VR is het perfecte medium om je te laten verliezen in een andere wereld. In Paper Beast zet je je VR-headset aan en raak je betoverd door het vreemde rijk rondom je, met unieke papieren levensvormen en zijn eigen fysische wetten. Maar houd je gezond verstand erbij, want jouw hulp is nodig om de ecosystemen verder te ontwikkelen en zodoende de grens tussen de simulatie en de realiteit te vervagen ...
Deze puzzel-adventuregame werd in 2020 uitgebracht voor de PlayStation VR (op PlayStation 4) alsook op Steam met Steam VR. De ontwikkeling werd geleid door Éric Chahi, die bekendstaat als ontwikkelaar van de klassieke sidescroller Another World. Paper Beast kreeg indertijd een positieve receptie en sindsdien werkte het team bij Pixel Reef aan een geüpdatete versie voor de PlayStation 5 en de PSVR2. Deze review bespreekt deze laatste versie, genaamd de 'Enhanced Edition' en is zowel met als zonder PSVR2 uitgetest.
Dat heeft veel te maken met de constructie van de wereld zelf. Het gaat namelijk niet om een statische map met een paar interageerbare objecten, maar de omgeving van Paper Beast is een simulatie. Een simulatie van zandkorrels, van druppels water en van beesten. Elk element moet zich gedragen naar een bepaalde set van regels, maar dat laat nog steeds oneindige variatie toe in het uiteindelijke gedrag. Zo kunnen de beesten zelf onhandige paden nemen, of kan het water of het zand in de omgeving moeilijk doen wanneer je ze probeert te manipuleren. Zo heb ik wel twintig minuten gedaan over een zandpuzzel waarvan de oplossing al na één minuut duidelijk was. Toch is deze simulatieve aanpak indrukwekkend: niet enkel geeft het een gevoel van een bewegende, levende wereld die, net zoals het onze, uit miljarden interagerende deeltjes bestaat, maar ook vormt het een passende achtergrond voor het mysterieuze verhaal van Paper Beast.
Nu, dat woord 'verhaal' mag je licht oppakken. Doorheen de niveaus van Paper Beast zal gehint worden naar een idee en eens dat idee een plaats vindt in je hoofd, kan het er niet ontsnappen. Dit idee is sterk uitgewerkt in het visual design van Paper Beast, die geheimen bevat die pas onthuld worden eens je de tijd neemt om echt je aandacht te vestigen op je omgeving en de gebeurtenissen rondom je beter te verstaan. Uiteindelijk vind ik het wat jammer dat er niet meer een open wereld gecreëerd werd om een groter gevoel van een echte wereld mee te geven, alsook dat het hoofdthema nergens toe leidt (behalve als je heel metaforisch begint te denken). Toch gaat het hier om een korte, maar aangename campaign die je ogen veel prachtige en speciale kost geeft om van te genieten en je hoofd genoeg eigenaardigheden geeft om te analyseren.
Voor liefhebbers van God-games, is er trouwens ook een Sandbox Mode. Hierin kan je je eigen perkje land onderhouden wiens ecosysteem jij bepaalt. Met terraforming-opties kan jij de geologie van de kaart bepalen. Waar zet je bergen, dallen, vijvers, rivieren? Maar ook de positie van de zon en windvlagen kan je aanpassen. Eens je de achtergrond vastgesteld hebt, kan jij de werking en spelers in jouw ecosysteem opbouwen. Dat doe je aan de hand van simulatieconstructen die je kan ontgrendelen door collectables te vinden in de campaign. Zo krijg je toegang tot een groot aantal van de beesten in de campaign om in je territorium te plaatsen. Maar ook planten, weersfenomenen en fysische eigenaardigheden kan je in je perkje plaatsen. De casual speler kan misschien een extra vijftien minuten in deze leuke extra modus spenderen. Maar wie houdt van het ecosystemisch denken dat de campaign in je stimuleert, kan hier echt creatief aan de slag: de coëxistentie van verschillende soorten alsook hun overleving moet nauwlettend gebalanceerd worden met de middelen en geografie in de map. Oplettende creatievelingen kunnen zo dus hun eigen zelf-onderhoudend ecosysteem ontwerpen.
