Morgen evaluatiegesprek. *zucht*
25 pagina's invullen met van die kleutervragen: "Wat zijn jouw sterke/zwakke eigenschappen?", "Welke competenties uit ons HR-competenties-per-functie-lijst sluiten het best aan bij jouw persoonlijkheid?" "Welke wil je verder ontwikkelen?" "Waarom?" "Wanneer ga je tevreden zijn?" bla bla bla blablabla blablablabla blablablablablablabla.
Godverdomme toch, waarom voel ik mij hier veel te oud voor? Dat betuttelend gezeik. Kan ik niet gewoon in de sofa ploffen met mijn baas en daar eens een openhartig gesprek mee voeren, wég van het papier? Wég van de procedures? Wég van de administratie?
Dan belt mijn teamlead mij op vanmorgen om het evaluatiegesprek vroeger te laten doorgaan. Dan zeg ik dat dat moeilijk zal zijn omdat ik nog wat voorbereidingswerk heb (ik zit nog maar aan pagina 16 van de 25), "tenzij dat je er ok mee bent dat ik niet alles invul?". *Please zeg ja*
Antwoord: "Ah neen, dat gaat niet hé, dan gaan we het naar achter verschuiven!". -> *zucht*
Waarop hij verder gaat: "Oei oei, dat is wel héél last minute hé, dat je dat gesprek voorbereid". -> Euh... Sorry, mama? Ik zal het nooit meer doen?
Dus:
1) Mij schaamteloos tot over mijn oren in het werk steken
2) Dan nog eisen dat je 25 nutteloze pagina's invult voor uw evaluatiegesprek
3) En dan nog verbaasd zijn en verwijten dat ik het geen weken op voorhand al netjes heb klaar liggen alsof ik niets anders te doen heb?!
Het enige wat ik uit hun strot wil horen komen is: "1000x sorry dat we u overladen met werk, hier is opslag, en ongelofelijk dat je dan nog tijd vrijmaakt om het evaluatiegesprek enigszins voor te bereiden. We vragen ons soms af hoe je het allemaal voor elkaar krijgt."