Al gedurende een paar jaar botste ik sporadisch op Pathfinder: Kingmaker wanneer ik de diverse online platforms verkende waar digitale games aangeschaft kunnen worden. Als trotse bezitter van veel CRPG's, waaronder twee derde van de Baldur’s Gate-franchise, ging ik dan vanzelfsprekend om de zoveel tijd wel eens de prijs checken en waar deze game weer voor stond. Nooit echter was de trigger voldoende krachtig dat ik mij ertoe waagde om hem aan te schaffen. De scores op Metracritic en Opencritic staafden die twijfel alleen maar. Daar kwam echter verandering in toen Pathfinder: Wrath of the Righteous aangekondigd werd. De sequel zag er toch nog een pak mooier, uitdagender en diverser uit. Daarom leek het mij in ieder geval een voorrecht om deze game te kunnen reviewen, omdat ik zo ook meer te weten zou kunnen komen over de voorganger. Hieronder zal blijken of dit een positief vervolg kreeg!
Wrath of the Righteous is net als zijn voorganger een party-based fantasy CRPG die gebaseerd is op het bordspel Pathfinder uit 2009. De versie voor de pc werd uitgebracht op 2 september (begin 2022 volgen de versies voor de PS4 en Xbox One) en kon genieten van een stevige promotiecampagne, met logischerwijze hieraan gekoppeld een preorder-optie voor de edities Basic, Commander en Mythic. Het spel is weliswaar geen direct vervolg op Pathfinder: Kingmaker, maar speelt zich wel af in hetzelfde universum.
Beperkte character-keuzes, pakkende start
Mijn eerste minuten in Pathfinder: Wrath of the Righteous vond ik persoonlijk een klein beetje met een valse noot starten door de tegenvallende opties bij het creëren van het te besturen character. Ook al zijn er dan wel redelijk wat klassen beschikbaar, de te selecteren kaarten blijken totaal geen basissjabloon voor mijn heldin en de mogelijkheden om haar uiterlijk verder aan te passen zijn eerder beperkt.
Het verhaal start heel luchtig op het marktplein van de stad Kenabres waar er een festival doorgaat. Na een drietal eenvoudige mini-quests wordt de sfeer echter al snel grimmig, want de stad wordt plots aangevallen door demonen van Deskari die Trendelev doden, nochtans hét icoon van de lievelingsstad van de godin Iomedae. Meteen word je als speler voor een morele keuze gesteld: vecht je verder, voor Kenabres, maar ook heel waarschijnlijk voor je leven, of kies je het hazenpad? Zelf nam ik de benen, want het leek mij beter eerst ergens onder te duiken om de benodigde krachten en vaardigheden te verwerven vooraleer dit overweldigende schorem te kunnen bekampen. Om maar te illustreren hoe de game je vanaf de vijfde minuut meteen persoonlijk bij de strot grijpt en je dwingt te kiezen en te verliezen. Niet veel later zul je ditzelfde gevoel al opnieuw moeten meemaken, wanneer je bij een intern conflict zult moeten beslissen wie in je party mag blijven en wie niet. Heel intens.
Diepe lore, prima besturing en verslavende gameplay
Eénmaal ondergedoken in de diepste kerkers van Kenabres vorm je al snel een party van vier leden (maximum van zes) met eensgezinden die het vermaledijde gespuis ook uitgeroeid willen zien. Elk van die te besturen personages heeft zijn eigen historiek en persoonlijkheid, waarbij diepte een begrip is wat totaal niet geschuwd wordt. Tijdens de dialogen krijg je geregeld vetgedrukte woorden te zien die, wanneer geselecteerd, je meer diepgang bieden over de specifieke Pathfinder-lore. Er is al vanaf de eerste momenten zoveel verhalende tekst voorhanden dat dit allemaal erg overweldigend kan overkomen voor spelers die nieuw zijn in het genre of in het Pathfinder-universum. Wanneer je er echter in slaagt om deze stortvloed aan informatie positief te omarmen en alles maar op je af te laten komen, besef je pas welk genot het is om deze CRPG-parel te kunnen aanschouwen en beleven.
