Gisteren album 1 en 2 opgelegd. :love:

Als metalfan vreemd genoeg nooit echt serieus verdiept in Black Sabbath, hoewel ik hun hits natuurlijk wel ken en mijn pa alle platen in zijn collectie heeft steken (en qua uiterlijk bijna een regelrechte kopie is van Ozzy. zonder het bibbergehalte :unsure:).

Voorlopig zorgen de bluesinvloeden op hun S/T ervoor dat dit album aan de top staat. Ozzy klinkt wel zuiverder op de tweede plaat, maar qua songs en algemene sfeer vind ik hun debuut nog net iets gelikter en origineler.
 
Laatst bewerkt:
Ik ben nu eens naar The Eternal Idol aan het luisteren. (headless cross staat blijkbaar niet op spotify?)

Op zich geen slecht episch doom album, maar ik hoor hier niets in dat het Black Sabbath maakt. Zelfs Iommi zijn riffs klinken hier ongeinspireerd imo. Bas en drum doen ook niets interessants, waarschijnlijk omdat er geen Geezer Butler of Bill Ward op dit album is. Het is allemaal zo ... standaard? gewoontjes? zoiets.
 
Oké, deze week al geluisterd naar:
Master of Reality, Vol. 4, Sabbath Bloody Sabbath, Technical Ecstasy, Heaven and Hell en Mob Rules. Ontzettend genoten van deze run, ben vooral blij om te ondervinden dat albums 3 en 4 bij mij al bumped zijn naar level: classic. De latere Ozzy albums vind ik misschien nog net iets interessanter dan wat de band met Dio deed, maar het scheelt weinig en het werd sowieso tijd dat de band hun sound heruitvonden.
 
Vol. 4 vind ik een heel indrukwekkend album, daar staan amper slechte nummers op met uitzondering misschien van Changes. Maar een magistraal Wheels of Confusion, een Supernaut die swingt als een tiet, gloomy Snowblind, doomy Cornucopia en het loodzware maar zo fokking groovy Under The Sun mogen daar wel uitsteken, de rest mag er ook wel wezen. Heel opwindend album waarbij Black Sabbath alle registers probeert open te trekken.
 
Ik had me schrap gezet voor nen dikken oeioei, maar vond Changes eigenlijk nog heel goed meevallen. Zwakker dan de rest van het album, ja, maar vond het niet slecht.
 
Welke zaal is dat juist? Hij zingt ook nog wel goed daar en qua beweging zat het ook toen ook nog wel goed.

Ergens is zanger in een band als Sabbath wat een ongelukkige positie denk ik. Wat moet je doen tijdens de langere instrumentale stukken? Een dickinson springt rond als een halve gek of schermt wat me ne gigantischen Eddy maar die fitheid is natuurlijk ook niet iedereen gegeven.
 
Zelf altijd fan geweest van Sabbath. Dio kan ik ook wel smaken, maar de echte Sabbath blijft met Ozzy (eerste albums). Al luister ik de laatste weken meer Heaven and hell. Er moet niet altijd een strikte volgorde of logica zijn. Fan zijn van de ene is ook helemaal niet anti de andere.

2x Sabbath gezien, voornamelijk om ze toch te zien voor hun pensioen. Met Ozzy was het al pak minder maar Iommi & co knalden nog steeds.

Het gaat raar doen als die generatie er de brui aan geeft. Ook al is het beter tijdig te stoppen, toch einde van een tijdperk. Judas Priest, Maiden, Motorhead, Sabbath waarvan de laatste 2 al niet meer actief. De 'nieuwere' bands na 1990-2000 zeggen me precies minder.
 
Ben er vandaag ook eindelijk aan begonnen. Zit nu aan vol. 4. Tot nu toe is Master Of Reality mijn minst favoriete :unsure:

Zoals eerder gezegd nooit echt Black Sabbath geluisterd, of toch niet aandachtig, Paranoid uitgezonderd. Hoeft niet de verbazen dat dit album nog altijd mijn voorkeur wegdraagt maar de eerste en vol.4 nu vind ik ook top.

