Op vijf maart lanceert de finale versie van The Outlast Trials, een horrorgame waarvan de Early Access-fase al sinds mei vorig jaar op gang getrokken was via Steam en de Epic Games Store. Deze game is natuurlijk de langverwachte opvolger van de veelgeprezen horrorspellen Outlast en Outlast 2, eveneens ontwikkeld en uitgebracht door Red Barrels.
In deze review wordt de pc-editie besproken. Het spel lanceert daarnaast op PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox One en Xbox Series X|S. Naast als solo-ervaring, kan de game via co-op gespeeld worden, en dit tot maximaal vier spelers. Cross-play tussen pc en PlayStation 5 wordt ook mogelijk, maar cross-progression helaas niet.
Na het afronden van de wat onduidelijke, maar gelukkig niet verplichte tutorial, ontwaken jij en je eventuele medespelers in een gevangeniscel. In deze cel kun je je uiterlijk aanpassen, maar deze character creation stelt helaas niet zoveel voor. Je kan er enkel je genetics, je hoofd (waarbij keuze uit veel gelijkaardige gezichten en kapsels), en je stem aanpassen. De cel zelf kun je overigens ook wat decoreren. Tenminste, indien je over voldoende geld beschikt, wat ook meteen betekent: na het slagen in een of meerdere van de diverse opdrachten.
Naarmate je progressie boekt, kun je in het loadout-menu Rigs, Amps, en Prescriptions toevoegen voor jouw personage. Rigs zijn razend interessante items, waarvan er vier types bestaan. Er is de X-Ray, waarmee je doorheen muren kan scannen naar vijanden. Daarnaast is er een soort rookbom, welke de Blind Rig heet, en de Stun Rig, een landmijn. Tot slot is er de Heal Rig, welke niet hoeft uitgelegd worden en jou en je teamgenoten verlost van die nerveuze zoektocht naar die helende flessen, wanneer je weer eens een paar klappen incasseerde. Amps en Prescriptions daarentegen kun je zien als handige perks. Zo bestaan er in deze twee categorieën bijvoorbeeld automatische regeneratie van je health, slippers waarmee je geruisloos doorheen gebroken glas kan lopen, en een automatische batterijlader voor je nachtbril.
Wanneer je je overigens veel te roekeloos gedraagt tijdens zo’n Trial, kun je plots ook je Sanity verliezen, in het spel Psychosis genaamd. Op dat moment duikt er per direct een wel heel toffe pee op: de Skinner Man. Eigenlijk een schaamteloze kopie van Mr. X uit de Resident Evil-serie, maar daarvoor nog steeds geen pretje om door hem achtervolgd te worden. Tenzij je een snelle dood vinden enigszins fijn vindt. In The Outlast Trials kun je je dan best - als zo vaak - zo snel mogelijk uit de voeten maken, en een tegengif zien te vinden welke je Sanity-level terug opkrikt naar normale waarden.
Al blijven de opdrachten en het levelontwerp lineair en telkens exact hetzelfde, er komt erg veel willekeurigheid aan te pas wat de details ervan betreft. Zoals een deur die plots afgesloten is of net openstaat tijdens een herkansing, ofwel een andere vijand die ergens opduikt, of een voorwerp dat op een totaal andere plaats ligt, … Op zich allemaal goed uitgewerkt, want het houdt het spel spannend voor wie later een Trial opnieuw wil spelen. Maar helaas brengt dat ons meteen ook tot de bespreking van het meest heikele punt van deze game: de gameplay zelf.
Er zijn daarnaast die eerder vermelde Psychosis-fases welke je te pas en onpas overkomen, met op het ergste moment wanneer de batterij van je nachtbril natuurlijk leeg is. Op dat moment zie je helemaal geen steek meer, waardoor het vinden van batterijen een sisyfusarbeid wordt. Er is die enorm wisselvallige en erg scripted ogende A.I., waardoor vijanden je achtervolgen van zodra ze je opmerken, maar meteen weer kwijtraken na een sprintje van jouw kant. Soms respawn je ook na het sterven, en één seconde later staat alweer diezelfde vijand achter je, ofwel verschijnen zijn vriendjes uit het niets die jou in luttele ogenblikken terug afmaken. Wat de performantie en besturing betreft, valt er gelukkig minder negatiefs op te merken, al kun je bepaalde knoppen niet op maat instellen. Zo dient het achterom kijken wanneer je sprint steevast via de ALT-toets te gebeuren, wat ook wel een beetje jammer is.
