Virtual Reality-gaming; ik heb er nog maar bitter weinig mee te maken gehad, want zelf heb ik er de apparatuur niet voor. Gelukkig zijn er nog steeds VR-games die als een soort hybride door het leven gaan, waardoor niet-virtuele gamers er ook van kunnen meegenieten. Als deze games zich dan ook nog eens afspelen in de ruimte, dan begint mijn interesse toch ietwat gewekt te worden. Eentje die wat dat betreft beide checkboxen aankruist is The Persistence Enhanced, een remaster van een System Shock-kloon die een paar jaar terug uitkwam voor de PlayStation 4 en nu zijn weg vond naar het pc-platform en de nieuwere consoles.
The Persistence speelt zich af in de kosmos aan boord van een ruimteschip. Meer zelfs, The Persistence ís de naam van datzelfde ruimteschip. Jij kruipt in de huid van een vrouwelijk personage genaamd Zimri. Zimri ontwaakt in een soort capsule en vanaf de eerste seconde hoort ze een stem die zichzelf Serena noemt en die haar telkens aangeeft wat ze moet doen. Serena vertelt dat er blijkbaar een ramp is gebeurd tijdens een singulariteitssprong en een zwart gat kan het ruimteschip nu gaan opslokken, waardoor er snel moet gehandeld worden. Als belangrijkste opdracht moet je de zogenaamde 'jump vectors' opnieuw laten berekenen en hiervoor moet je overal op het ruimteschip Deck Modules zien te vinden. Tevens zijn Serena en Zimri de laatste twee overlevenden, want natuurlijk zijn er al boosaardige aliens op het schip terechtgekomen die alle andere astronauten vermoord hebben. Meteen zal je de toets voor je zaklamp (vreemd genoeg 'toorts' in de opties genoemd) van buiten moeten leren, want het is pikdonker op het ruimteschip. Kortom, Hawking had het één en ander zeker een pak beter kunnen uitleggen dan mij, maar onthoud hier misschien gewoon dat het verhaal duidelijk niet het ding is waar het om draait in The Persistence.
Mislukte tutorial, controls en mechanics voor VR
De game begint wat griezelig wanneer je al snel op een lijk stoot dat jij zelf blijkt te zijn, maar al snel wordt dit minuscule horrormomentje omgezet naar een praktische tutorial om de mechanics onder de knie te krijgen. Met een speciaal pistool, de Harvester gun, moet je namelijk DNA-stalen trekken uit je restanten, waardoor deze gebruikt kunnen worden om toekomstige klonen van jezelf te printen met de Clone Printer op het ruimteschip. Met datzelfde wapen kun je ook Stem Cells zuigen uit de aliens hun nek na hen te besluipen. Wanneer je sterft, nemen de vijandige aliens enkel je gastlichaam over en kun je telkens nog een kloon jezelf afdrukken. Pas op die manier leer je dat je met de Stem Cells blijkbaar je klonen kunt upgraden. Sterven om te kunnen upgraden dus, dat is zeker een zeldzaam gameplay-aspect. Bedoeling van The Persistence Enhanced is dan ook om zoveel als mogelijk te sterven en zo het spel beter te leren beheersen.
Al het bovenstaande heb ik pas na veelvuldig doodgaan ontdekt, want in het begin wordt er bitter weinig uitgelegd. Zo weet je bijvoorbeeld een hele poos echt niet wat het nut van die Stem Cells is terwijl deze wel meermaals vermeld worden. De game laat je ook lang in het ongewisse wat je kunt doen met Fabchips of Erebus Tokens, terwijl je ze wel overal vindt en verzamelt bij de vleet. Vanuit die optiek vond ik dat de tutorial echt de mist ingaat. Niks is vervelender dan herhaaldelijk dingen te moeten doen zonder het achterliggende doel te weten.