Nog een toevoeging van deze editie is de optie van continue beweging als speler. Origineel kon je enkel met een teleporter de niveaus verkennen, maar nu kan je voor extra immersie zoals in normale first-person games met de linkerjoystick rondwandelen. Één aspect aan de controls die me minder beviel bij het spelen in VR is het rondkijken met de rechterjoystick. Uiteraard kan je rondkijken door je hoofd zelf te bewegen, maar als je je bijvoorbeeld wil omdraaien, doe je dat ofwel best door te pannen met de rechterjoystick, ofwel door met de pijltjes een onmiddellijke draai van negentig graden te maken. Beide deze oplossingen zijn minder aangenaam. Zo voelt het schakelen tussen richtingen iets te hakkerig, als een abrupte opsplitsing van de ervaring. Maar de continue pan is ook niet probleemloos, want die reageert niet altijd. Over het algemeen zat de gameplay naast deze irritaties (en een paar ergerende physics-puzzels) wel goed. Maar de bedoelde ervaring van Paper Beast werd, voor mij toch, meer beperkt dan voortgeholpen door het gebruik van Virtual Reality.
Nu komt het hartverscheurende nieuws: hoe prachtig ik de omgevingen, niveaus, beesten en ideeën zelf ook vond, ik kon er in het begin weinig van genieten omdat ik me zo verdomd onwel voelde bij het spelen van Paper Beast. Ik moest de eerste helft van de uitzonderlijk korte campaign (die zo'n drie tot vier uur telt) in vier sessies spelen omdat ik elke keer al na vijftien minuten misselijkheid en hoofdpijn ondervond. Daarna besloot ik gebruik te maken van de optie om de game zonder VR te spelen. Ieders tolerantie en gevoeligheid naar VR zit natuurlijk anders. Maar ik vergelijk het even met mijn andere ervaringen met de PSVR2. Beat Saber kan ik wel drie uur aan een stuk spelen als ik niet te moe word van de oefeningen en Thumper speel ik ook graag en probleemloos voor langere periodes. Paper Beast kon ik bij elke poging nog geen vijftien minuten volhouden voor ik me ziek voelde voor de rest van de dag. Dat was het geval bij beide manieren van beweging (zowel de wandelfunctie als de transportfunctie). Dit blijft natuurlijk iets subjectiefs, dus neem deze anekdote graag met een korrel zout. Maar voor mijn part was Paper Beast praktisch onspeelbaar tot ik besloot verder te gaan zonder VR. Jammer aangezien de VR natuurlijk een van de titels belangrijkste verkooppunten is. Niettemin, als je denkt deze VR-ervaring aan te kunnen, of gewoon een uiterst creatieve simulatiegame zonder VR wil spelen, is Paper Beast een indrukwekkend beest wiens wereld en dieren zeker een openminded bezoekje waard zijn.
Deze puzzel-adventuregame werd in 2020 uitgebracht voor de PlayStation VR (op PlayStation 4) alsook op Steam met Steam VR. De ontwikkeling werd geleid door Éric Chahi, die bekendstaat als ontwikkelaar van de klassieke sidescroller Another World. Paper Beast kreeg indertijd een positieve receptie en sindsdien werkte het team bij Pixel Reef aan een geüpdatete versie voor de PlayStation 5 en de PSVR2. Deze review bespreekt deze laatste versie, genaamd de 'Enhanced Edition' en is zowel met als zonder PSVR2 uitgetest.
Een rijk van zand, water en papier
Na een korte kalibratie in een digitale omgeving, word je wakker in de wereld van Paper Beast. Een woestijn strekt zich ver voor je uit. Een papieren schorpioen kruipt op je af. Je schrikt misschien, maar net zoals alle beesten in deze wereld, kan dit beestje van papier je geen schade berokkenen. Nog veel intimiderender is het grote hertachtige beest dat wat verder staat te grazen. Hoe dichterbij je komt, hoe meer je realiseert hoeveel groter dit beest is dan jou. Sta je vlakbij, dan moet je naar boven kijken om zijn papieren kop te aanschouwen. Ogen heeft het niet, maar toch lijkt het dat dit dier je aanwezigheid erkent. Wanneer het zich omdraait, krijg je een betere kijk op de fijnmazige constructie van dit magnifiek wezen. Paper Beast kan qua gameplay het best omschreven worden als een puzzelgame. Zo is het de bedoeling dat je de werking, sociale structuur, en interacties met de omgeving van alle papieren beesten leert begrijpen om door de lineaire niveaus te komen. Zo vind je een beest dat bestaat uit warrige papieren slierten en kom je erachter dat je deze kan gebruiken om zand weg te vegen om een baan door de omgeving te creëren. Bioluminescente beestjes kunnen als lichtbron gebruikt worden en stevige schildpadachtigen zijn bijvoorbeeld meer resistent tegen hevige wind dan anderen. Niveau per niveau leer je iets meer over de wezens en de wereld waarin ze leven. Zodoende bouw je ook een vertrouwensband op met de vier-en-meer-voeters. De meeste puzzels zijn goed ontworpen en engageren mooi met de speler diens begrip van de wereld rondom hem. Sommige puzzels, daarentegen, kunnen wel eens irritant zijn. Nooit qua design, maar in de praktijk zijn sommige concepten wel eens moeilijker om uit te voeren dan gedacht.Dat heeft veel te maken met de constructie van de wereld zelf. Het gaat namelijk niet om een statische map met een paar interageerbare objecten, maar de omgeving van Paper Beast is een simulatie. Een simulatie van zandkorrels, van druppels water en van beesten. Elk element moet zich gedragen naar een bepaalde set van regels, maar dat laat nog steeds oneindige variatie toe in het uiteindelijke gedrag. Zo kunnen de beesten zelf onhandige paden nemen, of kan het water of het zand in de omgeving moeilijk doen wanneer je ze probeert te manipuleren. Zo heb ik wel twintig minuten gedaan over een zandpuzzel waarvan de oplossing al na één minuut duidelijk was. Toch is deze simulatieve aanpak indrukwekkend: niet enkel geeft het een gevoel van een bewegende, levende wereld die, net zoals het onze, uit miljarden interagerende deeltjes bestaat, maar ook vormt het een passende achtergrond voor het mysterieuze verhaal van Paper Beast.