In deze review wordt de pc-editie besproken. Het spel lanceert daarnaast op PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox One en Xbox Series X|S. Naast als solo-ervaring, kan de game via co-op gespeeld worden, en dit tot maximaal vier spelers. Cross-play tussen pc en PlayStation 5 wordt ook mogelijk, maar cross-progression helaas niet.
Bitter weinig verhaal
Net zoals in de twee voorgangers, verkeer je in The Outlast Trials opnieuw in een penibele situatie. Samen met vele anderen werd je door de boosaardige medewerkers van firma Murkoff ontvoerd en opgesloten in de Sinyala Facility. Daar voert men, om de effecten van hersenspoeling te onderzoeken, allerhande steeds vreselijker wordende testen op je uit. De bedoeling is dus dat je op tijd ontsnapt aan een gewisse dood door uit de inrichting te geraken. Dat doe je door deze zogenaamde Trials te overwinnen, en aldus je therapieniveau te verhogen.Na het afronden van de wat onduidelijke, maar gelukkig niet verplichte tutorial, ontwaken jij en je eventuele medespelers in een gevangeniscel. In deze cel kun je je uiterlijk aanpassen, maar deze character creation stelt helaas niet zoveel voor. Je kan er enkel je genetics, je hoofd (waarbij keuze uit veel gelijkaardige gezichten en kapsels), en je stem aanpassen. De cel zelf kun je overigens ook wat decoreren. Tenminste, indien je over voldoende geld beschikt, wat ook meteen betekent: na het slagen in een of meerdere van de diverse opdrachten.
Over spelopties en handige hulpmiddelen
Elk van de cellen is verbonden met een centrale hal, welke bekendstaat als de Sleep Room. Via de terminal in de Sleep Room kan vooreerst een spelmodus geselecteerd worden (tijdens Early Access Trial geheten, nu: Program), maar je kunt er ook jouw online voorkeuren aanpassen, vrienden uitnodigen en je loadout configureren. Een campagne kan zowel privé zijn, beperkt tot vrienden, of publiek toegankelijk, maar sowieso is een connectie met de servers vereist om verder te kunnen. Inderdaad, ook al kun je het spel volledig alleen afwerken, The Outlast Trials is dus jammer genoeg een always online game. Zo kun je het spel zelfs niet lanceren wanneer je geen voorkeursregio aanduidt voor de gameservers waarmee verbonden moet worden.Jammer genoeg een always online game.
Naarmate je progressie boekt, kun je in het loadout-menu Rigs, Amps, en Prescriptions toevoegen voor jouw personage. Rigs zijn razend interessante items, waarvan er vier types bestaan. Er is de X-Ray, waarmee je doorheen muren kan scannen naar vijanden. Daarnaast is er een soort rookbom, welke de Blind Rig heet, en de Stun Rig, een landmijn. Tot slot is er de Heal Rig, welke niet hoeft uitgelegd worden en jou en je teamgenoten verlost van die nerveuze zoektocht naar die helende flessen, wanneer je weer eens een paar klappen incasseerde. Amps en Prescriptions daarentegen kun je zien als handige perks. Zo bestaan er in deze twee categorieën bijvoorbeeld automatische regeneratie van je health, slippers waarmee je geruisloos doorheen gebroken glas kan lopen, en een automatische batterijlader voor je nachtbril.
Uitdagend is het wel!
De Trials en hun onderliggende missies zijn absoluut niet simpel te noemen. Misschien klinkt de hoofdopdracht telkens nog eenvoudig, maar de vele vertakkingen die eruit voortvloeien doen je al snel twijfelen of alles wel zal lukken in een enkele playthrough. Want je hebt tenslotte maar drie levens, waarna je de ganse Trial moet overdoen. Eenmaal je tijdens de uitvoering van zo’n Trial opgemerkt wordt door een van de Murkoff-medewerkers, komt deze achter je aan om je dood te meppen, zonder enige kans op zelfverdediging. Rennen en/of schuilen is de boodschap dan.Wanneer je je overigens veel te roekeloos gedraagt tijdens zo’n Trial, kun je plots ook je Sanity verliezen, in het spel Psychosis genaamd. Op dat moment duikt er per direct een wel heel toffe pee op: de Skinner Man. Eigenlijk een schaamteloze kopie van Mr. X uit de Resident Evil-serie, maar daarvoor nog steeds geen pretje om door hem achtervolgd te worden. Tenzij je een snelle dood vinden enigszins fijn vindt. In The Outlast Trials kun je je dan best - als zo vaak - zo snel mogelijk uit de voeten maken, en een tegengif zien te vinden welke je Sanity-level terug opkrikt naar normale waarden.
