Het vraagt als zoon of dochter altijd moed om in de voetstappen, maar tegelijkertijd ook uit de schaduw, te stappen van een bekende vader of moeder. Iedereen kijkt met veel verwachting naar je, maar tegelijk wil je natuurlijk ook een eigen reputatie opbouwen en niet enkel goedkeuring krijgen omdat je ouder bekend was. Dat is ook zowat het verhaal van deze game, want je vader was een heldhaftige brandweerman en nu stap jij als dochter in de spotlights om zijn reputatie eer aan te doen en te tonen dat je minstens zo goed bent. Met het verhaal gaan ze geen prijzen uit de brand slepen, maar misschien is de gameplay wel iets waar we warm van worden.
Laten we maar meteen met de deur in huis vallen: de opstart ging even moeizaam als het Belgische verkeer op een ondergesneeuwd wegdek. We stonden stil en zelfs als we vertrokken was het met horten en stoten. Het begon al met het feit dat deze game blijkbaar niet echt voor pc is gemaakt. Het eerste wat ik bij het aanmeldscherm te zien kreeg was het A-icoontje van een controller. Om verder te gaan was het dus op goed geluk de linker- en rechtermuisknop spammen en enkele veelgebruikte toetsen van het keyboard induwen om erachter te komen dat de spatiebalk de sleutel was. Raar dat dit een slechte port lijkt, want de consoleversies komen pas volgend jaar uit.
Alle begin is moeilijk
Eenmaal dit gelukt was, kreeg ik een menu te zien waarbij ik even vluchtig een blik in de settings wierp om zo alle keybindings te weten. Blijkt dat escape drukken niet werkt om uit zo’n menu te geraken. Oh boy, dit belooft. De belofte werd dan ook meteen ingevuld, want bij het starten van een nieuwe game kwam ik op een scherm waar ik het slot om het spel op te slaan mocht kiezen. Een klik van de muis verwijderd van speelplezier? Vergeet het maar, er gebeurde niets. Weeral rammen op mijn keyboard om de juiste toets te vinden, gaf geen soelaas. Dan maar controlaltdeleten en beëindigen en opnieuw proberen. Gelukkig wist ik nu toch al op welke toets ik moest duwen om het beginscherm over te slaan, maar ik kwam weer vast te zitten op het saveslot-scherm. Met de platte hand zoveel mogelijk toetsen induwen, gaf me nu ineens de optie om het saveslot te verwijderen, maar vervolgens liep het weer vast. Weer even drummen op de toetsten, maar helaas pindakaas. Wat was die magische toetsencombinatie weer?
Omdat ik al voor hetere vuren heb gestaan, besloot ik het anders aan te pakken. Aangezien het spel duidelijk een voorliefde had voor de controllericoontjes, bedacht ik dat dit wel eens mijn reddende engel kon zijn. Het bleek een goed gedacht te zijn, want na het aansluiten van een controller hakte ik me vlotjes een weg tot voorbij het savegame-menu en tot in de game. Een pc-game die crasht op het gebruik van een toetsenbord. Dat is bijna zo erg als een persoon met bibberende hand die wil breien: het houdt geen steek.
Het is gezond om in het vuur te pissen
De adrenaline pompte al door mijn aderen door deze onzin en dit werd nog meer gevoed door de opzet van de game. Alle ventjes staan constant op en neer te bewegen alsof hun rug uit een springveer bestaat en gaven nog wat meer vuur aan mijn irritatie van het debacle met het startmenu. Dat figuurtjes in games altijd een beetje aan het heavy breathing-syndroom leiden zijn we al gewoon en valt onder de term idle animation, maar dit is gewoon overdreven zenuwtergend. Of misschien hoort het wel gewoon bij de opzet van de game. De muziek, de kreten, de teksten, bijna alles is gericht op luid, snel en adrenalinepompend. Qua aankleding had ik soms meer het gevoel van een arcade-fighter te spelen. Finish him!
Kunnen we deze stelling van snel en adrenalinepompend doortrekken naar de gameplay? Ik kan niet zeggen dat ik er warm voor liep. Op zich is het concept wel goed natuurlijk. Je bent een brandweervrouw, dus ga je de gebouwen in om vuurtjes te doven en mensen en dieren te redden. Die vlammen bestaan uit spookachtige wezentjes, maar ook een soort van brandende vleermuizen die op je komen afgevlogen, brandende projectielen en mijnen maar die dan zweven en uit vuur bestaan. Realisme was hier geen voorwaarde. Bovendien moet je ook nog je weg zien te hakken door obstakels zoals ingestort hout en deuren. Verwacht hier niet te veel van, want dit laatste was niet echt een meerwaarde. Een keer zwaaien met je bijl en je bent erdoor.
