- maandagochtend op kantoor komen, geen woord zeggen tot het middag is. Elke poging tot conversatie met mij wordt beantwoord met wat gemurmel of gemor of louter een uhu en een knik. Rond 14u à 15u als het einde van de dag in zicht komt, begint het humeur wat op te klaren. Dinsdag gaat het al wat beter, woensdag is leuk, donderdag een topdag en vrijdag ben ik gewoon euforisch want straks is het weekend!
- deadline junkie: als die nog ver af is doe ik geen kloten, komt die in zicht schiet ik in turbo en sprint ik sneller als al de rest
- tijdens onzinnige meetings heel de tijd naar buiten zitten kijken (of gewoon naar de muren), zelfs als mensen rechtstreeks iets tegen mij aan het zeggen zijn, zuchten, totaal ongeïnteresseerd zijn, ...
- geen "sociale tact" hebben, direct of tè direct zijn; sommigen vinden dit goed, sommigen vinden dit slecht. Ongeduldig worden in gesprekken, aan de telefoon kortaf zijn, ambetant worden op alles en iedereen omdat het niet aan mijn tempo vooruit gaat. Kwaad worden als de dingen mislopen.
- koffie junk: zonder koffie geen knijt uitsteken, met koffie tegen 200 per uur door mijn taken gaan en dan ambetant worden als ik gestoord word.
- mij afzonderen voor focus taken (OK dus uiteindelijk zowat 80% van de taken als je je job serieus wilt doen), maar een landschapskantoor helpt daar niet bij. Liefst zou ik de helft van de tijd in een gesloten bureau willen zitten (thuiswerken helpt wel). Vermoedelijk vinden sommige collega's mij maar 'ne rare vogel'.
- te luid bellen; in het geval ik de andere persoon op de werf weer voor geen kloten versta, begin ik dan ook maar te roepen.
Heb het allemaal wat karikaturaal voorgesteld, maar zo beleef ik het zelf soms.
Ik doe dat gewoon thuis hoor.
