DaRmaZat

Er weerklonk dit voorjaar heel veel gejuich toen er een remaster van het overbekende Diablo II uit 2000 aangekondigd werd. Inmiddels bleek het spelen van de klassieke versie van deze geliefde actie-RPG op een 4K-scherm toch niet meer zo ideaal, dus besloot Blizzard om alle Diablo-fans te paaien met een uiterst gepolijste editie, op grafisch en auditief vlak dan, waarbij de consoles evenmin overgeslagen werden. Er kwam een systeem van gedeelde inventories, de Lord of Destruction-DLC - met zijn twee nieuwe classes en een extra act - werd standaard toegevoegd en tenslotte gingen ook de originele cutscenes op de schop. Voilà, Diablo II: Resurrected was een feit, verkopen maar die handel, en laat die ondertussen groot geworden jongens nu maar hun jeugd herbeleven! Of blijkt het toch allemaal niet zo simpel te zijn dan, bij ‘slechts’ een remaster?

Op 28 september werd In Sound Mind uitgebracht voor de pc, Nintendo Switch, PlayStation 5 en Xbox Series X|S. In maart schreef ik naar aanleiding van de preview al een stukje over deze toch wel opvallende survival-horrorgame. We Create Stuff, het team achter de bekende Nightmare House 2-mod voor Half-Life 2, maakt good stuff, vond ik toen.

Gamedec is de naam van een toekomstig beroep. Althans, dat beweert men in de gelijknamige game. Een gamedec zal een privé-detective zijn die gebruik zal maken van specifieke cybervaardigheden om de misdaden en mysteries die zich afspelen in de virtuele wereld op te lossen. Een soort Sherlock Holmes van de virtual reality dus. In ieder geval is het een originele invalshoek, dus ik wou me wel eens wagen aan de game.

Op 27 augustus werd Tormented Souls zonder al te veel poespas uitgebracht op heel wat platformen. Nu, enkele weken later, zijn de gebruikersbeoordelingen van alle versies van deze survival horror game volledig aan het overhellen van ‘heel positief’ naar ‘overweldigend positief’. Dat we het hier hebben over een op het eerste zicht zoveelste Resident Evil-kloon, ontstaan uit een coöperatie van twee indie-studio's, is misschien wel nog het meest opmerkelijke feit. Het behoeft geen verdere uitleg waarom dus ook wij de game hier maar onderwierpen aan een review.

Al gedurende een paar jaar botste ik sporadisch op Pathfinder: Kingmaker wanneer ik de diverse online platforms verkende waar digitale games aangeschaft kunnen worden. Als trotse bezitter van veel CRPG's, waaronder twee derde van de Baldur’s Gate-franchise, ging ik dan vanzelfsprekend om de zoveel tijd wel eens de prijs checken en waar deze game weer voor stond. Nooit echter was de trigger voldoende krachtig dat ik mij ertoe waagde om hem aan te schaffen. De scores op Metracritic en Opencritic staafden die twijfel alleen maar. Daar kwam echter verandering in toen Pathfinder: Wrath of the Righteous aangekondigd werd. De sequel zag er toch nog een pak mooier, uitdagender en diverser uit. Daarom leek het mij in ieder geval een voorrecht om deze game te kunnen reviewen, omdat ik zo ook meer te weten zou kunnen komen over de voorganger. Hieronder zal blijken of dit een positief vervolg kreeg!

Soms voel je vanaf de eerste minuten dat je een bijzondere game aan het spelen bent. Zo eentje waar het talent en toewijding van afdruipen, waarbij alle puzzelstukjes zo knap in elkaar passen en waarbij alles in het werk gesteld werd om de speler een zo aangenaam mogelijke trip te doen beleven. Dat gevoel had ik dus meteen bij The Forgotten City.

Tsjernobyl, Noord-Oekraïne, 26 april 1986. De reactor van een kerncentrale explodeert, met rampzalige gevolgen voor de regio, de buurlanden en zelfs nog andere delen van Europa. De ramp is later een belangrijke inspiratiebron gebleken voor vele videogames. Natuurlijk denk je nu spontaan aan de S.T.A.L.K.E.R-franchise, maar misschien ook wel aan Metro en Fallout. Sinds een kleine twee jaar behoort Chernobylite eveneens tot dit lijstje van radioactieven, zij het vanuit een Early Access-formaat weliswaar. Vanaf 28 juli komt hier echter definitief verandering in, want dan komt de finale versie van de game eindelijk beschikbaar. Hét moment voor ons natuurlijk om deze te gaan reviewen!

