijk niet goed ging in het kabinet. Maar het is denk ik ook onrealistisch om te denken dat de gang van zaken daar Kitir haar koude kleren niet raakt, zolang ze maar geld van de belanstingbetaler kan blijven binnenharken. Erkennen dat ge de belangrijkste opdracht die ge in uw leven hebt gekregen niet goed zijt aan het vervullen eist een tol.

ik bedoel maar ... waarschijnlijk gaat het ook écht niet zo super goed met die madam op dit moment he.
Maar goed, dat gezegd zijnde, ze had ook haar ontslag kunnen indienen en dat was hier misschien meer op zijn plaats geweest, da's waar. Ik vind het ne moeilijke. Ik denk eerlijk gezegd dat de mensen die hier nu afwijzend op reageren dat ook gedaan zouden hebben als ze haar ontslag had ingediend.
Dus een minister die toegeeft dat ze het niet meer ziet zitten en daarom aftreed. Daarop denk jij dat er hier vitriool zou komen?
 
ben je daar weer vanop je hoge toren?

Ik zal u eens uitleggen hoe het écht werkt op de ziekenkas:

- je komt binnen in de zaal en daar zit 25 man
- je moet 1u30 wachten en dan is het aan jou
- de man die daar zit zoekt jouw dossier en kijkt je nooit in de ogen
- uiteindelijk heeft hij jouw dossier gevonden en vraagt hij ‘hoe is het verder nog’
- nadat je antwoordt zegt hij ‘ok roep de volgende maar binnen’

Dit allemaal zonder enige oogcontact.

Zelf meegemaakt en gebeurt nog steeds. Jij leeft al jaren in jouw bubbel JPV en dat is echt hatelijk om lezen. Wij kennen dokters die zéér makkelijk schrijven terwijl jij denkt dat iedere dokter dat zeker en vast nooit zou doen. Meneer zonder bron of ervaring. 👏

Jij lijkt al jaren op onze politiekers of op de vele CEO’s. Veel woorden maar weinig voeling met hoe het er écht aan toe gaat in de echte wereld.
 
Laatst bewerkt:
Zegt iemand zonder enige bron of ervaring.
Ik kan enkel spreken van een zeer dichte relatie binnen de familie waar er echt weinig controle is. Bon, er wordt aan herstel gewerkt hé. Dus ik zeg niet dat er niets gebeurt. Maar elke 2 a 3 weken een uurtje bij de psycholoog en om de x maanden dan is naar de controle arts van de mutualiteit.

Is dat genoeg? Is dat teweinig? Geen idee.
 
Ken er verschillende die met burnout enkele maanden thuis zaten in opvolging van psychiater en terug werken gestuurd werden al.
 
België is natuurlijk groot. Dus zoals er goede en slechte dokters zijn, zullen er ook wel goede en slechte mensen werken bij de ziekenkas.

Maar er is werk aan de winkel. Er zijn gewoon teveel mensen die niet werken. 1 miljoen uitkeringen of 1 miljard per maand is gewoon teveel.

Dus het geval van Kitir en Sihame zijn een peulschil tov dit bedrag. Laat ons zeggen dat meer dan de helft wel zou gaan werken indien er geen uitkering zou zijn. Mensen die denken dat hier 75% terecht niet moet gaan werken, dat zijn zeer naïeve mensen.
 
Mijn persoonlijke ervaring met burnout is dat ik dit gemakkelijk een jaar had kunnen trekken. Het heeft maar twee maand en half geduurd (gelukkig) en dan heb ik echt tegen de dokter moeten smeken om me weer aan het werk te laten gaan.
Mijn traject was volgend.
Stress op het werk (heb dat ooit neergepend op 9lives) vol in de bouw die 100% in het honderd liep, mijn vader overleden. Stevig vluchtgedrag in drank en andere excessen.
Bon eronderdoor gegaan. Bij de dokter, schreef me direct een maand en verwees me door naar psycholoog. En daar knelt het schoentje denk ik.
Die dokter op die moment beslist hij niet echt meer of de patient in staat is om te werken maar baseert zich op de expertise van de psycholoog. Toen heb ik me wel afgevraagd. Stel dat die psycholoog een tekort aan patienten heeft? Kan die dan niet uit persoonlijk financieel gewin ervoor zorgen dat je zo lang en zo veel mogelijk bij hem dient te gaan? Daarbij mag je ook niet vergeten dat een burnout of mentale problemen niet echt aantoonbaar zijn via allerhande labotesten.
Een ietwat goed acteur en een psycholoog dat inkomen zoekt lijkt me een slechte combinatie. Ikzelf ben een zestal(?) keer geweest naar de psycholoog, het klikte niet echt en veel progressie haalde ik daar niet uit. Met als gevolg dat ik die sessies had kunnen blijven doen.