In het begin zijn de controls even wennen, maar al snel ontdek je een leidraad: op alles in de omgeving wat groen of geel is, kunnen er acties uitgevoerd worden. Deuren die niet geopend kunnen worden zijn te herkennen aan een rood symbool. Ergens naar kijken is overigens al voldoende om de actie uit te voeren. De game is overduidelijk gemaakt om vooral in VR gespeeld te worden. Er is een Supersense-modus, waarmee je de omgeving kan scannen op vijanden. Er is geen sprintknop, waardoor het voortbewegen erg sloom verloopt. In je ruimtepak zit een microporter die je kunt gebruiken om over bepaalde barricades te geraken. Eigenlijk is dit gewoon een teleport-functie waarmee je enkele meters in de omgeving kunt overslaan. Meermaals bleek deze erg handig om mezelf te bevrijden nadat ik vast raakte in de omgeving. Vervelend is wel dat je, wellicht omwille van de VR-functionaliteit, elke knop moet blijven indrukken om de menu's (zoals deze van je objectives en inventory) te raadplegen. Soms kun je stealth gebruiken om voorbij een vijandelijke zone te geraken, maar andere keren is een gevecht onvermijdelijk. De combat blijkt eenvoudig uit te voeren. Met de rechtermuisknop kun je de vijandelijke aanvallen op het juiste moment blokkeren, al blijkt dat vaak overbodig aangezien je de aliens toch kunt neerslaan of afknallen door gewoon op de linkermuisknop te rammen. Er is tevens geen optie om jezelf te healen, dat kan enkel via medkits.
Prachtige procedureel gegenereerde omgeving, maar performantieproblemen
Grafisch is deze Enhanced-remaster zeker prachtig. De performantie die overblijft wanneer je dan, met een recente en krachtige Nvidia-kaart, de ray tracing inschakelt in combinatie met DLSS ontgoochelt echter enorm. Er is een constante stutter te bemerken door een gemiddelde frame rate van 20 tot 25 frames per seconde. Zoiets vind ik behoorlijk onaanvaardbaar. De achtergrondmuziek is veelal een sobere ambient, maar net hierdoor vertoef je wel in een mysterieuze, spacey sfeer. Helaas wordt de game ook geplaagd door een aantal ongepolijste zaken en bugs. Zo stelde ik vast toen ik voor de eerste keer Supersense gebruikte, dat de vijanden meteen het gebruik ervan hadden opgemerkt en op mij afstormden... Volgens mij kan dit de bedoeling niet zijn? Daarnaast kunnen bepaalde objecten soms niet opgeraapt worden, schieten vijanden af en toe doorheen de muren en kun je ook vastraken in de omgeving. Wanneer je de Deck Porter gebruikt om naar een ander gedeelte van het ruimteschip te warpen, terwijl Serena aan het praten is, kunnen haar dialogen nogal vreemd gaan doen. Andere keren worden haar zinnen veel te snel in een loop herhaald.
Allemaal dingen die ik erg irritant vond en de aanhoudend dominante aanwezigheid van Serena maakte de beleving er niet beter op. Wat wel speciaal is aan de game, is dat elke keer wanneer je sterft, de indeling van het ruimteschip procedureel opnieuw gegenereerd wordt. Hierdoor gaat elk dek er telkens anders uitzien en de locaties van de daar te verzamelen objecten wijzigen zo mee. Na elk fataal moment zijn echter ook al je wapens weg uit je inventory. Dit maakt van The Persistence Enhanced een redelijk moeilijke game, zelfs in de Campaign mode. Er is wel een Assist Mode voorzien voor spelers die hier te veel moeite mee hebben, maar deze modus is allesbehalve granulair in te stellen én permanent voor je playthrough dat je liever niet die toer opgaat.