Paper Beast bevat een bewegende, levende wereld.
Nu, dat woord 'verhaal' mag je licht oppakken. Doorheen de niveaus van Paper Beast zal gehint worden naar een idee en eens dat idee een plaats vindt in je hoofd, kan het er niet ontsnappen. Dit idee is sterk uitgewerkt in het visual design van Paper Beast, die geheimen bevat die pas onthuld worden eens je de tijd neemt om echt je aandacht te vestigen op je omgeving en de gebeurtenissen rondom je beter te verstaan. Uiteindelijk vind ik het wat jammer dat er niet meer een open wereld gecreëerd werd om een groter gevoel van een echte wereld mee te geven, alsook dat het hoofdthema nergens toe leidt (behalve als je heel metaforisch begint te denken). Toch gaat het hier om een korte, maar aangename campaign die je ogen veel prachtige en speciale kost geeft om van te genieten en je hoofd genoeg eigenaardigheden geeft om te analyseren.
Voor liefhebbers van God-games, is er trouwens ook een Sandbox Mode. Hierin kan je je eigen perkje land onderhouden wiens ecosysteem jij bepaalt. Met terraforming-opties kan jij de geologie van de kaart bepalen. Waar zet je bergen, dallen, vijvers, rivieren? Maar ook de positie van de zon en windvlagen kan je aanpassen. Eens je de achtergrond vastgesteld hebt, kan jij de werking en spelers in jouw ecosysteem opbouwen. Dat doe je aan de hand van simulatieconstructen die je kan ontgrendelen door collectables te vinden in de campaign. Zo krijg je toegang tot een groot aantal van de beesten in de campaign om in je territorium te plaatsen. Maar ook planten, weersfenomenen en fysische eigenaardigheden kan je in je perkje plaatsen. De casual speler kan misschien een extra vijftien minuten in deze leuke extra modus spenderen. Maar wie houdt van het ecosystemisch denken dat de campaign in je stimuleert, kan hier echt creatief aan de slag: de coëxistentie van verschillende soorten alsook hun overleving moet nauwlettend gebalanceerd worden met de middelen en geografie in de map. Oplettende creatievelingen kunnen zo dus hun eigen zelf-onderhoudend ecosysteem ontwerpen.