Wel nooit in contact geweest met bedrijfsarts toen. Ik vraag me af in hoeverre hij kan ingaan op de aanbevelingen van de huisdokter/psychologe.

edit.. ook nog toevoegen.
"The state giveth, and the state taketh away" 2.5 maand afwezig, 1 maand loon van werkgever, 1.5 maand ziekenkas. 60% van mijn loon. Dat jaar op mijn belastingen ±1100 euro minder weergetrokken :D
 
Laatst bewerkt:
België is natuurlijk groot. Dus zoals er goede en slechte dokters zijn, zullen er ook wel goede en slechte mensen werken bij de ziekenkas.

Maar er is werk aan de winkel. Er zijn gewoon teveel mensen die niet werken. 1 miljoen uitkeringen of 1 miljard per maand is gewoon teveel.

Dus het geval van Kitir en Sihame zijn een peulschil tov dit bedrag. Laat ons zeggen dat meer dan de helft wel zou gaan werken indien er geen uitkering zou zijn. Mensen die denken dat hier 75% terecht niet moet gaan werken, dat zijn zeer naïeve mensen.
Show me the data. Met zo'n straffe uitspraken.
 
dit artikel bevestigt bovenstaande claims niet
Show me the data. Met zo'n straffe uitspraken.
Echt?

 
Dit is allemaal off-topic, maar het mentale gebeuren is iets waar ik vrijwel altijd op moet reageren omdat er nog zo veel misvattingen over zijn (vooral dan bij de oudere generaties) dus ik doe het dan maar.

Echt?

Da's een betalend artikel. Verder denk ik dat hij doelt op de data waarbij je zegt dat 75% eigenlijk wel zou 'moeten gaan werken' en waarbij je dus doet uitschijnen alsof daar niks aan de hand is. Die claim dat meer dan de helft wel zou gaan werken is nogal wiedes; men zou veel doen om te overleven, maar willen we echt in dat Amerikaans systeem komen waarbij het ofwel werken is ofwel helemaal de put in? Ik vind dat echt geen argument eigenlijk.

'Oh, als jij plots moet kiezen tussen 0 inkomen, geen geld om jezelf eten te kopen of huur of huis te betalen en werken dan zou je wel gaan werken? Duidelijk een profiteur!'

Toen heb ik me wel afgevraagd. Stel dat die psycholoog een tekort aan patienten heeft. Kan die dan niet uit persoonlijk financieel gewin ervoor zorgen dat je zo lang en zo veel mogelijk bij hem dient te gaan?
Een ietwat goed acteur en een psycholoog dat inkomen zoekt lijkt me een slechte combinatie.
Dat vind ik dan weer enorm vergezocht. Er staan gemiddeld 10 mensen op de wachtlijst van psychologen (cijfer is van ergens in 2021, maar die drukte is niet echt gaan liggen uit mijn ervaring; artikels genoeg over wachtlijsten) dus die zitten echt niet te wachten op wat duidelijke acteurs om hun rekening te spekken. Natuurlijk zullen er zijn die heel licht oordelen, en natuurlijk zullen er mensen zijn die daar van profiteren, dus die bedenking die je maakt is niet compleet onrealistisch, maar dat gaat echt wel een enorme minderheid zijn.

Voorts lijkt jouw anekdote me gewoon een perfecte toepassing van hoe het zou moeten zijn. Je had wat rust nodig, hebt die rust gehad, en bent dan terug aan het werk gegaan. Dat jij dan zegt dat je dat 'makkelijk een jaar had kunnen trekken' is [citation needed] materiaal vind ik. Ook dat smeken om terug aan het werk te mogen gaan zie je veel, omdat veel mensen effectief te vroeg opnieuw het veld in willen, nog vooraleer ze echt volledig uitgerust/genezen zijn.

Maar nee, een waterdicht systeem bestaat op dat vlak natuurlijk niet, en ik zal pogingen om dat systeem te verbeteren altijd verwelkomen. Ik vind het echter geen oplossing (niet dat jij dat zegt) om het te verstrengen op mentaal vlak, want de drempel om mentale hulp te zoeken ligt in ons land nog altijd veel te hoog.
 
Laatst bewerkt:
Terug
Bovenaan