The Persistence speelt zich af in de kosmos aan boord van een ruimteschip. Meer zelfs, The Persistence ís de naam van datzelfde ruimteschip. Jij kruipt in de huid van een vrouwelijk personage genaamd Zimri. Zimri ontwaakt in een soort capsule en vanaf de eerste seconde hoort ze een stem die zichzelf Serena noemt en die haar telkens aangeeft wat ze moet doen. Serena vertelt dat er blijkbaar een ramp is gebeurd tijdens een singulariteitssprong en een zwart gat kan het ruimteschip nu gaan opslokken, waardoor er snel moet gehandeld worden. Als belangrijkste opdracht moet je de zogenaamde 'jump vectors' opnieuw laten berekenen en hiervoor moet je overal op het ruimteschip Deck Modules zien te vinden. Tevens zijn Serena en Zimri de laatste twee overlevenden, want natuurlijk zijn er al boosaardige aliens op het schip terechtgekomen die alle andere astronauten vermoord hebben. Meteen zal je de toets voor je zaklamp (vreemd genoeg 'toorts' in de opties genoemd) van buiten moeten leren, want het is pikdonker op het ruimteschip. Kortom, Hawking had het één en ander zeker een pak beter kunnen uitleggen dan mij, maar onthoud hier misschien gewoon dat het verhaal duidelijk niet het ding is waar het om draait in The Persistence.
Mislukte tutorial, controls en mechanics voor VR
De game begint wat griezelig wanneer je al snel op een lijk stoot dat jij zelf blijkt te zijn, maar al snel wordt dit minuscule horrormomentje omgezet naar een praktische tutorial om de mechanics onder de knie te krijgen. Met een speciaal pistool, de Harvester gun, moet je namelijk DNA-stalen trekken uit je restanten, waardoor deze gebruikt kunnen worden om toekomstige klonen van jezelf te printen met de Clone Printer op het ruimteschip. Met datzelfde wapen kun je ook Stem Cells zuigen uit de aliens hun nek na hen te besluipen. Wanneer je sterft, nemen de vijandige aliens enkel je gastlichaam over en kun je telkens nog een kloon jezelf afdrukken. Pas op die manier leer je dat je met de Stem Cells blijkbaar je klonen kunt upgraden. Sterven om te kunnen upgraden dus, dat is zeker een zeldzaam gameplay-aspect. Bedoeling van The Persistence Enhanced is dan ook om zoveel als mogelijk te sterven en zo het spel beter te leren beheersen.
Al het bovenstaande heb ik pas na veelvuldig doodgaan ontdekt, want in het begin wordt er bitter weinig uitgelegd. Zo weet je bijvoorbeeld een hele poos echt niet wat het nut van die Stem Cells is terwijl deze wel meermaals vermeld worden. De game laat je ook lang in het ongewisse wat je kunt doen met Fabchips of Erebus Tokens, terwijl je ze wel overal vindt en verzamelt bij de vleet. Vanuit die optiek vond ik dat de tutorial echt de mist ingaat. Niks is vervelender dan herhaaldelijk dingen te moeten doen zonder het achterliggende doel te weten.
De bedoeling is dat je zoveel mogelijk sterft om je kloon te kunnen upgraden.
In het begin zijn de controls even wennen, maar al snel ontdek je een leidraad: op alles in de omgeving wat groen of geel is, kunnen er acties uitgevoerd worden. Deuren die niet geopend kunnen worden zijn te herkennen aan een rood symbool. Ergens naar kijken is overigens al voldoende om de actie uit te voeren. De game is overduidelijk gemaakt om vooral in VR gespeeld te worden. Er is een Supersense-modus, waarmee je de omgeving kan scannen op vijanden. Er is geen sprintknop, waardoor het voortbewegen erg sloom verloopt. In je ruimtepak zit een microporter die je kunt gebruiken om over bepaalde barricades te geraken. Eigenlijk is dit gewoon een teleport-functie waarmee je enkele meters in de omgeving kunt overslaan. Meermaals bleek deze erg handig om mezelf te bevrijden nadat ik vast raakte in de omgeving. Vervelend is wel dat je, wellicht omwille van de VR-functionaliteit, elke knop moet blijven indrukken om de menu's (zoals deze van je objectives en inventory) te raadplegen. Soms kun je stealth gebruiken om voorbij een vijandelijke zone te geraken, maar andere keren is een gevecht onvermijdelijk. De combat blijkt eenvoudig uit te voeren. Met de rechtermuisknop kun je de vijandelijke aanvallen op het juiste moment blokkeren, al blijkt dat vaak overbodig aangezien je de aliens toch kunt neerslaan of afknallen door gewoon op de linkermuisknop te rammen. Er is tevens geen optie om jezelf te healen, dat kan enkel via medkits.
