Gunk, het is niet enkel de naam van een ter ziele gegaan gamesmagazine waar Freaky Frank Molnar en Praga de vaandeldragers van waren, maar ook het Engelse woord voor smurrie. Laat dat nou exact zijn waar het in dit kleine spelletje van de makers van Steamworld om draait. Jij krijgt als speler de taak om als intergalactische poetsvrouw op te treden en een mysterieuze planeet van een vies goedje te ontdoen. Klinkt niet bepaald amusant zeg je? Nou, dat zou je nog kunnen verbazen.
Het heeft in elk geval iets verfrissend om als ontdekkingsreiziger voet op een nieuwe planeet te zetten en niet als een halve zool meteen het vuur te openen op de plaatselijke fauna. We zijn niet op een missie om de boel te koloniseren of een oorlogje uit te vechten met de locals, maar we voeren oprecht wetenschappelijk onderzoek uit met grote nieuwsgierige oogjes. Het is een klein spelletje dat het moet hebben van exploratie en het opruimen van een raar goedje, en soms is dat gewoon genoeg om een paar fijne uurtjes aan te spenderen. Dat de aparte aanpak van The Gunk ook op het team dat garant stond voor de ontwikkeling een positieve impact had, voel je tijdens het spelen. The Gunk voelt als een spel van een ontwikkelaar die de kans kreeg om eens iets volledig anders te maken en daar gretig mee aan de slag ging.
Op zoek naar de rijkdom van het onbekende
Je speelt als onderdeel van een dynamisch duo ruimtereizigers. Jij bent Rani, de enthousiaste avonturierster van het spel, terwijl partner Becks eerder het pragmatische type is. Samen proberen jullie een grote slag te slaan die een einde moet maken aan de eeuwige geldzorgen door te landen op een desolate planeet met een bizarre energiesignatuur. Op een vreemde planeet moet er toch genoeg waardevols te vinden zijn om een luilekkerleven te verzilveren.
Alleen vinden onze meiden op de planeet dus vooral The Gunk, een substantie die je nog het best kan omschrijven als ruimteslijm. Het lijkt volledig ongevaarlijk, maar het spul zit werkelijk overal en dat bemoeilijkt het exploreren uiteraard wat. Geen reden tot paniek echter, want Rani heeft een handig toestel op haar arm dat je kan vergelijken met de stofzuiger uit Luigi’s Mansion. Met dat ding zuigt ze de smurrie gewoon weg waarna een energiegolf de omgeving weer vlotjes tot leven wekt.
Darwinesk ruimtevertier
Het is een simpel gegeven. Je beweegt door de omgeving en werkt The Gunk weg en wordt vervolgens beloond met een omgeving die openbloeit en waar je de ontdekkingsreiziger in jezelf op mag loslaten. Planten en mineralen kun je scannen waardoor er een research-metertje vult die upgrades voor je vrijspeelt. Die upgrades in kwestie kun je dan weer maken met de metalen en organische materialen die je in de omgeving kan vinden en uiteraard zijn er geheime plekjes die je in de omgeving kan ontdekken of obstakels die je uit de weg kan blazen. Er zijn geen al te grote uitdagingen om te trotseren en er zijn slechts een paar buitenaardse wezens waar je het mee aan de stok krijgt. De nadruk ligt zelden op gevechten of gevaar, maar vooral op exploreren en lichte puzzels. Het is in essentie Darwin spelen in de ruimte en dat zorgt voor een behoorlijk relaxed spelletje.
Visueel uitnodigend
Alles zou uiteraard als een kaartenhuisje in elkaar zakken als de buitenaardse spelwereld niet zou uitnodigen om verkend te worden. Gelukkig is dat met The Gunk niet aan de orde, want de game ziet er visueel opmerkelijk aantrekkelijk uit. De game levert je majestueuze vergezichten op die je minuscuul laten voelen ten opzichte van de spelwereld zonder ook maar een moment uit het oog te verliezen dat de omgeving om je heen uitnodigend moet blijven. Het helpt ook ontzettend dat Rani en Becks personages zijn waarmee je deze vreemde reis wil maken. Je merkt dat deze twee al een tijdje samen optrekken en hun ergernissen hebben, maar uiteindelijk wel een nauwe band delen. Hun dialogen brengen de personages tot leven en zorgen voor een verhaallijn die draait rond hoop. De hoop dat het allemaal beter kan worden, dat gemaakte fouten hersteld kunnen worden, dat hoop iets is om aan vast te houden. Het is een boodschap die in tijden als deze uiterst krachtig klinkt, zelfs al wordt ze op ietwat voorspelbare wijze verteld.
The Gunk doet erg veel goed wat mij betreft. Het opzuigen van het goedje en de omgevingen traverseren blijft langer leuk dan je op papier zou denken en het heeft een heel naturelle manier van progressie maken. Tot in de laatste akte. Zonder al te veel te spoilen begaat The Gunk een paar kleine misstappen naar het einde toe door het gevoel van onschuldige verwondering in te ruilen voor iets dat meer traditioneel “videogame” voelt. Het voelt een tikje te makkelijk en hol als afsluiting. Dat einde, hoe teleurstellend ook, kan echter niet genoeg afbreuk doen aan de positieve gevoelens van de kleurrijke speelse ontdekkingsreis die eraan vooraf ging.
