Ik heb dat ook. Ik zou zelfs durven zeggen dat ik liever naar Ozzy zijn gekweel hoor op de eerste platen dan Dio op Heaven & Hell. De zang van Ozzy is me zelfs nog nooit opgevallen tot er hier klachten over kwamen. :unsure:
Ook niet tijdens Sabbath Bloody Sabbath? Wheeeeeeeeeere can you run to?
 
Ik zie echt het probleem met die stem niet. Er zijn wel wat stemmen waar ik niet tegen kan, maar daar horen Yorke, Osbourne en Hollis toch echt niet bij.

Eerste album voor het eerst beluisterd. Stem vind ik totaal niet irritant, en vind ik bovendien ook nauwelijks aanwezig. Ik heb eerlijk gezegd met de stem van veel metalgroepen een probleem, maar dat is hier toch niet echt het geval (al is Ozzy misschien een asshole, idk, maar dat is quasi elke artiest uit die periode wel :laugh: , hoort er gewoon bij imo). Instrumenteel al leuk en vrij sterk, hoewel het zwaartepunt toch bij de beginnummers ligt, en het niveau niet voortdurend wordt vastgehouden. Paranoid is toch nog net wat beter.
 

:love:

Het heeft niet dezelfde iconische waarde als de topnummers van de eerste zes albums, maar daarbuiten moet dit echt niet onderdoen voor de beste output van hun klassieke periode.
 
Ik moet zelfs eerlijk toegeven dat ik buiten die eerste vier nog geen enkel ander album opgelegd heb...:unsure:



Wat zo’n mensen op een muziekforum komen doen he...:sarcastic:

Toch wel de grondleggers van alles wat in het stoner & doom topic passeert.
Ben trouwens nog maar net begonnen en as we speak is Electric Funeral aant spelen. Als dat geen template is voor stonerdoom weet ik het ook niet meer
:love:


Wat Ozzy betreft, I could not care less. Zijn gekweel past perfect bij de vibe.
Als we het over goede technische muzikanten willen hebben, start ik wel een topic over de Koning Elisabeth wedstrijd...(is blijkbaar deze week)
Dat is iets dat precies eigen is aan metalmensen, aan de discussies in dit forum te zien. Die lijken soms meer bezig te zijn met of iets technisch indrukwekkend is en mechanisch correct uitgevoerd wordt dan met of het leuk klinkt. Bende nerds.
Waarschijnlijk geen toeval dan dat ik die muziek dikwijls nogal steriel en afgelikt en klinisch vind klinken, zoals hier Heaven and Hell, dat voor mij gewoon hetzelfde klinkt als alle ander heavy metal (is dat heavy metal? Ik ben niet zo goed thuis in de metalgenres).

Zelf had ik nog nooit echt naar Black Sabbath geluisterd. Album 2, 3 en 4 gaan hier regelmatig nog wel eens opstaan denk ik.
 
Ben ik de enige die Black Sabbath even hoog inschat als Paranoid? Oké, Paranoid is wat fijner afgelijnd en en bevat meer songs die klassiekers in het genre zijn geworden, maar ik denk dat ik at the end of the day beide albums even graag opleg. Black Sabbaths opener is hét ultieme doom epos avant la lettre, een meer gepaste introductie aan de wereld ga je moeilijk vinden. En de rest van de plat is even goed als de opener want die blijft toch lang genoeg nazinderen en weergalmen.
 
Ben ik de enige die Black Sabbath even hoog inschat als Paranoid? Oké, Paranoid is wat fijner afgelijnd en en bevat meer songs die klassiekers in het genre zijn geworden, maar ik denk dat ik at the end of the day beide albums even graag opleg. Black Sabbaths opener is hét ultieme doom epos avant la lettre, een meer gepaste introductie aan de wereld ga je moeilijk vinden. En de rest van de plat is even goed als de opener want die blijft toch lang genoeg nazinderen en weergalmen.
Kvind dat die met momenten wel dat niveau benaderd ja ( N.I.B en Black Sabbath vooral). De rede dat ik die minder hoog inschat is vooral de blueselementen erin die toch veel minder in Paranoid zitten. Paranoid staat meer op zijn eigen omdat de blues daar veel minder in zit vind ik en is daardoor ook meer memorabel denk ik. Wat niet wegneemt dat Black Sabbath ook een top-plaat is
 
Ben ik de enige die Black Sabbath even hoog inschat als Paranoid? Oké, Paranoid is wat fijner afgelijnd en en bevat meer songs die klassiekers in het genre zijn geworden, maar ik denk dat ik at the end of the day beide albums even graag opleg. Black Sabbaths opener is hét ultieme doom epos avant la lettre, een meer gepaste introductie aan de wereld ga je moeilijk vinden. En de rest van de plat is even goed als de opener want die blijft toch lang genoeg nazinderen en weergalmen.
Hear hear!

Maar Masters Of Reality mag daar voor mij ook naast staan.
 
Dat is iets dat precies eigen is aan metalmensen, aan de discussies in dit forum te zien.

