Ministers op ziekteverlof

Geen idee hoe het zit met haar loon, maar als het mentaal niet meer gaat dan gaat het niet meer he.
In een ideale wereld kan iedereen dan hulp zoeken en ff pauzeren. (en nee, we leven niet in een ideale wereld)

Of wat willen jullie dan? Dat ze verder doet en een inzinking krijgt ofzo? Of nog erger?

Dat zegt hier toch niemand? In een ideale wereld kan iedereen dat inderdaad, maar het gaat hier net over de bijzondere voordelen van een ambtenaar waardoor het wel veel makkelijker is om de keuze te maken om ff te pauzeren.
 
Als minister leg je dan je doktersbriefje voor aan de bevolking? :unsure:
Ik vermoed wel dat er een medische reden zal zijn eerlijk gezegd maar dat hoeft niet aan de neus gehangen te worden. Er staat al genoeg bagger in de boekskes

Het speelt geen rol wat er aan de hand is. Daar gaat het niet over. Er zijn heel wat mensen die hetzelfde zouden willen doen als Kitir maar dan ook met volledig behoud van wedde. Rules for thee and not for me.
 
Het speelt geen rol wat er aan de hand is. Daar gaat het niet over. Er zijn heel wat mensen die hetzelfde zouden willen doen als Kitir maar dan ook met volledig behoud van wedde. Rules for thee and not for me.
Als je zelf de regels maakt ;)
 
Het verschil is natuurlijk dat die personen vergoed worden voor een mandaat dat ze uitoefenen. Als ze dat mandaat niet meer kunnen uitvoeren (door fraude-onderzoek, of ziekte), dan zou de vergoeding eigenlijk ook moeten wegvallen. Dat is wat Ivan De Vadder onlangs aankaartte geloof ik.
 
Het 'gewone' volk kan toch ook op ziekteverlof met bv. een burn-out?

Een voorbeeld: ik werkte als contractueel ambtenaar toen ik langdurig uitviel. Ik viel hierdoor dus terug op een ziekte-uitkering.
Mijn vastbenoemde collega's (met hetzelfde takenpakket en anciënniteit, maar toevallig geslaagd voor een examen) zouden in net dezelfde situatie honderden euro's meer blijven verdienen omdat hun loon wordt verder betaald.
 
Als je zelf de regels maakt ;)
... Kan je ze ook aanpassen om op z'n minst de illusie te scheppen dat je als minister of volksvertegenwoordiger begrijpt hoe de wereld in elkaar zit voor de gewone man.

Kunnen maar niet willen noemde ons bomma dat vroeger.
 
Een voorbeeld: ik werkte als contractueel ambtenaar toen ik langdurig uitviel. Ik viel hierdoor dus terug op een ziekte-uitkering.
Mijn vastbenoemde collega's (met hetzelfde takenpakket en anciënniteit, maar toevallig geslaagd voor een examen) zouden in net dezelfde situatie honderden euro's meer blijven verdienen omdat hun loon wordt verder betaald.

Je moet het nuanceren. Indien jij als contractueel uitvalt (er vanuit gaande dat je bediende bent). Dan betaalt uw werkgever u 30 dagen uw gegarandeerd loon. Dus je wordt 30 dagen gewoon uitbetaald. Het is pas na die 30 dagen dat je op ziektekas valt, en dus gereduceerd loon hebt.
Hervat je het werk. En val je vb 1 maand later opnieuw uit, dan val je terug op die 30 dagen. En dit ad infinitum (allez zolang ze u niet ontslaan of uw contract ontbinden natuurlijk...).

Als statutair is die 30 dagen, in basis 21 dagen elk jaar. Daarna val je ook terug op de ziektekas. Al noemt dit dan disponibiliteit bij de overheid (al is het wel vrijgeviger tgv het feit dat de 60% werkt op basis van het totaal en niet op een gecapte hoeveelheid).
Echter heb je het voordeel dat als je gedurende het jaar die ziektedagen niet gebruikt hebt, dat je die dan kan meenemen tot op een moment dat er iets gebeurd dat je die wel kan gebruiken. Al is er nu wel een anti - misbruikregel voor voorzien zodanig dat je op 58 (of vb 65) niet zegt van allez ik kuis mijn schup af en dat opgespaarde ziektekapitaal dan ook gebruikten om vervroegd op pensioen te gaan. Zoals gezegd dat is ondertussen echter ingeperkt.

Ik, als statutair, heb er echter geen probleem mee dat we geen contractuelen meer aanwerven en enkel nog statutairen. Noch heb ik er een probleem mee dat we voor de private sector het ziektesysteem zouden omvormen tot het systeem van de ambtenaren dat dus gelinkt is aan uw anciënniteit bij uw werkgever. Mij lijkt dat systeem mensen aan te zetten tot het opsparen ervan tot op het moment dat ze er effectief nood aan hebben (zware ziekte)

Laat ons echter eerlijk zijn, dat het systeem zoals het werkt bij de contractuelen ook onderhevig is aan misbruik. Gewoon elk jaar x(30?) dagen ziek zijn als je aan de juiste ziektepapiertjes kan geraken. Maar carottetrekkers geraken aan die papiertjes.
 
Laat ons echter eerlijk zijn, dat het systeem zoals het werkt bij de contractuelen ook onderhevig is aan misbruik. Gewoon elk jaar x(30?) dagen ziek zijn als je aan de juiste ziektepapiertjes kan geraken. Maar carottetrekkers geraken aan die papiertjes.
Efkes aanvullen met ervaring vanuit het onderwijs waar we ook een twintigtal ziektedagen per jaar opspaarden:
2x langer dan 2 dagen ziek geweest, 2x controle-arts gehad. De eerste keer ziek geworden op vrijdag, de woensdag erop controle. Mijn ziektebriefje liep tot en met...woensdag. 2de keer 7 dagen later al, ik had een briefje voor 2 weken.

Het is dus niet omdat je ziektedagen kan opsparen, dat je die "zomaar" op kan nemen. Ook bij ziektedagen wordt er wel degelijk opgetreden tegen mogelijks misbruik.
 
Meryame quitir

Dat zegt hier toch niemand? In een ideale wereld kan iedereen dat inderdaad, maar het gaat hier net over de bijzondere voordelen van een ambtenaar waardoor het wel veel makkelijker is om de keuze te maken om ff te pauzeren.

... Kan je ze ook aanpassen om op z'n minst de illusie te scheppen dat je als minister of volksvertegenwoordiger begrijpt hoe de wereld in elkaar zit voor de gewone man.

Kunnen maar niet willen noemde ons bomma dat vroeger.

Jullie hebben een punt, maar ik erger me eerder aan het feit dat het persoonlijk wordt door het specifiek over Kitir te hebben.
In de zin van 'ochot meryame quitir heeft het moeilijk, ze gaat wat rusten met een volledig uitbetaald loon'. Ja, dat is een dikbetaalde minister, maar ook nog steeds een mens. Ik vind dat geen situatie om uit te buiten om een argument te maken over ambtenaren of mandatarissen.

Het verschil is natuurlijk dat die personen vergoed worden voor een mandaat dat ze uitoefenen. Als ze dat mandaat niet meer kunnen uitvoeren (door fraude-onderzoek, of ziekte), dan zou de vergoeding eigenlijk ook moeten wegvallen. Dat is wat Ivan De Vadder onlangs aankaartte geloof ik.
--> dit is daarentegen zeer goed verwoord
 
Terug
Bovenaan