Virtual Reality-gaming; ik heb er nog maar bitter weinig mee te maken gehad, want zelf heb ik er de apparatuur niet voor. Gelukkig zijn er nog steeds VR-games die als een soort hybride door het leven gaan, waardoor niet-virtuele gamers er ook van kunnen meegenieten. Als deze games zich dan ook nog eens afspelen in de ruimte, dan begint mijn interesse toch ietwat gewekt te worden. Eentje die wat dat betreft beide checkboxen aankruist is The Persistence Enhanced, een remaster van een System Shock-kloon die een paar jaar terug uitkwam voor de PlayStation 4 en nu zijn weg vond naar het pc-platform en de nieuwere consoles.

Eind april kon ik mij, in functie van de preview, via de cross-play closed bèta al drie dagen bezondigen aan het zinvolle geweld in Chivalry 2. Ik was toen al erg enthousiast over wat ik zag en beleefde in deze online hack-and-slash multiplayer game. Nu deze game sinds 8 juni voor iedereen beschikbaar is, moesten we deze wel onderwerpen aan een finale review!

Wie herinnert zich nog de Total Club Manager-serie van Electronic Arts (EA)? De derde en laatste game van deze kortlopende franchise werd uitgebracht net op het moment dat de allereerste editie van Football Manager (FM) verrees uit de brokstukken van de enorm populaire Championship Manager-reeks. In 2006 werd Total Club Manager vervolgens hernoemd naar FIFA Manager, om vanaf dan jaarlijks de strijd aan te gaan met Football Manager voor de trofee van beste voetbalmanager op de pc. Tot EA zelf er in 2014 maar zelf mee ophield, want Football Manager was dan toch al geruime tijd de vaste nummer één voor de fans van het genre. Het ironische is nu net dat een aantal makers van diezelfde FIFA Manager-franchise de handen in elkaar geslagen hebben om terug de strijd aan te gaan met Football Manager. Dit keer proberen ze de situatie te counteren met de release van “WE ARE FOOTBALL”, een luttele dag voor het EK 2021 afgetrapt wordt.

In april blikten wij via een vroegtijdige versie al even vooruit naar de release van The Elder Scrolls Online: Blackwood die op 1 juni gebeurde voor de pc, Mac en Stadia en op 8 juni doorgaat voor de Xbox One, Series X|S en de PlayStation 4 en 5. Nu het vijfde hoofdstuk van het Elder Scrolls Online-universum eindelijk voor de pc uit is, is de tijd gekomen om deze uitbreiding aan een finale review te onderwerpen…

Sommige dingen in het leven zijn voorspelbaar. Ik ga bijvoorbeeld nooit de lotto winnen, want ik speel nooit mee. Maar dat Necromunda: Hired Gun, op het eerste zicht een schaamteloze kloon van Doom Eternal die zich situeert binnen het Warhammer-universum, mij bij de eerste hap wel zou smaken, had ik niet zien aankomen. En toch bleek die hap dan ook weer die verwachte, wrange nasmaak te hebben.

Ongeveer twee jaar geleden werd Erica uitgebracht voor de PlayStation 4. Hoewel de interactieve thriller FMV-game toen niet echt potten brak, konden we de game ook geen flop noemen. Nu Erica eindelijk zijn weg gevonden heeft naar het pc-platform, onderwierpen we deze game aan een review om uit te zoeken wat ontwikkelaar en tevens uitgever Flavourworks hier zowel goed als minder goed deed.

Stilaan gelooft niemand meer dat een afgewerkte, functionele Star Citizen er ooit nog gaat komen. Gelukkig zijn er ondertussen voldoende alternatieven voorhanden. Space games waarin je zowel een ruimteschip kan besturen om naar een andere planeet te vliegen én daar grondgevechten aan kunt gaan. No Man’s Sky is hier een prachtig voorbeeld van, en sinds een week is er nu ook de Odyssey-DLC van Elite Dangerous. Hoeven we dan wel nog te wachten op die Star Citizen, hoor ik je nu denken. Dat is tevens wat ik dacht. Althans, tot ik Odyssey grondig begon uit te testen in functie van deze review.

Op 25 mei wordt een bio-mutant op de wereld losgelaten, en wat voor één. Biomutant is een fabelachtige, post-apocalyptische, open-world RPG met een uniek gevechtssysteem waarbij je via mêlee, speciale mutantenkrachten en al schietend de wereld probeert te redden van de Worldeaters. De game is vanaf morgen verkrijgbaar voor PlayStation 4, Xbox One en pc. Ik had het genoegen om de press-reviewversie enkele weken op voorhand te mogen uittesten, en dat dit wel degelijk een genoegen was, zal al snel blijken in deze review!