Hetzelfde geldt over de gameplay overigens. Hoe langer ik de game speelde, hoe verslavender deze werd. Om het achterliggende gevoel volledig via Engelse internettaal te omschrijven: Dungeon crawling for the win. Bepaalde opdrachten zoals dialoogkeuzes, het ontmantelen van vallen, het openbreken van schatkisten, … lokken ook skill checks uit voor het character in je party met het hoogste skill level voor deze specifieke opdrachten. Heel veel dialoog heeft ook rechtstreeks impact op de verdere verhaallijn. Op belangrijke momenten is het zelfs zo dat je tijdens een gesprek moet kiezen om het mythische (het goede, maar misschien wel té goede) of het demonische (het kwade, maar misschien wel zelfbehoudende) pad op te gaan. Zelfs daar stopt het dan nog niet, want daarnaast zijn er nog de chaotische acties die je af en toe kunt ondernemen tijdens de dialogen om onverwachte reacties bij je gesprekspartner uit te lokken.
Pathfinder: Wrath of the Righteous bevat ook alle gameplay-elementen die een fantasy CRPG behoeft. Feats, spells, skills en ability scores die men kan verhogen bij een level-up. Een stevig inventory-management met optie voor sorteren dat me wat deed denken aan dat van TES IV: Oblivion. Een optie om met je party te kamperen, waarbij de leden automatisch zullen voorzien in nachtwacht en camouflage van het kamp en de garantie dat er health potions aangemaakt worden evenals verborgen schatkisten in de buurt geopend worden. Kortom, wat de gameplay betreft is Pathfinder: Wrath of the Righteous echt een moderne Classic RPG, om het met een paradox te omschrijven.
Tijdens de combat gebeurt ook enorm veel op het scherm in een uiterst snel tempo. Soms is het wat moeilijk om alles goed te volgen, ook al gaan de gevechten dan wel standaard door in de turn-based modus. Voor wie de combat nog te traag verloopt, kan er gelukkig via de T-toets omgeschakeld worden naar real-time. Ik vond het echter prima lopen in turn-based modus, en de opzwepende muziek die dan opkomt (net als in de rest van de game van een enorm hoog niveau) maakt de combat alleen maar spannender. Ook grafisch wanneer je gaat voor alle toeters en bellen, komt Pathfinder: Wrath of the Righteous het meest tot zijn recht met een stevige videokaart.
Een ander positief punt is de besturing. Deze is erg gebruiksvriendelijk opgezet. Backspace om je volledige party te selecteren, tab om de omgeving te scannen op verborgen items, vijanden inspecteren via Y, na een tijdje ben je er echt gewoon mee weg waardoor je je sneller kunt focussen op het verhaal, de lore en de combat. Via de rechtermuisklik op je kaart kun je ook je party meteen sturen in de gewenste richting, superhandig voor wanneer je een beetje vastzit en je nood hebt aan een vogelperspectief.
Punten tot verbetering
Toch zal ik het niet nalaten om de vervelende zaken ook te vernoemen in deze review. Af en toe had ik wel eens dat de camera vanzelf naar rechts schoof in een zwarte zone waar mijn party zich totaal niet bevond. De meeste van de tutorials gaan onleesbaar snel over het scherm, maar gelukkig kun je deze wel achteraf nalezen via de menu’s. Soms zit de user interface ook echt in de weg. Meer bepaald wanneer je begint de vijanden te inspecteren vooraleer gevechten aan te gaan, is de pop-up met de ellenlange informatie die je dan over de tegenstander krijgt veel te groot om nog goed te kunnen zien wat er zich ondertussen allemaal afspeelt.
Tevens vond ik nog geen manier om items op elkaar te stapelen op de hotbar, waardoor ik daar tijdens de zwaardere gevechten meerdere potions naast elkaar moet pinnen. Ook wat de stemacteurs betreft is inconsistentie een passende term. De kwaliteit van het acteren mét stem in de game is echt heel overtuigend, maar te vaak werd er gekozen om toch maar te gaan voor tekst zonder meer, en dat vind ik jammer omdat dit afbreuk doet aan de voor het overige echt onderdompelende sfeer.
Soms miste ik ook wat team-tactieken die ik in andere, oudere RPG’s wel kon nuttigen. Er is bijvoorbeeld wel een formatie-optie beschikbaar waarbij je je tanks vooraan kunt plaatsen en je healers achteraan, maar een knop genaamd Attack-All naast de (te) simple Hold was van goud waard geweest. Tijdens de combat kun je overigens ook geen equipment meer droppen en items apart droppen gaat tevens helaas niet. Om echter positief af te sluiten: ik ben er echt wel van overtuigd dat de game nog een aantal patches gaat krijgen die veel van de vermelde zaken zullen wegwerken of polijsten, en game breaking zijn ze gelukkig allerminst.