Al blijven de opdrachten en het levelontwerp lineair en telkens exact hetzelfde, er komt erg veel willekeurigheid aan te pas wat de details ervan betreft. Zoals een deur die plots afgesloten is of net openstaat tijdens een herkansing, ofwel een andere vijand die ergens opduikt, of een voorwerp dat op een totaal andere plaats ligt, … Op zich allemaal goed uitgewerkt, want het houdt het spel spannend voor wie later een Trial opnieuw wil spelen. Maar helaas brengt dat ons meteen ook tot de bespreking van het meest heikele punt van deze game: de gameplay zelf.
Vaak slonzige en ongebalanceerde gameplay
Namelijk, The Outlast Trials gedraagt zich via allerhandige venijnige mechanismen heel straffend naar de speler toe. Respectloosheid zit natuurlijk in de aard van het beestje, zo krijg je onder andere redelijk weerzinwekkende cutscenes te zien. Echter, als de game je nooit serieus neemt als speler en je telkenmale blijft voor de gek houden, is het geen wonder dat het je op den duur wel eens ferm kan gaan frustreren. Heel veel kort ogende opdrachten in The Outlast Trials blijven steeds maar verder vertakken naar mini-opdrachten, zoals die ene “Zoek nu de drie sleutels, te vinden in het hart van drie verschillende lijken”. Maar er blijken gewoon meer lijken in het rond te liggen die geen sleutel in hun hart hebben, waardoor je je constant misleid voelt. Stop je je hand in het verkeerde lijk, dan komt er sowieso ook nog eens een trigger scripted vijand je tot moes slaan, heel voorspelbaar allemaal. Later krijg je dan toch plots een tip “Gebruik de tv-schermen hiervoor”. Ondertussen raak je al redelijk horendol van al die bloedspatten en het vele chaotische geflikker op het scherm, terwijl allerhande schreeuwerige geluiden weergalmen die totaal hun effect missen. Het is maar een van de vele voorbeelden die aantonen hoe The Outlast Trials het liefst je tijd probeert te verspillen en je levensstrook naar beneden ziet geklopt worden, allemaal vanuit die insteek dat de opdrachten moeten overkomen als 'zo griezelig, lang en uitdagend mogelijk'.De vijandelijke A.I. is enorm wisselvallig en oogt erg scripted.
Er zijn daarnaast die eerder vermelde Psychosis-fases welke je te pas en onpas overkomen, met op het ergste moment wanneer de batterij van je nachtbril natuurlijk leeg is. Op dat moment zie je helemaal geen steek meer, waardoor het vinden van batterijen een sisyfusarbeid wordt. Er is die enorm wisselvallige en erg scripted ogende A.I., waardoor vijanden je achtervolgen van zodra ze je opmerken, maar meteen weer kwijtraken na een sprintje van jouw kant. Soms respawn je ook na het sterven, en één seconde later staat alweer diezelfde vijand achter je, ofwel verschijnen zijn vriendjes uit het niets die jou in luttele ogenblikken terug afmaken. Wat de performantie en besturing betreft, valt er gelukkig minder negatiefs op te merken, al kun je bepaalde knoppen niet op maat instellen. Zo dient het achterom kijken wanneer je sprint steevast via de ALT-toets te gebeuren, wat ook wel een beetje jammer is.
Conclusie
The Outlast Trials is enorm uitdagend en biedt een scala aan mogelijkheden aan om de Trials tot een goed einde te brengen. Mijns inziens mist het spel echter een beetje de clou waar een steengoede horrorgame om draait: een stevig verhaal. De game overdrijft daarnaast zo excessief met steeds verder vertakkende missies, oneerlijke enemy spawns en wispelturige A.I., dat het eindresultaat eerder als een slonzige, ongebalanceerde boel van jewelste aanvoelt. Kortom, The Outlast Trials is ongetwijfeld aangenamer wanneer gespeeld via multiplayer met vrienden, onder meer omdat je er dan niet alleen voor staat. Wanneer echter de intentie is om deze solo te spelen, vind ik deze, in tegenstelling tot de twee vorige Outlast-games, een pak minder geschikt.
Pro
- Uitdagend
- Prima performantie
- Met vrienden ongetwijfeld leuker
Con
- Always online
- Mankeert echt een verhaal
- Vaak wispelturige A.I.
- Speelt slonzig
6
Over
Beschikbaar vanaf
5 maart 2024
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Genre
- Horror
- Puzzle
- Stealth
Ontwikkelaar
- Red Barrels
Uitgever
- Red Barrels
.
