Xbox One

Als kind en ook als jonge tiener was ik fan van André Van Duin. Ik keek graag naar zijn shows en had een cassette met zijn muziek op. Het was niet moeilijk te begrijpen dat ik geen vrienden had. Ondertussen zijn we veel ouder, maar nog steeds niet wijzer, want zelfs nu nog kijk ik af en toe op YouTube naar zijn shows of speel ik eens een liedje van hem af. Misschien vragen jullie zich af waarom ik jullie deelgenoot maak van dit verschrikkelijk geheim en wat dit nu in hemelsnaam te maken heeft met de DLC van Far Cry 6. Wel, André Van Duin had ooit een liedje met als titel: “Daar ben ik niet blij mee!” en het refrein klonk zo: “Daar ben ik niet blij mee, daar ben ik niet blij mee. Daar ben ik hele-hele-helemaal niet blij mee. Daar ben ik niet blij mee, daar ben ik niet blij mee. Ik ben hele-hele-helemaal niet blij.” Googlen voor de muziek doe je trouwens op eigen risico. Het is zeker geen hoogstaande tekst, maar dat refreintje schoot wel in m’n gedachten toen ik deze...

Voor videogames is het heelal quasi de ultieme speelplaats. Wegens diens kolossale omvang is het voor wetenschappers een haast oneindige taak om veel eigenschappen grondig te ontcijferen, waardoor creatieve zielen in de entertainmentindustrie de verleiding om te fantaseren nauwelijks kunnen weerstaan. Platformers zoals Super Mario Galaxy verzonnen talloze plezierige taferelen met een thema zoals het universum, om nog maar te zwijgen over de epische schaal van bepaalde actiespellen, de potentiële diversiteit van science-fiction RPG’s of de intensiteit van futuristische racegames. Titels in de aard van Elite: Dangerous of Star Citizen bewijzen eveneens dat er een doelgroep rond intergalactische ontdekkingsreizen bestaat , en deze invalshoek is net hetgeen wat Mobius Digital inspireerde voor hun (inmiddels beroemde) Kickstarter-project.

In tijden waar levensechte racesimulaties en superrealistische graphics de norm lijken te worden, kan een ‘simpele’ arcaderacer een welkome afwisseling zijn. Zelf ben ik altijd fan geweest van arcaderacers zoals Burnout Paradise, de Need For Speed-franchise of Race Driver: Grid. Ik ging dan ook met veel plezier aan de slag met Eden Games’ nieuwste telg: Gear.Club Unlimited 2: Ultimate Edition. Mijn ervaringen kan je lezen in onderstaande review!

Vorig jaar beleefde ik echt een fantastische tijd met Kingdoms of Amalur: Re-Reckoning, de herwerkte versie van de action RPG-klassieker die oorspronkelijk ooit bedoeld was om een MMO te worden. Het werd een intense ervaring van maar liefst 32 uur, waarin het zwoegen was tot ik die boosaardige Tuatha definitief op de knieën kreeg. Althans, dat was wat ik toen dacht. Tot ik onlangs, welgeteld één jaar later, verrast werd met de release van de eerste DLC, genaamd Fatesworn.

Klein, maar uiterst fijn. Het is een omschrijving die perfect bij Aspire: Ina’s Tale past. Het brengt een compact avontuur gevuld met exploratie, puzzels en verwondering en doet dat drijvend op een verhaal dat subtiele empathie weet te vermengen met boeiende thema’s en personages. Heb ik net de conclusie van de review gebruikt als intro? Reken maar van yes, maar bij een game als dit is het dan ook belangrijk om er niet al te veel doekjes om te winden. Ina’s verhaal is er eentje dat het verdient om gespeeld te worden, en op de redenen daarvoor gaan we dieper in tijdens de review.

Gunk, het is niet enkel de naam van een ter ziele gegaan gamesmagazine waar Freaky Frank Molnar en Praga de vaandeldragers van waren, maar ook het Engelse woord voor smurrie. Laat dat nou exact zijn waar het in dit kleine spelletje van de makers van Steamworld om draait. Jij krijgt als speler de taak om als intergalactische poetsvrouw op te treden en een mysterieuze planeet van een vies goedje te ontdoen. Klinkt niet bepaald amusant zeg je? Nou, dat zou je nog kunnen verbazen.

Halo Infinite moest dé launchtitel worden van Microsofts nieuwe Xbox Series X|S-consoles, een van de grote system sellers van de eindejaarsperiode vorig jaar en het wapenfeit tegen de line-up van de PlayStation 5. Helaas viel in augustus 2020 het doek over dit plan wanneer Microsoft aankondigde dat door het moeilijke ontwikkelingsproces, mede door de Corona-pandemie, Halo Infinite met een jaar werd uitgesteld. Maar kijk, twintig jaar na het verschijnen van de originele Halo: Combat Evolved, kunnen we sinds deze maand eindelijk aan de slag met het nieuwe hoofdstuk in de saga van Master Chief.

Er zijn zo van die dagen dat je gewoon nood hebt aan brainless entertainment. Dat neemt niet weg dat een goed verhaal in een film of spel, een serieuze meerwaarde is. Meer nog, het is voor mij één van de belangrijkste aspecten om me volledig van deze aardbol te kunnen laten verdwijnen en me de dagdagelijkse zorgen even te laten vergeten. Het is net dát wat ik hoopte te vinden in Life is Strange: True Colors. Als ik de review van collega @StanTem mag geloven, zou dat helemaal goed komen. Hij waagde zich eerder aan een review van de PS5-versie. Ondertussen hebben Deck Nine Games en Square Enix ook de Nintendo Switch-versie op de markt gebracht. Of deze evenzeer beviel, komen jullie te weten in onderstaande review!

Het vraagt als zoon of dochter altijd moed om in de voetstappen, maar tegelijkertijd ook uit de schaduw, te stappen van een bekende vader of moeder. Iedereen kijkt met veel verwachting naar je, maar tegelijk wil je natuurlijk ook een eigen reputatie opbouwen en niet enkel goedkeuring krijgen omdat je ouder bekend was. Dat is ook zowat het verhaal van deze game, want je vader was een heldhaftige brandweerman en nu stap jij als dochter in de spotlights om zijn reputatie eer aan te doen en te tonen dat je minstens zo goed bent. Met het verhaal gaan ze geen prijzen uit de brand slepen, maar misschien is de gameplay wel iets waar we warm van worden.