Wrath of the Righteous is net als zijn voorganger een party-based fantasy CRPG die gebaseerd is op het bordspel Pathfinder uit 2009. De versie voor de pc werd uitgebracht op 2 september (begin 2022 volgen de versies voor de PS4 en Xbox One) en kon genieten van een stevige promotiecampagne, met logischerwijze hieraan gekoppeld een preorder-optie voor de edities Basic, Commander en Mythic. Het spel is weliswaar geen direct vervolg op Pathfinder: Kingmaker, maar speelt zich wel af in hetzelfde universum.
Beperkte character-keuzes, pakkende start
Mijn eerste minuten in Pathfinder: Wrath of the Righteous vond ik persoonlijk een klein beetje met een valse noot starten door de tegenvallende opties bij het creëren van het te besturen character. Ook al zijn er dan wel redelijk wat klassen beschikbaar, de te selecteren kaarten blijken totaal geen basissjabloon voor mijn heldin en de mogelijkheden om haar uiterlijk verder aan te passen zijn eerder beperkt.
Al heel snel word je voor morele keuzes geplaatst via de dialogen.
Het verhaal start heel luchtig op het marktplein van de stad Kenabres waar er een festival doorgaat. Na een drietal eenvoudige mini-quests wordt de sfeer echter al snel grimmig, want de stad wordt plots aangevallen door demonen van Deskari die Trendelev doden, nochtans hét icoon van de lievelingsstad van de godin Iomedae. Meteen word je als speler voor een morele keuze gesteld: vecht je verder, voor Kenabres, maar ook heel waarschijnlijk voor je leven, of kies je het hazenpad? Zelf nam ik de benen, want het leek mij beter eerst ergens onder te duiken om de benodigde krachten en vaardigheden te verwerven vooraleer dit overweldigende schorem te kunnen bekampen. Om maar te illustreren hoe de game je vanaf de vijfde minuut meteen persoonlijk bij de strot grijpt en je dwingt te kiezen en te verliezen. Niet veel later zul je ditzelfde gevoel al opnieuw moeten meemaken, wanneer je bij een intern conflict zult moeten beslissen wie in je party mag blijven en wie niet. Heel intens.
Diepe lore, prima besturing en verslavende gameplay
Eénmaal ondergedoken in de diepste kerkers van Kenabres vorm je al snel een party van vier leden (maximum van zes) met eensgezinden die het vermaledijde gespuis ook uitgeroeid willen zien. Elk van die te besturen personages heeft zijn eigen historiek en persoonlijkheid, waarbij diepte een begrip is wat totaal niet geschuwd wordt. Tijdens de dialogen krijg je geregeld vetgedrukte woorden te zien die, wanneer geselecteerd, je meer diepgang bieden over de specifieke Pathfinder-lore. Er is al vanaf de eerste momenten zoveel verhalende tekst voorhanden dat dit allemaal erg overweldigend kan overkomen voor spelers die nieuw zijn in het genre of in het Pathfinder-universum. Wanneer je er echter in slaagt om deze stortvloed aan informatie positief te omarmen en alles maar op je af te laten komen, besef je pas welk genot het is om deze CRPG-parel te kunnen aanschouwen en beleven.
Hetzelfde geldt over de gameplay overigens. Hoe langer ik de game speelde, hoe verslavender deze werd. Om het achterliggende gevoel volledig via Engelse internettaal te omschrijven: Dungeon crawling for the win. Bepaalde opdrachten zoals dialoogkeuzes, het ontmantelen van vallen, het openbreken van schatkisten, … lokken ook skill checks uit voor het character in je party met het hoogste skill level voor deze specifieke opdrachten. Heel veel dialoog heeft ook rechtstreeks impact op de verdere verhaallijn. Op belangrijke momenten is het zelfs zo dat je tijdens een gesprek moet kiezen om het mythische (het goede, maar misschien wel té goede) of het demonische (het kwade, maar misschien wel zelfbehoudende) pad op te gaan. Zelfs daar stopt het dan nog niet, want daarnaast zijn er nog de chaotische acties die je af en toe kunt ondernemen tijdens de dialogen om onverwachte reacties bij je gesprekspartner uit te lokken.
Pathfinder: Wrath of the Righteous bevat ook alle gameplay-elementen die een fantasy CRPG behoeft. Feats, spells, skills en ability scores die men kan verhogen bij een level-up. Een stevig inventory-management met optie voor sorteren dat me wat deed denken aan dat van TES IV: Oblivion. Een optie om met je party te kamperen, waarbij de leden automatisch zullen voorzien in nachtwacht en camouflage van het kamp en de garantie dat er health potions aangemaakt worden evenals verborgen schatkisten in de buurt geopend worden. Kortom, wat de gameplay betreft is Pathfinder: Wrath of the Righteous echt een moderne Classic RPG, om het met een paradox te omschrijven.