A glitch in the matrix
De Enhanced Edition maakt Paper Beast speelbaar in 4K. De resolutie van zowel textures als schaduwen zijn verbeterd, zodanig dat je nu gedetailleerde glinsteringen of reflecties kan zien op de oppervlakten van de papieren beesten. Ook de physics van het zand, welke korrel per korrel beweegt, en van het water, die met natuurlijke golven en stromen gesimuleerd wordt, maken Paper Beast visueel indrukwekkend. Hiernaast zijn lichtstralen beter in de atmosfeer geïntegreerd, wat elke omgeving dat tikkeltje extra verfijning geeft waardoor je soms even kan vergeten dat je in een gamewereld zit. De serene omgevingen bestaan meestal uit simpele niveaus, maar worden verheven door prachtige skyboxes waar je minutenlang naar kan staren. Gaat het nu over roze wolken tegen een achtergrond van lichtblauw, of meer ... absurde achtergronden, deze zijn steeds een highlight en helpen de wereld zich te onderscheiden van niet enkel onze wereld, maar van andere games die immersie beloven. Dat immersief aspect is over het totaalpakket wonderlijk verwezenlijkt. Ingetogen audio en slim gebruik van perspectief houden je in deze wereld gegrond. Zelfs in de momenten waarin je in een luchtballon van de grond gesleept wordt. Paper Beast zit vol van zo'n magische momenten die je de adem ontnemen. Soms doet het dit ook met partikeleffecten: wanneer de game je in het midden van een zandstorm plaatst, gietende regen op je afspuit, of je juist doet bukken in een veld van lang gras, voel je het duidelijk kriebelen over je volledige lichaam.Nog een toevoeging van deze editie is de optie van continue beweging als speler. Origineel kon je enkel met een teleporter de niveaus verkennen, maar nu kan je voor extra immersie zoals in normale first-person games met de linkerjoystick rondwandelen. Één aspect aan de controls die me minder beviel bij het spelen in VR is het rondkijken met de rechterjoystick. Uiteraard kan je rondkijken door je hoofd zelf te bewegen, maar als je je bijvoorbeeld wil omdraaien, doe je dat ofwel best door te pannen met de rechterjoystick, ofwel door met de pijltjes een onmiddellijke draai van negentig graden te maken. Beide deze oplossingen zijn minder aangenaam. Zo voelt het schakelen tussen richtingen iets te hakkerig, als een abrupte opsplitsing van de ervaring. Maar de continue pan is ook niet probleemloos, want die reageert niet altijd. Over het algemeen zat de gameplay naast deze irritaties (en een paar ergerende physics-puzzels) wel goed. Maar de bedoelde ervaring van Paper Beast werd, voor mij toch, meer beperkt dan voortgeholpen door het gebruik van Virtual Reality.
Voor mijn part was Paper Beast praktisch onspeelbaar tot ik besloot verder te gaan zonder VR.
Nu komt het hartverscheurende nieuws: hoe prachtig ik de omgevingen, niveaus, beesten en ideeën zelf ook vond, ik kon er in het begin weinig van genieten omdat ik me zo verdomd onwel voelde bij het spelen van Paper Beast. Ik moest de eerste helft van de uitzonderlijk korte campaign (die zo'n drie tot vier uur telt) in vier sessies spelen omdat ik elke keer al na vijftien minuten misselijkheid en hoofdpijn ondervond. Daarna besloot ik gebruik te maken van de optie om de game zonder VR te spelen. Ieders tolerantie en gevoeligheid naar VR zit natuurlijk anders. Maar ik vergelijk het even met mijn andere ervaringen met de PSVR2. Beat Saber kan ik wel drie uur aan een stuk spelen als ik niet te moe word van de oefeningen en Thumper speel ik ook graag en probleemloos voor langere periodes. Paper Beast kon ik bij elke poging nog geen vijftien minuten volhouden voor ik me ziek voelde voor de rest van de dag. Dat was het geval bij beide manieren van beweging (zowel de wandelfunctie als de transportfunctie). Dit blijft natuurlijk iets subjectiefs, dus neem deze anekdote graag met een korrel zout. Maar voor mijn part was Paper Beast praktisch onspeelbaar tot ik besloot verder te gaan zonder VR. Jammer aangezien de VR natuurlijk een van de titels belangrijkste verkooppunten is. Niettemin, als je denkt deze VR-ervaring aan te kunnen, of gewoon een uiterst creatieve simulatiegame zonder VR wil spelen, is Paper Beast een indrukwekkend beest wiens wereld en dieren zeker een openminded bezoekje waard zijn.
Conclusie
Paper Beast: Enhanced Edition is een prachtige, artistieke, immersieve, intrigerende ervaring, waarvan soms moeilijk volop te genieten valt wegens irritante controls, physics en een onontsnapbare misselijkmakendheid in VR. Gelukkig kan je in deze Enhanced Edition ook zonder VR spelen. Dat is uiteraard iets minder visueel indrukwekkend, maar het laat spelers toe om de wondere wereld van Paper Beast alsnog te ervaren als de VR hen teveel wordt.
Pro
- Visueel innemend
- Zeer immersief
- De papieren beesten
- Natuurlijke puzzels
- Intrigerende setting
- Magische momenten
- Sandbox Mode
- Kan zonder VR
Con
- Soms irritante controls en physics
- Voor mij onspeelbaar in VR wegens misselijkheid
- Verhaal wordt verwaarloosd
- Lineaire niveaustructuur
7
Over
Beschikbaar vanaf
27 september 2023
Gespeeld op
- PlayStation 5
- PlayStation VR2
Beschikbaar op
- PlayStation 5
- PlayStation VR2
Genre
- Puzzle
- Simulator
- VR
Ontwikkelaar
- Pixel Reef
Uitgever
- Pixel Reef
