Op 1 maart wordt The Mobius Machine uitgebracht voor pc, PlayStation 5 en Xbox Series X|S. Het spel brengt ons een nieuw sidescroller-avontuur dat plaatsvindt in een uitgestrekte buitenaardse wereld. Deze scifi platformer is overigens niet het resultaat van het eerste project van Madruga Works. We kennen deze gameontwikkelaar en publisher al via eerdere successen, namelijk de releases van Planetbase en Dawn of Man.
Bijzonder is dat er in deze release zowel 2D- als 3D-beelden aan te pas komen, en dan heb ik nog niets gezegd over de soundtrack. In deze review wordt de pc-versie besproken die, voor wie het aanbelangt, ook nog eens prima speelbaar blijkt op Valve's Steam Deck.
Na de controllerknopjes uit te testen, mag onze astronaut ontwaken uit zijn nare droom … om zo goed als ogenblikkelijk te crashen met zijn ruimteschip op de Isolaria-maan. Op die raadselachtige plek blijkt er nog eens buitenaards leven te zijn. Om ter gekst uitziende aliens lopen en vliegen er rond allerhande verlaten faciliteiten, welke ook nog eens volgestouwd staan met vreemde machines. Slechts drie vragen spoken er dus door het hoofd van onze astronaut. Wie zijn die wezens, waarvoor dienen die machines, en hoe geraakt hij hier ooit weg? Je snapt het al, over het verhaal van deze game zal zeker niemand een trilogie schrijven, maar dat deze een leuke platformer kan worden, dat zit er wel best in.
Elk vernietigd voorwerp en elke verslagen vijand laat een aantal Scraps achter. Hiermee kun je later via een workbench wapens en upgrades (zoals een thruster) vervaardigen, tenminste wanneer je voorafgaand dan de vereiste fragmenten van een blueprint voor deze vond. Sommige voorwerpen en vijanden laten daarnaast felbegeerde blauwe healing items achter. In tegenstelling tot de oneindig beschikbare kogels, kun je van deze slechts een beperkt aantal meenemen. Niet alle upgrades dien je overigens zelf te vervaardigen. Andere vind je vanzelf op je pad, naarmate je progressie boekt. Het spel bevat overigens meer dan tachtig verschillende vijanden, waarvan de kleur onder meer aangeeft of ze vernietigbaar zijn, hoe ze zullen reageren als je eroverheen loopt, en of ze zullen exploderen wanneer je ze verslaat. Het verslaan van bazen levert je trouwens uiterst handige nieuwe gear op. Verder in de game krijg je een tweede wapen, zul je kunnen zwemmen, glijden, klimmen en, hoe kan het anders, ook gebruik maken van een jetpack.
Tenslotte nog een aantal minpuntjes. Zo kan het wel eens voorkomen dat je puzzelmatig vast komt te zitten of veel te ver naar beneden valt, waardoor je liefst jezelf wil laten sterven om te kunnen hervatten vanaf het laatste opslagpunt. Helaas laat de game dit niet toe. Nochtans was een herlaadoptie in het pauzemenu zeker handig geweest. Er lijkt ook iets aan de hand met de muziek. Vlak na de tutorial geraakt de game echt op gang en wordt de Play-knop ingedrukt van de adembenemende soundtrack met de perfect passende ambient die je in combinatie met de buitenaardse, raadselachtige decors direct in de mood brengt. Helaas wordt er al even snel na de eerste track terug op de Stop-knop gedrukt, om pas ettelijke seconden later terug een andere, wondermooie track in gang te zetten. Deze pauzes zorgen geregeld voor wat akelige stiltes tussendoor, waarbij enkel nog je voetstappen te horen zijn, en de geweerschoten of ontploffingen die keihard weergalmen in het ijle. Maar de kwaliteit van de soundtrack strijkt die plooi eigenlijk meer dan glad.
Bijzonder is dat er in deze release zowel 2D- als 3D-beelden aan te pas komen, en dan heb ik nog niets gezegd over de soundtrack. In deze review wordt de pc-versie besproken die, voor wie het aanbelangt, ook nog eens prima speelbaar blijkt op Valve's Steam Deck.
Typisch een ruimteverhaal
Zoals vaak begint ook The Mobius Machine met een tutorial, in het formaat van een nachtmerrie over een astronaut die zich op een vreemde planeet bevindt. De man beschikt, naast over een plasmapistool om de vijandige aliens en andere hindernissen te vernietigen, over een ruimtepak waarmee hij betrekkelijk hoog kan springen. Deze begintutorial, die wellicht nog geen tien minuten duurt, betekent natuurlijk niets bijzonders voor de doorwinterde gamer.Na de controllerknopjes uit te testen, mag onze astronaut ontwaken uit zijn nare droom … om zo goed als ogenblikkelijk te crashen met zijn ruimteschip op de Isolaria-maan. Op die raadselachtige plek blijkt er nog eens buitenaards leven te zijn. Om ter gekst uitziende aliens lopen en vliegen er rond allerhande verlaten faciliteiten, welke ook nog eens volgestouwd staan met vreemde machines. Slechts drie vragen spoken er dus door het hoofd van onze astronaut. Wie zijn die wezens, waarvoor dienen die machines, en hoe geraakt hij hier ooit weg? Je snapt het al, over het verhaal van deze game zal zeker niemand een trilogie schrijven, maar dat deze een leuke platformer kan worden, dat zit er wel best in.