Met een paradox gezegd is dit wat de gameplay betreft een moderne Classic RPG.
Tijdens de combat gebeurt ook enorm veel op het scherm in een uiterst snel tempo. Soms is het wat moeilijk om alles goed te volgen, ook al gaan de gevechten dan wel standaard door in de turn-based modus. Voor wie de combat nog te traag verloopt, kan er gelukkig via de T-toets omgeschakeld worden naar real-time. Ik vond het echter prima lopen in turn-based modus, en de opzwepende muziek die dan opkomt (net als in de rest van de game van een enorm hoog niveau) maakt de combat alleen maar spannender. Ook grafisch wanneer je gaat voor alle toeters en bellen, komt Pathfinder: Wrath of the Righteous het meest tot zijn recht met een stevige videokaart.
Een ander positief punt is de besturing. Deze is erg gebruiksvriendelijk opgezet. Backspace om je volledige party te selecteren, tab om de omgeving te scannen op verborgen items, vijanden inspecteren via Y, na een tijdje ben je er echt gewoon mee weg waardoor je je sneller kunt focussen op het verhaal, de lore en de combat. Via de rechtermuisklik op je kaart kun je ook je party meteen sturen in de gewenste richting, superhandig voor wanneer je een beetje vastzit en je nood hebt aan een vogelperspectief.
Punten tot verbetering
Toch zal ik het niet nalaten om de vervelende zaken ook te vernoemen in deze review. Af en toe had ik wel eens dat de camera vanzelf naar rechts schoof in een zwarte zone waar mijn party zich totaal niet bevond. De meeste van de tutorials gaan onleesbaar snel over het scherm, maar gelukkig kun je deze wel achteraf nalezen via de menu’s. Soms zit de user interface ook echt in de weg. Meer bepaald wanneer je begint de vijanden te inspecteren vooraleer gevechten aan te gaan, is de pop-up met de ellenlange informatie die je dan over de tegenstander krijgt veel te groot om nog goed te kunnen zien wat er zich ondertussen allemaal afspeelt.
Tevens vond ik nog geen manier om items op elkaar te stapelen op de hotbar, waardoor ik daar tijdens de zwaardere gevechten meerdere potions naast elkaar moet pinnen. Ook wat de stemacteurs betreft is inconsistentie een passende term. De kwaliteit van het acteren mét stem in de game is echt heel overtuigend, maar te vaak werd er gekozen om toch maar te gaan voor tekst zonder meer, en dat vind ik jammer omdat dit afbreuk doet aan de voor het overige echt onderdompelende sfeer.
Soms miste ik ook wat team-tactieken die ik in andere, oudere RPG’s wel kon nuttigen. Er is bijvoorbeeld wel een formatie-optie beschikbaar waarbij je je tanks vooraan kunt plaatsen en je healers achteraan, maar een knop genaamd Attack-All naast de (te) simple Hold was van goud waard geweest. Tijdens de combat kun je overigens ook geen equipment meer droppen en items apart droppen gaat tevens helaas niet. Om echter positief af te sluiten: ik ben er echt wel van overtuigd dat de game nog een aantal patches gaat krijgen die veel van de vermelde zaken zullen wegwerken of polijsten, en game breaking zijn ze gelukkig allerminst.
Conclusie
Pathfinder: Wrath of the Righteous is een prima uitbreiding voor de CPRG-collectie. De game heeft alles te bieden wat een klassieke RPG biedt met daarbovenop veel van de moderne features welke we inmiddels al gewoon zijn. En ja, ook al is er op dat vlak nog heel wat ruimte tot verbetering, toch wil ik deze game nu al aanraden voor de liefhebbers van het genre. Ik heb bij deze ook de voorganger op mijn wenslijst geplaatst.
Pro
- Impactvolle dialoogkeuzes
- Zalige lore, sfeer, soundtrack
- Maakt turn-based combat echt fun
Con
- Beperkte keuze wat betreft het uiterlijk van character
- Nog niet modern genoeg door aantal ontbrekende of ongepolijste features
8
Over
Beschikbaar vanaf
2 september 2021
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 4
- Xbox One
Ontwikkelaar
- Owlcat Games
Uitgever
- META Publishing
- Owlcat Games