Wie vuur eet, schijt vonken
De grootste uitdagingen zijn je watervoorraad, de tijd en bewegen tussen verschillende verdiepingen. De eerste twee uit de lijst zijn gelimiteerd, maar kunnen aangevuld worden. In het geval van water is dat doordat je af en toe een waterfles vindt. Niet dat het blijkbaar echt uitmaakt, want mijn water was regelmatig zogezegd op en toch kon ik gewoon verder blussen. Wel precies wat minder krachtig, maar het was niet echt hinderlijk. Het andere element, tijd, krijg je extra door vuurfiguurtjes te doven en soms vind je ook een tijdbonus. Verwacht echter ook hier weer niet te veel van die tijdbonus. Zo’n vlammetje blussen levert je een seconde op, maar je doet er wel een veelvoud aan seconden over om eentje te blussen, dus zolang ze je pad niet hinderen, kan je ze beter negeren en doorlopen.
Het bewegen tussen verdiepingen was het lastigste. De trappen liggen namelijk in gruzelementen, dus moet je je waterstraal gebruiken als jetpack en zo je weg naar boven banen. Goed gevonden en het geeft de game wel een serieuze boost qua uitdaging, vooral ook door de hindernissen zoals de brandende mijnen. Persoonlijk vond ik dat het enige leuke aan de game. Het enige wat je met dat vliegen hebt, is dat het niet altijd duidelijk is waar je naartoe moet. Iets wat ook zo is bij het doorzoeken van het gebouw. Je moet mensen en dieren zien te vinden, maar soms was ik al aan de uitgang zonder iemand gezien te hebben en het rottige was dat je vanwege de tijdslimiet ook niet kan terugkeren. Die tijdslimiet zorgt er eigenlijk sowieso al voor dat je niet alles kan afzoeken, want het is altijd nipt en je verdient te weinig bonustijd om op onderzoek uit te gaan.
Laten we maar meteen met de deur in huis vallen: de opstart ging even moeizaam als het Belgische verkeer op een ondergesneeuwd wegdek. We stonden stil en zelfs als we vertrokken was het met horten en stoten. Het begon al met het feit dat deze game blijkbaar niet echt voor pc is gemaakt. Het eerste wat ik bij het aanmeldscherm te zien kreeg was het A-icoontje van een controller. Om verder te gaan was het dus op goed geluk de linker- en rechtermuisknop spammen en enkele veelgebruikte toetsen van het keyboard induwen om erachter te komen dat de spatiebalk de sleutel was. Raar dat dit een slechte port lijkt, want de consoleversies komen pas volgend jaar uit.
Alle begin is moeilijk
Eenmaal dit gelukt was, kreeg ik een menu te zien waarbij ik even vluchtig een blik in de settings wierp om zo alle keybindings te weten. Blijkt dat escape drukken niet werkt om uit zo’n menu te geraken. Oh boy, dit belooft. De belofte werd dan ook meteen ingevuld, want bij het starten van een nieuwe game kwam ik op een scherm waar ik het slot om het spel op te slaan mocht kiezen. Een klik van de muis verwijderd van speelplezier? Vergeet het maar, er gebeurde niets. Weeral rammen op mijn keyboard om de juiste toets te vinden, gaf geen soelaas. Dan maar controlaltdeleten en beëindigen en opnieuw proberen. Gelukkig wist ik nu toch al op welke toets ik moest duwen om het beginscherm over te slaan, maar ik kwam weer vast te zitten op het saveslot-scherm. Met de platte hand zoveel mogelijk toetsen induwen, gaf me nu ineens de optie om het saveslot te verwijderen, maar vervolgens liep het weer vast. Weer even drummen op de toetsten, maar helaas pindakaas. Wat was die magische toetsencombinatie weer?
Dat is bijna zo erg als een persoon met bibberende hand die wil breien: het houdt geen steek.
Omdat ik al voor hetere vuren heb gestaan, besloot ik het anders aan te pakken. Aangezien het spel duidelijk een voorliefde had voor de controllericoontjes, bedacht ik dat dit wel eens mijn reddende engel kon zijn. Het bleek een goed gedacht te zijn, want na het aansluiten van een controller hakte ik me vlotjes een weg tot voorbij het savegame-menu en tot in de game. Een pc-game die crasht op het gebruik van een toetsenbord. Dat is bijna zo erg als een persoon met bibberende hand die wil breien: het houdt geen steek.