Het heeft in elk geval iets verfrissend om als ontdekkingsreiziger voet op een nieuwe planeet te zetten en niet als een halve zool meteen het vuur te openen op de plaatselijke fauna. We zijn niet op een missie om de boel te koloniseren of een oorlogje uit te vechten met de locals, maar we voeren oprecht wetenschappelijk onderzoek uit met grote nieuwsgierige oogjes. Het is een klein spelletje dat het moet hebben van exploratie en het opruimen van een raar goedje, en soms is dat gewoon genoeg om een paar fijne uurtjes aan te spenderen. Dat de aparte aanpak van The Gunk ook op het team dat garant stond voor de ontwikkeling een positieve impact had, voel je tijdens het spelen. The Gunk voelt als een spel van een ontwikkelaar die de kans kreeg om eens iets volledig anders te maken en daar gretig mee aan de slag ging.
Op zoek naar de rijkdom van het onbekende
Je speelt als onderdeel van een dynamisch duo ruimtereizigers. Jij bent Rani, de enthousiaste avonturierster van het spel, terwijl partner Becks eerder het pragmatische type is. Samen proberen jullie een grote slag te slaan die een einde moet maken aan de eeuwige geldzorgen door te landen op een desolate planeet met een bizarre energiesignatuur. Op een vreemde planeet moet er toch genoeg waardevols te vinden zijn om een luilekkerleven te verzilveren.
Voor een keer is gameplay die zuigt een pluspunt.
Alleen vinden onze meiden op de planeet dus vooral The Gunk, een substantie die je nog het best kan omschrijven als ruimteslijm. Het lijkt volledig ongevaarlijk, maar het spul zit werkelijk overal en dat bemoeilijkt het exploreren uiteraard wat. Geen reden tot paniek echter, want Rani heeft een handig toestel op haar arm dat je kan vergelijken met de stofzuiger uit Luigi’s Mansion. Met dat ding zuigt ze de smurrie gewoon weg waarna een energiegolf de omgeving weer vlotjes tot leven wekt.
Darwinesk ruimtevertier
Het is een simpel gegeven. Je beweegt door de omgeving en werkt The Gunk weg en wordt vervolgens beloond met een omgeving die openbloeit en waar je de ontdekkingsreiziger in jezelf op mag loslaten. Planten en mineralen kun je scannen waardoor er een research-metertje vult die upgrades voor je vrijspeelt. Die upgrades in kwestie kun je dan weer maken met de metalen en organische materialen die je in de omgeving kan vinden en uiteraard zijn er geheime plekjes die je in de omgeving kan ontdekken of obstakels die je uit de weg kan blazen. Er zijn geen al te grote uitdagingen om te trotseren en er zijn slechts een paar buitenaardse wezens waar je het mee aan de stok krijgt. De nadruk ligt zelden op gevechten of gevaar, maar vooral op exploreren en lichte puzzels. Het is in essentie Darwin spelen in de ruimte en dat zorgt voor een behoorlijk relaxed spelletje.
Visueel uitnodigend
Alles zou uiteraard als een kaartenhuisje in elkaar zakken als de buitenaardse spelwereld niet zou uitnodigen om verkend te worden. Gelukkig is dat met The Gunk niet aan de orde, want de game ziet er visueel opmerkelijk aantrekkelijk uit. De game levert je majestueuze vergezichten op die je minuscuul laten voelen ten opzichte van de spelwereld zonder ook maar een moment uit het oog te verliezen dat de omgeving om je heen uitnodigend moet blijven. Het helpt ook ontzettend dat Rani en Becks personages zijn waarmee je deze vreemde reis wil maken. Je merkt dat deze twee al een tijdje samen optrekken en hun ergernissen hebben, maar uiteindelijk wel een nauwe band delen. Hun dialogen brengen de personages tot leven en zorgen voor een verhaallijn die draait rond hoop. De hoop dat het allemaal beter kan worden, dat gemaakte fouten hersteld kunnen worden, dat hoop iets is om aan vast te houden. Het is een boodschap die in tijden als deze uiterst krachtig klinkt, zelfs al wordt ze op ietwat voorspelbare wijze verteld.
The Gunk doet erg veel goed wat mij betreft. Het opzuigen van het goedje en de omgevingen traverseren blijft langer leuk dan je op papier zou denken en het heeft een heel naturelle manier van progressie maken. Tot in de laatste akte. Zonder al te veel te spoilen begaat The Gunk een paar kleine misstappen naar het einde toe door het gevoel van onschuldige verwondering in te ruilen voor iets dat meer traditioneel “videogame” voelt. Het voelt een tikje te makkelijk en hol als afsluiting. Dat einde, hoe teleurstellend ook, kan echter niet genoeg afbreuk doen aan de positieve gevoelens van de kleurrijke speelse ontdekkingsreis die eraan vooraf ging.
Conclusie
The Gunk is een vijf uur durend buitenaards sprookje dat draait rond ontdekking en verwondering. Het laat naar het einde toe weliswaar wat steken vallen, maar de uurtjes waar je viezigheid opzuigt en exploreert in een immersieve wereld nemen ze je nooit meer af. The Gunk is een kleurrijk lichtpuntje in deze donkere maand.
Pro
- Immersieve spelwereld
- Nadruk ligt op exploratie
- Het opzuigen van het goedje blijft langer amusant dan je zou denken
Con
- Het einde stelt wat teleur
8
Over
Beschikbaar vanaf
17 december 2021
Gespeeld op
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Beschikbaar op
- PC
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Genre
- Adventure
- Puzzle
Ontwikkelaar
- Image & Form
Uitgever
- Thunderful Games