Stoor me trouwens helemaal niet aan de zang, past in mijn oren perfect bij de muziek en sfeer.
 
Waar te beginnen?:unsure: En ik vrees dat ik wel wat mensen tegen de schenen ga knallen met hetgeen ik hier ga neertypen :hug:

Was een vote van mij omdat ik ze gewoon niet ken.

Eerste album eergisteren op gezet... And I was not impressed. Vond het zelfs saai... Het tweede album was al opgesprongen zonder dat ik het door had. Het geheel is gewoon een saaie trage blend infeite. De zang is echt wel archislecht. Ik dacht eerst @Nahrtent overdrijf nu eens ni, blijter. Maar holy fuck.... Dat is niet te doen hoe hard ik mij daar aan stoor. En in tegenstelling tot onze goede vriend hier, zijn vocals bij mij het laatste waar ik een fuck om geef.
Muzikaal zit het wel heel goed in elkaar, daar kan ik eigenlijk weinig over zeggen. Zeker als ge het in het timeframe van de jaren 70 bekijkt is het best impressive wat ze daar neerknallen, en het shock gehalte moet groot geweest zijn met die plaat. Waarvoor ze een bank naar voor mogen schuiven en een kus van meester Polle krijgen.
Wat mij ook opvalt is dat de productie echt wel geniaal goed is, maar echt belachelijk goed. Voor een album dat is opgenomen in zo goed als one take (If it's true tho). Ik kan het echt bijna niet geloven, maar ik ga er vanuit dat het internet niet liegt :unsure:

Het tweede album heb ik toch half kunnen beluisteren voor ik het heb moeten afzetten. Ik ga er proberen sowieso nog door te ploeteren.

Omdat de vocals mij zo hard storen ben ik dan begonnen bij hun laatste albums, die met andere zanger (I had no idea btw, dat die ooit iemand anders als vocals hadden dan den Ozzy. (Ook geen idee dat die zoveel albums hadden holy fuck.)

Dus hop naar Forbidden. Helaas is de full die op youtube staat zo slecht qua kwaliteit dat ik ineens naar het voorlaatste dan ben gesprongen.

Cross Purposes. Best een fucking goed album eigenlijk. Naar mijn mening, heel soms, iets teveel die typische 90's rock vibe dat er af en toe doorkomt, maar hey.. 1995, can u blame them?
Ik heb dit met veel plezier helemaal beluisterd, en ik ga deze plaat zeker en vast nog een keer opzetten. Wat jammer is, is dat er hier zo geen experimentele spielerei wordt gebruikt zoals op hun eerste plaat. Het is een beetje te mooi binnen de lijntjes gekleurd in mijn ogen. De solo's die alles onderbreken, en weinig zijn ingewerkt in de nummers daar krijg ik wel het vliegend schijt van. Then again, ik ken maar een handvol groepen in het metalgegeven die het wel goed doen. Maar dat zal eender aan mij liegen gezien ik daar nogal gevoelig aan ben. :unsure:

Ik vrees ervoor dat ik alle nieuwe albums beter ga vinden dan de ouden in tegenstelling tot de meeste hier
 
Doen we twee weken Sabbath of niet? Het is zaterdag en het gaat opnieuw hard merk ik. :unsure:
 
Er wordt veel over Ozzy gepraat (uiteraard) en Dio, maar wat vinden jullie van het album met Ian Gillan?

Eerste keer dat ik het album zelf hoor nu. Productie vind ik niet zo geweldig, maar voor de rest...

 
Doen we twee weken Sabbath of niet? Het is zaterdag en het gaat opnieuw hard merk ik. :unsure:
Graag ik ben nog niet verder geraakt dan de eerste 4.

Al heb ik een vermoeden dat ik niet zo lang ga blijven plakken bij Dio toestanden.
 
Terug
Bovenaan