Prachtige procedureel gegenereerde omgeving, maar performantieproblemen
Grafisch is deze Enhanced-remaster zeker prachtig. De performantie die overblijft wanneer je dan, met een recente en krachtige Nvidia-kaart, de ray tracing inschakelt in combinatie met DLSS ontgoochelt echter enorm. Er is een constante stutter te bemerken door een gemiddelde frame rate van 20 tot 25 frames per seconde. Zoiets vind ik behoorlijk onaanvaardbaar. De achtergrondmuziek is veelal een sobere ambient, maar net hierdoor vertoef je wel in een mysterieuze, spacey sfeer. Helaas wordt de game ook geplaagd door een aantal ongepolijste zaken en bugs. Zo stelde ik vast toen ik voor de eerste keer Supersense gebruikte, dat de vijanden meteen het gebruik ervan hadden opgemerkt en op mij afstormden... Volgens mij kan dit de bedoeling niet zijn? Daarnaast kunnen bepaalde objecten soms niet opgeraapt worden, schieten vijanden af en toe doorheen de muren en kun je ook vastraken in de omgeving. Wanneer je de Deck Porter gebruikt om naar een ander gedeelte van het ruimteschip te warpen, terwijl Serena aan het praten is, kunnen haar dialogen nogal vreemd gaan doen. Andere keren worden haar zinnen veel te snel in een loop herhaald.
Door de performantieproblemen en bugs stel je het label 'Enhanced' in vraag.
Allemaal dingen die ik erg irritant vond en de aanhoudend dominante aanwezigheid van Serena maakte de beleving er niet beter op. Wat wel speciaal is aan de game, is dat elke keer wanneer je sterft, de indeling van het ruimteschip procedureel opnieuw gegenereerd wordt. Hierdoor gaat elk dek er telkens anders uitzien en de locaties van de daar te verzamelen objecten wijzigen zo mee. Na elk fataal moment zijn echter ook al je wapens weg uit je inventory. Dit maakt van The Persistence Enhanced een redelijk moeilijke game, zelfs in de Campaign mode. Er is wel een Assist Mode voorzien voor spelers die hier te veel moeite mee hebben, maar deze modus is allesbehalve granulair in te stellen én permanent voor je playthrough dat je liever niet die toer opgaat.
Conclusie
The Persistence Enhanced stelde mij helaas bijzonder teleur. Ik had een spannende, misschien griezelige game verwacht met knappe beelden in een ruimtelijke setting en een vloeiende gameplay. Wat ik in de plaats kreeg, was weliswaar een vaak prachtig kosmisch decor, maar voor de rest iets wat vooral aanvoelde als een ongebalanceerde én ongepolijste VR-demo aan een vreselijke frame rate. Het zal wel voor heel even leuk zijn om dit te spelen in VR, maar als dit de nieuwe standaard van een 'Enhanced Edition' is, dan kunnen we in de toekomst nog wat verwachten en ga ik wel met veel plezier telkens terug de retro-editie spelen.
Pro
- Grafisch prachtig
Con
- Verhaal slaat nergens op
- Vreselijke performantie
- Absoluut niet toegankelijk door rogue-like moeilijkheidsgraad
- Ontelbare bugs en ongepolijste zaken
4.5
Over
Beschikbaar vanaf
21 mei 2021
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 5
- Xbox Series X|S
Ontwikkelaar
- Firesprite Ltd.
Uitgever
- Firesprite Ltd.