Reactiesnelheid is troef, leuke upgrades
Wat de besturing betreft, moet vooral gezegd worden dat deze best responsief en toegankelijk is, met als voornaamste uitdaging de reactiesnelheid. Meer bepaald wat betreft de richting van je schot. Deze vereist een precieze hantering van je rechterstick. Gelukkig kun je jouw astronaut in deze richting laten vuren wanneer je de stick loslaat en enkel de schietknop blijft ingedrukt houden. Dat blijkt vooral heel handig wanneer je bijvoorbeeld moet schieten naar iets wat aan het plafond hangt, al springend omdat de standaard vuurafstand gewoon heel beperkt is.De voornaamste uitdaging is jouw reactiesnelheid.
Elk vernietigd voorwerp en elke verslagen vijand laat een aantal Scraps achter. Hiermee kun je later via een workbench wapens en upgrades (zoals een thruster) vervaardigen, tenminste wanneer je voorafgaand dan de vereiste fragmenten van een blueprint voor deze vond. Sommige voorwerpen en vijanden laten daarnaast felbegeerde blauwe healing items achter. In tegenstelling tot de oneindig beschikbare kogels, kun je van deze slechts een beperkt aantal meenemen. Niet alle upgrades dien je overigens zelf te vervaardigen. Andere vind je vanzelf op je pad, naarmate je progressie boekt. Het spel bevat overigens meer dan tachtig verschillende vijanden, waarvan de kleur onder meer aangeeft of ze vernietigbaar zijn, hoe ze zullen reageren als je eroverheen loopt, en of ze zullen exploderen wanneer je ze verslaat. Het verslaan van bazen levert je trouwens uiterst handige nieuwe gear op. Verder in de game krijg je een tweede wapen, zul je kunnen zwemmen, glijden, klimmen en, hoe kan het anders, ook gebruik maken van een jetpack.
Een soundtrack die de minpunten wegblaast
Het levelontwerp van The Mobius Machine presenteert zich als een metroidvania, waarbij je dus heel vaak een of meerdere verdiepingen hoger of lager loopt dan een locatie waar je al passeerde. Sommige wegen zijn afgesloten met een poort, en voor deze dien je eerst via een omweg een terminal zien te vinden om deze te ontgrendelen. De belangrijkste terminal van elke sector bevindt zich echter in de Control Room, aangeduid met een bord waarop een oog afgebeeld staat. Deze kamer zien te bereiken is een must, want daar zul je het gros van de afgesneden paden terug toegankelijk kunnen maken, alleen al omdat deze enkel daar een kaart van de sector kan downloaden. Het spel heeft een zekere retro-look die wel weet te charmeren. Misschien net om die reden werd er naast de standaardmodus ook een retro-modus voorzien, waarin je na het sterven al je verzamelde items definitief kwijt bent.De soundtrack brengt de perfect passende ambient.
Tenslotte nog een aantal minpuntjes. Zo kan het wel eens voorkomen dat je puzzelmatig vast komt te zitten of veel te ver naar beneden valt, waardoor je liefst jezelf wil laten sterven om te kunnen hervatten vanaf het laatste opslagpunt. Helaas laat de game dit niet toe. Nochtans was een herlaadoptie in het pauzemenu zeker handig geweest. Er lijkt ook iets aan de hand met de muziek. Vlak na de tutorial geraakt de game echt op gang en wordt de Play-knop ingedrukt van de adembenemende soundtrack met de perfect passende ambient die je in combinatie met de buitenaardse, raadselachtige decors direct in de mood brengt. Helaas wordt er al even snel na de eerste track terug op de Stop-knop gedrukt, om pas ettelijke seconden later terug een andere, wondermooie track in gang te zetten. Deze pauzes zorgen geregeld voor wat akelige stiltes tussendoor, waarbij enkel nog je voetstappen te horen zijn, en de geweerschoten of ontploffingen die keihard weergalmen in het ijle. Maar de kwaliteit van de soundtrack strijkt die plooi eigenlijk meer dan glad.
Conclusie
The Mobius Machine onderscheidt zich als een veelbelovende platformer, vergezeld van een betoverende soundtrack welke de toon zet voor een meeslepende ervaring. De besturing van de game is responsief, terwijl het crafting-systeem diepte toevoegt aan de gameplay. Het levelontwerp in metroidvania-stijl houdt de verkenning boeiend, verrijkt met retro-esthetiek die meer dan gewoon charmeert. Ondanks een paar nadelen, waaronder de beperkte opslagpunten, het ontbreken van een herlaadfunctie en de hiaten in de soundtrack, staat het buiten kijf dat Madruga Works met deze release alweer een degelijke titel toevoegt aan hun portfolio.
Pro
- Soundtrack
- Solide besturing
- Leuke upgrades
- Visueel knap
Con
- Beperkte opslagpunten
- Geen herlaadoptie in het pauzemenu
- De muziek valt soms voor even stil
7.5
Over
Beschikbaar vanaf
1 maart 2024
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 5
- Xbox Series X|S
Genre
- Action
- Adventure
- Platformer
- Puzzle
Ontwikkelaar
- Madruga Works
Uitgever
- Madruga Works