Ik denk, het al is het natuurlijk genre dat zich er het meest toe leent, alé alles behalve stoner/doom natuurlijk. Toen mijn broer gitaar leerde spelen was hij in het begin grote fan van Steve Vai, tot op het punt dat hij zelfs met dezelfde Ibanez ging spelen. Als je Steve Vai hoort spelen kan je niet anders dan onder de indruk zijn van zijn technisch kunnen maar de muziek ansich is verschrikkelijk. Het ironisch is dat hij later (verstand komt met de jaren) stoner/doom muziek is beginnen wat eigenlijk het compleet tegenovergestelde is van dat cleane technische gitaar spel van Vai.

Ben ik de enige die Black Sabbath even hoog inschat als Paranoid? Oké, Paranoid is wat fijner afgelijnd en en bevat meer songs die klassiekers in het genre zijn geworden, maar ik denk dat ik at the end of the day beide albums even graag opleg. Black Sabbaths opener is hét ultieme doom epos avant la lettre, een meer gepaste introductie aan de wereld ga je moeilijk vinden. En de rest van de plat is even goed als de opener want die blijft toch lang genoeg nazinderen en weergalmen.

Ik vind Paranoid iets beter maar zeer kort gevolgt door de S/T.
Paranoid is inderdaad afgelijnder en strakker maar ook gevarieerder vind ik, zeker Planet Caravan als intermezzo dat is toch gewoon legendarisch :love:
 
Bon, gisteren de eerste 2 albums opgelegd en dat klinkt allemaal wel lekker. Zeker als geheel. 2e album vind ik precies wel iets beter. Die ga ik zeker vaker beluisteren. Vandaag of morgen de volgende 2 eens opzetten.

edit: Favoriete nummers tot nu toe zijn Wicked World, The Wizard, War Pigs en Paranoid.
 
Dat is iets dat precies eigen is aan metalmensen, aan de discussies in dit forum te zien. Die lijken soms meer bezig te zijn met of iets technisch indrukwekkend is en mechanisch correct uitgevoerd wordt dan met of het leuk klinkt. Bende nerds.
Vind ik niet, of toch niet per se. Je stelt het voor alsof het een keuze is tussen goed klinken en technische skills, maar dat is niet zo.

Al zijn er inderdaad bands en zangers die ondanks hun zeer goede techniek inderdaad zeer steriel, afgelikt, en gewoon niet goed klinken. Ik denk dan spontaan aan Dream Theater of een zanger als Michael Kiske (fenomenaal talent en geen spatje verval na 35 jaar, maar het doet mij weinig als hij zingt). Maar dat sluit elkaar allemaal niet uit, en Ozzy heeft buiten zijn verschrikkelijke techniek ook niets om te compenseren. Geen emotie, geen theatraliteit, niets. Dat is gewoon een random zatlap die zit mee te lallen.
 
Ik vind het echt heel moeilijk om die eerste 3 platen te rangschikken, om de zoveel tijd veranderd die volgorde wel eens. Voor mij staan die op zowat dezelfde hoogte.
Idem hier.
Maar bij mij "vechten" ze dan voor de 2e plaats, na Heaven & Hell.
 
Hier net begonnen aan Paranoid, toch wel al aangenaam verrast door het debuutalbum.
Warning was mijn favoriet...

Over die zangkwaliteit...
Anthony Kiedis van RHCP is toch ook zo'n notoir slechte zanger en die band is ook groot geworden door hun (vroegere) optredens.

Ozzy is voor mij gewoon deel van de sound van Black Sabbath...
 
Dat is iets dat precies eigen is aan metalmensen, aan de discussies in dit forum te zien. Die lijken soms meer bezig te zijn met of iets technisch indrukwekkend is en mechanisch correct uitgevoerd wordt dan met of het leuk klinkt. Bende nerds.
Waarschijnlijk geen toeval dan dat ik die muziek dikwijls nogal steriel en afgelikt en klinisch vind klinken, zoals hier Heaven and Hell, dat voor mij gewoon hetzelfde klinkt als alle ander heavy metal (is dat heavy metal? Ik ben niet zo goed thuis in de metalgenres).

Zelf had ik nog nooit echt naar Black Sabbath geluisterd. Album 2, 3 en 4 gaan hier regelmatig nog wel eens opstaan denk ik.
Kijk, ik ben 50j. Mijn allereerste album was If you want blood , you got it van AC/DC. Ik was toen 14. Ondertussen bijna 40j later, ben ik nog steeds niet akkoord met je eerste zin. Eerst en vooral scheer je alle metalheads over dezelfde kam, en daar ga je al in de fout. Ten 2de kan het me geen reet schelen of iets technisch indrukwekkend is. De eerste 2 Iron Maiden waren TOTAAL niet technisch indrukwekkend, zoals meerdere albums uit die tijd, maar mijn god, wat was de muziek fantastisch. De eerste EP van Mercyful Fate klonk ook nergens naar, maar met Nuns have no fun, en A corpse wiythout a soul, wel de aanzet tot wat later een van de beste albums van de jaren 80 zal worden.

Mijn eerste concert was Manowar, klonk live op geen kloten, maar Battle Hymns live is een nummer dat in mijn geheugen gegrift staat, alsof het gisteren was.

Het meest memorabele is als je de 2 kan combineren: Technisch indrukwekkend en goed tegelijkertijd. Maar daar heeft iedereen wel zikn eigen voorbeelden van. Mijn voorbeeld is op dit moment Lovvebites uit Japan.
 
Laatst bewerkt:
Terug
Bovenaan