Het is gezond om in het vuur te pissen
De adrenaline pompte al door mijn aderen door deze onzin en dit werd nog meer gevoed door de opzet van de game. Alle ventjes staan constant op en neer te bewegen alsof hun rug uit een springveer bestaat en gaven nog wat meer vuur aan mijn irritatie van het debacle met het startmenu. Dat figuurtjes in games altijd een beetje aan het heavy breathing-syndroom leiden zijn we al gewoon en valt onder de term idle animation, maar dit is gewoon overdreven zenuwtergend. Of misschien hoort het wel gewoon bij de opzet van de game. De muziek, de kreten, de teksten, bijna alles is gericht op luid, snel en adrenalinepompend. Qua aankleding had ik soms meer het gevoel van een arcade-fighter te spelen. Finish him!
Alles is gericht op luid, snel en adrenalinepompend.
Kunnen we deze stelling van snel en adrenalinepompend doortrekken naar de gameplay? Ik kan niet zeggen dat ik er warm voor liep. Op zich is het concept wel goed natuurlijk. Je bent een brandweervrouw, dus ga je de gebouwen in om vuurtjes te doven en mensen en dieren te redden. Die vlammen bestaan uit spookachtige wezentjes, maar ook een soort van brandende vleermuizen die op je komen afgevlogen, brandende projectielen en mijnen maar die dan zweven en uit vuur bestaan. Realisme was hier geen voorwaarde. Bovendien moet je ook nog je weg zien te hakken door obstakels zoals ingestort hout en deuren. Verwacht hier niet te veel van, want dit laatste was niet echt een meerwaarde. Een keer zwaaien met je bijl en je bent erdoor.
Wie vuur eet, schijt vonken
De grootste uitdagingen zijn je watervoorraad, de tijd en bewegen tussen verschillende verdiepingen. De eerste twee uit de lijst zijn gelimiteerd, maar kunnen aangevuld worden. In het geval van water is dat doordat je af en toe een waterfles vindt. Niet dat het blijkbaar echt uitmaakt, want mijn water was regelmatig zogezegd op en toch kon ik gewoon verder blussen. Wel precies wat minder krachtig, maar het was niet echt hinderlijk. Het andere element, tijd, krijg je extra door vuurfiguurtjes te doven en soms vind je ook een tijdbonus. Verwacht echter ook hier weer niet te veel van die tijdbonus. Zo’n vlammetje blussen levert je een seconde op, maar je doet er wel een veelvoud aan seconden over om eentje te blussen, dus zolang ze je pad niet hinderen, kan je ze beter negeren en doorlopen.
Soms was ik al aan de uitgang zonder iemand gezien te hebben.
Het bewegen tussen verdiepingen was het lastigste. De trappen liggen namelijk in gruzelementen, dus moet je je waterstraal gebruiken als jetpack en zo je weg naar boven banen. Goed gevonden en het geeft de game wel een serieuze boost qua uitdaging, vooral ook door de hindernissen zoals de brandende mijnen. Persoonlijk vond ik dat het enige leuke aan de game. Het enige wat je met dat vliegen hebt, is dat het niet altijd duidelijk is waar je naartoe moet. Iets wat ook zo is bij het doorzoeken van het gebouw. Je moet mensen en dieren zien te vinden, maar soms was ik al aan de uitgang zonder iemand gezien te hebben en het rottige was dat je vanwege de tijdslimiet ook niet kan terugkeren. Die tijdslimiet zorgt er eigenlijk sowieso al voor dat je niet alles kan afzoeken, want het is altijd nipt en je verdient te weinig bonustijd om op onderzoek uit te gaan.
Conclusie
De opzet is leuk, maar uiteindelijk is het redelijk saai uitgewerkt. Wat blussen, een hindernisje oneshot-wegkappen, weer wat blussen en dan wat vliegen. Algoed dat dit laatste erbij zit om het nog wat leuk te maken. Voeg daarbij nog eens de slechte balancering qua tijd- en waterbonussen, de overdreven beweging van stilstaande ventjes, de screentearing en andere technische problemen en vooral de opstartproblemen met het gebruik van een toetsenbord en de eindbalans komt negatief uit.
Pro
- De muziek
- Jetpack gewijs vliegen
Con
- De animatie van 'stilstaande' personen
- De magere extra tijd bonussen
- Technische problemen zoals haperingen in beeld
- Bugs in combinatie met keyboard
- Saaie reddingen
- Saaie obstakels voor de bijl
4
Over
Beschikbaar vanaf
14 december 2021
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Genre
- Action
- Platformer
Ontwikkelaar
- Dejima
Uitgever
- Thunderful Games
